Ιλαρίων ο Άγιος Οσιομάρτυς κατήγετο από την περίφημον νήσον Κρήτην, εκ της πόλεως Ηρακλείου, της κοινώς λεγομένης Κάστρον. Ο πατήρ αυτού εκαλείτο Φραντζέσκος, η δε μήτηρ του Αικατερίνα. Είχε δύο αδελφούς, Πολυζώην και Γεώργιον καλουμένους, και δύο αδελφάς. Ανατραφείς από τους γονείς του καλώς και χρηστοηθώς, έμαθε τα ιερά γράμματα και ήτο αγαθής προαιρέσεως, Ιωάννης πρότερον καλούμενος. Έχων θείον ιατρόν, προσελήφθη παρ’ αυτού, όστις απερχόμενος εις Κωνσταντινούπολιν έλαβε μεθ’ εαυτού και τον Ιωάννην, υπό την στέγην του οποίου παρέμεινεν επί δέκα έτη και επέκεινα. Αλλά δυστυχώς ο θείος του ούτε την ιατρικήν τον εμάνθανεν, αλλ’ ούτε και φροντίδα καμμίαν εδείκνυε προς αυτόν και ένεκα τούτου ηναγκάσθη να αποχωρήση εκείθεν και προσελήφθη εις την υπηρεσίαν εμπόρου τινός Χίου, Φραντζέσκου και αυτού λεγομένου.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021
Τη Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του εν τη νήσω των Κρητών διαλάμψαντος.
Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εκ γονέων ευσεβών και πλουσίων, εν τω χωρίω Σίββα, της επαρχίας Πυργιωτίσσης Κρήτης, κατά τον δέκατον μετά Χριστόν αιώνα, επί Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογεννήτου, βασιλεύσαντος εν Κωνσταντινουπόλει από του έτους 951 μέχρι του έτους 959. Εκ παιδικής ηλικίας αγαπήσας τον μοναχικόν βίον και αρνηθείς γονείς, αδελφούς και λοιπούς συγγενείς, ως και πλούτον και δόξαν πρόσκαιρον και πάσαν άλλην του κόσμου ευμάρειαν, ανεχώρησεν εις τας ερήμους της Κρήτης, διάγων βίον ερημικόν και ισάγγελον, προσευχόμενος μόνος προς μόνον τον Θεόν, υπέρ της αγάπης του οποίου εβάσταζεν υποφέρων τον καύσωνα της ημέρας και τον παγετόν της νυκτός, ωσεί να ήτο πέτρινος ο γενναίος· εν τοιαύτη δε πολιτεία διάγων, ένευσεν ο Θεός εις την καρδίαν αυτού και ανήλθεν εις το όρος το καλούμενον Ράξος.
Τη Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο Αιγύπτιος και οι συν αυτώ τεσσαράκοντα ΜΑΡΤΥΡΕΣ ξίφει τελειούνται.
Ιωάννης ο Άγιος Μάρτυς ήτο μέγας Αιγύπτιος ομολογητής· επειδή δε ο παράνομος και ασεβής Μαξιμιανός δεν ηδύνατο να υπομείνη την δια Χριστόν παρρησίαν αυτού, επρόσταξε να θανατώσουν αυτόν δια ξίφους ομού με άλλους τεσσαράκοντα εν έτει 295. Και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.
Τη Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο Επίσκοπος Κύπρου εν ειρήνη τελειούται.
Μελέτιος ο Όσιος και μακάριος Πατήρ ημών γέγονεν Επίσκοπος της Εκκλησίας Κύπρου, ευλαβής ων και φοβούμενος τον Θεόν, είχε δε έργον ακατάπαυστον ο αοίδιμος το να διδάσκη τον λαόν τα θεία του Χριστού λόγια, και το να διαμοιράζη εις τους πτωχούς τα υπάρχοντά του· ούτω λοιπόν ποιών εις όλην του την ζωήν, εν ειρήνη ανεπαύσατο.
Τη Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Ομολογητών ΘΕΟΔΩΡΟΥ και ΕΥΠΡΕΠΙΟΥ, μαθητών του αυτού Αγίου Μαξίμου.
Μάξιμος ο σοφώτατος Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής είναι εκείνος, όστις επρωτοστάτησε δια την συγκρότησιν της εν Ρώμη Συνόδου, ήτις συγκληθείσα υπό του Αγίου Μαρτίνου Πάπα Ρώμης κατά το έτοςχμε΄ (645) ανεθεμάτισε την α΄ρεσιν Κώνσταντος του εγγόνου του Ηρακλείου, του μίαν θέλησιν επί Χριστού δογματίζοντος. Την απόφασιν ταύτην της Συνόδου μαθών ο βασιλεύς, πρώτον μεν έστειλε και έφερεν από την Ρώμην τον Άγιον τούτον Μάξιμον και τους δύο μαθητάς του, Αναστασίους καλουμένους, και ύστερον από πολλάς θλίψεις, όπου τους επροξένησεν, εξώρισεν αυτούς εις την Θράκην· και πάλιν εκείθεν αυτούς μετακαλέσας και βλέπων, ότι ήσαν απτόητοι και πάσης κολακείας ανώτεροι, του μεν Αγίου Μαξίμου και του ενός Αναστασίου, του μεγαλυτέρου, κόπτει τας δεξιάς χείρας και τας γλώσσας, και εξορίζει τούτους ομού με τους άλλους τρεις μαθητάς του εις διαφόρους τόπους. Και ο μεν θείος Μάξιμος, εξορισθείς εις την Λαζικήν χώραν και τρία έτη διανύσας εις την εξορίαν, πλήρης ων ημερών, ανεπαύθη εν Κυρίω· ο δε Πρεσβύτερος Αναστάσιος, ο μαθητής αυτού, εξωρίσθη εις τι φρούριον της Αλβανίας και διαπεράσας είκοσιν έτη εν τη εξορία, ετελειώθη εν Κυρίω· ο δε νεώτερος Αναστάσιος, πεμφθείς εις τι φρούριον της Θράκης, ετελείωσε την ζωήν του εν τη ομολογία της πίστεως. Θεόδωρος δε, ο τρίτος μαθητής του Αγίου, είκοσιν έτη διελθών εν τη εξορία, απήλθε προς Κύριον· ο δε τέταρτος μαθητής του Ευπρέπιος, εν μόνον έτος ταλαιπωρηθείς εν τη εξορία, προς Κύριον εξεδήμησε και ούτως έλαβον όλοι τους της ομολογίας στεφάνους. Μετά ταύτα δε έστειλενο αιρετικός βασιλεύς και έφερεν από την Ρώμην Μαρτίνον τον αγιώτατον Πάπαν, ομού με άλλους δυτικούς Επισκόπους, περί του οποίου είπομεν εις την δεκάτην τρίτην του Απριλίου, καθ’ ην ιδιαιτέρως εορτάζεται η μνήμη αυτού.
Τη Κ΄ (20η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Πατέρων ημών και Ομολογητών ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου και ΑΝΔΡΕΟΥ Πρεσβυτέρου.
Υπάτιος ο Επίσκοπος και Ανδρέας ο Πρεσβύτερος κατήγοντο από την χώραν των Λυδών, όταν δε ήσαν παιδία επήγαιναν εις εν σχολείον, και με τας συνεχείς νηστείας και αγρυπνίας, τας οποίας έκαμνον, και με την καθαράν ζωήν και την πολλήν ταπεινοφροσύνην και την εις πάντας αγάπην, όπου μετεχειρίζοντο οι αοίδιμοι, υπερέβαλλον όλους τους εκεί μαθητάς· και ο μεν Υπάτιος ηγάπησε την μοναδικήν ζωήν, ο δε Ανδρέας ενεπιστεύθη την διακονίαν της Εκκλησίας. Επειδή δε ο Επίσκοπος Εφέσου έμαθε την ενάρετον αυτών πολιτείαν, έστειλε και τους έφερε· και τον μεν Υπάτιον εχειροτόνησεν Επίσκοπον, τον δε Ανδρέαν Πρεσβύτερον, ήτοι Ιερέα. Λέων δε ο δυσσεβής και εικονομάχος, μαθών περί αυτών, ότι είναι κήρυκες της αληθείας και διδάσκουσι πάντας να σέβωνται και να προσκυνώσι τας αγίας Εικόνας, έστειλε και τους έφερε· και πρώτον μεν τους έβαλεν εις την φυλακήν· έπειτα δε επρόσταξε να σύρωνται κατά γης και να διασπαράττωνται. Μετά ταύτα απέσπασε μεν τα δέρματα των ιερών αυτών κεφαλών, επάνω δε των γυμνών κεφαλών των κατέκαυσε πολλάς αγίας Εικόνας ο αλιτήριος, ύστερον δε έχρισε τα γένειά των με πίσσαν και έσυρεν αυτούς δια μέσου της πόλεως. Τελευταίον δε κατέσφαξεν αυτούς εις τα μέρη τα λεγόμενα του Ξηρολόφου· και μετά τον θάνατον, δεν αφήκεν ο θηριώνυμος να τους ενταφιάσουν, αλλά τους έρριψεν εις τους κύνας δια να τους φάγουν.
Τη Κ΄ (20Η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ και της συνοδείας αυτού, ΘΕΟΠΙΣΤΗΣ της αυτού συζύγου, ΑΓΑΠΙΟΥ τε και ΘΕΟΠΙΣΤΟΥ των υιών αυτών.
Ευστάθιος ο καλλίνικος του Χριστού Μεγαλομάρτυς ήτο Στρατηλάτης εν Ρώμη κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Τραϊανού του εν Ρώμη βασιλεύσαντος κατά το έτος 98μ.Χ. Ήτο δε ούτος ονομαστός και περιφανέστατος δια τας επιτυχείς νίκας του εν πολέμοις και δια τα έξοχα και μεγάλα ανδραγαθήματά του. Και πλούτον δε είχεν ουκ ολίγον και εξ ευγενών κατήγετο γονέων, και ανδρειότατος ήτο και πολύ εμβριθής εις τας σκέψεις και πράξεις του· ωνομάζετο δε Πλακίδας πριν βαπτισθή και γίνη οπαδός του Χριστού. Αλλ’ εκτός των στρατιωτικών προτερημάτων του είχε και πολλάς άλλας αρετάς· ήτο εγκρατής εις τας ορέξεις και επιθυμίας της σαρκός, σώφρων, φιλοδίκαιος, φιλελεήμων και με ένα λόγον ενάρετος. Είχε δύο άρρενα τέκνα, τα οποία καθ’ όλα ωμοίαζαν με αυτόν, και εις τα σωματικά και εις τα πνευματικά χαρίσματα· και η σύζυγός του δε, ήτις ωνομάζετο Τατιανή, εις όλας τας εναρέτους πράξεις ωμοίαζε προς αυτόν.