Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Τη ΙΖ΄ (17ην) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Τήρωνος.


Θεόδωρος ο ένδοξος Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους των βασιλέων της Ρώμης Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλευσάντων κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284-305), Μαξιμιανού Γαλερίου του εν τη ανατολή βασιλεύσαντος (τε΄ - τια΄ 305-311) και Μαξιμίνου του ανεψιού και διαδόχου του Γαλερίου, κατήγετο δε εκ της Αμασείας πόλεως της Καππαδοκίας, από το χωρίον Χουμιαλά. Κατ’ εκείνον τον καιρόν έστειλαν οι βασιλείς διαταγάς, ότι όποιος εκ των Χριστιανών αρνηθή το Χριστόν και πιστεύση εις τα είδωλα θα έχη μεγάλας τιμάς από τους βασιλείς· όστις δε αρνήται να θυσιάση εις τα είδωλα και μένει εις την πίστιν του, να θανατώνεται με τιμωρίας και βασάνους. Χριστιανοί δε τινες μετέβαινον φανερά και ωμολόγουν τον Χριστόν ως Θεόν αληθινόν, διο και απέθνησκον με πολλάς τιμωρίας. Άλλοι πάλιν ηρνούντο φεύ εκ του φόβου των βασάνων τον Χριστόν και εθυσίαζον εις τα είδωλα. Όσοι δε ούτε να αρνηθούν τον Χριστόν ήθελον, ούτε να μαρτυρήσουν ηδύναντο έφευγον εις τα όρη και εκρύπτοντο εις τα σπήλαια. Πολλοί δε πάλιν φοβούμενοι μήπως ανακαλυφθούν προσεποιούντο εις το φανερόν ότι είναι ειδωλολάτραι, εν τω κρυπτώ δε ελάτρευον τον Χριστόν.

Τη ΙΣΤ΄ (16ην) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΦΛΑΒΙΑΝΟΥ.


Φλαβιανός ο Όσιος Πατήρ ημών επήγεν εις την κορυφήν όρους τινός και κτίσας μικρόν κελλίον εκλείσθη εντός αυτού και εκεί διήνυσε εξήκοντα έτη, χωρίς να συνδιαλέγηται μετά τινος και χωρίς να είναι ορατός εις ουδένα· αλλά νεύων τον νουν του εις την καρδίαν του, εφαντάζετο τον Θεόν και εκείθεν ελάμβανε πάσαν παρηγορίαν κατά την προφητείαν την λέγουσαν· «Κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου» (Ψαλμ. λστ: 4). Είχε δε τόπον τινά εσκαμμένον και εξάγων εκείθεν την χείρα του αδέχετο την κομιζομένην εις αυτόν τροφήν, δια να μη φαίνηται δε εις τους έξωθεν ερχομένους, είχεν εσκαμμένον τον τόπον εκείνον λοξώς και εις σχήμα κυκλοειδές· η δε τροφή του ήτο βεβρεγμένα όσπρια, εκ των οποίων έτρωγεν άπαξ της εβδομάδος.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Τη ΙΣΤ΄ (16ην) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΦΛΑΒΙΑΝΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.


Φλαβιανός ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408-450). Πρεσβύτερον ων της εν Κωνσταντινουπόλει Αγίας Εκκλησίας, δια δε την ενάρετον αυτού πολιτείαν εχειροτονήθη εν έτει υμστ΄ (446) Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με την θέλησιν του Θεού και με την ψήφον της Συνόδου, του βασιλέως και της Συγκλήτου· διανύσας δε εις τον θρόνον έτη τρία, κατά παραχώρησιν Θεού, εξώσθη του θρόνου του παρά του Μονοφυσίτου Διοσκόρου και των ομοφρόνων αυτού και επέμφθη εις εξορίαν, όπου υπομείνας πολλάς θλίψεις δια την Ορθόδοξον πίστιν και ασθενήσας, προς Κύριον εξεδήμησεν.

Όσιος ΜΑΡΟΥΘΑΣ, ο ανεγείρας την ανωτέρω πόλιν επ’ ονόματι των ρηθέντων Μαρτύρων, εν ειρήνη τελειούται.


Τη ΙΣΤ΄ (16ην) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων, των εν Περσία μαρτυρησάντων και εν Μαρτυρουπόλει ανακομισθέντων. Τη αυτή ημέρα ο Όσιος ΜΑΡΟΥΘΑΣ, ο ανεγείρας την ανωτέρω πόλιν επ’ ονόματι των ρηθέντων Μαρτύρων, εν ειρήνη τελειούται. 
                                                                               
Μαρουθάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, γενόμενος Επίσκοπος, απεστάλη υπό του Μεγάλου Θεοδοσίου του βασιλέως Ρωμαίων εν έτει τπ΄ (380) προς τον βασιλέα των Περσών. Απελθών όθεν εις την Περσίαν έλαβε μεγάλας τιμάς παρά των Περσών δια την αρετήν και αγιότητά του, μάλιστα δε διότι ηλευθέρωσεν από το δαιμόνιον την δαιμονιζομένην θυγατέρα του βασιλέως. Επειδή δε εύρε παρρησίαν εις τον βασιλέα των Περσών, εζήτησε και έλαβε τα λείψανα των ανωτέρω αγίων Μαρτύρων των εν Περσία μαρτυρησάντων και κτίσας πόλιν εις το όνομα αυτών, απεθησαύρισε τα ιερά λείψανα εν αυτή. Μετά τινα δε έτη εκοιμήθη κατ’ εκείνην την ιδίαν ημέραν κατά την οποίαν ενεκαινίασε την παρ’ αυτού κτισθείσαν Μαρτυρούπολιν, διο και η τούτου μνήμη συμπανηγυρίζεται ομού με την μνήμην των Μαρτύρων.

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Τη ΙΣΤ΄ (16ην) Φεβρουαρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΠΑΜΦΙΛΟΣ, ΣΕΛΕΥΚΟΣ, ΟΥΑΛΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες οι Αιγύπτιοι, ΗΛΙΑΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΗΣΑΪΑΣ, ΣΑΜΟΥΗΛ και ΔΑΝΙΗΛ, ξίφει τελειούνται.


Πάμφιλος και οι συν αυτώ αναφερθέντες ανωτέρω ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά το έκτον έτος του διωγμού, τον οποίον εκίνησεν ο Διοκλητιανός εναντίον των Χριστιανών, ήτοι εν έτει από Χριστού 290, εφέρθησαν δε εις το Μαρτύριον προσερχόμενοι εκ διαφόρων τόπων, τεχνών και αξιωμάτων και ηνώθησαν ομού εις εν σώμα δια την εις Χριστόν πίστιν, συλληφθέντες κατά τον ακόλουθον τρόπον: Ερχόμενοι ούτοι εκ των τόπων αυτών προς την Καισάρειαν της Παλαιστίνης, όταν έμελλον να εισέλθωσιν εις τας πύλας της πόλεως, ηρώτησαν αυτούς οι φύλακες ποίοι είναι και πόθεν κατήγοντο· αποκριθέντων δε των Μαρτύρων, ότι είναι Χριστιανοί και ότι έχουσι πατρίδα την άνω Ιερουσαλήμ, συνέλαβον αυτούς και τους έφερον εις τον Φιρμιλιανόν τον ηγεμόνα της Καισαρείας, όστις ετιμώρησεν αυτούς δια διαφόρων βασάνων και τους εβίαζε να αρνηθώσι τον Χριστόν.

Τη αυτή ημέρα ΙΕ΄ (15ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΑΪΩΡΟΣ.


Μαϊωρ ο Άγιος Μάρτυς του Χριστού υπήρξεν επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλέων, εν έτει 295, στρατιώτης ων εις το τάγμα το ονομαζόμενον των Μαύρων· ότε δε ευρίσκετο εις την πόλιν της Γάζης, διεβλήθη εις τον εκεί άρχοντα, ότι ήτο Χριστιανός. Παρασταθείς λοιπόν επί του κριτηρίου και ομολογήσας εαυτόν Χριστιανόν δέρεται επί επτά συνεχείς ημέρας, μετά τοσαύτης δριμύτητος, ώστε μετηλλάγησαν τριάκοντα εξ στρατιώται δέροντες αυτόν· το δε αίμα έτρεχεν εκ του σώματός του ποταμηδόν, ώστε εκοκκίνισεν όλη εκείνη η γη. Ανδρείως λοιπόν υπομείνας την μεγάλην ταύτην τιμωρίαν ο του Χριστού γενναίος αγωνιστής, από της επιγείου στρατιωτικής δυνάμεως επορεύθη δαυϊδικώς εις την δύναμιν της ουρανίου στρατιάς, παραδούς την ψυχήν του εις χείρας Θεού και λαβών του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη αυτή ημέρα ΙΕ΄ (15ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΕΥΣΕΒΙΟΥ.


Ευσέβιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ηγωνίζετο ασκητικώς εις τα όρη και τας ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408-450). Ποίος ήτο ο τόπος της καταγωγής του και ποίοι οι γονείς αυτού δεν εφανέρωσεν η κατ’ αυτόν ιστορία. Τούτο δε μόνον γνωρίζομεν περί αυτού, το οποίον αι λέγομεν, ότι δια των ασκητικών του πόνων απέκτησε πατρίδα τον ουρανόν. Και πρώτον μεν επήγεν εις Μοναστήριον και έγινε Μοναχός, έπειτα δε ανέβη εις την ακρώρειαν όρους τινός κειμένου πλησίον του χωρίου του καλουμένου Ασιχά, εκεί δε έκτισε μικρόν περιτείχισμα εκ ξηρολίθων, εντός του οποίου εβίωσε ταλαιπωρούμενος ο αοίδιμος, άνευ στέγης και σκεπάσματος· και ένδυμα μεν είχε δερμάτινον, τροφήν δε ρεβίθια και κουκκία βρεγμένα, σπανίως δε έτρωγε και ξηρά σύκα, δια να παρηγορή την ασθένειαν του σώματος.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Τη ΙΕ΄ (15ην) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΟΝΗΣΙΜΟΥ.


Ονήσιμος ο Άγιος Απόστολος ήτο πρότερον δούλος του Αγίου Αποστόλου Φιλήμονος, όστις κατά τον Θεοδώρητον, κατήγετο από τας Κολοσσάς, προς τον οποίον γράφει χωριστήν επιστολήν ο μακάριος Παύλος. Κλέψας δε ο Ονήσιμος ούτος χρήματα από τον οίκον του Αποστόλου Φιλήμονος, ως τούτο δηλούται από την ρηθείσαν επιστολήν του Παύλου προς τον Φιλήμονα, έφυγε και επήγεν εις την Ρώμην, εκεί δε συναντήσας τον Απόστολον Παύλον, εις τα δεσμά ευρισκόμενον, κατηχήθη από αυτόν την εις Χριστόν πίστιν και βαπτισθείς έγινε και αυτός θαυμάσιος εις την αρετήν. Επειδή δε ο θείος Παύλος δεν έκρινε δίκαιον να λυπήται ο Φιλήμων δια την κλοπήν και την φυγήν του δούλου του τούτου Ονησίμου, απέστειλεν αυτόν εις τον αυθέντην του Φιλήμονα, ομού με την προς αυτόν συστατικήν και παρακλητικήν επιστολήν.

Τη αυτή ημέρα ΙΔ΄ (14ην) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αθλήσεως του εν Αγίοις Οσιομάρτυρος ΔΑΜΙΑΝΟΥ του νέου,


του κτίτορος της κατά τον εν Δημητριάδι Κίσσαβον σεβασμίας Μονής του Τιμίου Προδρόμου, αθλήσαντος εν έτει αφξη΄ (1568).                                                                                                                                          
Δαμιανός ο νέος Αθλητής του Χριστού, είχε πατρίδα την Αράχωβαν του τέως δήμου Παρακαμπυλίων της Ευρυτανίας, εις την οποίαν εγεννήθη από γονείς ευσεβείς. Ότε δε ήτο ακόμη νέος επόθησε την μοναδικήν πολιτείαν· όθεν εγκαταλείψας τον κόσμον και τα εν κόσμω, επήγεν εις το Άγιον Όρος εις την ιεράν Μονήν του Φιλοθέου και έγινε Μοναχός. Αφού δε έμεινεν ολίγον καιρόν εις το Μοναστήριον, ανεχώρησεν εις την ησυχίαν, δια να αγωνίζεται  περισσότερον εις τας αρετάς· ευρών δε σημειοφόρον τινά Ασκητήν, όστις ησύχαζεν εις τόπον ερημικόν, Δομέτιον ονομαζόμενον, έμεινε μαζί του τρεις χρόνους σχεδόν, εργαζόμενος όλας τας αρετάς με τόσην προθυμίαν και ακρίβειαν, ώστε ηξιώθη να ακούση και θείαν φωνήν, η οποία του έλεγε· «Δαμιανέ, δεν πρέπει να ζητής μόνον το συμφέρον το ιδικόν σου, αλλά και το των άλλων». Όθεν ευθύς αφήσας το Άγιον Όρος επήγεν εις τα όρη του Ολύμπου, και εκήρυττεν εις τα χωριά, τα οποία ευρίσκονται εκεί, τον λόγον του Θεού λαμπρά τη φωνή διδάσκων και παρακινών τους Χριστιανούς να μετανοήσωσι και απέχωσιν από τας αδικίας και από όλας τας άλλας κακίας, να φυλάττωσι δε τας εντολάς του Θεού, εργαζόμενοι τα καλά και θεάρεστα έργα.

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΔ΄ (14ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εξ Ιχθύος (Ψάρι) της Κορινθίας καταγομένου, μαρτυρήσαντος δε εν Κωνσταντινουπόλει κατά το έτος αφνδ΄ (1554).


Νικόλαος ο νεοφανής και γενναίος Μάρτυς του Χριστού κατήγετο από κάποιο ασήμαντο χωρίον, το οποίον υπό των εντοπίων ωνομάζετο Ψάρι και ευρίσκετο περίπου εις τα όρια της Κορινθίας. Οι γονείς του ωνομάζοντο Ιωάννης και Καλή, ήσαν δε και οι δύο θεοσεβείς και πιστοί εις τον Χριστόν. Ούτοι κατά το δωδέκατον έτος της ηλικίας του Μάρτυρος απήλθον του κόσμου τούτου και άφησαν αυτόν μόνον εις την οικίαν των. Ο δε παις, μη υποφέρων την στέρησιν των γονέων του, έρχεται με μερικούς νέους εις πόλιν λεγομένην Σηλύβριαν, η οποία απέχει από την Κωνσταντινούπολιν πορείαν μιας ημέρας. Εις την πόλιν αυτήν εισήλθεν εις την υπηρεσίαν τινός εκ των επισημοτέρων κατοίκων, φροντίζων δια τα πράγματα του κυρίου του. Επειδή δε είχεν εις την καρδίαν του τον φόβον του Θεού και εξετέλει πιστώς τας εντολάς του Χριστού, μαζί με την εκτέλεσιν της υπηρεσίας του εφρόντιζε και δια τας αγίας Εκκλησίας όσον ημπορούσεν. Ανατραφείς λοιπόν καλώς και ευσεβώς, όταν έφθασεν εις την νόμιμον ηλικίαν έλαβε νόμιμον γυναίκα και έγινε πατήρ τέκνων, τα οποία ανέτρεφε σύμφωνα με τας ελληνικάς παραδόσεις και την διδασκαλίαν του Χριστού, ώστε εκ του καρπού να γνωρίζεται το δένδρον, αν και συνανεστρέφετο μέσα εις τον κόσμον.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΔ΄ (14ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΒΡΑΑΜΟΥ.


Αβραάμης ο Όσιος Πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 379 – 395, κατήγετο δε εκ της πόλεως Κύρου, εις την οποίαν εγεννήθη και ανετράφη και συνέλεξε τον πλούτον της ασκητικής πολιτείας και αρετής. Διότι δια τοσαύτης αγρυπνίας και ολονυκτίου στάσεως και νηστείας κατεδαπάνησε το σώμα του ο μακάριος, ώστε έμεινεν ακίνητος επί πολλά έτη, χωρίς να δύναται να περιπατή. Μαθών δε, ότι πλησίον του όρους Λιβάνου υπήρχε χωρίον τι πλήρες ειδώλων, επήγεν εκεί και ενοικιάσας οίκον τινά, εκάθησεν ησυχάζων τρεις ημέρας· κατά δε την τετάρτην ημέραν, εν ω εξήρχετο ήσυχος, πρώτον μεν συλληφθείς κατεχώσθη εις λάκκον και εσκεπάσθη με το χώμα υπό των εκεί ειδωλολατρών, είτα δε διετάσσετο υπ’ αυτών αναγκαστικώς να φύγη μακράν αυτών.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΔ΄ (14ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΑΡΩΝΟΣ.


Μάρων ο Όσιος Πατήρ ημών επιθυμήσας να ζήση ζωήν άνευ στέγης και οροφής, επήγεν επί της κορυφής όρους τινός της εν Αντιοχείας Κύρου, η οποία ετιμάτο υπό των παλαιών Ελλήνων· όθεν και τον ναόν των δαιμόνων, ο οποίος ήτο εκεί εκτισμένος υπ’ εκείνων, καθιέρωσεν εις τον Θεόν και κατώκησεν εις αυτόν, κατασκευάσας σκηνήν τινα πολύ μικράν, υπό την οποίαν σπανίως εισήρχετο. Καίτοι δε έζη ο αοίδιμος με πόνους όχι μικρούς, αυτός όμως δεν ηυχαριστείτο εις εκείνους, αλλά επενόει και άλλους μεγαλυτέρους· ο δε αγωνοθέτης Θεός κατά το μέτρον των πόνων έδωκεν εις αυτόν και το μέτρον της ιδικής του Χάριτος, διότι έβλεπε τις, ότι δια της προσευχής του Οσίου τούτου οι πυρετοί και αι θέρμαι εθεραπεύοντο, το ρίγος έπαυεν, οι δαίμονες έφευγον και αι διάφοροι ασθένειαι ιατρεύοντο. Ούτος ο Όσιος πολλά Μοναστήρια και Ασκητήρια έκτισε και πολλούς προσήνεγκε σεσωσμένους και ηγιασμένους εις τον Θεόν. Όθεν δια της ασκήσεως, τοιαύτην πνευματικήν γεωργίαν μεταχειριζόμενος ο αοίδιμος, πολλά φυτά φιλοσοφίας και αρετής υπέδειξεν εν τη χώρα της Κύρου, διότι όχι μόνον τα σώματα αλλά και τας ψυχάς εθεράπευε. Αρρωστήσας δε ο Όσιος ολίγον, εξήλθεν εν ειρήνη εκ της παρούσης ζωής και ανήλθεν εις ουρανούς, ίνα απολαύση τους καρπούς των ιδρώτων του.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Τη ΙΔ΄ (14η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ του εν τω όρει.


Αυξέντιος ο Όσιος Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους της βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού του κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450) βασιλεύσαντος, καταγόμενος μεν εκ της Ανατολής, Σχολάριος δε ων το αξίωμα. Γενόμενος Μοναχός, ανέβη εις το όρος, όπερ κείται αντικρύ της Οξείας, μικράς νήσου πλησίον της Χάλκης και των άλλων νήσων, αι οποίαι κείνται παρά την Κωνσταντινούπολιν. Ήτο δε ο Όσιος ούτος εις την άσκησιν καρτερικώτατος και εις την πίστιν ορθοδοξότατος, διότι την μεν κακοδοξίαν του Νεστορίου και του Ευτυχούς σφοδρώς ήλεγξεν, απεδέχθη δε την εν Χαλκηδόνι Αγίαν και Οικουμενικήν τετάρτην Σύνοδον. Ο αοίδιμος ούτος ηξιώθη παρά Θεού και της των θαυμάτων ενεργείας και Χάριτος, ήτο δε κατά την θεωρίαν του προσώπου κατηγλαϊσμένος και υπό της φύσεως και υπό της Χάριτος· όθεν, δι’ όλα αυτά τα προτερήματά του, ήτο σεβαστός και παρ’ αυτών των βασιλέων και ηξιούτο πολλής τιμής. Ακούσατε όμως τον κατά πλάτος Βίον αυτού, τον οποίον δια πρώτην φοράν παραθέτομεν ενταύθα μεταφρασμένον εις την απλήν Ελληνικήν χάριν της των πολλών ωφελείας. Θεοδόσιος Β΄ ο λεγόμενος Μικρός ευρίσκετο εις τον θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως από τριάκοντα πέντε ήδη ετών, και κατά την ιδίαν εποχήν ο Μέγας Αυξέντιος διέλαμπεν από το φως της ευσεβείας και ελαμπρύνετο από πάσαν σεμνότητα του αληθούς χριστιανικού βίου.

Τη αυτή ημέρα ΙΓ΄ (13Η) Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών, ΕΥΛΟΓΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.


Ευλόγιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαυρικίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φπβ΄ - χβ΄ (582-602), εχρημάτισε δε Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας προ του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, κατά τα έτη φοθ΄ - χζ΄ (579- 607). Ούτος έζησεν αγιωτάτην ζωήν, εποίησε δε και πολλά θαύματα, εξ ων εν είναι και τούτο. Όταν ο αγιώτατος Λέων, ο της Ρώμης Επίσκοπος, έγραψεν εις την εν Χαλκηδόνι συνελθούσαν Δ΄ Αγίαν Οικουμενικήν Σύνοδον, την πολυθρύλητον εκείνην επιστολήν της Ορθοδοξίας, ανέγνωσεν αυτήν ο Όσιος ούτος Ευλόγιος και όχι μόνον την επήνεσε και την απεδέχθη, αλλά και εις όλους αυτήν διεκήρυξεν.  Ο Θεός λοιπόν, θέλων να χαροποιήση και τους δύο Αυτού θεράποντας, τον Άγιον Λέοντα δηλαδή και τον Άγιον Ευλόγιον, έπεμψεν Άγγελον εις τον Ευλόγιον, εν σχήματι του Αρχιδιακόνου του Λέοντος, ο οποίος ηυχαρίστει τον Άγιον Ευλόγιον, επειδή απεδέχθη την ρηθείσαν επιστολήν του Λέοντος· ο δε Ευλόγιος συνωμίλει μετά του Αγγέλου, νομίζων ότι συνωμίλει μετά του Αρχιδιακόνου του Πάπα Λέοντος. Αφ’ ου δε έγινεν άφαντος από αυτόν ο Άγγελος, τότε εγνώρισεν, ότι ήτο Άγγελος Θεού· ευχαριστήσας όθεν τον Θεόν, παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Αυτού.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΓ΄ (13Η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων και Μαρτύρων ΑΚΥΛΑ και ΠΡΙΣΚΙΛΛΗΣ.


Ακύλας και Πρίσκιλλα οι ένδοξοι  Απόστολοι και Μάρτυρες του Χριστού κατήγοντο εκ του Πόντου της Μικράς Ασίας, ήσαν δε Ιουδαίοι το γένος, κατά δε την τέχνην σκηνοποιοί, ήτοι κατεσκεύαζον σκηνάς δια δερμάτων, ζώντες κατά τους χρόνους του βασιλέως Κλαυδίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη μα΄ -  νδ΄ (41-54). Αναχωρήσαντες δε από την πατρίδα των, τον Πόντον, ήλθον και εγκαταστάθησαν εις την Ρώμην. Επειδή όμως ο Κλαύδιος εδίωξεν όλους τους Χριστιανούς και τους Ιουδαίους από την Ρώμην, ήλθον εις την Κόρινθον, όπου ειργάζοντο την τέχνην των. Ακούσαντες δε δια το κήρυγμα του Αγίου Αποστόλου Παύλου, επήγαν προς αυτόν, όταν ούτος ευρίσκετο εις την Κόρινθον, ή μάλλον ο θείος Παύλος επήγε προς τον Ακύλαν, εν Κορίνθω ευρισκόμενον. Διότι ούτω γράφεται εις τας Πράξεις· «Μετά δε ταύτα χωρισθείς ο Παύλος εκ των Αθηνών ήλθεν εις Κόρινθον· και ευρών τινα Ιουδαίον ονόματι Ακύλαν, Ποντικόν τω γένει, προσφάτως εληλυθότα από της Ιταλίας, και Πρίσκιλλαν γυναίκα αυτού, δια το διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τους Ιουδαίους από της Ρώμης, προσήλθεν αυτοίς, και δια το ομότεχνον είναι έμεινε παρ’ αυτοίς και ειργάζετο· ήσαν γαρ σκηνοποιοί τη τέχνη» (Πράξ. Ιη΄ 1-3). Όθεν, αφ’ ου ο θείος Ακύλας συνεσχετίσθη με τον Απόστολον Παύλον, εβαπτίσθη υπ’ αυτού αυτός τε και η γυνή του Πρίσκιλλα, υπηρέτουν δε εις το εξής τον Απόστολον Παύλον και ηκολούθουν, συγκινδυνεύοντες μετ’ αυτού, εις όλους τους πειρασμούς όσοι εγίνοντο εις αυτόν. Τοσούτον δε ηγάπησε τους δύο τούτους ο Απόστολος Παύλος, αφ’ ενός μεν δια την αρετήν των και αφ’ ετέρου δια την εις Χριστόν πίστιν των, ώστε αναφέρει περί αυτών εις τρεις επιστολάς του, διότι εν τη προς Ρωμαίους επιστολή γράφει· «Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν και Ακύλαν» (Ρωμ. ιστ: 3). Ομοίως και εν τη πρώτη προς Κορινθίους (ιστ: 19) και εν τη Δευτέρα προς Τιμόθεον (δ:19). Με τοιαύτην λοιπόν πολιτείαν ευηρέστησαν οι μακάριοι ούτοι τον Χριστόν και τον μακάριον Παύλον και εποίησαν πολλά θαύματα· ύστερον δε συλληφθέντες υπό των απίστων απεκεφαλίσθησαν και ούτω στεφανηφόροι μετέβησαν εκ της γης εις τους ουρανούς.

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Τη ΙΓ΄ (13η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΥ.


Μαρτινιανός ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ Καισαρείας της Παλαιστίνης, ήτο δε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μικρού του βασιλεύσαντος κατά έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450). Την ασκητικήν αυτού ζωήν ήρχισεν ο Όσιος, όταν ήτο εις το δέκατον όγδοον έτος της ηλικίας του. Εγκαταλείψας τότε κόσμον και τα του κόσμου ανεχώρησεν εις τας ερήμους και εις τα όρη, εις τα οποία διέτριψεν επί πολλά έτη σκληρώς αγωνιζόμενος. Ακούσατε όμως μετά προσοχής την κατά πλάτος περί αυτού διήγησιν καθώς είναι γεγραμμένη εις το χειρόγραφον αυτού Βίον, ίνα πολλήν την ωφέλειαν λάβητε. Καθώς αι προλαβούσαι ασθένειαι δύνανται να δώσουν εις τους ανθρώπους ωφέλειαν, εις εκείνους μεν οι οποίοι ουδέποτε ησθένησαν, λαμβάνοντες γνώσιν του κινδύνου, να φυλάγωνται εις ασφάλειαν, αποφεύγοντες τας αιτίας και τας αφορμάς, αι οποίαι φέρουσι την ασθένειαν, δια να μη πάθουν και αυτοί τα όμοια, εις εκείνους δε πάλιν οι οποίοι ησθένησαν πολύν καιρόν, να γνωρίζουν τα βότανα και τα θεραπευτικά φάρμακα, με τα οποία και άλλοτε ωφελήθησαν και θέτοντες αυτά εις χρήσιν ευκόλως και ταχέως να θεραπεύωνται, ούτω και εις τα πάθη της ψυχής ωφελείται πας τις με τας νίκας και τα αγωνίσματα των προγενεστέρων και εξόχως με το υπόδειγμα εκείνων των εναρέτων, οι οποίοι ουδόλως ενικήθησαν, αλλ’ εφύλαξαν έως τέλους την ψυχήν καθαράν και αμόλυντον, καθώς και ο Μαρτινιανός ούτος ο θαυμάσιος, του οποίου διηγούμεθα ενταύθα την διαγωγήν προς μίμησιν του Οσίου και υπό άλλων και νουθεσίαν των αναγινωσκόντων, επειδή είναι πολύ θαυμασία και αξιέραστος. Πλησίον της πόλεως Καισαρείας της Παλαιστίνης είναι όρος καλούμενον Κιβωτός. Πλησίον του όρους εκείνου είναι έρημος κατάλληλος δι’ ησυχαστάς και εναρέτους ανθρώπους, οίτινες ποθούσι να ευαρεστήσωσι τον Θεόν δι΄ ασκήσεως.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΒ΄ (12η) Φεβρουαρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΧΡΗΣΤΟΣ ο κηπουρός, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας εν έτει αψμη΄ (1748), ξίφει τελειούται.


Χρήστος ο Άγιος του Χριστού Νεομάρτυς κατήγετο εκ της Αλβανίας, όταν δε ήτο ετών τεσσαράκοντα την ηλικίαν, πορευθείς εις την βασιλεύουσαν, έγινεν εκεί κηπουρός· εν μια δε των ημερών πωλών μήλα εις την αγοράν, συνεφώνησε μετά τινος Τούρκου να του πωλήση τα μήλα τα οποία είχεν· επειδή δε περιήλθεν εις φιλονικίαν μετ’ αυτού περί της τιμής των μήλων, ο Αγαρηνός, δια να εκδικηθή, συκοφαντεί τον Χρήστον, ότι είπε δήθεν να γίνη Τούρκος· όθεν σύρει παρευθύς τον Άγιον και τον πηγαίνει εις το κριτήριον, παρουσίασε δε και ψευδομάρτυρας, ότι είπεν αληθώς να τουρκεύση. Ο κριτής ηρώτησε τότε τον Μάρτυρα περί τούτου και αυτός απεκρίθη, με μεγάλην γενναιότητα, ότι είναι Χριστιανός και ότι τοιούτον λόγον δεν είπεν, ούτε είναι δυνατόν ποτέ να αλλάξη την Ορθόδοξον πίστιν του, καν λάβη μύρια βάσανα. Τότε ο κριτής επρόσταξε και ερράβδισαν σφοδρώς τον Μάρτυρα· έπειτα δένοντες αυτόν, τον εκτύπησαν εις την κεφαλήν, ώστε έτρεχον άφθονα αίματα· είτα τον έβαλαν εις την φυλακήν και έσφιγξαν τους πόδας του εις το τιμωρητικόν ξύλον.

Τη αυτή ημέρα ΙΒ΄ (12η) Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΑΝΤΩΝΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.


Αντώνιος εν Αγίοις Πατήρ ημών από μεν τον πατέρα κατήγετο από την Ανατολήν, από δε την μητέρα από την Στερεάν Ελλάδα, ως τρίτην δε πατρίδα είχε την Κωνσταντινούπολιν, η οποία ενηγκαλίσατο και έθρεψεν αυτόν και εκδύσασα από τα μητρικά σπάργανα τον έφερεν εις μέτρον ηλικίας, μαθητεύσασα δε αυτόν και τα ιερά γράμματα, ύστερον απέκτησεν αυτόν και Ποιμένα της. Επειδή δε πολλάκις, όσα μέλλουσι να ακολουθήσωσιν ύστερον η του Πνεύματος Χάρις εις τινας ανθρώπους προφθάνει και πρότερον, δια τούτο, ότε ο Άγιος ούτος ήτο παιδίον πολλά μικρόν, ωκονόμησε θαυμαστώς να τελή την θείαν Λειτουργίαν, καθώς έβλεπε τους Ιερείς τελούντας αυτήν εν τη Εκκλησία και να προσκομίζη άρτον και να βαστάζη θυμιατήριον να θυμιάζη. Εφανέρωνε δε η Χάρις με αυτά, προ πολλών χρόνων, την Αγιότητα ην έμελλε να λάβη ύστερον ο Μακάριος ούτος Πατήρ. Ότε δε ο Άγιος έφθασεν εις ηλικίαν, έγινε Μοναχός και μετεχειρίζετο ανδρικλωτατα την πρακτικήν αρετήν και εσωτερικήν φιλοσοφίαν. Έπειτα εχειροτονήθη Πρεσβύτερος χωρίς να θέλη και έγινεν Ηγούμενος του Μοναστηρίου του, των Στουδιτών δηλαδή. Από τότε λοιπόν ηγαπήθησαν απ’ αυτόν η αγρυπνία, η νηστεία, το της προσευχής ακούραστον· τότε δε και ο πατήρ αυτού ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα. Όθεν, καιρόν και αφορμήν λαβών ο θείος ούτος Αντώνιος, έκαμνε την ελεημοσύνην με τας δύο του χείρας, ως λέγει η κοινή παροιμία. Μίαν φοράν διήρχετο ο Άγιος από στενόν τινα τόπον και εμοιραζεν ελεημοσύνην, εκεί δε εφάνη τις, ο οποίος εβάστα εις τας χείρας κόμβον μεγάλον γεμάτον φλωρία και λέγει προς τον Αντώνιον· «Λάβε τούτο δια να εξοδεύης εις τους πτωχούς». Και η μεν χειρ του φανέντος εκείνου εβάσταζε τα φλωρία, εις δε τους οφθαλμούς δεν εφανερώθη ποίος ήτο. Με τοιαύτα καλά και αρετάς ήτο πλουτισμένος ο θαυμαστός ούτος Πατήρ. Όθεν, δια ταύτα, ότε ήλθε καιρός και εζητείτο Πατριάρχης άξιος, τότε με ψήφον της Ιεράς Συνόδου και του βασιλέως εχειροτονήθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Και λοιπόν έτρεχεν ο μακάριος ενδυναμούμενος υπό της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος εις όλας τας Εκκλησίας της πόλεως τόσον ταχέως, ωσάν να είχε πτερά, αν και ήτο γέρων και με λιτανείας εδυσώπει τον Πανάγαθον Θεόν. Αυτός εβοήθει μεν τας Εκκλησίας εκείνας, όσαι ήσαν σεσαθρωμέναι από τον χρόνον, έδιδε δε αφθονοπαρόχως τα προς την χρείαν εις τους ενδεείς Κληρικούς και αναγνώστας και παρηγόρει τας πολλάς μυριάδας των πτωχών με σιτηρέσια και ελεημοσύνας. Εις πολλούς λοιπόν πολλών καλών γενόμενος πρόξενος και πολύ μεγάλα θαύματα ποιήσας, έφθασεν εις γήρας βαθύ και απήλθε προς Κύριον, τελείται δε η αυτού σύναξις εις το Μοναστήριόν του.



Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΒ΄ (12η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Οσίας ΜΑΡΙΑΣ της μετονομασθείσης ΜΑΡΙΝΟΣ.


Μαρία η Οσία Μήτηρ ημών, αλλάξασα τα γυναικεία φορέματα, εφόρεσεν ανδρικά και αντί Μαρίας μετωνομάσθη Μαρίνος· εισελθούσα δε εν Μοναστηρίω μετά του κατά σάρκα πατρός αυτής, εκουρεύθη Μοναχός και υπηρέτει μετά των νεωτέρων Μοναχών, χωρίς να γνωρισθή τελείως ότι ήτο γυνή. Μίαν φοράν δε καταλύσασα εν τινι ξενοδοχείω ομού με άλλους αδελφούς, διεβλήθη ότι έφθειρε την θυγατέρα του ξενοδόχου και δέχεται ευχαρίστως την συκοφαντίαν ταύτην και το όνειδος και ομολογεί, ότι έπραξε δήθεν την αμαρτίαν εκείνην· όθεν εξεδιώχθη του Μοναστηρίου και επί τρία ολόκληρα έτη εταλαιπωρήθη, η αοίδιμος, τρέφουσα το παιδίον εκείνο το οποίον αυτή δεν εγέννησε. Γενομένη δε ποτε δεκτή εις το Μοναστήριον, είχε μεθ’ εαυτής και τον δήθεν εκ πορνείας υιόν της, εφανερώθησαν όμως τα κατά την Οσίαν αφ’ ου ετελεύτησε, διότι, ότε ενεταφιάζετο, εγνωρίσθη, ότι ήτο γυνή. Η δε θυγάτηρ του πανδοχέως, η συκοφαντήσασα την Οσίαν, εκυριεύθη υπό πονηρού δαίμονος, όθεν ωμολόγησε φανερά και είπεν, ότι διεφθάρη υπό στρατιώτου τινός. Ο Ηγούμενος λοιπόν και οι Μοναχοί, οι οποίοι πρότερον ωνόμαζον αθλίαν την Οσίαν, τότε ωνόμαζον αυτήν μακαρίαν και πολλών τιμών ταύτην ηξίωσαν.

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Τη ΙΒ΄ (12η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΕΛΕΤΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας της Μεγάλης.


Μελέτιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Μεγάλης Αντιοχείας Αρχιεπίσκοπος, ήκμασεν επί Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τλδ΄ (334) και έζησε μέχρι της εποχής της Αγίας Β΄ Οικουμενικής Συνόδου της συνελθούσης εν έτει τπα΄ (381) επί Θεοδοσίου του Μεγάλου. Ούτος δια την υπερβάλλουσαν αρετήν του και δια την εις Χριστόν καθαράν αγάπην του, έγινεν εις τους πολλούς τοσούτον ποθητός και αξιέραστος, ώστε ότε το πρώτον εισήλθεν εις την Αντιόχειαν (ήτο δε τότε η κυρία ημέρα της χειροτονίας του), πας Χριστιανός ωθούμενος υπό του προς αυτόν πόθου, τον προσεκάλει εις τον οίκον του, νομίζων ότι μέλλει να αγιασθή δια μόνης της εισόδου του Αγίου. Τριάκοντα δε μόνον ημέρας διατρίψας εις την Αντιόχειαν, ουδέ αυτάς ολοκλήρους, εδιώχθη υπό των εχθρών της αληθείας Αρειανών, καθότι επείσθη εις την κακοδοξίαν των ο τότε βασιλεύς Κωνστάντιος, ο υιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, συγχωρούντος ταύτα του δικαιοκρίτου Θεού, οις Αυτός οίδε κρίμασιν. Αφ’ ου λοιπόν εδιώχθη παρανόμως εκ της επαρχίας του, επανήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν και έμεινεν εις αυτήν περισσότερον των δύο ετών. Είτα εκάλεσεν αυτόν ο βασιλεύς δια γραμμάτων να μεταβή, όχι εκεί πλησίον, αλλά εις την Θράκην· ωσαύτως δε και άλλοι πολλοί Επίσκοποι πολλαχόθεν της οικουμένης εκεί συνήχθησαν, κληθέντες και αυτοί δια βασιλικών γραμμάτων, διότι τότε επλησίαζεν ο καιρός κατά τον οποίον έμελλε να ελευθερωθώσιν από τον πολυχρόνιον χειμώνα των αιρέσεων αι Εκκλησίαι του Θεού και να λάβωσι την τελείαν γαλήνην. Τότε λοιπόν εθαυμάσθη ο μέγας ούτος Πατήρ ημών Μελέτιος υφ’ όλων των εκεί συναχθέντων Επισκόπων, τόσον δια την αρετήν του, όσον και δια την σύνεσιν των λόγων του· και εκεί ολίγον ασθενήσας, παρέδωκεν εν ειρήνη την μακαρίαν αυτού ψυχήν εις χείρας Θεού, αφήσας την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν εις την ξένην γην. Αυτού αγίαις πρεσβείαις, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΑ΄ (11ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Σέρβου, του εν τη πόλει Σοφία μαρτυρήσαντος κατά το έτος αφιε΄ (1515) και δια πυρός τελειωθέντος.


Γεώργιος ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού ήτο από την Σερβίαν, από πόλιν τινά λεγομένην Κράτοβαν, ευσεβών γονέων υιός Δημητρίου και Σάρρας· όταν δε έγινε το παιδίον εξ ετών, εδόθη υπό των γονέων του εις μάθησιν των ιερών γραμμάτων, τα οποία ταχέως έμαθεν· έπειτα έμαθε κατ’ ακρίβειαν και την τέχνην των χρυσοχόων. Κατά δε τον αυτόν καιρόν απέθανεν ο πατήρ αυτού και έμεινεν ορφανός· επειδή δε ήτο πολύ ωραίος, εφοβήθη να μένη εις την πατρίδα του, μήπως τον λάβουν βιαίως εις την αυλήν του τότε Σουλτάνου Βαγιαζήτ· δια τούτο άφησε την πατρίδα του και επήγεν εις την πόλιν Σοφίαν (η σημερινή πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Σόφια), κατοικήσας εις την οικίαν του ευλαβεστάτου Ιερέως της πόλεως εκείνης Πέτρου ονομαζομένου, εκεί δε διαμένων ο Μάρτυς μετεχειρίζετο πάσας τας αρετάς. Βλέπων ο Ιερεύς τον Γεώργιον, ότι τον υπήκουε προθύμως, εδίδασκεν εις αυτόν την θείαν Γραφήν όσον ηδύνατο.

«Ων εν τω παραδείσω, Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη».


(1). Ο Θεόφιλος εβασίλευσε κατά τα έτη 829 – 842. Ότε δε ούτος επρόκειτο να έλθη εις γάμον κατά προτροπήν της μητρός του εστάλησαν εις τα ανάκτορα τα ωραιότερα κοράσια εξ όλης της αυτοκρατορίας, ίνα εξ αυτών εκλέξη ο Θεόφιλος την αρέσκουσαν εις αυτόν δια σύζυγον. Τούτου γενομένου μεταξύ των άλλων παρθένων ήτο και η περικαλλεστάτη και σοφή νεάνις Κασσιανή, εις την οποίαν πρώτον απέβλεψεν ο Θεόφιλος. Θέλων δε να δοκιμάση την ευφυϊαν εκάστης, λέγει προς την Κασσιανήν· «Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα», υπονοών την Εύαν. Τότε η σοφωτάτη Κασσιανή, σεμνώς ερυθριάσασα, απήντησε θαραλλέως· «Αλλά και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω», υπονοήσασα την Θεοτόκον. Η τόλμη και η σοφία της Κασσιανής συνέστειλε τον Θεόφιλον, όστις απομακρυνθείς απ’ αυτής εξέλεξε την σεμνήν Θεοδώραν, εις ην και προσέφερε το μήλον, ως σύμβολον της εκλογής του. Ούτως η μεν Θεοδώρα έγινε βασίλισσα, η δε Κασσιανή εγκαταλείψασα την κοσμικήν ζωήν εγένετο Μοναχή. Εις την Κασσιανήν οφείλεται το δοξαστικόν της Μεγάλης Τετάρτης «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή». Λέγεται δε ότι όταν συνέθετε τούτο η Κασσιανή ήτο απόγευμα και ευρίσκετο εις κήπον. Όταν δε είχε φθάσει εις τους στίχους «αποσμήξω δε τούτους τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις», αντιληφθείσα την έλευσιν του Θεοφίλου έσπευσε να κρυβή. Ελθών δε ο Θεόφιλος και ιδών το ημιτελές ποίημα προσέθηκε την φράσιν: «Ων εν τω παραδείσω, Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη». Επανελθούσα δε η Κασσιανή μετά την αναχώρησιν του Θεοφίλου και ιδούσα τους υπό του Θεοφίλου γραφέντας στίχους αφήκεν αυτούς ως είχον και συνεπλήρωσε το ποίημα. Και τούτο μεν άδεται εκ παραδόσεως ίσως διότι η φράσις αύτη εκ πρώτης όψεως φαίνεται έξωθεν παρεισφρήσασα, η δε ερμηνεία των στίχων τούτων έχει ως εξής· «καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας… ων (των οποίων ποδών Χριστού του Θεού) τον κρότον ακούσασα η Εύα κατά το δειλινόν εκείνο εν τω Παραδείσω καταληφθείσα υπό φόβου εκρύβη».


Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα ΙΑ΄ (11η) Φεβρουαρίου, μνήμη της Αγίας ΘΕΟΔΩΡΑΣ της βασιλίσσης, της υπερασπισάσης την Ορθοδοξίαν.


Θεοδώρα η μακαρία βασίλισσα ήτο γυνή του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου, όστις απέθανεν εν έτει ωμβ΄ (842), όχι όμως κακόδοξος, καθώς ήτο ο σύζυγός της, αλλ’ Ορθόδοξος και ευσεβής. Ήτο δε η μακαρία Θεοδώρα θυγάτηρ επιφανούς ανδρός εκ Παφλαγονίας ονόματι Μαρίνου και μητρός Θεοκτίστης, ευφυεστάτη και ευσεβεστάτη από της παιδικής της ηλικίας, διο και πάντες την εσέβοντο και την εθαύμαζον δια τε την πνευματικήν αυτής καλλονήν, αλλά και δια την αρετήν και αγιότητα αυτής. Υπανδρευθείσα δε η Θεοδώρα τον Θεόφιλον, (1), καίτοι ούτος είχε πατρόθεν κληρονομήσει την κατά των αγίων Εικόνων λύσσαν, αύτη όμως μετά της μητρός της Θεοκτίστης και των τέκνων της, τα οποία απέκτησε μετά του Θεοφίλου, ήτοι του Μιχαήλ και πέντε θυγατέρων, έμενε πιστοτάτη εις την Αγίαν Ορθοδοξίαν έχουσα κεκρυμμένα εις κιβώτιον, εντός του δωματίου της, τον Τίμιον Σταυρόν και τας Εικόνας του Χριστού και της Θεοτόκου και τας ησπάζετο και τας προσεκύνει κατά μόνας κρυφίως την νύκτα, προσευχομένη έμπροσθεν αυτών και παρακαλούσα τον Θεόν, ίνα κάμη έλεος εις τους Ορθοδόξους.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου άθλησις του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΛΑΣΙΟΥ Επισκόπου γενομένου Σεβαστείας και της εν Χριστώ συνοδείας αυτού.


Βλάσιος ο ένδοξος Ιερομάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλέως του κατά τα έτη τη΄ -  τκγ΄(308-323) βασιλεύσαντος, ήτο δε Επίσκοπος της εν Αρμενία Σεβαστείας. Αλλά και πριν να μαρτυρήση και πριν ακόμη γίνη ούτος Επίσκοπος του Χριστού είχε πολιτείαν θαυμαστήν και αξιέπαινον, διότι ήτο και αυτός ως ο μέγας Ιώβ, άκακος, άμεμπτος, αληθινός και θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος. Επειδή λοιπόν το καλόν και η αρετή επαινείται και από όλους τιμάται, εψήφισαν αυτόν Επίσκοπον της Σεβαστείας· εκείνος δε αγαπών την ησυχίαν και το να σχολάζη κατά μόνας εις τον Θεόν, επήγεν εις όρος τι, Άργαιον λεγόμενον, και εγκλεισθείς εις σπήλαιον εκεί ευρισκόμενον προσέφερεν εις τον Θεόν καθαράς και αθορύβους τας ευχάς και τοσούτον τον ηγάπων και ηυλαβούντο, όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και αυτά τα θηρία δια την πολλήν του αρετήν, ώστε ήρχοντο προς αυτόν και δεν ήθελον να αναχωρήσωσιν, εάν δεν έβαλε την χείρα του επάνω εις αυτά να τα ευλογήση.

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10Η) Φεβρουαρίου, διήγησις φρικωδεστάτου θαύματος περί ΥΠΑΚΟΗΣ προς τους γονείς και σεβασμού της ιεράς ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.


Κατά τας ημέρας του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 379-395, ήτο εις την Κωνσταντινούπολιν άνθρωπός τις ενάρετος εις την πολιτείαν και πλούσιος κατά πολλά εις την νεότητα, έχων υιόν μονογενή ονόματι Θεόφιλον. Εις δε το γήρας αυτού επτώχευσε πολύ και μη έχων τα αναγκαία του σώματος, είπε προς τον υιόν αυτού· «Τέκνον μου, ιδού, καθώς βλέπεις, εγώ είμαι αδύνατος και πτωχός, τόσον ώστε δεν έχω πώς να αντεπεξέλθω εις τας ανάγκας της ζωής. Λοιπόν θέλω να σε παρακαλέσω να μου κάμης μίαν χάριν δια να σωθώ και εγώ ο ταπεινός εις το γήρας μου και συ πάλιν να αξιωθής, δια την υπακοήν σου, της ουρανίου μακαριότητος». Ο δε απεκρίνατο· «Λέγε μοι, πάτερ, ό,τι ορίσης και εγώ δεν θέλω παρακούσει τας εντολάς σου». Τότε ο γέρων λέγει προς τον υιόν του· «Ο μακάριος Αβραάμ είχεν ένα υιόν εξ επαγγελίας και επήγεν εις το βουνόν να τον σφάξη, εκείνος δε ο ευλογημένος δεν έστρεψεν οπίσω, αλλά και τα ξύλα εβάσταζε μετά χαράς και μετά προθυμίας ηκολούθει τον πατέρα του. Όχι δε μόνον ούτος, αλλά και άλλοι πολλοί υπήκουσαν τους πατέρας των και δεν εζημιώθησαν.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΖΗΝΩΝΟΣ.


Ζήνων ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την Καισάρειαν της Καππαδοκίας, υιός πλουσίων και περιφανών γονέων, ετύγχανε δε διακομιστής των γραμμάτων του βασιλέως Ουάλεντος, ήτοι ήτο γραμματοφόρος εν έτει τξε΄ (365). Αφ’ ου δε απέθανεν ο Ουάλης, ευθύς απέρριψε την στρατιωτικήν ζώνην και ευρών τάφον μεγάλον (πολλούς δε τάφους μεγάλους έχει το βουνόν της Αντιοχείας) εισήλθεν εις αυτόν και εκαθάριζε την ψυχήν του δια των πόνων της ασκήσεως. Όθεν, τούτου χάριν, δεν είχε λύχνον ούτε κιβώτιον ούτε τράπεζαν ούτε βιβλίον ούτε στρώμα. Η στρωμνή του ήτο μία στιβάς από χόρτα και άλλα τινά, τα οποία ήσαν εστρωμένα επί πετρών· ένδυμα είχεν εν παλαιόν ράσον· η τροφή του ήτο άρτος μικρός, ο οποίος εδίδετο εις αυτόν ανά δύο ημέρας από ένα φίλον του, το δε ύδωρ το έφερεν από μακρινόν τόπον ο ίδιος. Από τους ασκητικούς λοιπόν τούτους πόνους έλαβεν ο αοίδιμος πολλήν Χάριν παρά Θεού. Όθεν, αν και η γενομένη εις εκείνα τα μέρη καταδρομή των Ισαύρων έβλαψε πολλούς Ασκητάς και Μοναχούς, οι οποίοι κατεσφάγησαν υπ’ αυτών, τούτον όμως τον Όσιον τελείως δεν ηδυνήθη να βλάψη. Μάλλον δε ούτος εκείνους έβλαψε, τυφλώσας τους οφθαλμούς των με την προσευχήν του, ώστε δεν έβλεπον την είσοδον του κελλίου του· δεν έζησε δε μετά ταύτα πολύν καιρόν, αλλά από τους κόπους της ασκήσεως απήλθε προς απόλαυσιν της άνω μακαριότητος.

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και Παρθένων ΕΝΝΑΘΑ, ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗΣ και ΠΑΥΛΟΥ.


Ενναθά, Ουαλεντίνη και Παύλος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ηξιώθησαν των μαρτυρικών στεφάνων εις την Καισάρειαν της Παλαιστίνης· και η μεν παρθένος Ενναθά κατήγετο από την πόλιν Γάζαν την εν τη Ιουδαία ευρισκομένην, ήτις και Κωνσταντία ωνομάζετο, η δε Ουαλεντίνη παρθένος ούσα και αυτή κατήγετο από την Καισάρειαν. Ότε δε εγίνετο ο κατά των Χριστιανών διωγμός, συλληφθείσα η γενναιοτάτη παρθένος Ενναθά, ωδηγήθη εις τον ηγεμόνα Φιρμιλιανόν, όστις καθήσας εις το κριτήριον ηρώτησεν αυτήν αν αρνήται τον Χριστόν. Επειδή δε εκείνη δεν επείθετο, κρεμάται εις ξύλον και καταξεσχίζεται τας πλευράς με ραβδισμούς όχι μίαν φοράν ή δύο, αλλά πολλάκις. Η δε τιμία Ουαλεντίνη, μη υποφέρουσα να βλέπη την απανθρωπίαν και θηριότητα, την οποίαν εδείκνυεν ο ηγεμών κατά της παρθένου Ενναθά παρουσιάσθη και αυτή εις αυτόν και τον ήλεγξε δια την σκληρότητά του. Παρευθύς τότε επροστάχθη, και αυτή να θυσιάση εις τα είδωλα, διότι είχεν ετοιμασθή εκεί πλησίον εις το δικαστήριον βωμός. Ότε δε εφέρθη η Αγία πλησίον εις τον βωμόν, ελάκτισεν αυτόν με τους πόδας της και τον κατεκρήμνισεν ομού με το πυρ, το οποίον είχεν επάνω. Τότε ο τύραννος, θυμωθείς, έδωκε τόσα βάσανα εις τα πλευρά της Αγίας, ώστε αδύνατον είναι να τα διηγηθή τις. Απελπισθείς λοιπόν ο τύραννος και από τας δύο παρθένους, απεφάσισε να θανατώσωσιν αυτάς με πυράν και ούτως αι μακάριαι Κόραι απέλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Μετά ταύτα εισήλθεν ο Άγιος Παύλος εις τον αγώνα και αφού πρώτον εδοκίμασε διαφόρους βασάνους και εφυλάχθη αβλαβής από όλους με την Χάριν του Χριστού, κατεδικάσθη να θανατωθή δια ξίφους· όθεν ευχαριστήσας τον Θεόν και προσευχηθείς δια τους ομοπίστους, εδέχθη την αποτομήν της τιμίας αυτού κεφαλής και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, από τον οποίον και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον.


Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Τη Ι΄ (10η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.


Χαράλαμπος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο χαριέστατος και λαμπρότατος του Κυρίου θύτης και Αθλητής, απάσης της Ελλάδος το καύχημα και των πιστών το αγαλλίασμα, ήτο από την Μαγνησίαν και ιεράτευεν εις αυτήν επί πολλούς χρόνους, μέχρι των ημερών του ασεβεστάτου βασιλέως Σεβήρου του κατά τα έτη σκβ΄ -- σλη΄ (222-238) βασιλεύσαντος και Λουκιανού του ηγεμόνος, ότε συλληφθείς υπ’ αυτών υπέστη τον δια του Μαρτυρίου θάνατον δια την πίστιν και την αγάπην του Χριστού. Και πως, ακούσατε: Ο παμβασιλεύς και Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διδάσκει ημάς εις το θείον και Ιερόν Ευαγγέλιον, ότι αν θέλωμεν να ακολουθήσωμεν οπίσω Αυτού πρέπει να απαρνηθώμεν πρότερον τον εαυτόν μας, να σηκώσωμεν και ημείς επί των ώμων τον Σταυρόν μας και ούτω να τον ακολουθήσωμεν. Τούτο κατώρθωσαν πολλοί θαυμάσιοι και αγιώτατοι άνθρωποι, καθώς ήσαν οι Ασκηταί και Ερημίται, οι οποίοι απηρνούντο τον κόσμον και τα εγκόσμια, τας απολαύσεις του σώματος, τον πλούτον και την δόξαν και έφευγον εις τας ερημίας, περί ουδενός άλλου φροντίζοντες, ειμή μόνον περί του πώς να αρέσωσιν εις τον Ποιητήν και Πλάστην των Θεόν. Τοιούτοι εστάθησαν και οι σοφώτατοι Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ένα και μόνον σκοπόν είχον, πώς να ωφελήσωσι ψυχάς ανθρώπων, πώς να επιστρέψωσι τους πεπλανημένους εις τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας, πώς να στερεώσουν τους πιστούς εις την Ορθοδοξίαν.

Τη αυτή ημέρα Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Σικελίας, ΦΙΛΑΓΡΙΟΥ Επισκόπου Κύπρου και ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Επισκόπου Ταυρομενίας.


Μάρκελλος, Φιλάγριος και Παγκράτιος οι Επίσκοποι εχρημάτισαν μαθηταί του Αγίου και κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου. Ήτο δε ο Άγιος Μάρκελλος κατά σάρκα πατήρ του Αγίου Παγκρατίου, από της εποχής δε ακόμη κατά την οποίαν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης και εθαυματούργει, ακούσας δι’ Αυτόν και δια τας θαυματουργίας του, έλαβε τον υιόν του Παγκράτιον και επήγε μετ’ αυτού από την πατρίδα των Αντιόχειαν εις την Ιερουσαλήμ δια να ίδωσι τον Κύριον, έκτοτε δε ο Παγκράτιος έγινε γνώριμος εις τον Απόστολον Πέτρον. Αφ’ ου δε ανελήφθη ο Κύριος, ηκολούθη τον κορυφαίον Απόστολον, όθεν και εχειροτονήθη υπ’ αυτού Επίσκοπος Ταυρομενίου, ήτις ήτο πόλις της Σικελίας, τιμημένη με θρόνον Επισκόπου και με λιμένα, κοινώς καλουμένη Ταορμίνα, εις την οποίαν και εκήρυττε το όνομα του Χριστού, ένεκα δε τούτου εφονεύθη κρυφίως από τους Μοντανιστάς. Ο δε Μάρκελλος, ο κατά σάρκα πατήρ του Παγκρατίου, εχειροτονήθη Επίσκοπος της Σικελίας και πολλούς των Ελλήνων επιστρέψας προς Κύριον, ετελειώθη εν ειρήνη. Ομοίως και ο Φιλάγριος γενόμενος Επίσκοπος Κύπρου εδίδασκε και αυτός και εκήρυττε το όνομα του Κυρίου· όθεν πολλούς υπομείνας πειρασμούς δια την αληθή πίστιν, προς Κύριον εξεδήμησε.


Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΡΩΜΑΝΟΥ του Κίλικος, του Θαυματουργού.


Ρωμανός ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την πόλιν της Κιλικίας Ρωσόν ονομαζομένην. Ηγωνίσθη δε τους υπέρ της αρετής αγώνας και άθλους εις την Αντιόχειαν, έξω από τα τείχη της οποίας κτίσας μικρόν κελλίον, παρά την υπώρειαν του εκείσε βουνού, ηγωνίζετο εντός αυτού ασκητικώς ο αοίδιμος, χωρίς να ανάπτη πυρ και χωρίς να έχη φως λύχνου. Η μεν τροφή του ήτο ψωμίον και άλας, το δε ποτόν του ύδωρ της βρύσεως. Ένδυμα είχε τραχύ, τρίχινον και τα μαλλία της κεφαλής του έφθανον έως τους πόδας του. Όθεν δια τους αγώνας του τούτους εδόθη εις αυτόν πολλή χάρις παρά Θεού, διότι από πολλούς ανθρώπους εδίωκε πολλάκις φοβεράς ασθενείας και εις πολλάς στείρας γυναίκας εχάρισε δια των προσευχών του τέκνα. Με τοιαύτα λοιπόν θαύματα διαλάμψας ο μακάριος, εν ειρήνη εκοιμήθη.

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Τη Θ΄ (9η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

Νικηφόρος ο φερωνύμως διπλήν την νίκην κατά των παθών και της ασεβείας αποκομίσας, ο φωτοβόλος αστήρ του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας, ήτο από την Αντιόχειαν της Συρίας, κατά τους χρόνους Ουαλεριανού και Γαλλιηνού των βασιλέων εν έτει σνγ΄-σξη΄ (253-268), ιδιώτης κατά την αξίαν και νέος την ηλικίαν, όταν ηξιώθη του δια Χριστόν Μαρτυρίου· ακούσατε όμως απ’ αρχής την διήγησιν περί αυτού καθώς ταύτην μετέφρασεν ο Ιερός Αγάπιος ο Κρής, ίνα πολλήν την ωφέλειαν λάβητε. Από πολλά ρητά της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης ημπορεί να βεβαιωθή ο καθείς πόσον ωφελείται όστις αγαπά τον πλησίον κατά Θεόν, καθώς αυτός ο ελεήμων και πολυεύσπλαγχνος πολλάκις μας παρήγγειλεν. Όστις δε φυλάξη αυτήν την εντολήν ανελλιπώς, ας έχη θάρρος, ότι έτυχε της σωτηρίας του. Αντιθέτως δε, εκείνος ο οποίος θα νικηθή υπό της αθέου μνησικακίας και δεν συγχωρήση το πταίσιμον του αδελφού του, ας γνωρίζη, ότι εάν και όλον τον πλούτον του δώση ελεημοσύνην και παραδώση εις πυρ και θηρία όλα τα μέλη του δια την ευσέβειαν και άλλα μύρια κολαστήρια αν υπομείνη δια την αγάπην του Χριστού, δεν γίνεται δεκτός από τον ανεξίκακον ο μνησίκακος, καθώς είπε πολλάκις προς τους αυτού Μαθητάς και εξόχως κατά την εσχάτην ημέραν της ενσάρκου προς ημάς παρουσίας του, λέγων·

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Η΄ (8η) του μηνός Φεβρουαρίου, αι Άγιαι Μάρτυρες ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ αι αδελφαί, συν τω Οσίω ΛΥΚΑΡΙΩΝΙ, ξίφει τελειούνται.


Μάρθα, Μαρία και Λυκαρίων οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες έζων κατ’ ιδίαν φυλάττοντες παρθενίαν· ήσαν δε η Μάρθα και η Μαρία αδελφαί, μετ’ αυτών δε έμενε και ο Λυκαρίων, όστις ήτο παις κατά την ηλικίαν, Μοναχός κατά την τάξιν. Επειδή δε έτυχε να διέλθη ο ηγεμών εκ της οικίας εις την οποίαν κατώκουν, έκυψαν από το παράθυρον η Μάρθα και η Μαρία και είπον ότι είναι Χριστιαναί. Ο δε ηγεμών λυπούμενος ελεεινολόγει τον θάνατον, τον οποίον έμελλον να λάβωσιν εις αυτήν ταύτην την νεότητά των, αλλ’ αι Άγιαι απεκρίθησαν, ότι ο δια τον Χριστόν θάνατος δεν είναι θάνατος, αλλά ζωή, η οποία δεν έχει τέλος. Τούτο το ίδιον ωμολόγησε και ο Μάρτυς Λυκαρίων. Όθεν, κατά προσταγήν του ηγεμόνος και οι τρεις εκαρφώθησαν εις τρεις σταυρούς. Τελευταίον δε απεκεφαλίσθησαν με ξίφος από τους δημίους και ούτω παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού και έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Η΄ (8η) του μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΖΑΧΑΡΙΟΥ.


Ζαχαρίας ο Άγιος Προφήτης ήτο από το γένος του Ισραήλ εκ φυλής Λευϊ και εγεννήθη εις την Γαλαάδ· το όνομά του ερμηνεύεται μνήμη Θεού. Ούτος επέστρεψεν εις την Ιερουσαλήμ μετά την εν Βαβυλώνι αιχμαλωσίαν των Εβραίων, γέρων ήδη κατά την ηλικίαν. Εκεί εις την Βαβυλώνα ευρισκόμενος είπε πολλάς προφητείας εις τον λαόν του Θεού και πολλά τέρατα και σημεία έδωκεν εις απόδειξιν της αληθείας των προφητειών του. Ούτος είπεν εις τον αρχιερέα Ιωσεδέκ, ότι θα γεννήση υιόν και ότι θα ιερατεύση εις τον Κύριον εν τη Ιερουσαλήμ· ούτος ηυλόγησε και τον Σαλαθιήλ και είπε προς αυτόν, ότι θέλει γεννήσει υιόν και θέλει καλέσει το όνομα αυτού Ζοροβάβελ, ήτοι σπέρμα Βαβυλώνος (Ζορο ερμηνεύεται σπέρμα, Βαβέλ δε, Βαβυλών). Κατά τους χρόνους Κύρου του βασιλέως των Περσών έδωκε σημείον τι παράδοξον δια τον Κροίσον τον βασιλέα της Λυδίας, επίσης δια την εκπόρθησιν και τον αφανισμόν της Ιερουσαλήμ, καθώς και δια το τέλος του Ισραήλ· ομοίως δια την αρχήν και το τέλος των εθνών, δια την μέχρι τέλους καταστροφήν και ερήμωσιν του εν Ιερουσαλήμ ναού, ότι θα εκλείψωσιν οι Προφήται από τους Ισραηλίτας, ως και ότι θα αργήσωσιν οι ιερείς και τα Σάββατα. Αυτός προεφήτευσε και δια την διπλήν κρίσιν, ήτις μέλλει να γίνη. Αυτά και άλλα πολλά προφητεύσας εκοιμήθη εις γήρας βαθύ και ετάφη πλησίον εις τον τάφον Αγγαίου του Προφήτου.

Τη Η΄ (8η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Στρατηλάτου.


Θεόδωρος ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς του Χριστού ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου, εν έτει τκ΄ (320), καταγόμενος μεν από τα Ευχάϊτα, τα οποία κοινώς ονομάζονται Εφλεέμ και ευρίσκονται εν τη Γαλατία, κατώκει δε εις την εν τω Ευξείνω Πόντω κειμένην Ηράκλειαν. Ούτος λοιπόν υπερέβαλλε τους πολλούς κατά το κάλλος της ψυχής και την ωραιότητα του σώματος και κατά την δύναμιν των λόγων, φρόνιμος και γνωστικός υπέρ τους νέους του καιρού εκείνου, τόσον ώστε, δια την ευγλωττίαν του και την γνώσιν του τον ωνόμαζον Βρυορήτορα, ήτοι βρύσιν της ρητορικής· δια τούτο και όλοι εφιλοτιμούντο να αποκτήσωσι την φιλίαν του. Όθεν και ο βασιλεύς Λικίνιος πολλήν επιμέλειαν και φροντίδα είχε να συνομιλήση μετ’ αυτού και τον διώρισεν αρχιστράτηγον, του έδωσε δε και την πόλιν Ηράκλειαν προς τιμήν του να την εξουσιάζη, μη ηξεύρων, ότι είναι Χριστιανός κεκρυμμένος. Ο δε Άγιος, ως έλαβε την εξουσίαν, παρευθύς εφανερώθη Χριστιανός, κηρύττων τον Χριστόν Θεόν αληθινόν και πολλοί των Ελλήνων καθ’ εκάστην ημέραν επέστρεφον γινόμενοι Χριστιανοί· όθεν επλησίαζε να επιστρέψη όλη η Ηράκλεια εις το κήρυγμα του Αγίου.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του εκ χωρίου Αλικιανού της επαρχίας Κυδωνίας Κρήτης καταγομένου, αθλήσαντος δε εν Κρήτη κατά το σωτήριον έτος αωξζ΄ (1867).


Γεώργιος ο Άγιος Νεομάρτυς του Χριστού εγεννήθη εν Κρήτη εις την Επαρχίαν Κυδωνίας, χωρίον Αλικιανού, κατά την 24ην Μαϊου 1846 από γονείς ευσεβείς Νικόλαον Ιερέα Διβόλην επονομαζόμενον, όσις ήτο γέννημα και θρέμμα της νήσου Φολεγάνδρου, και Αικατερίναν Μπουζιανοπούλαν, Κρήσσαν το γένος, εκ της άνωθεν επαρχίας Κυδωνίας από την ευγενεστέραν οικογένειαν του ιστορικού και ηρωϊκού χωρίου Θερίσσου, εις το οποίον μετέβη και ο πατήρ αυτού εφημέριος, όπου και ο μακάριος ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, έμαθε δε και ολίγα γράμματα, αλλά τόσον ολίγα, ώστε μόλις ανεγίνωσκεν, αλλ’ εκείνα τα ολίγα τον ωφέλησαν πάρα πολύ, καθώς θα ίδωμεν κατωτέρω. Επειδή δε έμεινεν άτεκνος, μετήρχετο την γεωργικήν. Γεωργών δε όλην την ημέραν και φυτεύων αμπελώνα εκάθητο μετά το δείπνον και ανεγίνωσκε τα Συναξάρια των Αγίων και μάλιστα των Μαρτύρων, τα οποία υπερηγάπα. Τούτο εγίνετο καθ’ εκάστην εσπέραν μέχρι του μεσονυκτίου. Έλεγον δε οι γονείς αυτού προς αυτόν· «Τέκνον μου, πρέπει να κοιμηθής, να ξεκουρασθής, διότι αύριον έχεις εργασίαν».

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Τη αυτή ημέρα Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Χιλίων Τριών ΜΑΡΤΥΡΩΝ των εν Νικομηδεία μαρτυρησάντων.


Μάρτυρες Άγιοι τον αριθμόν Χίλιοι Τρεις οι σήμερον εορταζόμενοι υπηρέτουν υπό τας διαταγάς των τεσσάρων εκείνων προτεκτόρων από τους οποίους συνελήφθη ο Άγιος Ιερομάρτυς Πέτρος ο Αλεξανδρείας και απεκεφαλίσθη δια βασιλικής προσταγής. Αφ’ ου δε ετελείωσεν ο ρηθείς Άγιος Πέτρος, επίστευσαν εις τον Χριστόν οι τέσσαρες εκείνοι προτέκτορες με όλον αυτών τον οίκον και εμαρτύρησαν. Τότε και οι τούτων υπηρέται, ανάψαντες από τον ζήλον της πίστεως, επήγαν αυτόκλητοι εις τον βασιλέα Διοκλητιανόν, ευρισκόμενον εν Νικομηδεία, ομού με τας γυναίκας, τα τέκνα και αυτά ακόμη τα μικρά βρέφη των, τον αριθμόν όντες όλοι, ως είπομεν, χίλιοι τρεις, ομολογήσαντες δε, ότι είναι Χριστιανοί και μη πεισθέντες να αρνηθώσι τον Χριστόν, κατεκόπησαν με τα ξίφη από το βασιλικόν στράτευμα και ούτως έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Τη αυτή Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΛΟΥΚΑ του εν τω Στειρίω όρει της Ελλάδος ασκήσαντος.


Λουκάς ο θείος Πατήρ ημών ήτο βλαστός, ή μάλλον ειπείν, στολισμός της Ελλάδος· οι γονείς του Οσίου κατήγοντο από την νήσον Αίγιναν, μη υποφέροντες δε ούτοι τας συχνάς επιδρομάς των Αγαρηνών, άφησαν την πατρίδα των και μετώκησαν εις τα μέρη της Φωκίδος, εις το παρά τον Σάλωνα χωρίον Καστόριον· εις το χωρίον τούτο εγεννήθη ο μακάριος Λουκάς εν έτει 896 από Χριστού, και ο μεν πατήρ του ωνομάζετο Στέφανος, η δε μήτηρ του Ευφροσύνη. Ευρισκόμενος ο Όσιος εις την παιδικήν του ηλικίαν, δεν ήτο ωσάν τα άλλα παιδία, τα οποία αγαπούν να παίζουν και να γελούν και να τρέχουν άτακτα, αλλ’ ήτο ήσυχος, εύτακτος και εις όλας του τας εκδηλώσεις είχε φρόνημα στερεόν και γεροντικόν. Όθεν, κοντά εις τα άλλα, τόσον πολύ ηγάπησε την εγκράτειαν, ώστε από μικρόν παιδίον ακόμη εγκατέλειψε τα λιπαρά και δεν έτρωγεν ούτε κρέας, ούτε τυρόν, ούτε αυγά, ούτε κάθε άλλο ηδονικόν και παχύ φαγητόν, ούτε κανένα οπωρικόν, αλλά εζούσε με κρίθινον μόνον άρτον και ύδωρ και με χόρτα και όσπρια, την δε Τετάρτην και Παρασκευήν έμενε νηστικός έως της δύσεως του ηλίου.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Τη αυτή Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ, Επισκόπου Λαμψάκου του θαυματουργού.


Παρθένιος ο πιστός και εύχρηστος του Χριστού δούλος εγεννήθη εις την Μελιτούπολιν, εις την οποίαν ήτο ο πατήρ αυτού Διάκονος, Χριστόδουλος ονομαζόμενος. Περισσότερα περί της γεννήσεως και ανατροφής αυτού δεν ηδυνήθημεν να εύρωμεν εις ουδέν βιβλίον, διότι ουδείς άλλος έγραψε ταύτα ειμή μόνον ιδιώτης τις, Κρισπίνος ονομαζόμενος, ο οποίος έγραψε με πολλήν συντομίαν ολίγα τινά από τα πολλά του τεράστια, τα οποία και ημείς μεταφέρομεν ενταύθα, μη γράφοντες περισσότερα, δια να μη φύγωμεν από την αλήθειαν και προσέχετε ακριβώς την γλυκυτάτην ταύτην διήγησιν, ίνα πολλήν λάβετε την ευφροσύνην και αγαλλίασιν. Ο θαυμάσιος ούτος Ιεράρχης Παρθένιος δεν έμαθεν από παιδίον πολλά γράμματα, μόνον ολίγα, αλλ’ όμως ήτο ακροατής των Αγίων Γραφών επιμελέστατος, από μικράς δε ηλικίας ηξιώθη της θείας Χάριτος και έκαμνε μεγάλα θαυμάσια, διότι ήτο κατά πολλά προς τους πτωχούς συμπαθής και φιλάνθρωπος, και ακούσατε. Υπήρχε λίμνη τις πλησίον της πόλεως, εις την οποίαν πολλάκις εψάρευε και από όσα ψάρια έπιανε, δεν έτρωγεν, ούτε τα εχάριζε πλουσίου τινός, αλλά τα επώλει και έδιδεν εις τους πτωχούς τα χρήματα, δια να τον ελεήση και αυτόν ο Κύριος. Από την λαμπρότητα λοιπόν του βίου του και από τα παράδοξα θαύματα, τα οποία έκαμεν, έγινε πανταχού επίσημος και περίφημος, διότι πολλούς δαιμονιζομένους ιάτρευσεν, από την πολλήν του φιλανθρωπίαν και ταπείνωσιν.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΑΚΩΒΟΥ ήτοι άλλου τινός θαυμασίου Ασκητού.


Ιάκωβος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος, ο Ασκητής, ήτο από τα μέρη της Κύρου, έγραψε δε τον Βίον αυτού ο σοφός Θεοδώρητος ο Κύρου, όστις έγραψε και πολλούς άλλους Βίους Μαρτύρων και Οσίων. Μεταξύ λοιπόν των άλλων Βίων των Οσίων, τους οποίους έγραψεν, είναι και ούτος ο θαυμάσιος Βίος του τρισμάκαρος Ιακώβου, με τον οποίον πολλάκις συνωμίλησε, καθώς κατωτέρω φαίνεται και είδε μέρος από τα εξαίσια κατορθώματά του. Όθεν, ως αυτόπτης αυτού γενόμενος, αφήκεν εις ημάς γεγραμμένην την πολιτείαν αυτού με την συνήθη βραχυλογίαν, γράφων τα εξής: Επειδή εγράψαμεν των περασμένων Οσίων και Αθλητών τας αρετάς, τους υπέρ φύσιν αγώνας και τα θαυμάσια κατορθώματα, ας είπωμεν τώρα δι’ εκείνους όπου ζώσιν ακόμη και φιλονεικούν να νικήσωσι τους προλαβόντας και να μιμηθούν τους ασωμάτους, εν σώματι ευρισκόμενοι και εξόχως ο μέγας και περιβόητος Ιάκωβος, τον οποίον είδον όχι μόνον εγώ αλλά και άλλοι πολλοί μετ’ εμού, οι οποίοι ας μαρτυρήσουν εις όλους, ότι δεν γράφω τι περισσότερον από την αλήθειαν, μάλιστα δε και ολιγώτερον, διότι οι ενάρετοι δούλοι του Θεού κρύπτουσι τας αρετάς αυτών όσον δύνανται, δια να φύγουν τον ανθρώπινον έπαινον.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2018

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, ο Όσιος ΙΩΑΝΝΗΣ, ο εν Λικώ τη πόλει, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο εις τας αρετάς περιβόητος και τόσον θαυμάσιος, ώστε καίτοι ηγωνίζετο εν τω μέσω μεγάλων Οσίων, οίτινες ήκμασαν εις την έρημον, εν τούτοις πάντας υπερέβη με την αγγελικήν πολιτείαν του. Ούτος κατώκει εις τα μέρη της Θηβαϊδος πλησίον της πόλεως Λυκώ, επάνω εις ένα όρος υψηλόν και ήσυχον, εις το οποίον με πολλήν δυσκολίαν και κόπον ανείκαστον ανήρχετο πας όστις επεθύμει να τον επισκεφθή. Ήτο δε ο Όσιος έγκλειστος εις το κελλίον, εις το οποίον εισήλθεν όταν ήτο ετών τεσσαράκοντα. Έκαμε δε εκεί άλλα τόσα έτη έγκλειστος, χωρίς ποτέ να εξέλθη έξω, ούτε άλλος τις εισήλθεν εις το κελλίον του, ελάμβανε δε ολίγην τροφήν από μίαν μικράν θυρίδα, από την οποίαν συνωμίλει ολίγα και ωφέλιμα λόγια, σπανίως επί μερικάς ημέρας και όχι πάντοτε, αλλά όταν ήτο ανάγκη μεγάλη, δια να ωφελήση εκείνους οι οποίοι ήρχοντο να τον εύρουν, προς νουθεσίαν αυτών και διόρθωσιν. Ούτος ο Όσιος δεν ηθέλησε ποτέ να ιδή γυναίκα, ούτε και να συνομιλήση ποτέ, ησύχαζε δε πάντοτε, διότι εγνώριζεν, ότι όσον φεύγει τις τους ανθρώπους, επί τοσούτον πλησιάζει προς τον Θεόν. Όθεν τόσον ελέπτυνε τον νουν του με την θείαν ένωσιν και τόσον την ψυχήν εκαθάρισεν, ώστε ηξιώθη και προφητικού χαρίσματος· όχι δε μόνον τα μακράν εγνώριζεν, αλλά και τα μέλλοντα προέλεγε, προς μεγάλην έκπληξιν των ακουόντων. Δι’ ο πολλοί μετέβαινον και τον ερωτούσαν δι’ υπόθεσίν των τινά, εις τους οποίους έδιδεν απόκρισιν, προφητεύων τα μέλλοντα και όσα έλεγεν εγίνοντο ύστερον. Αλλά και αυτός ο πιστότατος βασιλεύς Θεοδόσιος, όταν επήγαινεν εις τον πόλεμον κατά των Περσών και άλλων απίστων, έστελλεν άνθρωπον και ηρώτα τον Όσιον τι τέλος έμελλε να έχη ο προκείμενος πόλεμος.

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη των Οσίων Πατέρων ημών ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ του μεγάλου Γέροντος και ΙΩΑΝΝΟΥ του επιλεγομένου Προφήτου, μαθητού του Αγίου Βαρσανουφίου, των παρά τω εν Γάζη της Παλαιστίνης Κοινοβίω του Αββά Σερίδου ακμασάντων και εν ειρήνη τελειωθέντων.


Βαρσανούφιος και Ιωάννης οι διαυγέστατοι φωστήρες οι εν τη ερήμω διαλάμψαντες, οι της ασκήσεως κανόνες και της ησυχίας οι επιστήμονες, οι λύχνοι της διακρίσεως και της προοράσεως οι ακοίμητοι οφθαλμοί, ανήλθον εις το της αρετής δυσθεώρητον ύψος αγωνιζόμενοι εις ερημικά κελλία πλησίον του ονομαστού Κοινοβίου του Αββά Σερίδου, κειμένου εις τα περίχωρα της πόλεως Γάζης της Παλαιστίνης. Ούτοι ήκμασαν κατά το πρώτον ήμισυ του ΣΤ΄ αιώνος και ο μεν Όσιος Βαρσανούφιος κατήγετο από την Αίγυπτον και ήτο πολύ πεπαιδευμένος, ως δεικνύουν αι αποκρίσεις τας οποίας έδιδεν εις τους ερωτώντας αυτόν επί διαφόρων υποθέσεων, αίτινες αποκρίσεις ομού με τας του συνεορταζομένου σήμερον Οσίου Ιωάννου σώζονται εις ιδιαιτέραν βίβλον, του δε Οσίου Ιωάννου δεν είναι γνωστή η πατρίς, διότι ουδέποτε ηθέλησε να ομιλήση περί αυτής. Αναχωρήσας λοιπόν ο θείος Βαρσανούφιος από την πατρίδα του Αίγυπτον μετέβη εις τους Αγίους Τόπους, αφού δε προσεκύνησε τον Τάφον του Κυρίου και τα άλλα ιερά προσκυνήματα, υπετάγη εις ευσεβή τινα Γέροντα ονόματι Μάρκελλον και γενόμενος Μοναχός συνεμόνασε μετ’ αυτού επί τινα καιρόν. Αποθανόντος δε του Γέροντος περιήρχετο ο Όσιος από τόπου εις τόπον διδάσκων τους ευσεβείς, ανεχώρει δε και εις κελλία αναχωρητικά και ησύχαζε, τόσον δε προέκοψεν εις την αρετήν, ώστε πολλοί ήρχοντο προς αυτόν χάριν νουθεσίας και εξομολογήσεως, αν και δεν ήτο Ιερεύς.

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Τη ΣΤ’ (6η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΦΩΤΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού.


Φώτιος ο τρισμακάριος και ιερώνυμος Ιεράρχης, ο Μέγας και λαμπρότατος της Εκκλησίας Πατήρ και Διδάσκαλος, ο Ομολογητής της πίστεως και Ισαπόστολος, ήκμασε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μιχαήλ υιού Θεοφίλου, Βασιλείου του Μακεδόνος και Λέοντος του υιού αυτού, των βασιλευσάντων κατά τα έτη 842- 912. Ο λαμπρός ούτος φωστήρ εγεννήθη εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 820. Ο πατήρ του ωνομάζετο Σέργιος και ήτο σπαθάριος την αξίαν, ετύγχανε δε ανεψιός του Αγίου Ταρασίου του πατριαρχεύσαντος κατά τα έτη 784-806 και προεδρεύσαντος της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Η μήτηρ του εκαλείτο Ειρήνη, ταύτης δε ο αδελφός έλαβε σύζυγον την αδελφήν της αυτοκρατείρας Θεοδώρας, Ειρήνην και αυτήν καλουμένην. Οι γονείς του Αγίου, ευσεβείς και φιλομόναχοι τυγχάνοντες, εκοσμήθησαν με τον στέφανον του Μαρτυρίου, αθλούντες υπέρ της ευσεβείας κατά τους διωγμούς των αθέων εικονομάχων και δη του τελευταίου εικονομάχου αυτοκράτορος Θεοφίλου.