Τη στ΄ (6η) Σεπτεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο δημότης και ΣΑΡΑΠΑΒΩΝ ο βουλευτής ξίφει τελειούνται.

Κυριακός και Σαραπάβων οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν εις τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως εν έτει σν΄ (250)· διαβληθέντες δε ως Χριστιανοί εις τον άρχοντα Ουαλέριον, παρεστάθησαν έμπροσθέν του· ο δε άρχων καταπλαγείς δια την στερεάν και άφοβον καρδίαν των, προστάσσει να θανατωθούν δια ξίφους· όθεν αφού εθανατώθησαν, έλαβον τα σώματα αυτών Χριστιανοί τινες της Αλεξανδρείας και ενεταφίασαν αυτά, δια να είναι εις την πόλιν αυτών πολύτιμος και ασύλητος θησαυρός.

Τη στ΄ (6η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΔΟΞΙΟΥ, ΡΩΜΥΛΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ και ΜΑΚΑΡΙΟΥ.

Ρωμύλος ο Άγιος Μάρτυς εμαρτύρησε κτά τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως Τραϊανού, του βασιλεύσαντος εν Ρώμη από του έτους 98 έως του έτους 118μ.Χ. ότε μέγας εγένετο διωγμός κατά των Χριστιανών υπό των ειδωλολατρών. Κατά την εποχήν εκείνην απεστέλλοντο πανταχού κατά των Χριστιανών γράμματα βασιλικά προστάσσοντα αυτούς ή να θυσιάζουν εις τους θεούς ή να αποθνήσκουν εις διαφόρους βασάνους. Απέστειλε δε τότε ο Τραϊανός εις το μέρος της Ανατολής ένδεκα χιλιάδας στρατού δια πολεμικήν υπηρεσίαν, ήλπιζε δε αναμφιβόλως ότι ούτοι όχι μόνον τας δια τον πόλεμον εντολάς αλλά προ πάντων τας κατά των Χριστιανών διαταγάς θα εκτελέσωσιν. Αλλ’ οι μακάριοι εκείνοι, Χριστιανοί όντες και τα χριστιανικά έργα προ πάντων επιμελούμενοι, ουδένα των Χριστιανών εδίωξαν ή εκάκωσαν, παριδόντες εις τούτο την βασιλικήν προσταγήν. Μάχην δε συνάψαντες κατά των εχθρών, ήραν νίκην μεγάλην και λαμπράν.

Τη στ΄ (6η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του εν Κολασσαίς της Φρυγίας γενομένου θαύματος παρά του Αρχιστρατήγου ΜΙΧΑΗΛ.

Μιχαήλ ο μέγας Αρχιστράτηγος του Θεού και πάλαι μεν, προ της ενσάρκου οικονομίας, είχεν ευσπλαγχνίαν και κηδεμονίαν προς το ανθρώπινον γένος και πολλάς ευεργεσίας έδειξεν εις αυτό, αλλά και μετά την επί γης ένσαρκον παρουσίαν του Θεού Λόγου πολύ μεγαλυτέραν ευσπλγχνίαν και αγάπην έδειξεν εις ημάς τους Χριστιανούς, τους καυχωμένους εις το όνομα του Χριστού. Όθεν από τότε και περισσοτέρας ευεργεσίας έκαμεν εις ημάς, μία των οποίων είναι και η εν Κολασσαίς της Φρυγίας γενομένη, της οποίας την ανάμνησιν εορτάζομεν σήμερον. Ακούσατε όμως απ’  αρχής την υπόθεσιν προς όφελος μεν ιδικόν σας, προς τιμήν δε και έπαινον του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Και δια τους άλλους Αγίους της Εκκλησίας μας να διηγήται τις, ευλογημένοι Χριστιανοί, και τα έργα των τα θεάριστα να αναφέρη εις ενθύμησιν, όχι μόνον είναι καλόν προς τον Θεόν, αλλά και προς ημάς τους Χριστιανούς είναι πολύ ωφέλιμον, επειδή η ενθύμησις των Αγίων είναι σημείον της αγάπης, την οποίαν έχομεν εις αυτούς, η δε αγάπη αυτή, την οποίαν έχομεν εις τους Αγίους, προς αυτόν τον Χριστόν τον αληθή Θεόν διαβαίνει, τον οποίον αυτοί οι Άγιοι εσπούδασαν να ευχαριστήσουν με τα έργα των, από τον Οποίον και αυτοί πάλιν αντεδοξάσθησαν. Καλόν όθεν είναι, και ωφέλιμον, να διηγήται τις και δια τους άλλους Αγίους· αλλά το να διηγήται περί των Αγίων Αγγέλων, να αναφέρη και τα θαύματά των, είναι πλέον ωφελιμώτερον δι’ έκαστον Χριστιανόν, διότι όσον αυτοί έχουν περισσοτέραν παρρησίαν προς τον Θεόν και εγγύτατα, ως άϋλοι και ασώματοι όπου είναι, τόσον και ημείς περισσοτέραν ωφέλειαν ψυχικήν απολαμβάνομεν από τας διηγήσεις τών θαυμάτων των.