π. Θεόδωρος Ζήσης : Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

«Ἔπαυσαν οἱ ἄνθρωποι νὰ διακρίνουν μεταξὺ ὀρθοῦ καὶ ἐσφαλμένου, μεταξὺἀληθείας καὶ πλάνης. Τὸ ναρκωτικὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς νέας αὐτῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, τῆς Παναιρέσεως αὐτῆς κατὰ τὸν Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατὰ μικρὲς δόσεις ἐπὶ δεκαετίες καὶ καλυμμένο μὲ ὀρθοδοξοφανὲς περικάλυμμα σὰν τὴν Οὐνία, μὲ παρερμηνευόμενα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ναρκώσει τὶς συνειδήσεις τῶν περισσοτέρων καὶ μάλιστα πολλῶν κληρικῶν καὶ θεολόγων. Ἔχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ἀτμόσφαιρα εἰρήνης καὶ ἑνότητος μὲ τὸν δῆθεν διάλογο τῆς ἀγάπης, μέσα στὴν ὁποία ἀναπαύονται μακάρια τὰ πλήθη, ποὺ παίρνουν ἀνυποψίαστα καὶ δωρεὰν ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης τὸ χαπάκι τῆς οἰκουμενιστικῆς ἡρωίνης».

Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τήν Ἱερωσύνη:

«Εἰσί τινα μέρη θαλάσσης, ἅ κητώδη μεγάλα θηρία τρέφουσιν· οἱ γοῦν ἐν αὐτοῖς πλέοντες,κώδωνας ἐκκρεμῶσι τῶν πλοίων, ἵνα διά τῆς ἠχοῦς τούτων ἐκπληττόμενα φεύγωσι τά θηρία. Καίἡ θάλασσα δέ τοῦ ἡμετέρου βίου πολλά καί δεινότερα τρέφει θηρία, τά πονηρά πάθη λέγω καίτούς ἐφόρους αὐτῶν πονηροτέρους δαίμονας· ἐπιπλεῖ δέ τήν θάλασσαν ταύτην οἷά τις ναῦς ἡτοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία καί ἀντί κωδώνων ἔχει τούς πνευματικούς διδασκάλους, ἵνα διά τῆς ἱερᾶςἠχοῦς τῆς τούτων διδασκαλίας τούς νοητούς ἀποτρέπηται θῆρας. Καί τοῦτʼ ἄρα τυποῦσα καί ἡτοῦ Ἀαρών στολή κώδωνας εὐήχους εἶχε παρηρτημένους καί θέσπισμα ἦν ἀκουστήν εἶναι τήνφωνήν αὐτῶν ἐν τῷ τόν Ἀαρών λειτουργεῖν».

Eρμηνεία:

«Ὑπάρχουν μερικά θαλάσσια μέρη πού τρέφουν μεγάλα κητώδη θηρία. Ὅσοι λοιπόν πλέουν σʼ αὐτά τά μέρη, κρεμοῦν κώδωνες στά πλευρά τῶν πλοίων, ὥστε τά θηρία τρομαγμένα ἀπό τόν ἦχο τους νά φεύγουν. Καί τοῦ δικοῦ μας βίου ἡ θάλασσα τρέφει πολλά καί φοβερώτερα θηρία, τά πονηρά πάθη δηλαδή, καί τούς πρόξενους τῶν παθῶν δαίμονες πού εἶναι πονηρότεροι. Ἐπιπλέει σʼ αὐτήν τή θάλασσα σάν πλοῖο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί ἀντί γιά κώδωνες ἔχει τούς πνευματικούς διδασκάλους, ὥστε μέ τόν ἱερό ἦχο τῆς διδασκαλίας τους νά ἀπομακρύνει τά νοητά θηρία. Αὐτό προφανῶς προτυπώνοντας ἡ στολή τοῦ Ἀαρών, εἶχε εὔηχους κώδωνες ραμμένους στά ἄκρα της καί σύμφωνα μέ τά θέσμια ἔπρεπε νά ἀκούγεται ἡ φωνή

τους ὅταν λειτουργοῦσε ὁ Ἀαρών» (Ὁμιλία ΙΓ΄ Τῇ Ε΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ΕΠΕ 9,352).