Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΑΓΓΕΛΗΣ, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατά το αχπ΄ (1680) έτος, ξίφει τελειούται.

Αγγελής, ο ευλογημένος ανήρ και Μάρτυς θερμότατος του Χριστού, κατήγετο από την ενορίαν του Αγίου Κωνσταντίνου της εν Κωνσταντινουπόλει Καραμανίας, την τέχνην χρυσοχόος, έχων γυναίκα και έξ τέκνα, ζωήν χριστιανικήν ζων τιμίως, ουδενός δε των αναγκαίων στερούμενος ως εξασφαλίζων τα μέσα της ζωής από την τέχνην του.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, ο Όσιος πατήρ ημών ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο νέος, ο εν τω όρει της Μυουπόλεως ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται.

Μελέτιος ο θαυμάσιος και αληθής δούλος του Θεού εγεννήθη περί το έτος αλε΄ (1035) εις εν χωρίον των Καππαδοκών, Μουταλάσκη καλούμενον, όπερ και τον μέγαν Σάββαν εβλάστησεν. Οι γονείς του ήσαν κατά πολλά ενάρετοι, Ιωάννης και Σοφία ονομαζόμενοι, των οποίων τας αρετάς το παιδίον μιμούμενον επρόκοπτε καθ’ εκάστην από μικράς ηλικίας και ηύξανεν ου μόνον από την αισθητήν Σοφίαν (την σαρκικήν, λέγω, μητέρα) παιδαγωγούμενον, αλλά και από την νοητήν φωτιζόμενον άνωθεν, με το γάλα της οποίας το ζωηρόν και ακόρεστον ετρέφετο περισσότερον, παρά με το αισθητόν της μητρός και επίκηρον.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Κωνσταντινουπόλει γενομένου μεγάλου εμπρησμού.

Ο εμπρησμός ούτος έλαβε χώραν κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος του μεγάλου του επονομαζομένου Μακέλλη, επυρπολήθη δε τότε το πλείστον μέρος της Κωνσταντινουπόλεως δια τας αμαρτίας ημών, επί ημέρας επτά.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων ΕΥΟΔΟΥ, ΚΑΛΛΙΣΤΗΣ και ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ.

Εύοδος και οι συν αυτώ Άγιοι ήσαν αδελφοί κατά σάρκα, Έλληνες όντες το γένος. Κατά δε τον καιρόν του κηρύγματος των Αποστόλων επίστευσαν εις τον Χριστόν και ανεγεννήθησαν δια του Αγίου Βαπτίσματος· όθεν και ως Χριστιανοί διεβλήθησαν εις τον επιτόπιον άρχοντα. Παρασταθέντες δε εις αυτόν, έδειξαν την ευγένειαν και το ανδρείον φρόνημα των ψυχών των, ομολογήσαντες τον Χριστόν· διο και κατεδικάσθησαν εις το να λάβωσι τον δια ξίφους θάνατον, και ούτως ετελείωσαν τον δρόμον του μαρτυρίου και απήλθον στεφανηφόροι εις τα ουράνια.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του γενομένου θαύματος υπό της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τη Μονή των Μιασηνών.

Της Θεοτόκου των Μιασηνών η μνήμη τελείται, διότι η Σεβασμία και θαυματουργός Εικών του Μοναστηρίου των Μιασηνών, ριφθείσα εις την λίμνην την καλουμένην Ζαγουρού, δια τον φόβον των Εικονομάχων, μετά πλείστους χρόνους πάλιν εκ της λίμνης δια θαυμασίου τρόπου ανεφάνη άσπιλος.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ και ΑΣΚΗΤΡΙΩΝ και ΑΜΜΟΥΝ Διακόνου του και διδασκάλου αυτών.

Αμμούν ο Διάκονος και αι τούτου μαθήτριαι ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου εν έτει τε΄ (305). Αύται αι Άγιαι Γυναίκες, καταγόμεναι από την Αδριανούπολιν της Θράκης, Χριστιαναί ούσαι, ηκολούθησαν τον Χριστόν, έχουσαι διδάσκαλον και οδηγόν τον Διάκονον Αμμούν·

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, ο δίκαιος ΙΗΣΟΥΣ υιός Ναυή εν ειρήνη εκοιμήθη.

Ιησούς ο υιός του Ναυή ήτο εκ της φυλής Εφραίμ, εγεννήθη δε εν Αιγύπτω περί τα αχνδ΄ (1654) έτη προ Χριστού και εγένετο διάδοχος του Προφήτου Μωϋσέως του νονοθέτου των Εβραίων εις ηλικίαν 85 ετών.

Τη Α΄ (1η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΥΜΕΩΝ του Στυλίτου.

Συμεών ο μέγας και Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη κατά το 392 έτος εις χωρίον τι ονομαζόμενον Σισάν, ευρισκόμενον μεταξύ των επαρχιών των Σύρων και των Κιλίκων, ήκμασε δε κατά τους χρόνους Λέοντος του μεγάλου του επονομαζομένου Μακέλλη (457 – 474) και του Πατριάρχου Αντιοχείας Μαρτυρίου (461 – 465). Επειδή δε μέγας κατά την αρετήν εγένετο και πολύς κατά την φήμην, πολλοί και τα της πολιτείας αυτού συνέγραψαν, όμως ουδείς εξ αυτών διηγήθη κατά μέρος τα εκείνου κατορθώματα ουδέ ακριβώς και ανελλιπώς ανέγραψαν πως ένα έκαστον εξ αυτών έλαβε χώραν, αλλά τα των μεν πρώτων χρόνων της πολιτείας αυτού παρέδραμον, συντόμως και κεφαλαιωδώς ειπόντες περί αυτών, αφήκαν δε και τινα των εν μέσω, ουδέ και αυτάς δε τας κατά το τέλος πράξεις και τα έργα αυτού τελείως και ακριβώς διηγήθησαν.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Σεπτεμβρίου αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους.

Η Αγία του Θεού Εκκλησία εορτάζει σήμερον την Ινδικτιώνα, δια τρεις αιτίας· πρώτον, επειδή αυτή είναι αρχή του χρόνου· δια τούτο δε και παρά των παλαιών Ρωμαίων πολλά ετιμάτο εξ αρχαίων χρόνων. Ινδικτιών δε κατά την ρωμαϊκήν, ήτοι την λατινικήν γλώσσαν, θέλει να είπη ορισμός. Και δεύτερον εορτάζει ταύτην η Εκκλησία, επειδή κατά την σημερινήν ημέραν μετέβη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός μέσα εις την Συναγωγήν των Ιουδαίων, και εδόθη εις αυτόν το βιβλίον του Προφήτου Ησαϊου, καθώς γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκά δ: 16),

Τη ΛΑ΄ (31η) Αυγούστου, η ανακαίνισις του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω Νεωρίω.

Κατά τους χρόνους Μιχαήλ και Θεοδώρας των βασιλέων, εν έτει ωμβ΄ (842), έζη πατρίκιος τις, Αντώνιος καλούμενος, ο οποίος είχεν εν Κωνσταντινουπόλει οίκον σεμνόν, κείμενον εν τη αυλή και περιφερεία του Νεωρίου· είχεν ωσαύτως και Ναόν ένδοξον της Υπεραγίας Θεοτόκου απογυμνωθέντα εκ των αγίων Εικόνων παρά των πρώην εικονομάχων βασιλέων. Ο πατρίκιος λοιπόν ούτος, ανακαινίζων τον Ναόν, έκτισεν υποκάτω και λουτρόν προς σωματικήν του θεραπείαν· άνωθεν δε του λουτρού ετελείτο πάντοτε η του Θεού δοξολογία.

Τη ΛΑ΄ (31η) Αυγούστου, η ανάμνησις της εν τη αγία Σορώ καταθέσεως της ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ

της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ, εν τω σεβασμίω αυτής Οίκω τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις, ανακομισθείσης από της Επισκοπής Ζήλας επί Ιουστινιανού του βασιλέως, εν έτει φλ΄ (530), και η ανάμνησις θαύματος γεγονότος δια της επιθέσεως της Τιμίας Ζώνης επάνω εις την βασίλισσαν Ζωήν, την σύζυγον του εν βασιλεύσιν αοιδίμου Λέοντος του σοφωτάτου βασιλέως, εν έτει ωπστ΄ (886).                                                                                                                                   
Καθ’ όλον το έτος είμεθα υπόχρεοι να ευχαριστώμεν και να δοξάζωμεν πρώτον μεν την υπερτάτην και Παναγίαν Τριάδα, Πατέρα, Υιόν και Πνεύμα Πανάγιον, τον ένα και μόνον Θεόν, όστις μας έπλασε και ανέπλασε δια την πολλήν αυτού ευσπλαγχνίαν και αγαθότητα· δεύτερον δε την Υπερένδοξον και Αειπάρθενον Θεοτόκον, δι’ ης απηλαύσαμεν και απολαμβάνομεν τόσα αγαθά, τα οποία υπερβαίνουσι κατά τον αριθμόν τα άστρα του ουρανού και την ψάμμον της θαλάσσης.

Τη Λ΄ (30η) του μηνός Αυγούστου, ο Άγιος Μάρτυς ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ξίφει τελειούται.

Φήλιξ ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ έτεροι τρεις Μάρτυρες Φουρτουνιανός, Σεπτιμίνος και Ιανουάριος οι γενναίοι του Χριστού στρατιώται, διαφλεγόμενοι υπό του ενθέου ζήλου της πίστεως, επολέμησαν ανδρείως την πλάνην της ειδωλολατρίας, και ενδυναμωθέντες υπό της εις Θεόν Πίστεως διέλυσαν όλα τα σκότη της απιστίας, φυλάξαντες δε απαραχαράκτους τους νόμους και τας εντολάς του Χριστού, και καταφρονήσαντες τας παρά των Ελλήνων ερωτήσεις, δι’ ων παρεκίνουν αυτούς να αρνηθώσι την ευσέβειαν, και μη μεταπεισθέντες, υπέμειναν οι αοίδιμοι διωγμούς, δεσμά και στρεβλώσεις του σώματος, συρόμενοι από τόπου εις τόπον έως ου τελευταίον κατεδικάσθησαν εις τον δια ξίφους θάνατον. Τότε δε έγινε θαύμα φοβερόν, διότι ο ήλιος και η σελήνη, μη υποφέροντες την άδικον των Αγίων σφαγήν, μετεβλήθησαν εις αίμα· οι δε Μάρτυρες αποκεφαλισθέντες έλαβον παρά Κυρίου τους αμαράντους στεφάνους της αθλήσεως.                    

Τη Λ΄ (30η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θαυματουργού ΦΑΝΤΙΝΟΥ.

Φαντίνος ο Όσιος, εκ Καλαβρίας της εν Ιταλία καταγόμενος, ήτο υιός Γεωργίου και βρυαίνης, αφιερωθείς δε εις τον Θεόν εξ αυτών σχεδόν των βρεφικών σπαργάνων, όταν έφθασεν εις κατάλληλον ηλικίαν εισήχθη εις Μοναστήριον, ένθα μετεχειρίζετο πάσαν αρετήν· επειδή δε έγινεν εργάτης δόκιμος των εντολών του Θεού, δια τούτο και ηξιώθη θείων αποκαλύψεων.

Τη Λ΄ (30η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ του νέου.

Αλέξανδρος ο μακάριος πατήρ ημών, επειδή εξήσκει πάσαν αρετήν, εχρημάτισε πρωτοπρεσβύτερος του Αγίου Μητροφάνους Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου εν έτει τκε΄ (325), αντικατέστησε δε εις την εν Νικαία συγκροτηθείσαν αγίαν και Οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον τον Άγιον Μητροφάνην, μη δυνηθέντα ένεκεν ασθενείας και γήρατος να παρευρεθή εις αυτήν. Εν ταύτη λοιπόν τη Συνόδω ο θείος Αλέξανδρος πολύ ηγωνίσθη υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, ελέγχων ο τρισμακάριος την του Αρείου κακοδοξίαν.

Τη ΚΘ΄ (29η) του αυτού μηνός Αυγούστου, η αποτομή της τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού ΙΩΑΝΝΟΥ.

Ιωάννης ο μέγας Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου ήτο υιός Ζαχαρίου του Αρχιερέως και της Ελισάβετ, εξ επαγγελίας του Αρχαγγέλου Γαβριήλ γεννηθείς, απεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Ηρώδου Αντύπα, διότι ήλεγχεν αυτόν δια την παράνομον μίξιν μετά της Ηρωδιάδος. Ούτος εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Χριστού, ότι είναι ο μέγιστος πάντων των εκ κοιλίας μητρός εξελθόντων και ο εκλεκτότατος των Προφητών.

Τη ΚΘ΄ (29η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη της Οσίας ΘΕΟΔΩΡΑΣ της εν Θεσσαλονίκη, της εξ Αιγίνης καταγομένης.

Θεοδώρα η θαυμασία και αοίδιμος και των του Θεού δωρεών επώνυμος ήτο από την Αίγιναν. Ο πατήρ της ήτο κληρικός της Μεγάλης Εκκλησίας, ονόματι Αντώνιος, καλόγνωμος και ενάρετος, όστις έγινε και Μοναχός ύστερον. Η δε μήτηρ της εκαλείτω Χρυσάνθη, ομοίως και αυτή καλής προαιρέσεως. Έζησε δε εις την παρούσαν ζωήν η Χρυσάνθη ολίγον καιρόν, αφού εγέννησεν εν θυγάτριον· και την ημέραν όπου εκοιμήθη δια παντός έγινεν ο σύζυγός της (πρινν μάλιστα να την ενταφιάση) Μοναχός· ότι από καιρού το επόθει, και δεν ελυπήθη διότι απέθανεν η γυνή του και τον ελύτρωσε των του κόσμου γηϊνων φροντίδων.

Τη ΚΘ΄ (29η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΑΡΚΑΔΙΟΥ Επισκόπου Αρσινόης Κύπρου του θαυματουργού.

Αρκάδιος ο εν Αγίοις πατήρ ημών, Επίσκοπος Αρσινόης, ο θαυματουργός, εγεννήθη εις την κώμην Αρσινόην την παρά την Παφίαν της Μελάνδρας της μεγαλονήσου Κύπρου. Ήτο δε υιός γονέων ευσεβών και ευπόρων, Μιχαήλ και Άννης καλουμένων, οίτινες και απέστειλαν αυτόν προς ανωτέραν μόρφωσιν και μαθημάτων παιδείαν εις την Κωνσταντινούπολιν.

Τη ΚΗ΄ (28η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΜΩΥΣΕΩΣ του Αιθίοπος.

Μωϋσής ο μακάριος και εν Οσίοις πατήρ ημών ήτο Αιθίοψ, ως δε ήτο φυσικόν μέλας κατά την χροιάν του σώματος. Αλλά και κατά την ψυχήν ήτο ομοίως το πρότερον, διότι τον Χριστόν δεν εγνώριζεν, αλλ’ ήτο αλλόφυλος και κακότροπος άνθρωπος. Ήτο δε πρότερον δούλος ενός πολιτικού ανδρός, ο οποίος και τον απέβαλε δια την πολλήν κακίαν και ληστρικήν και μοχθηράν γνώμην του. Επειδή δε ήτο ληστής και εφόνευε χωρίς αιτίαν τον τυχόντα, έχων με ένα βοσκόν έχθραν μεγάλην, διότι τον ημπόδισε να κάμη κακόν τι, εβουλεύθη να θανατώση τον βοσκόν εκείνον.

Τη ΚΖ΄ (27ην) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΟΙΜΕΝΟΣ.

Ποιμήν ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αιγύπτου, αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του μεθ’ όλων των αδελφών του εγένετο Μοναχός. Η δε μήτηρ αυτών, εκ της μητρικής φιλοστοργίας κινηθείσα, επήγεν εις την Σκήτην ίνα τους ίδη, και επειδή οι υιοί της έκλεισαν την θύραν του κελλίου των, έκλαιεν έξω με πόνον καρδίας και εφώναζεν.

Τη ΚΖ΄ (27ην) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών και Ομολογητού ΛΙΒΕΡΙΟΥ, Πάπα Ρώμης.

Λιβέριος ο Πάπας Ρώμης και Μάρτυς ήκμασε βασιλεύοντος Κωνσταντίου, του υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εν έτει τνβ΄ (352) είναι δε ο συνεργήσας να λάβωσι τους θρόνους ο Άγιος Αθανάσιος της Αλεξανδρείας και ο Άγιος Παύλος της Κωνσταντινουπόλεως.

Τη ΚΖ΄ (27ην) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΟΣΙΟΥ, Επισκόπου Κορδούης.

Όσιος ο μακάριος πατήρ ημών, διαλάμπων εις την άσκησιν και αρετήν, εχειροτονήθη Επίσκοπος της εν τη Ισπανία Επισκοπής Κορδούης, ζήλον δε έχων υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, παρευρέθη εις την αγίαν και οικουμενικήν πρώτην Σύνοδον, την εν Νικαία συναθροισθείσαν επί Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τκε΄ (325) την του Αρείου λύσσαν και αίρεσιν καταπολεμήσας.

Τη ΚΖ΄ (27ην) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ του Νεοφανούς.

Φανούριος ο λαμπρός αθλητής του Κυρίου και Μάρτυς αήττητος, πόθεν ήτο, και ποίους γονείς είχε, και εις ποίον καιρόν, και με τίνας βασιλείς έκαμε την πάλην και τον αγώνα του, δεν ηδυνήθημεν ποτέ να το μάθωμεν· επειδή και ο βίος αυτού εχάθη από του καιρού τας ανωμαλίας, από τας οποίας και άλλα πολλά πράγματα εχάθησαν, και άδηλα και αφανή εγένοντο. Τούτο μόνον έχομεν γνωστόν, ότι τον καιρόν όπου εξουσίασαν οι Αγαρηνοί την περίφημον νήσον Ρόδον δια τας αμαρτίας μας, εκείνος όπου έγινεν εξουσιαστής αυτής της νήσου ηβουλήθη να ανακτίση τα τείχη της χώρας, τα οποία είχον πρωτύτερα οι πολέμιοι κατηδαφισμένα.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΑΔΡΙΑΝΟΥ και ΝΑΤΑΛΙΑΣ.

Ανδριανός ο Άγιος Μάρτυς και Ναταλία η σύζυγος αυτού η μετ’ αυτού συμμαρτυρήσασα κατήγοντο εκ της Νικομηδείας, ακμάσαντες κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει 298. Κατά δε την δευτέραν περίοδον της βασιλείας του Μαξιμιανού του διώκοντος τους Χριστιανούς, συνελήφθησαν είκοσιτρεις Χριστιανοί, οι οποίοι εκρύπτοντο εντός σπηλαίου, και ετιμωρήθησαν δια τιμωριών διαφόρων. Τούτους λοιπόν ηρώτησε και ο Άγιος Αδριανός προ του μαρτυρίου του ούτω· «Διατί, ω αδελφοί, υπομένετε τας ανυποφόρους ταύτας βασάνους και τας δεινάς ταύτας τιμωρίας;» Οι δε απεκρίθησαν·

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Αυγούστου, μνήμη ετέρου Αγίου Μάρτυρος ΑΔΡΙΑΝΟΥ.

Αδριανός ο Μάρτυς, έτερος ων του σήμερον επίσης εορταζομένου ομωνύμου Αδριανού, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου, εν έτει τιγ΄ (313), καταγόμενος μεν εκ της Ρώμης (υιός ων Πρόβου βασιλέως Ρώμης, του βασιλεύσαντος εν έτει σοστ΄ (276), διαμένων δε εν Βυζαντίω μετά τινος άλλου αδελφού του, Δομετίου καλουμένου, όστις προεχειρίσθη Επίσκοπος του Βυζαντίου μετά τον Τίτον.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου ΙΩΑΣΑΦ, βασιλέως των Ινδιών, υιού του βασιλέως Αβεννήρ.

Ιωάσαφ του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών η άθλησις και οι κατά των δαιμόνων αγώνες υπερβάλλουσι πάντας των Αγίων τους βίους και ο βίος αυτού τόσον είναι ηδύς και γλυκύτατος, ώστε υπέρκειται της αμβροσίας και του νέκταρος, και δύναται να απαλύνη και την σκληροτέραν καρδίαν και να παρακινήση τους οφθαλμούς να σταλάξωσι πολλά δάκρυα. Πλην, επειδή οι περισσότεροι αγαπούν την βραχυλογίαν, εσμικρύναμεν την διήγησιν, μη αφήσαντες ή τα αναγκαιότατα, καθώς έγραψε ταύτα ο θείος πατήρ ημών Δαμασκηνός Ιωάννης.

Τη ΚΕ΄ (25η) του Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΜΗΝΑ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Μηνάς ο εν Αγίοις πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού του μεγάλου, εν έτει φνγ΄ (553). Πρεσβύτερος ων της εν Κωνσταντινουπόλει αγίας του Χριστού Εκκλησίας, εχειροτονήθη ύστερον Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως υπό του Αγαπητού, Πάπα Ρώμης, όστις ελθών τότε εις Κωνσταντινούπολιν καθήρεσε μεν τον αιρετικόν Άνθιμον, αντ’ αυτού δε εχειροτόνησε τον μακάριον τούτον Μηνάν. Καλώς λοιπόν κυβερνήσας την Εκκλησίαν και αυξήσας το του Χριστού ποίμνιον, εξεδήμησε προς Κύριον ο αοίδιμος· η δε Σύναξις αυτού και εορτή τελείται εν τη αγιωτάτη μεγάλη Εκκλησία. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τη ΚΕ΄ (25η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΤΙΤΟΥ Επισκόπου Γόρτυνος της εν Κρήτη και μαθητού του Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Τίτος ο Απόστολος κατήγετο εκ του γένους του Μίνωος, βασιλέως της Κρήνης, καθώς λέγει Ζηνάς ο νομικός, ο συγγράψας τον Βίον του. Ούτος ο θεσπέσιος εκ τρυφεράς ηλικίας αναδείξας τάσιν πολλήν και επιμέλειαν εις την παιδείαν και μάθησιν, την παρά των Ελλήνων θαυμαζομένην, εικοσαετής γενόμενος ήκουσεν άνωθεν θείας φωνής, ήτις έλεγεν εις αυτόν ταύτα· «Τίτε, άπελθε εντεύθεν ίνα την ψυχήν σου σώσης, επειδή η εξωτερική αύτη παιδεία ουδόλως σε ωφελεί».

Τη ΚΕ΄ (25η) του Αυγούστου, η επάνοδος του λειψάνου του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

Βαρθολομαίος ο ένδοξος Απόστολος και του Χριστού Μαθητής, περιερχόμενος διαφόρους τόπους, εκήρυττε το όνομα του Ιησού Χριστού, τελευταίον δε φθάσας εις την μεγάλην Αρμενίαν, εκεί εσταυρώθη και απήλθε το πνεύμα του εις τα ουράνια. Το δε άγιον τούτου λείψανον εναποθέσαντες οι εκεί Χριστιανοί εντός θήκης λιθίνης το έκρυψαν εις την Ουρβανούπολιν, εξ αυτού δε επήγαζον διάφοροι ιατρείαι· όθεν οι λαοί συνέτρεχον εκεί και ελυτρώνοντο από τα πάθη και τας ασθενείας των.

Τη ΚΔ΄ (24η) του μηνός Αυγούστου, η ανακομιδή του σεπτού λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Αιγίνης, και η τούτου εκ Στροφάδων νήσων εις Ζάκυνθον επάνοδος.

Διονύσιος ο Άγιος και θαυματουργός Ιεράρχης εγεννήθη εν Ζακύνθω εν έτει αφμζ΄ (1547) Ιουνίου κα΄ (21) ευσεβών και πλουσίων γονέων υιός, Μωκίου και Παυλίνης την κλήσιν. Εισήλθεν εκ νεότητος εις την κατά τας Στροφάδας νήσους βασιλικήν Μονήν και ενεδύθη το μοναχικόν σχήμα. Προεχειρίσθη έπειτα Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης, της οποίας εκόσμησε τον θρόνον επί χρόνον ικανόν, μετά δε ταύτα επέστρεψεν εις την πατρίδα αυτού, ένθα διεβίωσε του λοιπού οσίως γευόμενος το μέλι της ησυχίας.

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών και Ομολογητού ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Λιμνιώτου.

Γεώργιος ο μακάριος ούτος πατήρ ημών εκ νεαράς ηλικίας αγαπήσας την μοναδικήν ζωήν, διέτριβεν εις τον Όλυμπον. Αφού δε πολλούς ηγωνίσατο αγώνας, παρρησία ωμολόγησε την ευσέβειαν και Ορθοδοξίαν κατά τους χρόνους Λέοντος του Ισαύρου, όστις έθραυε τας αγίας Εικόνας και επυρπόλει τα των αγίων λείψανα, εν έτει ψιστ΄ (716).

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΤΑΤΙΩΝΟΣ.

Τατίων ο μακάριος Μάρτυς κατήγετο εκ τόπου Μαντιναίου καλουμένου και υποκειμένου εις την Μητρόπολιν Κλαυδιουπόλεως την εν τη Ερδελία, εκ της επαρχίας της Ονωριάδος. Συλληφθείς δε υπό των Ελλήνων, διότι εσέβετο τον Χριστόν, παρέστη ενώπιον του ηγεμόνος Ουρβανού, εν τη ρηθείση Κλαυδιουπόλει.

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΥΤΥΧΟΥΣ μαθητού του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου.

Ευτυχής ο Ιερομάρτυς, ων πλήρης χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ηκολούθησε τον Άγιον Απόστολον Παύλον· ανδρείως δε κηρύξας το Άγιον Ευαγγέλιον και πολλούς ναούς των ειδώλων κρημνίσας, υφίσταται δαρμούς και δεσμά, και επί πολλά έτη κακοπαθεί εις την φυλακήν, εις την οποίαν διατελών έλαβεν άρτον ουράνιον.

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος ΚΟΣΜΑΣ, ο εν Αλβανία μαρτυρήσας κατά το έτος αψοθ΄ (1779) αγχόνη τελειούται.

Κοσμάς ο Άγιος Ιερομάρτυς και Ισαπόστολος, ο αληθώς άνθρωπος του Θεού, διδάσκαλος και κήρυξ του θείου Ευαγγελίου, κατήγετο από το μικρόν χωρίον της Αιτωλίας το ονομαζόμενον Μέγα Δένδρον. Ήτο υιός γονέων ευσεβών, παρά των οποίων ανετράφη και εξεπαιδεύθη εις τα γράμματα εν νουθεσία Κυρίου, κατά τον θείον Απόστολον. Όταν δε ήλθεν εις ηλικίαν περίπου είκοσιν ετών, ήρχισε να διδάσκεται από τον Ιεροδιάκονον Ανανίαν, τον καλούμενον Δερβισάνον. Επειδή όμως κατά τους χρόνους εκείνους ήρχισε να ακμάζη και να φημίζεται μεγάλως και το σχολείον του Βατοπαιδίου εις το Άγιον Όρος, μετέβη εκεί, ίνα φοιτήση εις τούτο με άλλους αρκετούς συμπατριώτας του.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Καλλίνικος ο Πατριάρχης, κατ’ αρχάς Πρεσβύτερος και Σκευοφύλαξ ων του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου των Βλαχερνών, εχειροτονήθη έπειτα ένεκα των αρετών του Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, επί του νέου Ιουστινιανού του ρινοτμήτου, έκτου απογόνου του Ηρακλείου, εν έτει χπε΄ (685). Ο ρηθείς βασιλεύς, κακότροπος ων, κατέθλιβε διαρκώς τον Άγιον, επινοών καθ’ ημέραν και νέας θλίψεις, του εμήνυσε δε ποτέ ίνα κρημνίση δια προσευχής του τον Ναόν της Θεοτόκου, τον καλούμενον των Μητροπόλεων.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, ο Άγιος Ιερομάρτυς ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ο Επίσκοπος Σιρμίου, ξίφει τελειούται.

Ειρηναίος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήκμασεν επί Δοκλητιανού, εν έτει σπη΄ (288), ήτο δε Επίσκοπος Σιρμίου, πόλεως της εν Συρία Σελευκείας. Συλληφθείς δ’ εφέρθη εκ του Σιρμίου εις την Παννονίαν, ένθα παρασταθείς εις τον ηγεμόνα Πρόβον, και ομολογών και κηρύσσων την εις Χριστόν πίστιν, ενεκλείσθη εις την φυλακήν, εκ της οποίας εκβληθείς έπειτα εδάρη· μετά ταύτα, αφού ελήφθη η απόφασις του θανάτου, απεκεφαλίσθη και έτυχεν ο αοίδιμος του μαρτυρικού στεφάνου. Το δε άγιον τούτου λείψανον ερρίφθη εις τον ποταμόν τον ονομαζόμενον Σαύον.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, Επισκόπου Λουγδούνου.

Ειρηναίος ο ένδοξος Ιερομάρτυς, έτερος ούτος ων του ανωτέρω, ήκμασε κατά τους χρόνους Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίου καλουμένου και φιλοσόφου, εν έτει ρξ΄ (160), ήτο δε εκ των παλαιών ανδρών, διάδοχος των μακαρίων Αποστόλων και Επίσκοπος χρηματίσας της εν Γαλλία πόλεως Λουγδούνου, της σήμερον ονομαζομένης Λυώνος.

Τη ΚΒ΄ (22α) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ και των συν αυτώ ΖΩΤΙΚΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ, ΘΕΟΠΡΕΠΙΟΥ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ και ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΥ.

Αγαθόνικος ο ένδοξος αθλοφόρος του Χριστού και οι συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, εν έτει 298, ότε κόμης τις, Ευτόλμιος ονομαζόμενος, σταλείς εκ της Νικομηδείας εις τα μέρη του Ευξείνου Πόντου υπό του βασιλέως, ίνα θανατώση τους ευρισκομένους εκεί Χριστιανούς, προσωρμίσθη εις το εμπόριον το λεγόμενον Κάρπην· εκεί δε ευρών τον Άγιον Ζωτικόν με τους μαθητάς του ομολογούντας τον Χριστόν, κατεδίκασεν αυτόν εις σταυρικόν θάνατον.

Τη ΚΒ΄ (22α) του μηνός Αυγούστου, μνήμη της Οσίας ΑΝΘΟΥΣΗΣ και ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του Μάρτυρος του βαπτίσαντος αυτήν, και των δύο οικετών αυτής, ΧΑΡΙΣΙΜΟΥ και ΝΕΟΦΥΤΟΥ.

Ανθούσα η Οσία μήτηρ ημών έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Ουαλεριανού, εν έτει σνδ΄ (254), καταγομένη εκ Σελευκείας της εν Συρία, θυγάτηρ ούσα Αντωνίου και Μαρίας, πλουσιωτάτων μεν γονέων, αλλά προσκεκολλημένων εις την θρησκείαν των ειδώλων.

Τη ΚΒ΄ (22α) του μηνός Αυγούστου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, ΩΡ και ΟΡΟΨΙΣ ξίφει τελειούνται.

Ειρηναίος ο μακάριος Μάρτυς, ο πρώτος εκ των τριών τούτων Αγίων Μαρτύρων, ήτο Διάκονος της Εκκλησίας· επειδή δε εκήρυττε παρρησία τον Χριστόν ως Θεόν αληθινόν, συνελήφθη υπό των απίστων και παρέστη έμπροσθεν του άρχοντος.

Τη ΚΒ΄ (22α) του μηνός Αυγούστου, η σύναξις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω Πυρσώ της Ευρυτανίας.

Εις τα μέρη της ποτέ μεν περιφήμου, νυν δε τεταπεινωμένης Ελλάδος (Ο συγγραφεύς της παρούσης διηγήσεως ονομάζει την Ελλάδα τεταπεινωμένην, διότι την εποχήν καθ’ ην συνέγραφε την διήγησιν ταύτην η νυν ελευθέρα Ελλάς ήτο υπό την δουλείαν των Οθωμανών.), κατά την Επαρχίαν του Λιτζάς και Αγράφων είναι όρος μέγα και υψηλόν, το οποίον ονομάζεται Όρθρυς, διότι από το ύψος, το οποίον έχει, ορθρίζει, ήτοι βλέπει τον ερχομόν της ημέρας και του ηλίου πρωτύτερα από όλα τα άλλα βουνά της Στερεάς Ελλάδος. Προς τα δυτικά μέρη και νότια του όρους τούτου ευρίσκονται και άλλα όρη, τα οποία είναι τόσον δύσβατα, όσον δεν ημπορεί να παραστήση ο λόγος, από αυτά δε εξέρχονται οι δεξιοί κλώνοι και αρχαί του Αχελώου ποταμού. Μέσον των ορέων τούτων, εις τους πλέον βαθυτάτους και δυσαναβάτους τόπους, ευρίσκεται η Ιερά Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Προυσιωτίσσης.

Τη ΚΑ΄ (21η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΒΑΣΣΗΣ και των τέκνων αυτής, ΘΕΟΓΝΙΟΥ, ΑΓΑΠΙΟΥ και ΠΙΣΤΟΥ.

Βάσσα η Αγία Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει σπ΄ (280), κατήγετο δε εκ της Εδέσσης. Αύτη συζευχθείσα Ουαλέριόν τινα, ιερέα των ειδώλων, εγέννησεν εξ αυτού τρεις υιούς, Θεόγνιον, Αγάπιον και Πιστόν, τους οποίους ανέτρεφε δια της εις Θεόν ευσεβείας, ούσα και αυτή Χριστιανή και πιστή εκ προγόνων. Διαβληθείσα είτα υπό του ιδίου ανδρός της, παρέστη μετά των τριών υιών αυτής έμπροσθεν του ανθυπάτου Βικαρίου, και ομολογήσασα εαυτήν Χριστιανήν ερρίφθη εν τη φυλακή μετά των δύο υιών της. Θεόγνιος δε, ο πρεσβύτερος υιός, κρεμασθείς εξεσχίσθη.

Τη ΚΑ΄ (21η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΘΑΔΔΑΙΟΥ, του και Λεββαίου καλουμένου.

Θαδδαίος ο Απόστολος πατρίδα είχε την Έδεσσαν, Εβραίος ων κατά το γένος και άριστα γεγυμνασμένος εις τας θείας Γραφάς. Ούτος λοιπόν αναβάς εις τα Ιεροσόλυμα, ίνα προσκυνήση, κατά τας ημέρας Ιωάννου του Βαπτιστού, και ακούσας τούτου το κήρυγμα, και υπερθαυμάσας την αγγελικήν ζωήν του, εβαπτίσθη υπ’ αυτού.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ και ΔΟΣΑ (ή Δοσαί).

Ηλιόδωρος και Δοσάς οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν καθ’ ην εποχήν, κατά το πεντηκοστόν τρίτον έτος της βασιλείας του, Σαβώριος ο βασιλεύς των Περσών έκαμεν απόβασιν πολλών στρατευμάτων εις τινα πόλιν των Ρωμαίων, και ήρχισε να κρημνίζη τας εκεί Ορθοδόξους Εκκλησίας των Χριστιανών, θραύων τας ιεράς και αγίας Εικόνας και πυρπολών τα λείψανα των Αγίων.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΛΟΥΚΙΟΥ του Βουλευτού.

Λούκιος ο Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Διοκλητιανού εν έτει 299 καταγόμενος εκ της πόλεως Κυρήνης της εν Λιβύη· ήτο δε πρώτος της εν τη πόλει Βουλής και υπερείχεν όλους τους ομήλικάς του κατά το ανάστημα.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΣΕΒΗΡΟΥ και ΜΕΜΝΟΝΟΣ του Κεντυρίωνος.

Σεβήρος, ο αήττητος του Χριστού αθλητής, ήτο εκ της Σίδης της Παμφυλίας, υιός Θρακός, Πετρωνίου ονομαζομένου, μητρός δε Μυγδονίας. Ούτος λοιπόν ελθών εις την Φιλιπούπολιν και ιδών τους ανωτέρω Αγίους Τριακονταεπτά Μάρτυρας αγωνιζομένους δια τον Χριστόν, παρρησία και ούτος ωμολόγησεν αυτόν Θεόν.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη των Αγίων ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ, των εν Βιζύη της Θράκης μαρτυρησάντων.

Εκ των Αγίων τούτων Μαρτύρων άλλοι μεν ήσαν εκ του Βυζαντίου, άλλοι δε εκ της Φιλιππουπόλεως. Συλληφθέντες δε εν Βιζύη της Θράκης υπό του καταράτου Απελλιανού, όστις ήτο τότε ηγεμών, εβασανίσθησαν με διαφόρους βασάνους επειδή ωμολόγουν παρρησία τον Χριστόν· τελευταίον δε ανήφθη κάμινος κάτωθεν της γης, και αφού πρώτον έκοψαν τας χείρας και τους πόδας των Αγίων, έρριψαν αυτούς εκεί, και ούτω παρέδωκαν οι αοίδιμοι τας ψυχάς των εις τον Θεόν, παρά του οποίου έλαβον τους αφθάρτους στεφάνους του μαρτυρίου.

Τη Κ΄ (20η) του μηνός Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΣΑΜΟΥΗΛ.

Σαμουήλ ο ένδοξος Προφήτης κατήγετο εκ της Αρμαθαίμ Σιφά, εκ του όρους Εφραίμ, υιός ων Ελκανά και Άννης της Προφήτιδος. Ο δε Ελκανά έχων δύο γυναίκας, εκ των οποίων η μεν ονομαζομένη Άννα ήτο στείρα, η δε άλλη, Φεννάνα, είχε τέκνα, ανέβη μετά της Άννης εις τον τόπον Σηλώ, όπου ήτο τότε η Σκηνή και η Κιβωτός· εκεί δε ήτο και ο Ιερεύς Ηλί, και οι δύο υιοί του, ο Οφνί και ο Φινεές.

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΑΦΑΠΙΟΥ και ΘΕΚΛΗΣ.

Τιμόθεος ο ένδοξος ούτος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Παλαιστίνης, ων δε τέλειος κατά τον λόγον και την ζωήν, εγένετο της ευσεβείας διδάσκαλος. Συλληφθείς δε παρέστη εις τον άρχοντα της Γάζης, Ουρβανόν ονόματι, και ερωτηθείς παρ’ αυτού ωμολόγησεν, ότι ανήκει εις την τάξιν των Χριστιανών, εθεολόγησε δε πάσαν την του Χριστού ένσαρκον οικονομίαν· όθεν δαρείς δυνατά και παν είδος βασάνων δοκιμάσας, επειδή ουδόλως εκάμφθη, αλλ’ έμεινεν αμετάθετος εις την ευσέβειαν, ερρίφθη ύστερον εις πυράν, και ούτω παρέδωκε το πνεύμα του τω Θεώ και έλαβε του μαρτυρίου τον άφθαρτον στέφανον. Εν τη ιδία δε πόλει της Γάζης ευρισκόμενοι ο τε Άγιος Αγάπιος και η Θέκλα, η εκ της Βιζύης καταγομένη, εβασανίσθησαν πολύ δια την του Χριστού πίστιν, και επειδή έτι μάλλον εις αυτήν εστερεώνοντο, δια τούτο παρεδόθησαν εις τα θηρία και υπ’ αυτών κατασπαραχθέντες έλαβον τον στέφανον του μαρτυρίου.

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΝΔΡΕΟΥ του Στρατηλάτου, και των συν αυτώ τελειωθέντων Δισχιλίων Πεντακοσίων Ενενήκοντα Τριών.

Ανδρέας ο ένδοξος Μάρτυς και Στρατηλάτης ήκμασε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Μαξιμιανού, εν έτει σπθ΄ (289), στρατιώτης ων εν τη Ανατολή, υπό τον Αντίοχον αρχιστράτηγον του βασιλικού στρατού. Αποσταλείς δε υπ’ αυτού μετ’ άλλων συστρατιωτών, ίνα πολεμήση τους Πέρσας, οίτινες, διαβάντες τα όριά των και ελθόντες εις τα όρια των Ρωμαίων, ελεηλάτουν αυτά και ηφάνιζον, επεκαλέσθη τον Χριστόν, πείσας δε και τους συντρόφους του να επικαλεσθώσιν Αυτόν, ενίκησε τους Πέρσας και τους κατετρόπωσεν.

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ του Νέου του θαυματουργού, του εν τω όρει της πόλεως Ναούσης ασκήσαντος.

Θεοφάνης ο Όσιος Πατήρ ημών ο Νέος εγεννήθη εις Ιωάννινα περί τας αρχάς της ΙΣΤ΄ εκατονταετηρίδος μ.Χ. εκ γονέων ευσεβών, υφ ων και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Υπό θείου δε εμπνεόμενος ζήλου, κατά την ενηλικίωσιν αυτού αποχαιρετήσας τα φθαρτά και γήϊνα μετέβη εις το αγιώνυμον Όρος του Άθωνος, περιελθών δε τας εν αυτώ Ιεράς Μονάς και Σκήτας των Πατέρων εξέλεξε την Μονήν του Δοχειαρίου, ένθα γενόμενος Μοναχός διήγεν οσίως και εναρέτως τον βίον του, φιλαδέλφως δε αγαπών τους συνασκουμένους πατέρας και αδελφούς της Μονής, και υπ’ αυτών αμοιβαίως ανταγαπώμενος εξελέγη μετ’ ολίγον Ηγούμενος αυτών και της ιεράς Μονής επιστάτης.

Τη ΙΗ΄ (18η) Αυγούστου, μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ, του εν τη Σκήτη της αγίας Άννης, τη ούση εν τω αγιωνύμω Όρει του Άθω, ασκητικώς διαλάμψαντος.

Σωφρόνιος  ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών, ο υιός του φωτός και της άνω βασιλείας κληρονόμος, κατήγετο εκ της Ηπείρου, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, κατά τον δέκατον όγδοον αιώνα. Εκ νεότητος διεκρίνετο επί σεμνότητι βίου και ευκοσμία ηθών και φόβω Θεού, αποφεύγων όση δύναμις τα βλάπτοντα το της ψυχής ευγενές και εγκολπούμενος τα αγνά και θεοφιλή.

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΛΩΡΟΥ και ΛΑΥΡΟΥ.

Φλώρος και Λαύρος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν μεν αδελφοί δίδυμοι, λιθοξόοι την τέχνην, εκμαθόντες αυτήν παρά του Αγίου Πατρόκλου και του Αγίου Μαξίμου, μαρτυρησάντων και αυτών δια τον Χριστόν. Αφού δε οι διδάσκαλοι ούτοι εμαρτύρησαν, αφήκαν την εν Βυζαντίω διατριβήν και απήλθον εις το Ιλλυρικόν (την Σλαβονίαν), εις την χώραν της Δαρδανίας και εις πόλιν Ουλπιανά καλουμένην· εκεί δε ευρισκόμενοι ηρεύνων ίνα εύρωσι μεταλλικάς πέτρας, παρά τω ηγεμόνι Λουκίωνι, όπου και ειργάζοντο την τέχνην των.

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΡΜΟΥ, ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ και ΠΟΛΥΑΙΝΟΥ.

Έρμος, Σεραπίων και Πολύαινος οι Μάρτυρες, Ρωμαίοι όντες, διεβλήθησαν υπό των απίστων, ότι σέβονται μεν τον Χριστόν, μισούσι δε και αποστρέφονται τα είδωλα. Όθεν παρεστάθησαν εις τον έπαρχον της Ρώμης και ομολογήσαντες παρρησία την εις Χριστόν πίστιν, πρώτον μεν εγκαθείρχθησαν εντός σκοτεινής και δυσώδους φυλακής, είτα δε εκβληθέντες εκείθεν, αλλά μη θελήσαντες να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα, εσύρθησαν εις πετρώδεις και δυσβάτους τόπους, ούτω δε εν τη βασάνω ταύτη παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού, παρ’ ου έλαβον της αθλήσεως τους αμαράντους στεφάνους.

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Οσίων και θεοφόρων πατέρων ημών ΒΑΡΝΑΒΑ και ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ του ανεψιού αυτού των Αθηναίων και ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ

του Τραπεζουντίου των εν τω όρει του Μελά ασκησάντων και εν ειρήνη τελειωθέντων.                                                    

Από τας αγράφους παραδόσεις, όσας οι Άγιοι Απόστολοι παρέδωσαν εις τους ακολούθους των και αλληλοδιαδόχως παρέπεμψαν εις ημάς, είναι και η σχετική με την προσκύνησιν των θείων Εικόνων, την οποίαν οι μεν άλλοι αγράφως, ως είπον, παρέδωσαν, ο δε ιερός Λουκάς και εμπράκτως την παρέδωσεν, επειδή ιστόρισε με χρώματα, καθώς ομολογεί η κοινή παράδοσις, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, βασταζόμενον ως βρέφος μέσα εις τας αγκάλας της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Τη ΙΖ΄ (17η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΥΡΩΝΟΣ.

Μύρων ο ένδοξος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου και Αντιπάτρου άρχοντος της επαρχίας Αχαϊας εν έτει σν΄ (250), πρεσβύτερος το αξίωμα, αγαθός την γνώμην, εντίμου καταγωγής, πλούτον έχων πολύν και παρά Θεού και ανθρώπων φιλούμενος. Επειδή λοιπόν ο ρηθείς Αντίπατρος μετέβη εις την Εκκλησίαν κατά την ημέραν των Χριστουγέννων, επί τω σκοπώ να συλλάβη και να τιμωρήση πολλούς Χριστιανούς, ο Άγιος ούτος Μύρων, ζήλου θείου πλησθείς, ύβρισε τον Αντίπατρον και ένεκα τούτου εκρέμασαν αυτόν και εξέσχισαν.

Τη ΙΖ΄ (17η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΣΤΡΑΤΩΝΟΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΥ και ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ.

Στράτων ο ένδοξος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι διέτριβον εν Νικομηδεία, ανέβαινον δε επί τούτω εις το θέατρον, ίνα κατηχώσι τον εκεί λαόν των Ελλήνων, και απομακρύνωσι μεν αυτούς από της ειδωλολατρείας, προσφέρωσι δε εις την πίστιν του Χριστού.

Τη ΙΖ΄ (17η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων ΠΑΥΛΟΥ και ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ.

Παύλος και Ιουλιανή οι αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού εν έτει σο΄ (270), διατελούντες εις την Πτολεμαϊδα· ήσαν δε αυτάδελφοι γεννηθέντες εξ ευγενών γονέων και ανατραφέντες μάλλον δια της ευσεβείας ή δια του γάλακτος. Ο Παύλος κατεγίνετο επιμελώς εις την ανάγνωσιν και μελέτην των θείων Γραφών, και ων εγκρατέστατος, καίτοι νέος, των θείων νοημάτων των Γραφών, προχείρως και με ετοιμότητα απεστόμωνε τους αντιλέγοντας, και κήρυξ ένθεος εχρημάτιζε της περί ημάς του Θεού Λόγου οικονομίας.

Τη ΙΖ΄ (17η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου και πολυάθλου Οσιομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Νέου, του εκ Σαμαρίνης της Ηπείρου καταγομένου και εν έτει αωη΄ (1808) αθλήσαντος.

Δημήτριος ο Οσιομάρτυς, ο νεοφανής του Χριστού αριστεύς, εγεννήθη κατά τα τέλη του δεκάτου ογδόου αιώνος εν τινι χωρίω της Ηπείρου, καλουμένω Σαμαρίνα. Αγαπήσας την μοναχικήν πολιτείαν, εγκατέλειψε πάντα τα εν τω κόσμω, και άρας τον ζυγόν του Κυρίου, προσήλθεν εις τι Μοναστήριον της πατρίδος αυτού και εγένετο Μοναχός. Εις αυτό δια των καμάτων της εν πνεύματι ζωής και των καθ’ εκάστην θείων αναβάσεων καθήγνισε και σώμα και ψυχήν, και εγένετο σκεύος εκλεκτόν και δεκτικόν του θείου της χάριτος φωτισμού.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ.

Διομήδης ο ένδοξος Μάρτυς είχε πατρίδα την Ταρσόν της Κιλικίας, γεννηθείς μεν υπό αγαθών και περιφανών γονέων, γενόμενος δε αυτός κατά προαίρεσιν αγαθώτερος και εναρετώτερος εξήσκει ιατρικόν επάγγελμα και δια μεν τούτου ιάτρευε τα σώματα πάντων των εις αυτόν προστρεχόντων, τας δε ψυχάς τούτων ιάτρευε δια της ευσεβείας και θεογνωσίας. Κατά τους χρόνους δε του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ (288), αφήσας την πατρίδα του την Ταρσόν ήλθεν εις την Νίκαιαν της Βιθυνίας, ένθα ευηργέτει ποικιλοτρόπως τους προσερχομένους εις αυτόν, και ως ιατρός και ως διδάσκαλος της πίστεως.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, η ανάμνησις της εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ εκ της Εδεσσηνών πόλεως, εις ταύτην την θεοφύλακτον Βασιλίδα ανακομισθείσης.

Όταν ο Κύριος και Μέγας Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός επί της γης ευρισκόμενος εποίει θαύματα πολλά και εξαίσια δια της αυτού αγαθότητος, - καθώς ταύτα αναφέρονται εις τα θεία και ιερά Ευαγγέλια, - και η φήμη αυτών διεδίδετο εις όλα τα μέρη του κόσμου, τότε ο Τοπάρχης Εδέσσης, Αύγαρος ονομαζόμενος, ακούσας την τοιαύτην φήμην, επεθύμησε να υπάγη εις την Ιερουσαλήμ, ίνα ίδη τον Κύριον με τους ιδίους του οφθαλμούς.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, ο Όσιος ΝΕΙΛΟΣ ο Ερικούσιος, ανακαινιστής της Μονής του Ιερομερίου εν Θεσπρωτία της Ηπείρου, εν ειρήνη τελειούται.

Νείλος ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη εν Κωνσταντινουπόλει, ήτο δε υιός Ιωάννου του Λασκάρεως, αδελφού του αυτοκράτορος Θεοδώρου του Λασκάρεως, όστις εβασίλευσεν εν Νικαία τω ασδ΄ (1204). Ο Όσιος Νείλος από τον διωγμόν των Λατίνων ανεχώρησεν από τα βασίλεια και ήλθεν εις την εν τη παραλία του Πόντου Μονήν των Ακοιμήτων, ηγουμενεύοντος του Οσίου Μαρκέλλου, όστις από Νικόλαον ωνόμασε Νείλον τον Άγιον, χειροτονήσας αυτόν Μοναχόν και έμεινεν εν τη Μονή έως το ασξα΄ (1261), ότε ο θρόνος από την Νίκαιαν επανήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ο εκ Βόλου, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατά το έτος αχπ΄ (1680), ξίφει τελειούται.

Σταμάτιος ο ευλογημένος του Χριστού Νεομάρτυς κατήγετο από εν χωρίον του Βόλου, λεγόμενον Άγιος Γεώργιος, της επαρχίας Δημητριάδος. Συνέβη δε κατ’ εκείνον τον καιρόν και ήλθεν εις την χώραν του από την βασιλείαν ένας αγάς, δια να συνάξη τους βασιλικούς φόρους, ο οποίος έκαμνε πολλάς αδικίας και κατεδυνάστευε τους Χριστιανούς, ως τον παλαιόν καιρόν ο Φαραώ το γένος των Εβραίων εις την Αίγυπτον και ήτο το κακόν υπέρ την δύναμίν των.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, ο Όσιος πατήρ ημών ΤΙΜΟΘΕΟΣ Αρχιεπίσκοπος Ευρίπου ο κτίτωρ της Ιεράς Μονής Πεντέλης εν ειρήνη τελειούται.

Τιμόθεος ο Όσιος πατήρ ημών ο και κτίτωρ της εν τω όρει της Πεντέλης της Αττικής Σεβασμίας Μονής εγεννήθη εν τω χωρίω Κάλαμος της Αττικής κατά το έτος αφι΄ (1510) εξ ευσεβών γονέων. Ο πατήρ του μάλιστα ήτο ιερεύς και εδίδαξεν εις τούτον τα πρώτα χριστιανικά γράμματα. Κατά την παιδικήν του ηλικίαν ο Άγιος διεκρίνετο μεταξύ πάντων των συνομηλίκων του δια την ευκοσμίαν του ήθους, τον αδαμάντινον χαρακτήρα, την προς τα θεία ευλάβειαν και την ευσέβειαν ως και δια πάσας τας αρετάς με τας οποίας ήτο κεκοσμημένος.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, επιτελείται εν Μεγάροις η ανάμνησις της ευρέσεως των τιμίων λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΔΩΡΟΘΕΟΥ, ΙΑΚΩΒΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και ΣΑΡΑΝΤΗ.

Πάλαι μεν η των Μεγάρων κωμόπολις, κτισθείσα παρά των προγόνων μας επί της βασιλείας Καρός υιού Φορωνέως, αφιερώθη εις την Δήμητραν προς δόξαν θρησκευτικήν παρ’ ης και την επωνυμίαν εκτήσατο, τουτέστι καθ’ υπερβοήν ιερά εγκαυχωμένη επί τούτω, νυν δε κατ’ ευδοκίαν θείας συνάρσεως εκ της ευρέσεως των τιμίων λειψάνων των νεοφανών και σεβασμίων Αγίων μαρτύρων Σεραφείμ, Δωροθέου, Ιακώβου, Βασιλείου, Δημητρίου και Σαράντη ευμαρούσα, καίπερ εξ αλλεπαλλήλων εις εκτενές χρόνου διάστημα συμφορών δονηθείσα και σμικρυνθείσα, τρόπον τινά ανακαινιζομένη πνευματικώς, αφοσιοί, μετά Θεόν, προς αυτούς άπασαν την της ψυχής αρωγήν και ελπίδα , τοσούτον σεμνυνομένη διαφόρως των πάλαι όσον η αλήθεια προς το ψεύδος αντιβαίνει υπερισχύουσα.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου και ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ του Νέου, του εκ της κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου έλκοντος την καταγωγήν, εν Κωνσταντινουπόλει δε αθλήσαντος, επί της βασιλείας Σουλμάν Μεχμέτ του Δ΄ εν έτει σωτηρίω 1686.

Χαίρει σήμερον των Αποστόλων ο χορός και λαμπρότατα πανηγυρίζει απολαμβάνων τον ομώνυμόν του Απόστολον. Αγάλλονται τα των Μαρτύρων συστήματα, συναριθμούντα εν ταις χορείαις αυτών τον νεοφανή Μάρτυρα, όστις, ως άλλος αυγερινός του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας του Χριστού, ανέτειλε κατά τους ζοφερούς εκείνους χρόνους της δουλείας τω αχπστ΄ (1686) επί της βασιλείας του Σουλτάν Μεχμέτ του Α΄, οπότε πάντες σχεδόν οι ετερόφυλοι και ετερόθρησκοι άρχοντες της εποχής εκείνης, οι τε τον μόνιμον στρατόν της μεγάλης τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούντες, και άπαντες εν γένει οι διοικηταί, ανώτεροί τε και κατώτεροι του κολοσσιαίου εκείνου κράτους, επί τοσούτον προέβησαν αυθαιρεσίας και φανατικότητος, ώστε αδύνατος αποβαίνει η παράστασις του εγκλήματος δι’ ολίγων, και μάλιστα αφ’ ου άλλων επεχειρήσαμεν την διήγησιν.

Τη ΙΕ΄ (15η) του Αυγούστου, η ανάμνησις της περί ημάς μεγίστης και ανυπερβλήτου φιλανθρωπίας του Θεού, ην επεδείξατο, αποστρέψας μετ’ αισχύνης τους αθέους Αγαρηνούς, μεσιτεία της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Κατά τας αρχάς της βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου του και Κόνωνος ονομαζομένου, εν έτει ψιστ΄ (716), ανέβη δια θαλάσσης πλήθος Σαρακηνών με χίλια εννεακόσια πλοία, θέλοντες να πολεμήσωσι την μεγίστην και θεοφύλακτον Κωνσταντινούπολιν. Ούτοι λοιπόν καταστρέψαντες το βασίλειον των Περσών, όπερ εις πολύ διάστημα χρόνου επολέμησε το βασίλειον των Ρωμαίων, επήγαν έπειτα εις την Αίγυπτον και Λιβύην, και εξαπατήσαντες με ψευδείς υποσχέσεις τους εκεί Χριστιανούς, ότι εάν υποταχθώσιν εις αυτούς, δεν θα τους βιάσουν να παραβώσι την ορθόδοξον πίστιν, δεν εφύλαξαν οι άθεοι τας υποσχέσεις των· όθεν πολλούς Χριστιανούς τιμωρήσαντες σφόδρα, ίνα αρνηθώσι τον Χριστόν, εποίησαν αυτούς Μάρτυρας, επειδή εκείνοι δεν ηθέλησαν να ποδοπατήσωσι τον Τίμιον Σταυρόν του Χριστού.

ΛΟΓΟΣ Γ΄ Πανηγυρικός εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου.

Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ψαλμός μδ΄

(Του Κερνίκης και Καλαβρύτων Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη)

Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανούς Θεομήτορος, ην εζωγράφησε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα. Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί δηλαδή, όπου φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον, κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των περάτων της γης. Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις τούτο μόνον έδειξε πως ήτο φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται, ότι είναι φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν και τα προνόμια της θείας χάριτος· διότι καθώς όταν η πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος, και όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος, έτσι όταν απέθανεν, η νέκρωσις εστάθη αθάνατος. Δεν είναι θάνατος αυτός, ωσάν εκείνος ο τύραννος του γένους μας, ο υιός της κατάρας και πατήρ της φθοράς, όπου εις το σκοτεινόν του βασίλειον κρατεί αιχμάλωτον του Αδάμ την κληρονομίαν.

ΛΟΓΟΣ Β΄ Πανηγυρικός εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου.

«Που απήλθεν ο αδελφιδός σου η καλή εν γυναιξίν;» (Άσμα Ασμάτων)                 

(Του Μακαρίου Σκορδύλη ή Κωφού)                                                                        

Ω μακαριωτάτη και κοσμοχαρμόσυνος αύτη ημέρα της Κοιμήσεως της Παρθένου, εις την οποίαν εκπληττόμενα τα πλήθη των μακαρίων Αγγέλων, ως δεδιδαγμένα από το Πανάγιον Πνεύμα, κράζουν με το στόμα του Σολομώντος· «Που απήλθεν ο αδελφιδός σου η καλή εν γυναιξί»; Συ η ωραία και πάγκαλος κόρη, η καλή εν γυναιξίν, η νεκρά και αθάνατος, η τεθνηκυία και ζώσα, η εκ των Αποστόλων κάτω εν Γεθσημανή κηδευομένη και από ημάς τους Αγγέλους εν ουρανώ δοξαζομένη, δείξον ημίν που απήλθεν ο αδελφιδός σου, ο αγαπητός σου και μονογενής Υιός; Σήμερον όπου συνίπταται η μακαρία ψυχή σου με ημάς τας αϋλους δυνάμεις της ουρανίου ιεραρχίας, σήμερον όπου ανέρχεσαι από τον κόσμον εις τον ουρανόν, και από την Γεθσημανή εις τον Παράδεισον, φανέρωσον ημίν «Που απήλθεν ο αδελφιδός σου, η καλή εν γυναιξίν;»                                                                          

ΛΟΓΟΣ Α΄ Εις την Κοίμησιν της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

(Δαμασκηνού του Στουδίτου)                                                                                                                                       

Τρεις καταστάσεις υπάρχουν των ανθρώπων όλων, ευλογημένοι Χριστιανοί, ως το λέγουν τα βιβλία μας· πρώτη μεν είναι των ανθρώπων εκείνων, οίτινες χωρίς άλλο τι, άμα επινοήσωσι το αγαθόν, το πράττουσιν· ως ο Αβραάμ, καθώς το μαρτυρούν αι θείαι Γραφαί ότι χωρίς να ακούση διδαχήν, έπραξε το καλόν. Που να ακούση διδαχήν ο Αβραάμ αφού ο πατήρ του, ο Θάρρας, και το γένος του όλον ήσαν ειδωλολάτραι; Τι δε λέγω το γένος του; Ο κόσμος ολόκληρος ελάτρευε τότε τα είδωλα, αλλ’ αυτός, ως έχων αγίαν ψυχήν, καθό έτοιμος να κάμη το καλόν, βλέπων τον ουρανόν πλήρη αστέρων, επίστευσεν απ’ αυτό εις τον Θεόν, και εμίσησε τα είδωλα του πατρός, σκεφθείς νοερώς, ότι εάν οι αστέρες, η σελήνη και ο ήλιος είναι τόσον λαμπρά και ωραιότατα τω όντι ποιήματα, πόσον μάλλον είναι εκείνος, όστις έπλασεν αυτά.

Τη ΙΕ΄ (15η) του Αυγούστου, η σεβασμία Μετάστασις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ηθέλησε να παραλάβη παρ’ εαυτώ την Μητέρα Του, τότε εφανέρωσεν εις αυτήν προ τριών ημερών δι’ Αγγέλου (όστις λέγουσιν ότι ήτο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) την από γης εις ουρανόν μετάστασιν αυτής. Ελθών δε προς αυτήν ο Άγγελος είπε· «Τάδε λέγει ο Υιός σου – Καιρός είναι να παραλάβω πλησίον μου την Μητέρα μου – Όθεν μη ταραχθής δια τούτο, αλλ’ ευφροσύνως δέξαι το μήνυμα, επειδή μεταβαίνεις εις ζωήν αθάνατον». Τούτο μαθούσα η Θεοτόκος εχάρη χαράν μεγάλην, και φλεγομένη υπό του πόθου να μεταβή προς τον Υιόν της, ανέβη μετά σπουδής και προθυμίας εις το όρος των Ελαιών, ίνα προσευχηθή (διότι η πανύμνητος είχε τοιαύτην συνήθειαν, να αναβαίνη συχνότατα εις το όρος τούτο).

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΣΥΜΕΩΝ ο Τραπεζούντιος, ο μαρτυρήσας εν Κωνσταντινουπόλει κατά το έτος αχνγ΄ (1653) αγχόνη τελειούται.

Συμεών ο νέος του Χριστού Μάρτυς ήθλησεν εν Κωνσταντινουπόλει κατά το αχνγ΄ (1653) έτος, τα δε κατά το μαρτύριον αυτού έλαβον χώραν ως ακολούθως. Τρεις Χριστιανοί εν τη βασιλίδι των πόλεων έτυχε να κατέρχωνται οδόν τινά μεταβαίνοντες εις τας οικίας των πέραν εις τον Γαλατάν. Διερχόμενοι δε εκ της εβαϊκής συνοικίας, συνήντησαν Εβραίον τινά εξαιρετικώς μεγαλόσωμον, ο δε εις των Χριστιανών, όστις ήτο μικρόσωμος, εθεώρει τον Εβραίον όστις ίστατο όμοιος με τέρας.

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΟΥΡΣΙΚΙΟΥ.

Ουρσίκιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τ΄ (300) καταγόμενος εκ της πόλεως Σιβεντού, της εν τη Άνω Ιλλυρία (ήτοι Σλαβονία), στρατιώτης ων το επάγγελμα. Επομένως, καθό Χριστιανός, διεβλήθη εις τον βασιλέα Μαξιμιανόν, ο οποίος παρέδωκεν αυτόν εις τον έπαρχον Αριστείδην, ίνα τον κρίνη.

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Απαμείας.

Μάρκελλος ο θείος Ιερομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου εν έτει τοθ΄ (379), κατήγετο δε εκ της νήσου Κύπρου, εις την οποίαν, αναλαβών κοσμικήν εξουσίαν, εξέπληξε πάντας δια την ευσέβειαν και δικαιοσύνην, την οποίαν εφήρμοζεν εις την διοίκησιν των πολιτικών πραγμάτων.

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΜΙΧΑΙΟΥ.

Μιχαίας ο Άγιος Προφήτης εις εκ των δώδεκα Προφητών, των μικρών λεγομένων, ήτο εκ της φυλής του Εφραίμ, υιός Ιωράμ, γεννηθείς εις τόπον λεγόμενον Μωρασθεί, προεφήτευσε δε έτη πδ΄ (84) και προέλαβε την έλευσιν του Χριστού έτη χστ΄ (606).

Τη ΙΓ΄ (13η) του Αυγούστου, μνήμη της αοιδίμου και παμμακαρίστου βασιλίσσης και κτιτορίσσης της σεβασμίας Μονής του Παντοκράτορος Σωτήρος Χριστού ΕΙΡΗΝΗΣ, της δια του αγίου και αγγελικού σχήματος μετονομασθείσης ΞΕΝΗΣ Μοναχής.

Ειρήνη η αοίδιμος βασίλισσα εγεννήθη μεν υπό γονέων ευτυχών βασιλέων της Δύσεως, εκ νεαράς δε ηλικίας εδείκνυεν η μακαρία οποία μέλλει να γίνη ακολούθως, καθώς και τα εύκαρπα δένδρα δεικνύουσιν άμα τη αρχή της βλαστήσεώς των οποίους καρπούς μέλλουσι να αποφέρωσι· προκόπτουσα δε έγινεν εις όλους ονομαστή και περίφημος, διότι η αρετή συνηθίζει να φανερώνη τους μεταχειριζομένους αυτήν, καν εκείνοι ώσι κεκρυμμένοι εις γωνίαν τινά ή απόκεντρον τόπον.

Τη ΙΒ΄ (12η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΩΤΙΟΥ και ΑΝΙΚΗΤΟΥ.

Ανίκητος και Φώτιος οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ (288), του Φωτίου όντος ανεψιού του Αγίου Ανικήτου. Όταν λοιπόν ο Διοκλητιανός εις την Νικομήδειαν εδημηγόρησε κατά των Χριστιανών, παρούσης εκεί και της Συγκλήτου Βουλής, και όταν έβαλεν εις το μέσον πολλά είδη βασανιστηρίων οργάνων, απειλήσας ο ασεβέστατος ότι θέλει εξαφανίσει παντοιοτρόπως, και εξ αυτών των άκρων της Οικουμένης, εκείνους, όσοι επικαλούνται το όνομα του Χριστού· όταν, λέγω, ο αλιτήριος εκείνος τύραννος εβλασφήμησε κατά της Θεότητος και δόξης του Μονογενούς Υιού του Θεού, τότε παρών και ο Μάρτυς του Χριστού Ανίκητος δεν εφοβήθη τας απειλάς του τυράννου, αλλά παρρησία ομολογήσας εαυτόν Χριστιανόν.

Τη ΙΑ΄ (11η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΕΥΠΛΟΥ του Διακόνου.

Εύπλος ο ένδοξος Μάρτυς και Διάκονος ήκμασεν επί βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει 296, καταγόμενος εκ Κατάνης της εν τη Επαρχία της Σικελίας. Διαβληθείς δε ούτος εις τον άρχοντα Καλβιασιανόν, και μη πεισθείς να αρνηθή τον Χριστόν, πρώτον μεν εδέθη τας χείρας, τους πόδας και τα γόνατα, είτα δε εκρεμάσθη εις ξύλον ορθόν και εξεσχίσθη με σιδηρούς όνυχας.

Τη ΙΑ΄ (11η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου ΝΗΦΩΝΟΣ,

του εν τη κατά τον Άθω κοινοβιακή Μονή του Αγίου Διονυσίου ασκήσαντος και γενομένου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, εν έτει αυξ΄ (1460) εν ειρήνη τελειωθέντος.                                                                                             

Νήφων ο θείος ούτος πατήρ ημών είχε πατρίδα την Πελοπόννησον, γεννηθείς από γονείς λαμπρούς μεν κατά κόσμον και ευγενείς, λαμπροτέρους δε και ευγενεστέρους κατά την ευσέβειαν και την αρετήν, Μανουήλ και Μαρίαν ονομαζομένους· αναγεννηθείς δε ωνομάσθη Νικόλαος, ερχόμενος δε εις ηλικίαν εδόθη εις σχολείον δια να μάθη τα ιερά γράμματα· έχων δε εξ αρχής γηραλέα φρονήματα, δεν κατεγίνετο εις άλλας παιδαριώδεις πράξεις, ως τα άλλα παιδία, αλλά ως σοφή μέλισσα επήγαινεν εις διδασκάλους σοφούς και εναρέτους δια να συνάξη το μέλι της αρετής, ακροατής και μιμητής γινόμενος όλων των καλών και ψυχωφελών μαθημάτων και παραδειγμάτων· είχε δε και τόσον δεξιόν νουν, ώστε εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλους τους συμμαθητάς του εις τα μαθήματα· εδιάβαζε συχνάκις και τους βίους των Αγίων Πατέρων και ηυφραίνετο η ψυχή του, εσπούδαζε δε κατά το δυνατόν να τους μιμήται εις τας αρετάς· ήτο και φύλαξ της σωφροσύνης θαυμάσιος, τόσον δε προθύμως εδόθη εις την εγκράτειαν, ώστε με άρτον μόνον και ύδωρ ανεπλήρωνε την χρείαν του σώματος· ομοίως και εις κάθε άλλην αρετήν ηγωνίζετο. Κατά τας ημέρας εκείνας διήλθεν από το σχολείον εις Ιερομόναχος, Ιωσήφ ονόματι, διδάσκαλος άκρος και ενάρετος πολλά, και συναναστραφείς με αυτόν ο καλός Νικόλαος, και συνομιλήσας ικανώς, τον παρεκάλεσε να τον πάρη εις την συνοδείαν του, χωρίς να λάβη άλλος τις είδησιν· διότι εφοβείτο να μη τον εμποδίσουν.

Τη ΙΑ΄ (11η) του Αυγούστου, η ανάμνησις του εν Κερκύρα υπερφυούς κατά Αγαρηνών θαύματος του εν Αγίοις πατρός ημών ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ του θαυματουργού.

Σπυρίδων ο εν Αγίοις πατήρ ημών αείποτε πλείστα θαύματα επιτελεί, μεταξύ δε των υπερφυών θαυμάτων αυτού μέγα τω όντι και εξαίρετον είναι το κατά Αγαρηνών τερατούργημα, δια το οποίον άπασα η Κέρκυρα θαυμάζει και λαμπρά τη φωνή ανακηρύττει το παράδοξον· έχει δε η υπόθεσις ούτω. Πολέμου ποτέ γενομένου μεταξύ Ενετών και Ισμαηλιτών, μετά την άλωσιν της Πελοποννήσου, οι Αγαρηνοί εθεώρησαν καλόν να καταλάβουν και την Κέρκυραν. Ιδού λοιπόν κατά το χιλιοστόν επτακοσιοστόν δέκατον έκτον έτος από Χριστού, τη 24 του μηνός Ιουνίου, ενεφανίσθη εις τον λιμένα της πόλεως ισχυρός στόλος Ισμαηλιτών.

Τη Ι΄ (10η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ Αρχιδιακόνου, ΞΥΣΤΟΥ Πάπα Ρώμης και ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ.

Λαυρέντιος, Ξύστος και Ιππόλυτος οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου εν έτει σν΄ (250). Εκ τούτων ο μεν Άγιος Ξύστος κατήγετο εξ Αθηνών, εις τας οποίας εδιδάχθη τα μαθήματα της φιλοσοφίας· μεταβάς δε εις Ρώμην εχειροτονήθη Επίσκοπος, αφού εμαρτύρησεν ο Άγιος Στέφανος ο Πάπας της Ρώμης. Επειδή δε τότε προητοιμάζετο ο κατά των Χριστιανών διωγμός, διέταξεν ο Άγιος Ξύστος τον Αρχιδιάκονόν του Άγιον Λαυρέντιον να οικονομήση τα σκεύη της Εκκλησίας της Ρώμης, ο δε θείος Λαυρέντιος διεμοίρασε ταύτα εις τους πτωχούς.

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, η ανάμνηαις της ευρέσεως της αχειροποιήτου και σεβασμίας Εικόνος του Κυρίου εν τοις Καμουλιανοίς.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο δίκαιος και μόνος αληθινός Θεός ημών, όστις είναι αόρατος κατά την ουσίαν της Θεότητος, ανίκητος κατά το κράτος και ανεκλάλητος κατά την δύναμιν, αυτός ο κατά φύσιν φιλάνθρωπος και αγαθός, η εικών του Πατρός η απαράλλακτος, ο τη δόσει των χαρισμάτων αμεταμέλητος, ο προ αιώνων αοράτως εκ του Πατρός γεννηθείς και επ’ εσχάτων των ημερών εκ μητρός Παρθένου ασπόρως τεχθείς, αυτός και πάλιν κατεδέχθη να φανή εις Αγίαν Εικόνα δια την αυτού αγαθότητα και άμετρον ευσπλαγχνίαν· και εκεί μεν, εις την κατά Σάρκα Γέννησιν και παρουσίαν του, ωδήγησε τους Μάγους δι’ αστέρος, εδώ δε, εις την δι’ Εικόνος φανέρωσίν του, έφερε τους νηπίους τον νουν εις τελείαν επίγνωσιν. Ω αφράστου φιλανθρωπίας!

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ ο Αλεξανδρεύς πυρί τελειούται.

Αντώνινος ο Άγιος Μάρτυς ήτο την πατρίδα Αλεξανδρεύς, υπό του άρχοντος δε της Αλεξανδρείας συλληφθείς εκρεμάσθη παρ’ αυτού και εξεσχίσθη· είτα ριφθείς εντός ανημμένης καμίνου παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας του Θεού, παρ’ ου έλαβε τον του μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον. Ευρέθη δε το άγιον αυτού λείψανον εν τω μέσω της καμίνου αβλαβές και σώον, χωρίς το πυρ να βλάψη ούτε καν τρίχα της κεφαλής του.

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΜΑΤΘΙΟΥ.

Ματθίας ο Απόστολος, εις εκ των εβδομήκοντα ων, συγκατηριθμήθη μετά των ένδεκα Αποστόλων αντί Ιούδα του Ισκαριώτου, ως είναι γεγραμμένον εις το πρώτον κεφάλαιον των Πράξεων· κηρύξας δε το Ευαγγέλιον εις την έξω Αιθιοπίαν (την νυν λεγομένην Αβυσσηνίαν), και πολλάς τιμωρίας υπομείνας παρά των Αιθιόπων, εις χείρας Θεού παρέθετο το πνεύμα του.

Τη Θ΄ (9η) του Αυγούστου, μνήμη των Δέκα Μαρτύρων, ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΥ, ΙΩΑΝΝΟΥ, ΙΑΚΩΒΟΥ, ΑΛΕΞΙΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΕΤΡΟΥ, ΛΕΟΝΤΙΟΥ και ΜΑΡΙΑΣ της Πατρικίας, των δια την αγίαν Εικόνα του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την εν τη Χαλκή Πύλη, αθλησάντων.

Ιουλιανός και οι συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του θηριωνύμου Λέοντος του Ισαύρου εν έτει ψιστ΄ (716). Ο αυτοκράτωρ ούτος, αποστρεφόμενος τας αγίας Εικόνας, κατέκαιεν αυτάς δια πυρός· διο και ο τότε Πατριάρχης Άγιος Γερμανός πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας εδοκίμασεν υπό του αλιτηρίου τούτου Λέοντος, διότι ήλεγχεν αυτόν ως ασεβή και παράνομον. Επειδή δε ο θηριώνυμος επεχείρησε να κρημνίση την σεβασμίαν Εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την προσκυνουμένην εν τη Χαλκή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως, και αι αναβάθραι ήδη κατεσκευάζοντο, και ξύλα μακρά εβάλλοντο, οι δε μέλλοντες να την κρημνίσωσιν αναβάντες ήρχισαν να εργάζωνται δια την κατάρριψιν της αγίας Εικόνος, ούτοι οι γενναίοι του Χριστού αθληταί προφθάσαντες και λαβόντες την μίαν αναβάθραν, έσυραν αυτήν προς εαυτούς και ούτω κατεκρήμνισαν τον σπαθάριον, όστις εκρήμνιζε την σεβασμίαν Εικόνα και εθανάτωσαν αυτόν, τον δε ασεβή βασιλέα κατηρώντο και ανεθεμάτιζον.

Τη Η΄ (8η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

του εκ Ζαγοράς μεν της Μαγνησίας καταγομένου, εν Κωνσταντινουπόλει δε μαρτυρήσαντος κατά το έτος αχπ΄ (1680).                                                         

Τριαντάφυλλος ο ένδοξος Νεομάρτυς του Χριστού ήτο από την Ζαγοράν της Μαγνησίας, κειμένην πλησίον της πόλεως Βόλου, γεννηθείς περί τα μέσα της ζοφεράς δουλείας της γλυκυτάτης μας πατρίδος, της Ελλάδος, υπό τους Τούρκους, ήτοι περί το έτος αφξγ΄(1663). Ούτος εργαζόμενος ως ναύτης εις τα πλοία όταν ήτο περίπου δεκαεπταετής, συνελήφθη δι’ άγνωστον εις ημάς αιτίαν υπό των Τούρκων, εβιάζετο δε υπ’ αυτών να αρνηθή την πάτριον αυτού αληθή πίστιν του Χριστού και να ασπασθή την μιαράν θρησκείαν των Αγαρηνών.

Την Ζ΄ (7η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΔΟΜΕΤΙΟΥ του Πέρσου και των δύο μαθητών αυτού.

Δομέτιος ο εκ Περσίας Όσιος και Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου, εν έτει τιη΄ (318). Ούτος κατηχήθη υπό τινος Χριστιανού, Αβάρου ονομαζομένου, διδαχθείς δε την του Χριστού πίστιν εγκατέλειψε συν τη πατρική ασεβεία και παν άλλο συγγενικόν φίλτρον και ούτως απήλθε εις την πόλιν Νίσιβιν, κειμένην εις τα σύνορα τα μεταξύ των τόπων των Ρωμαίων και των τόπων των Περσών.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, ο Όσιος ΩΡ εν ειρήνη τελειούται.

Ωρ ο Όσιος και θαυμάσιος Πατήρ ημών εχρημάτισεν εις το όρος της Νιτρίας προεστώς χιλίων αδελφών, οι οποίοι επολιτεύοντο ζωήν αγγελικήν. Είχε φθάσει εις ηλικίαν ενενήκοντα ετών, και παρ’ όλα ταύτα ήτο όρθιος, υγιής, λαμπρός εις το πρόσωπον, έχων τας αισθήσεις, την σοφίαν και σύνεσιν ανελλιπή, και μάλιστα πληρέστατα, ως να ηύξανεν ομού με την ηλικίαν η αρετή και η σύνεσις. Είχε δε χωριστήν χάριν Θεού, ώστε τον ηυλαβούντο και οι άπιστοι και οι βάρβαροι.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και ιαματικού ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ του νέου, του ζήσαντος κατά το έτος ωξβ΄ (862) και εν ειρήνη τελειωθέντος.

Θεοδόσιος ο τρισόλβιος πατήρ ημών είχε πατρίδα τας περιφήμους Αθήνας, κατά το ωξβ΄ (862) έτος από Χριστού γεννηθείς από γονείς ευγενείς και θεοσεβείς. Ανετράφη δε υπ’ αυτών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, και εδόθη εις σχολείον, δια να μάθη τα ιερά γράμματα, τα οποία εις ολίγον καιρόν έμαθε, διότι έτυχε δεξιάς φύσεως. Είχε δε ο ευλογημένος πολλήν ευλάβειαν εις τα θεία και έτρεχεν εις τας ιεράς ακολουθίας της Εκκλησίας, ακούων δε τους αγώνας των Αγίων εθαύμαζε την προθυμίαν και καρτεροψυχίαν την οποίαν είχον.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ του θαυματουργού, του εν τω του Καλλιστράτου όρει διαλάμψαντος.

Νικάνωρ ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών κατήγετο από την περίφημον μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην. Ο πατήρ του ωνομάζετο Ιωάννης, η δε μήτηρ Μαρία, αποτελούντες ευσεβές και ενάρετον ανδρόγυνον, τους οποίους όλη η πόλις εκαλοτύχιζε και επαινούσε, τόσον δια τα υλικά αγαθά, τον πολύν πλούτον και την ευγένειαν, όσον και δια την θεάρεστον πολιτείαν των. Διότι και οι δύο ήσαν παράδειγμα αρετής εις όλους.

Τη ΣΤ΄ (6η) του Αυγούστου, η Μεταμόρφωσις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Κατά την έκτην του Μηνός Αυγούστου την ανάμνησιν της θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού η αγία του Θεού Εκκλησία περιχαρώς εορτάζει, ο δε λόγος της εορτής ταύτης είναι ο εξής: Ο Δεσπότης ημών Χριστός πολλάκις προείπεν εις τους Αγίους Αυτού Μαθητάς δια τους κινδύνους, τα πάθη και τον θάνατον των Μαθητών του· επειδή δε οι μεν κίνδυνοι και τα δεινά ήσαν πρόχειρα και εν τη παρούση ζωή, τα δε μέλλοντα αγαθά ήσαν μετά ταύτα και ελπιζόμενα, τούτου ένεκα ηθέλησεν ο Κύριος να πληροφορήση τους Μαθητάς του και με τους ιδίους των οφθαλμούς, τις και ποία είναι η δόξα εκείνη, μετά της οποίας μέλλει να έλθη εν τη κοινή αναστάσει, και την οποίαν και αυτοί θα απολαύσωσιν.

Τη Ε΄ (5η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΣΙΓΝΙΟΥ.

Ευσίγνιος ο Άγιος Μάρτυς, εκ της Αντιοχείας καταγόμενος, ήτο στρατιώτης επί της βασιλείας Κώνσταντος του Χλωρού, του πατρός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εν έτει τδ΄ (304). Έγινε δε εκατόν δέκα ετών και έφθασεν έως εις τους χρόνους Ιουλιανού του παραβάτου, ήτοι εν έτει τξα΄ (361) μετρών εξήκοντα, ετών στρατιωτικόν βίον.

Τη Δ΄ (4η) Αυγούστου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών και Μάρτυρος ΕΥΔΟΚΙΑΣ, και της ανακομιδής των λειψάνων αυτής.

Ευδοκία η του Χριστού Αγία Μάρτυς κατήγετο εκ της Ανατολής, αλλ’ αιχμαλωτισθείσα υπό των Περσών μετήχθη εις την Περσίαν, επειδή δε ήτο εξησκημένη εις την θείαν Γραφήν, εδίδασκεν όλους τους αιχμαλώτους· όθεν έγινε γνωστή και φίλη εις τας γυναίκας των Περσών, πολλάς δε εξ αυτών ωδήγησεν εις την θεογνωσίαν. Δια τούτο διεβλήθη εις τους κριτάς και εδάρη με βούνευρα· έπειτα ερρίφθη εν τη φυλακή και έμεινεν εκεί μήνας δύο.

Τη Δ΄ (4η) Αυγούστου, μνήμη των επτά Παίδων των εν Εφέσω, ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝΟΥ, ΕΞΑΚΟΥΣΤΩΔΙΑΝΟΥ, ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ, ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.

Ο Μαξιμιλιανός και οι έτεροι συν αυτώ Άγιοι Παίδες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου, εν έτει σνβ΄ (252), αφού δε διεμοίρασαν εις τους πτωχούς όλην αυτών την περιουσίαν εισήλθον εντός σπηλαίου και εκρύβησαν· παρακαλέσαντες δε τον Θεόν να λυθώσιν από του δεσμού του σώματος και να μη παραδοθώσιν εις τον βασιλέα Δέκιον, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις τον Θεόν. Όταν δε ο βασιλεύς Δέκιος επανήλθεν εις την Έφεσον, εζήτησεν αυτούς ίνα ελθόντες θυσιάσωσιν εις τα είδωλα, και μαθών ότι απέθανον εν τω σπηλαίω, προσέταξε να εμφράξωσι την είσοδον αυτού.

Τη Γ΄ (3η) Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΣΤΕΦΑΝΟΥ Πάπα Ρώμης και των συν αυτώ.

Στέφανος ο Πάπας και Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Δεκίου, Ουαλλερίου και Γαλλιηνού των βασιλέων εν έτει σν΄ (250). Δια δε τον κατά των Χριστιανών διωγνόν εκρύπτετο εν Ρώμη, και τους προς αυτόν ερχομένους Έλληνας εδίδασκε και κατήχει εις τον Χριστιανισμόν, βαπτίζων αυτούς και χειροτονών εξ αυτών πρεσβυτέρους, διακόνους και αναγνώστας.

Τη Γ΄ (3η) του αυτού μηνός Αυγούστου, μνήμη των Οσίων Πατέρων ημών ΔΑΛΜΑΤΟΥ, ΦΑΥΣΤΟΥ και ΙΣΑΚΙΟΥ ή ΙΣΑΑΚΙΟΥ.

Δαλμάτος, Φαύστος και Ισάκιος οι Όσιοι Πατέρες ήκμασαν κατά τον Δ΄ αιώνα. Εκ τούτων, ο μεν Δαλμάτος ήτο στρατιώτης εις το δεύτερον στρατιωτικόν σχολείον, κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου, εν έτει τοθ΄ (379) ζων ευσεβώς και θεαρέστως· ύστερον δε εγκαταλείψας γυναίκα, τέκνα και όλα τα κοσμικά πράγματα, και παραλαβών μεθ΄εαυτού μόνον τον υιόν του Φαύστον, επήγεν εις τον Άγιον Ισαάκιον, και εκεί γενόμενος Μοναχός έφθασεν εις βαθμόν αρετής.

Τη Γ΄ (3η) Αυγούστου, μνήμη της Οσίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΥΣ της θαυματουργού εν ειρήνη τελειωθείσης.

Θεοκλητώ η Οσία έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του μισοχρίστου και εικονομάχου, εν έτει ωκθ΄ (829), κατήγετο δε εκ της τοποθεσίας της καλουμένης των Οπτιμάτων, των γονέων αυτής Κωνσταντίνου και Αναστασίας ονομαζομένων. Αύτη λοιπόν εκ νεαράς ηλικίας ανατραφείσα θεαρέστως, προσείχεν εις εαυτήν· αναγκασθείσα όμως υπό των γονέων της συνεζεύχθη με άνδρα όμοιον με αυτήν εις την αγαθήν γνώμην, ονομαζόμενον Ζαχαρίαν.

Τη Β΄ (2α) Αυγούστου, η εύρεσις των λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΞΙΜΟΥ, ΔΑΔΑ και ΚΥΝΤΙΛΛΙΑΝΟΥ.

Μάξιμος, Δάδας και Καντιλλιανός οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους των βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού εν έτει 296 εις πόλιν καλουμένην Δορύστολον, εν τη χώρα της δευτέρας Μοισίας· παρασταθέντες δε εις τον ύπατον Ταρκύνιον, και μη θελήσαντες να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα εδάρησαν, και έπειτα οδηγηθέντες εις τόπον καλούμενον Οζοβίαν, εκεί απεκεφαλίσθησαν κατά την δεκάτην τρίτην του Απριλίου. Εκρύπτοντο λοιπόν τα λείψανα τούτων επί πολύν χρόνον· ύστερον δε απεκαλύφθησαν ταύτα δια θείου Αγγέλου, κατά την δευτέραν ταύτην του Αυγούστου μηνός, τα οποία και μέχρι σήμερον ευρίσκονται εις τον οίκον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, εις τόπον λεγόμενον του Βιγλεντίου, όπου και η τούτων γίνεται Σύναξις και εορτή.

Τη Β΄ (2α) Αυγούστου, η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

Στέφανος ο Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος εγένετο ο πρώτος της των Χριστιανών πίστεως Μάρτυς υπό των Ιουδαίων λιθοβοληθείς και τελειωθείς. Αφ’ ου δε παρήλθον τριακόσια τέσσαρα έτη από του μαρτυρίου του και αφ’ ου ετελειώθησαν δια του μαρτυρίου πολλοί Χριστιανοί, η ειρήνη διεδέχθη την ταραχήν, και η οικουμένη απελάμβανεν ελευθερίαν και ησυχίαν· και όλαι μεν αι φυλακαί εκενώθησαν εκ των φυλακισμένων Χριστιανών, όλα δε τα βασανιστήρια των τυράννων κατέπαυσαν, βασιλεύσαντος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του χριστιανικωτάτου και πρώτου βασιλέως των Ορθοδόξων, τότε δ΄εφανερώθη και ο πολύτιμος θησαυρός, ήτοι το πανίερον λείψανον του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου ούτω πως.