Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΑΝΟΥΗΛ ο Κρής, ο εν Χίω μαρτυρήσας εν έτει 1792, ξίφει σφαγιασθείς τελειούται.

Μανουήλ ο του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ Σφακίων της νήσου Κρήτης, γεννηθείς εκ γονέων Χριστιανών. Νέος δε την ηλικίαν ηχμαλωτίσθη από τους Τούρκους, οίτινες υπέταξαν τα Σφακία, μετά την επανάστασιν του έτους αψο΄ (1770). Βλέποντες δε αυτόν οι Αγαρηνοί επιτήδειον εις την υπηρεσίαν των, ετούρκευσαν αυτόν δια της βίας και περιέταμον κατά την συνήθειάν των. Όμως ο ευλογημένος Μανουήλ, ως θεοσεβής, έκαμε πάντα δυνατόν τρόπον και φυγών εκείθεν ήλθεν εις την νήσον Μύκονον, όπου εξομολογηθείς την αμαρτίαν του και τον πρέποντα κανόνα ποιήσας προθύμως και μυρωθείς, εγένετο πάλιν Χριστιανός.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ Επισκόπου Βρεττανίας, αδελφού Βαρνάβα του Αποστόλου.

Αριστόβουλος ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο εις των Εβδομήκοντα Αποστόλων, ηκολούθησε δε τον Άγιον Απόστολον Παύλον, διακονών αυτώ και κηρύττων το Ευαγγέλιον του Χριστού εις διαφόρους τόπους. Εχειροτονήθη δε ούτος υπό του θείου Παύλου Επίσκοπος εις την νήσον των Βρεττανών (την Αγγλίαν), εις την οποίαν κατώκουν τότε θηριώδεις και ωμότατοι άνθρωποι, υπό των οποίων πότε μεν εδέρετο, πότε δε εσύρετο εις την αγοράν· όμως δια των τοιούτων θλίψεων και βασάνων πολλούς κατέπεισε να πιστεύσωσιν εις τον Χριστόν. Εκεί λοιπόν οικοδομήσας Εκκλησίας και χειροτονήσας Διακόνους και Πρεσβυτέρους, ο μακάριος εν ειρήνη ανεπαύσατο.

Τη ΙΕ΄ (15ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΓΑΠΙΟΥ και των συν αυτώ Μαρτύρων ΠΛΗΣΙΟΥ, ΡΩΜΥΛΟΥ, ΤΙΜΟΛΑΟΥ, δύο ΑΛΕΞΑΝΔΡΩΝ και δύο ΔΙΟΝΥΣΙΩΝ.

Αγάπιος ο ένδοξος του Χριστού Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, Αλέξανδροι δύο και Διονύσιοι δύο, ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305), κατήγοντο δε ούτοι ο μεν Αγάπιος εκ της Γάζης, πόλεως της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος εκ του Ευξείνου Πόντου, οι δύο Διονύσιοι εκ της Τριπόλεως της εν Φοινίκη, ο Ρώμυλος εκ της εν Παλαιστίνη Διοσπόλεως, ήτις πρότερον εκαλείτο Λύδδα, νυν δε κοινώς καλείται Άγιος Γεώργιος της οποίας ήτο και Υποδιάκονος, ο δε Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι εκ της Αιγύπτου. Ούτοι λοιπόν οι Άγιοι Μάρτυρες, δέσαντες πρώτον τας ψυχάς των με τον πόθον του Χριστού, έπειτα δε κρεμάσαντες αλύσεις σιδηράς εις τας χείρας των, μετέβησαν εις τον Ουρβανόν τον ηγεμόνα της Καισαρείας και ωμολόγησαν εαυτούς Χριστιανούς. Ο δε ηγεμών, μη δυνηθείς να μεταβάλη την γνώμην των και να χωρίση αυτούς από της Πίστεως του Χριστού ούτε με απειλάς, ούτε με κολακείας, προσέταξε και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, ο Άγιος Μάρτυς ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ο εν Αιγύπτω την δοράν αφαιρεθείς τελειούται.

Νίκανδρος ο Άγιος Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284 – 305). Επειδή δε ήτο ανατεθραμμένος με την ευσέβειαν και προσκεκολλημένος εις την αγάπην των του Χριστού Μαρτύρων, δια τούτο έργον είχε να λαμβάνη κρυφίως τα ιερά Λείψανα των Μαρτύρων εκείνων, οι οποίοι απέθνησκον δια την ευσέβειαν και να ενταφιάζη αυτά εντίμως και σεβασμίως. Ιδών δε ποτε τα τίμια Λείψανα Αγίων τινών Μαρτύρων ερριμένα και ανεπιμέλητα, ήλθε δια νυκτός και λαβών αυτά τα ενεταφίασεν εις τόπον τινά ευλαβώς και κοσμίως. Ειδωλολάτρης όμως τις, κατά τύχην εκεί ευρεθείς, ιδών αυτόν τον διέβαλεν εις τον άρχοντα. Όθεν κρατηθείς ο Άγιος υπ’ εκείνου, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, διο και εξέδαραν αυτόν ως πρόβατον. Ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον του Μαρτυρίου.