Τη Κ΄ (20η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και θαυματουργού ΛΕΟΝΤΟΣ, Επισκόπου Κατάνης.

Λέων ο θεοπρόβλητος της Εκκλησίας φωστήρ, και των θείων προσταγμάτων εκπληρωτής, ο των Αποστόλων ζηλωτής και των πενήτων προνοητής και μεγίστων τεραστίων εργάτης θαυμάσιος, εγεννήθη εις την πόλιν της Ραβέννης από γονείς ευγενείς, ευγενέστατος κατά κόσμον, εις δε την της ψυχής κατάστασιν πολύ ευγενέστερος, δια την υπερβάλλουσαν αυτού αρετήν και αξιέπαινον πολιτείαν, διότι όχι μόνον μετά την χειροτονίαν του, αλλά και πρότερον εφύλαττεν όλας τας αρετάς.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΞΙΜΟΥ, ΘΕΟΔΟΤΟΥ και ΗΣΥΧΙΟΥ, και της Αγίας Μάρτυρος ΑΣΚΛΗΠΙΟΔΟΤΗΣ.

Μάξιμος, Θεόδοτος, Ησύχιος και Ασκληπιοδότη οι Άγιοι Μάρτυρες, παρασταθέντες εις τον ηγεμόνα και μη πεισθέντες να αρνηθώσι τον Χριστόν, πολλάς τιμωρίας έπαθον. Και πρώτον μεν εκρεμάσθησαν επί ξύλου και εξέσθησαν με ονύχια σιδηρά, έπειτα μεταφέρονται από πόλεως εις πόλιν και μετά ταύτα δίδονται εις τα θηρία, ίνα τους φάγωσι. Διεφυλάχθησαν όμως αβλαβείς υπό της θείας Χάριτος. Ομοίως και η Αγία Ασκληπιοδότη ριφθείσα κατά γης ετανύσθη επί ξύλου, είτα δε εδέθη εις ταύρον. Μετά δε ταύτα όλοι ομού λιθοβολούνται και σύρονται εις τόπους αλσώδεις και δυσβάτους και τελευταίον αποκεφαλίζονται και ούτως οι μακάριοι λαμβάνουσι τους στεφάνους της αθλήσεως.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου ο Όσιος Πατήρ ημών ΡΑΒΟΥΛΑΣ εν ειρήνη τελειούται.

Ραβουλάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών υπήρξε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ζήνωνος εν έτει υοστ΄ (476), εγεννήθη δε εις τα Σαμόσατα της Συρίας, ήτις κοινώς λέγεται Σεμψάτ και είναι τετιμημένη με θρόνον Επισκόπου υπό τον Μητροπολίτην Εδέσσης· παιδευθείς δε υπό ενδοξοτάτου ανδρός, Βαρυψαβά καλουμένου, έμαθε την Συριακήν γλώσσαν. Επειδή δε εκ νεαράς ηλικίας μετεχειρίζετο πάσαν αρετήν δια τούτο έγινε Μοναχός.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου οι Όσιοι Πατέρες ημών και Ομολογηταί ΕΥΓΕΝΙΟΣ και ΜΑΚΑΡΙΟΣ εν ειρήνη τελειούνται.

Ευγένιος και Μακάριος οι όντως ευγενείς και μακάριοι Ομολογηταί της ευσεβούς ημών Πίστεως ήσαν κατά τον καιρόν του Παραβάτου Ιουλιανού του κατά συγχώρησιν Θεού βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361-363). Τότε οι Χριστιανοί όλοι έφευγον και εκρύπτοντο ίνα μη βλέπωσι τας μιαράς θυσίας, τας οποίας, ο αλιτήριος, προσέφερεν εις τα είδωλα· οι δε ομόφρονές του ειδωλολάτραι όχι μόνον έπραττον μετ’ αυτού ασελγείας, καθιστώντες ούτω τον εαυτόν των ύλην και προσάναμμα του αιωνίου πυρός της κολάσεως, αλλ’ ηνάγκαζον προσέτι και τους Χριστιανούς να πράττωσιν ακουσίως τα αυτά.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΟΝΩΝΟΣ.

Κόνων ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Κιλικίας, ων δε νέος πολύ έγινε Μοναχός, εις το Μοναστήριον το λεγόμενον του Πενθουκλά, το οποίον ήτο πλησίον εις τον Ιορδάνην· είτα έγινε Πρεσβύτερος και έφθασεν εις το άκρον της ασκήσεως. Μαθών δε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων Πέτρος (524- 552) την θαυμαστήν άσκησιν του Οσίου, διώρισεν αυτόν να βαπτίζη τους εις τον Ιορδάνην ερχομένους· όθεν έχριεν αυτούς με το άγιον έλαιον και εβάπτιζεν.

Τη ΙΘ΄ (19η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου νέου Ιερομάρτυρος ΝΙΚΗΤΑ του Αγιορείτου.

Νικήτας ο νέος ούτος Ιερομάρτυς κατήγετο εκ της Ηπείρου, τρωθείς δε από αγάπην Χριστού διάπυρον απηρνήθη τα εγκόσμια και κατέφυγεν εις το Άγιον Όρος και δη εις την Σκήτην της Αγίας Άννης, ένθα και εκάρη Μοναχός.  Ενθέως δε πολιτευόμενος, προεκρίθη υπό των πατέρων και δια το αξίωμα της Ιερωσύνης, διό και εχειροτονήθη Ιεροδιάκονος και είτα Ιερεύς εν τη Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (Ρωσικού). Επειδή όμως εβασανίζετο δεινώς ο μακάριος υπό των λογισμών, ότι κατήγετο εκ προγόνων Χριστιανών μεν εν τω κρυπτώ, φανερώς όμως υποκρινομένων τους Οθωμανούς, απεφάσισε να μαρτυρήση υπέρ Χριστού.