Τη Β΄ (2α) Φεβρουαρίου, μνήμη του Νέου Οσιομάρτυρος ΓΑΒΡΙΗΛ, μαρτυρήσαντος εν έτει αχοστ΄ (1676)

Γαβριήλ ο Αγγελώνυμος Μάρτυς του Χριστού κατήγετο εκ της Προικονήσου, αφ’ ου δε ηλικιώθη εξελέξατο τον ήσυχον και εκλεκτόν βίον των Μοναχών. Γενόμενος δε Μοναχός, ως ευλαβής και ενάρετος, εφύλαττεν ακριβώς τα της μοναχικής πολιτείας καθήκοντα ακριβέστατα, ένεκα δε τούτου έλαβε παρά Θεού ζήλον, ίνα μαρτυρήση δια το όνομα αυτού το άγιον. Ελθών λοιπόν εις Κωνσταντινούπολιν έγινε κήρυξ εις την Εκκλησίαν του Πατριαρχείου, ήτοι προσεκάλει δια της φωνής του τους Χριστιανούς εις την Εκκλησίαν, διότι ούτε κώδωνες, αλλ’ ούτε και σήμαντρα επετρέποντο εις τους Χριστιανούς υπό των Τούρκων, ίνα σημαίνωσι την ώραν της Εκκλησιαστικής ακολουθίας.

Τη Β΄ (2α) Φεβρουαρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΟΡΔΑΝΗΣ ο Τραπεζούντιος, ο μαρτυρήσας εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει αχν΄ (1650), ξίφει τελειούται.

Ιορδάνης ο ευλογημένος Νεομάρτυς ήτο από την Τραπεζούντα, την τέχνην καζαντζής, υπανδρευμένος εις Γαλατάν της Κωνσταντινουπόλεως ετών τεσσαράκοντα. Ημέραν δε τινα κατά την εορτήν των Εισοδείων της Παναγίας, διεσκέδαζεν ομού με τινας Αγαρηνούς, συμπατριώτας και συντεχνίτας του και έπαιζον και παιγνίδι εις το εργαστήριόν του, κείμενον εις τόπον καλούμενον Σουλτάν Βαγιαζήτ, εις δε εξ αυτών είπε χλευάζων Ελληνιστί· «Άγιε Νικόλαε ψωριάρη, βοήθησόν με να νικήσω», του απεκρίθη και ο Ιορδάνης χλευάζων ομοίως τον Προφήτην του.

Τη Β΄ (2α) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ.

Αγαθόδωρος  ο Άγιος Μάρτυς, επειδή ωμολόγει τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, εφέρθη εις τον άρχοντα της εν Καππαδοκία πόλεως των Τυάνων. Και πρώτον μεν ξεσχίσαντες αυτόν, είτα δε θέσαντες επί πεπυρωμένης εσχάρας, έκοψαν ύστερον την γλώσσαν του και με οδοντάγραν ανέσπασαν τους οδόντας του και εξέδαραν το δέρμα του με ξυράφια· μετά ταύτα συνέτριψαν τα σκέλη του και με κοντάριον ετρύπησαν τας πλευράς του, ύστερον δε επέρασαν εις τους μήνιγγας αυτού πεπυρωμένα σουβλία. Όθεν με τας πολυειδείς ταύτας βασάνους ετελείωσε την ζωήν ο αοίδιμος και έλαβε παρά Κυρίου τον αμάραντον στέφανον της αθλήσεως.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Φεβρουαρίου, η ΥΠΑΠΑΝΤΗ του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ότε εδέξατο Αυτόν εις τας αγκάλας αυτού ο Δίκαιος Συμεών.

Παρελθουσών των τεσσαράκοντα ημερών από την σωτήριον ενανθρώπησιν του Κυρίου και την εκ της Αγίας Παρθένου, χωρίς ανδρός, Αυτού γέννησιν, προσεφέρθη ο Κύριος εις το Ιερόν κατά την σημερινήν ημέραν, από την Παναγίαν Μητέρα του και τον Δίκαιον Ιωσήφ, τον μνήστορα της Θεοτόκου, κατά την διάταξιν του σκιώδους και παλαιού Νόμου, ήτοι κατά τον Νόμον του Μωϋσέως, ότι παν άρσεν πρωτότοκον έσται αφιερωμένον τω Θεώ, και την εις τούτον νενομισμένην θυσίαν προσενέγκη, ζεύγος τρυγόνων, ή δύο νεοσσούς περιστερών (Λουκ. β: 22-24 Έξοδ. ιγ:2 Λευϊτ. ιβ: 6-8). Κατά την αυτήν δε ημέραν και ώραν, οδηγηθείς υπό Πνεύματος Αγίου, ευρέθη εκεί παρών και ο ευλαβής και Δίκαιος υπέργηρως Συμεών, περιμένων προ πολλού του Θεού το σωτήριον πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Ιδών τότε Αυτόν και δεξάμενος εις τας γηραιάς αυτού αγκάλας, απέδωκε δόξαν τω Θεώ, άσας την τρίτην και τελευταίαν Ωδήν της Νέας Διαθήκης· «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη», και ωμολόγησεν, ότι μετά χαράς λοιπόν κλείει τους οφθαλμούς εις τον θάνατον, αφ’ ου είδε το φως της των εθνών αποκαλύψεως, και την δόξαν του Ισραήλ (Λουκ. β: 25-32) και αντί των προσκαίρων τούτων και επιγείων έλαβε τα ουράνια αγαθά. Η δε της εορτής ταύτης Σύναξις τελείται εις τον σεβάσμιον οίκον της Αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, τον ευρισκόμενον εις τας Βλαχέρνας.