Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, η σύναξις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ της επονομαζομένης ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΗΣ.

Η Αγία εικών της Υπεραγίας Θεοτόκου της επιλεγομένης Γαλακτοτροφούσης ευρίσκετο, κατά τας προφορικάς παραδόσεις, τας εν τη Ιερά Μονή του Χιλιανδαρίου φυλαττομένας, κατ’ αρχάς εν τη Λαύρα του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, τη ευρισκομένη 25 σχεδόν στάδια μακράν της Ιερουσαλήμ. Ότε δε ο μέγας καθηγητής και κτίτωρ της μοναδικής καθ’ όλην την Ανατολήν Λαύρας, Σάββας ο Ηγιασμένος, έμελλεν εκ του προσκαίρου τούτου βίου να απέλθη προς Κύριον, προφητικώς είπεν εις τους περικυκλώσαντας τον κράββατον αυτού αδελφούς, ότι μετά παρέλευσιν καιρού μέλλει να επισκεφθή την Λαύραν αυτού βασιλόπαις τις, Σέρβος το γένος και συνώνυμος αυτώ, Σάββας δηλαδή ονόματι· όθεν η Εικών της Θεοτόκου η Γαλακτοτροφούσα να δοθή εις αυτόν εκ της Λαύρας ευλογίας χάριν· και ούτως ο Ηγιασμένος Σάββας ησύχως και ιλαρώς απήλθε προς Κύριον κατά το τέταρτον έτος της του Μεγάλου Ιουστινιανού βασιλείας, δηλαδή κατά τον στ΄ αιώνα.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΚΕΙΜ του Νέου.

Ιωακείμ ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών, ο αληθινός θεράπων του Κυρίου, ο μιμητής και ισότιμος των παλαιών Οσίων, ήκμασε κατά τον ΙΖ΄ αιώνα. Ούτος εγεννήθη κατά τα τέλη του ΙΣΤ΄ αιώνος, πατρίς του δε υπήρξε μικρόν τι χωρίον, του Σκιαδά καλούμενον, ευρισκόμενον εις την επαρχίαν των Παλαιών Πατρών. Όταν ο Ιωακείμ έφθασεν εις νεανικήν ηλικίαν, μολονότι ο ίδιος δεν επεθύμει τούτο, όμως υπακούσας εις τας παρακλήσεις και τας απαιτήσεις των γονέων του ηρραβωνίσθη ευσεβή τινα νέαν, καταγομένην από το ίδιον χωρίον. Ο Ιωακείμ όμως, ο οποίος ηγάπα σφοδρώς την αγνείαν και εφλέγετο από τον προς τον Θεόν έρωτα, επεθύμει με όλην του την ψυχήν να ακολουθήση την Μοναχικήν πολιτείαν και να ζήση την καθαρωτάτην και ισάγγελον ζωήν των Μοναχών.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, η άθλησις του Αγίου Οσιομάρτυρος ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ του Νέου, του Καρπενησιώτου.

Γεράσιμος, ο νέος ούτος Οσιομάρτυς του Χριστού, κατήγετο εκ κώμης καλουμένης Μέγα, εγγύς ούσης της πόλεως Καρπενησίου, υιός γονέων ευσεβών και φιλοχρίστων, Γεώργιος κληθείς εν τω Αγίω Βαπτίσματι. Ότε δε εγένετο ενδεκαετής παρέλαβεν αυτόν ο μεγαλύτερος αδελφός του Αθανάσιος  και έφερεν εις την βασιλεύουσαν πόλιν Κωνσταντινούπολιν. Και ο μεν Αθανάσιος μετ’ ου πολύ εις την ιδίαν αυτού πατρίδα επανήλθεν, τούτον δε τον Άγιον Οσιομάρτυρα Γεράσιμον τον νέον παρέδωσεν  επί μισθώ εις τινα παντοπώλην συμπολίτην του, το παντοπωλείον του οποίου ευρίσκετο περί την τελευταίαν άκραν του Κερατίου κόλπου, εις θέσιν καλουμένην οθωμανιστί  Ίππ. Μίαν ημέραν, ενώ εξετέλει τα του υπηρέτου καθήκοντα, εξήλθε καθ’ οδόν πωλών και έχων επί της κεφαλής, κατά το συνηθιζόμενον, δίσκον χάλκινον, εφ’ ου ήσαν πινάκια πλήρη γάλακτος πεπηγότος· περιπατών δε προσέκρουσεν εις πέτραν τινά και ωλίσθησε.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ και ΜΩΚΙΑΝΟΥ.

Μάρκος και Μωκιανός οι Άγιοι Μάρτυρες, αναγκασθέντες υπό του επάρχου Μαξίμου να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα και μη πεισθέντες, αλλά παρρησία ομολογήσαντες το όνομα του Χριστού, απεκεφαλίσθησαν. Και όταν μεν ο Άγιος Μωκιανός απήγετο εις τον τόπον της καταδίκης ηκολούθει αυτώ η γυνή και τα τέκνα του κλαίοντα, ο δε Άγιος συνεβούλευσεν αυτά να σιωπώσι και να μη κλαίωσιν. Όταν δε ο Άγιος Μάρκος απεκεφαλίσθη, παρίστατο και η γυνή αυτού, ήτις χαίρουσα έλαβεν εις τας χείρας της την κεφαλήν αυτού, ως πολύτιμον θησαυρόν. Ούτως απήλθον αμφότεροι οι γενναίοι του Χριστού αθληταί νικηφόροι εις τα ουράνια.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΔΟΤΟΥ, ΘΕΟΔΟΤΗΣ, ΔΟΛΙΝΔΟΥΧ και των συν αυτοίς ΔΙΟΜΗΔΟΥΣ, ΕΥΛΑΜΠΙΔΟΥ και ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ.

Θεόδοτος, Θεοδότη και οι συν αυτοίς Άγιοι Μάρτυρες, επειδή επίστευον εις τον Χριστόν και ωμολόγουν Αυτόν, συνελήφθησαν υπό του βασιλέως Τραϊανού εν έτει 98, υπό του οποίου εξηναγκάζοντο να αρνηθώσι την ευσέβειαν και να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα. Όμως μη πεισθέντες υπεβλήθησαν εις διαφόρους τιμωρίας, κατόπιν δε ενεκλείσθησαν εις την ιδίαν φυλακήν , εις την οποίαν ήτο εγκάθειρκτος και ο Άγιος Μάρτυς Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, παρά του οποίου και εστηρίχθησαν εις την πίστιν του Χριστού. Αφού δε ετελειώθη ο Άγιος Υάκινθος και έλαβε τον στέφανον του μαρτυρίου, τότε εξήγαγον τους Αγίους εκ της φυλακής και εβίαζον αυτούς να φάγωσιν εκ των σφαγίων της θυσίας. Όμως οι καρτερόψυχοι όχι μόνον δεν επείσθησαν, αλλά μάλλον ήλεγχον την θρησκείαν των ειδώλων. Όθεν, δια την αιτίαν ταύτην, κρεμάσαντες αυτούς επί ξύλων και ξεσχίσαντες, κατεβίβασαν κατόπιν και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς, ούτω δε απήλθον νικηφόροι εις τα ουράνια. Τα δε τίμια αυτών λείψανα ενεταφίασαν εντίμως Χριστιανοί τινες εις τον τόπον εκείνον ένθα και εμαρτύρησαν.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ανατόλιος ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και εν Αγίοις πατήρ ημών ήτο πρότερον πρεσβύτερος και αποκρισιάριος της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας. Μετά ταύτα εχειροτονήθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού, του υιού Αρκαδίου, εν έτει υμζ΄ (447) προβληθείς, ως Πατριάρχης, υπό του μονοφυσίτου Διοσκόρου. Προέβαλε δε αυτόν Πατριάρχην ο μονοφυσίτης Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος, διότι ήλπιζεν, ο μάταιος, ότι θέλει έχει αυτόν σύμφωνον και ομόφρονα της κακοδοξίας του.

Τη Γ΄ (3η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΥΑΚΙΝΘΟΥ του Κουβικουλαρίου.

Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς, ήτο εκ Καισαρείας της πρώτης των Καππαδοκών επαρχίας, κατά τους χρόνους Τραϊανού εν έτει 98. Κουβικουλάριος δε ων, υπηρέτει εις την τράπεζαν του βασιλέως Τραϊανού. Διαβληθείς λοιπόν εις τον βασιλέα, διότι επεκαλείτο το όνομα του Χριστού, εβιάζετο υπ’ αυτού να φάγη εκ των μιαρών θυσιών των ειδώλων, κι επειδή δεν κατεπείσθη εις τούτο, αλλά μάλλον ωμολόγησε τον Χριστόν, έδειραν αυτόν εις όλον το σώμα, και τον έρριψαν εν τη φυλακή, όπου παρέθεσαν μεν ενώπιόν του θυσίας των ειδώλων, προσέταξε δε ο βασιλεύς τους δεσμοφύλακας να μη δώσωσιν εις αυτόν άρτον καθαρόν, ίνα εκ τούτου αναγκασθή να φάγη από τα ειδωλόθυτα· αλλ’ ο γενναίος του Χριστού αθλητής ουδέ να γευθή ηθέλησεν εκείνων παντάπασιν, αλλ’ υπέμεινε νήστις τεσσαράκοντα ημέρας. Όθεν αποκαμών εκ της πείνης παρέδωκε την ψυχήν του εις τον Χριστόν, και έλαβε παρ’ Αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται  δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτού Ναόν τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα του λεγομένου Τρωαδησίου.