Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και εν θαύμασι μεγίστου ΘΩΜΑ του εν τω Μαλεώ.

Θωμάς ο Όσιος και εν θαύμασι μέγιστος κατά μεν την προτέραν ζωήν του εγένετο περιφανής ένεκα του πλούτου και της δυναστείας, την οποίαν είχεν, ότε και κατά των βαρβ΄ρων έστησε πολλά και μέγιστα τρόπαια και νίκας. Κατόπιν δε ποθήσας τον Χριστόν, εγκατέλειψε την πικράν θάλασσαν του βίου και υπέβαλεν εαυτόν υπό τον γλυκύν και ελαφρόν ζυγόν του Χριστού, ενδυθείς το σχήμα των Μοναχών, μιμούμενος την πτωχείαν του Δεσπότου Χριστού. Δια τούτο ηξιώθη να οδηγηθή νύκτωρ υπό στύλου πυρός παρά του Προφήτου Ηλιού, του οποίου ήτο μιμητής και ακόλουθος, και δια της οδηγίας εκείνου ανήλθεν επί τινος όρους, Μαλεού ονομαζομένου, από του οποίου εφάνη ως αστήρ λαμπρός φωτίζων την περίγειον δια των προσευχών και αγρυπνιών αυτού διαλύων το σκότος της αμαρτίας και των δαιμόνων.

Τη αυτή ημέρα Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος ΚΥΡΙΑΚΗΣ.

Από δύο αιτίας παρακινείται ο άνθρωπος να κάμνη εις άλλον άνθρωπον το αγαθόν. Ή εκ φύσεως, ή εκτελών την εντολήν του Θεού. Και εκ φύσεως μεν πράττει το κλόν, όταν επί παραδείγματι ο πατήρ αγαθοποιή τον υιόν του, και ο υιός τον πατέρα, και ο αδελφός τον αδελφόν, ή συγγενής τον συγγενή. Διότι ούτοι ουχί τόσον δια την εντολήν του Θεού αγαθοποιούσιν αλλήλους, όσον κινούμενοι από την αγάπην της φύσεως. Τούτον τον φυσικόν τρόπον όχι μόνον οι άνθρωποι έχουσιν, αλλά και τα άλογα ζώα, διότι και αυτά, αναγκαζόμενα υπό της φύσεως, αγαπώσι τα όμοιά των, καθώς λέγει και ο σοφός Σειράχ (Κεφ. ιγ: 15). «Παν ζώον αγαπά το όμοιον αυτώ και πας άνθρωπος τον πλησίον αυτού». Δια την εντολήν του Θεού πράττει το καλόν ο άνθρωπος, αν και δεν έχει συγγενή, όμως δια την παραγγελίαν του Χριστού, την οποίαν αναφέρει εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον «Παντί τω αιτούντί σε δίδου», προσφέρει προς τον πλησίον ελεημοσύνην ή άλλην τινά συνδρομήν.

Τη αυτή ημέρα (6η Ιουλίου), ο Όσιος πατήρ ημών ΑΣΤΕΙΟΣ, Επίσκοπος Δυρραχίου, μέλιτι χρισθείς και υπό μελισσών κεντούμενος, τελειούται.

Αστείος ο Όσιος πατήρ ημών, Επίσκοπος Δυρραχίου, ήκμασεν επί Τραϊανού βασιλέως και Αγρικόλα ηγεμόνος εν έτει 98. Συλληφθείς δε υπό των πρώτων της πόλεως Δυρραχίου και μη πεισθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, ωδηγήθη εις τον ηγεμόνα Αγρικόλαν και εδάρη δια χειρών μολυβδίνων και νεύρων βοών. Επειδή δε επέμενεν εις την πίστιν του Χριστού, εχρίσθη δια μέλιτος και εσταυρώθη επί ξύλου παρά το τείχος της πόλεως, κατά τον καιρόν του θέρους, όταν φλέγη ο ήλιος, ότε και παρέδωκε την ψυχήν αυτού εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον του μαρτυρίου.

Τη αυτή ημέρα (6η Ιουλίου), μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΛΟΥΚΙΑΣ της παρθένου και ΡΗΞΟΥ Βικαρίου, και ετέρων πλείστων εν Καμπανία μαρτυρησάντων.

Λουκία η Αγία Παρθενομάρτυς δεν είναι η αυτή με την Λουκίαν την εκ Σικελίας καταγομένην, ήτις εορτάζεται κατά την ιγ’ (13ην) του μηνός Δεκεμβρίου. Αύτη συλληφθείσα υπό του Ρήξου Βικαρίου και αναγκασθείσα να θυσιάση εις τα είδωλα και να αρνηθή τον Χριστόν, όχι μόνον δεν επείσθη, αλλ’ ωδήγησε μάλιστα εις την πίστιν του Χριστού τον Βικάριον, παρά του οποίου, μεγάλων τιμών αξιωθείσα και εγκατασταθείσα εις ήσυχον οίκημα, εκεί κατεγίνετο εις προσευχήν και νηστείαν. Παρεκάλεσε δε τον Βικάριον να μεταβή εις την εν Ιταλία Καμπανίαν και να μαρτυρήση εκεί δια τον Χριστόν. Ο δε Βικάριος, εγκαταλείψας σύζυγον, τέκνα, πλούτον και άπασαν την κοσμικήν δόξαν, ανεχώρησε μετά της Αγίας. Συλληφθέντες λοιπόν αμφότεροι επεκαλούντο τον Χριστόν ενώπιον του ηγεμόνος και ωμολόγουν Αυτόν Θεόν αληθινόν. Διο απεκεφαλίσθησαν. Μετ’ αυτών δε απεκεφαλίσθησαν και πολλοί άλλοι Άγιοι Μάρτυρες, ήτοι ο Ανατόλιος, ο Αντωνίνος, ο Λυκίας, ο Νέας, ο Σερίνος, ο Διόδωρος, ο Δίων, ο Απολλώνιος, ο Άπαμος, ο Παππιανός, ο Κοττύϊος, ο Όρωνος, ο Πάπικος, ο Σάτυρος, ο Βίκτωρ και άλλοι εννέα.