Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΕΜΝΟΝΟΣ του Θαυματουργού.

Μέμνων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών αποταξάμενος τον κόσμον και τα εν κόσμω δια την αγάπην του Θεού, δικαίως και ευαρέστως διήρχετο τον βίον με υπακοήν και υποταγήν· διο έγινε και Ηγούμενος Μοναχών. Αποκτήσας δε πραότητα και αγάπην, έγινε και θαυματουργός. Επιπεσόντων δε ποτέ ακρίδων εις τους αγρούς του Μοναστηρίου, εξελθών ο Άγιος εκ του Μοναστηρίου και προσευχηθείς, ω του θαύματος! εξηφανίσθησαν, ως να κατέκαυσε ταύτας πυρ ή να επνίγησαν εις ποταμόν. Ούτος ανέβλυσε δια προσευχής του και ύδωρ εις τόπον άνυδρον, το οποίον μέχρι της σήμερον αναβρύει εις δόξαν Χριστού. Φανείς δε εις ναύτας τινάς, οίτινες εν ώρα τρικυμίας τον επεκαλέσθησαν και εζήτουν την βοήθειάν του, εκυβέρνα το πλοίον και τους παρεθάρρυνε, μετ’ ολίγον δε διέσωσεν αυτούς αβλαβείς εις λιμένα. Δια τοιούτων θαυμασίων κοσμών τον βίον του ο αοίδιμος παρείχε παντοίας ευεργεσίας εις τους αυτόν επικαλουμένους. Ευαρεστήσας λοιπόν τω Θεώ μέχρι τέλους, απήλθε προς Αυτόν, φέρων μεθ’ εαυτού τον πλούτον και τα εφόδια της αρετής.

Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου, διήγησις ΘΑΥΜΑΤΟΣ γενομένου εν τη πόλει της εν Αφρική Καρθαγένης.

Θαύμα εξαίσιον και πάσης διηγήσεως άξιον εγένετο κατά τους χρόνους Ηρακλείου του βασιλέως και Νικήτα Πατρικίου εν έτει χκε΄ (625) εις την Καρθαγένην της Αφρικής, έχει δε τούτο ως εξής: Εις την Καρθαγένην ευρίσκετο κατά την εποχήν εκείνην στρατιώτης τις βασιλικός, επειδή δε επέπεσεν εις την πόλιν λοιμός πανώλους, παραλαβών ούτος την σύζυγόν του έφυγεν εις τι προάστιον, ίνα σωθή εκ του θανάτου. Ο διαβολος όμως παρακινήσας αυτόν εις σαρκικήν αμαρτίαν, τον ηνάγκασε να μοιχεύση την γυναίκα του γεωργού του. Μετά δε την αμαρτίαν προσβληθείς υπό της νόσου ταύτης, ήτις προσβάλλει τον βουβώνα, ήτοι τας βάσεις των μηρών, απέθανε και ετάφη.

Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου μνήμη των Αγίων Εννέα Μαρτύρων, των εν Κυζίκω μαρτυρησάντων, ΘΕΟΓΝΙΔΟΣ, ΡΟΥΦΟΥ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΥ, ΑΡΤΕΜΑ, ΜΑΓΝΟΥ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ, ΘΑΥΜΑΣΙΟΥ και ΦΙΛΗΜΟΝΟΣ.

Θέογνις ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς και οι μετ’ αυτού εν Κυζίκω συμμαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες Ρούφος, Αντίπατρος, Θεόστιχος, Αρτεμάς, Μάγνος, Θεόδουλος, Θαυμάσιος και Φιλήμων κατήγοντο μεν εκ διαφόρων τόπων, συνελήφθησαν δε υπό των ειδωλολατρών εν Κυζίκω και ερωτηθέντες περί της του Χριστού Πίστεως, κατήσχυναν τον άρχοντα της Κυζίκου δια της γενναίας αυτών γνώμης, εμπαίξαντες την πλάνην των ειδώλων. Ετιμωρήθησαν τόυε με διαφόρους βασάνους, δεν εθυσίασαν όμως εις τα είδωλα, αλλά προσέφερον εαυτούς θυσίαν ζώσαν εις τον ζώντα Θεόν, αποκεφαλισθέντες δια ξίφους. Όθεν και μετά θάνατον εγένοντο άμισθοι ιατροί διαφόρων παθών εις τους μετά πίστεως προς τούτους προσερχομένους.