Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου ενδόξου
Ιερομάρτυρος ΜΟΔΕΣΤΟΥ Αρχιεπισκόπου
Ιεροσολύμων του Θαυματουργού.
Μόδεστος
ο του Θεού θαυμάσιος άνθρωπος εγεννήθη εις την πόλιν της Σεβαστείας της εν
Μικρά Ασία, από Ορθοδόξους γονείς, Ευσέβιον και Θεοδούλην ονομαζομένους. Επειδή
δε η μήτηρ του ήτο στείρα, τούτου ένεκα δια προσευχής των γονέων του εδόθη εις
αυτούς υιός, ο μέγας ούτος Πατήρ, ύστερον από τεσσαράκοντα έτη του γάμου των.
Αφού δε εγεννήθη ούτος, διεβλήθη ο πατήρ του εις τον Μαξιμιανόν (286- 305) ως
Χριστιανός. Όθεν δεθείς, εκλείσθη μέσα εις την φυλακήν. Τούτο μαθούσα η γυνή
του Θεοδούλη επήγε και αυτή εις την φυλακήν ομού με τον υιόν της τούτον. Εκεί
δε εις την φυλακήν ευρισκόμενοι, παρεκάλεσαν και οι δύο τον Θεόν και ούτω
παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας των Αγίων Αγγέλων, γενόμενοι Μάρτυρες κατά
την γνώμην και την προαίρεσίν των. Οι δε δεσμοφύλακες ευρόντες τους μεν γονείς
αποθανόντας, το δε παιδίον ζωντανόν εν τω μέσω αυτών, το επήραν και το έφεραν
εις τον Μαξιμιανόν, ήτο δε τότε μηνών πέντε. Ο δε βασιλεύς, βλέπων το παιδίον
νόστιμον και χαριέστατον, παρέδωκεν αυτό εις συγκλητικόν τινα δια να το
αναθρέψη επιμελώς, ίν μετά καιρόν γίνη άξιον να υπηρετή τον ψευδώνυμον θεόν
Δία. Τρεφόμενος λοιπόν πλησίον εις τον συγκλητικόν ο μακάριος Μόδεστος, έμαθεν
ότι οι γονείς του μακαρίως απέθανον εις την φυλακήν δια τον Χριστόν. Όθεν όταν
έφθασεν εις το δέκατον τρίτον έτος της ηλικίας του, ευρών Χριστιανόν τινα
εδιδάχθη από αυτόν την ευσέβειαν και όλως οικείος αυτής και έκδοτος γίνεται.
Ελυπείτο δε, διότι συνανεστρέφετο με τους ειδωλολάτρας. Όταν δε ποτε ο βασιλεύς
εκήρυξεν ότι όλος ο λαός να προσφέρη θυσίας εις τους θεούς, τότε ο Άγιος ευρών
άδειαν επήγεν ειςτον τάφον των γονέων του και παρεκάλει αυτούς να τον
ελευθερώσουν από τας χείρας των ειδωλολατρών, ίνα αξιωθή του αγίου Βαπτίσματος.
Όθεν ευρών αυτόν χρυσοχόος τις, καταγόμενος από τας Αθήνας, τον έφερεν εις
αυτάς και τον παρέδωκεν εις τον τότε Αρχιερέα, όστις τον εβάπτισεν· ενώ δε
εβάπτιζεν αυτόν, ο Αρχιερεύς έβλεπεν στύλον πυρός, όστις ήτο από τον ουρανόν
μέχρι της κεφαλής του Μοδέστου. Βαπτισθείς δε ο Μόδεστος, ιάτρευσε τον αδελφόν
του χρυσοχόου, όστις είχε μεγάλην ασθένειαν και εκινδύνευε. Προσέτι δε ιάτρευσε και έν δαιμονιζόμενον. Εις ολίγον
καιρόν απέθανε η γυνή του χρυσοχόου και μετ΄ ολίγον ησθένησε και ο χρυσοχόος, όστις
βλέπων επερχόμενον τον θάνατον έκαμε διαθήκην και αφήκε κληρονόμους ομού με
τους δύο υιούς του και τον ιερόν Μόδεστον· αφού δε εκοιμήθη εκείνος, διένειμεν
ο Μόδεστος το ιδικόν του μερίδιον εις τους πτωχούς και τα ορφανά, αυτός δε
ανεχώρησεν έξω από τας Αθήνας βόσκων πρόβατα και διερχόμενος ζωήν ασκητικήν. Οι
δε του χρυσοχόου υιοί, μη υποφέροντες να βλέπωσι τον Άγιον τιμώμενον από όλους,
τι πράττουσιν; Επειδή αυτοί έμελλον να υπάγωσιν εις την Αίγυπτον δια να
εμπορευθούν, κατέπεισαν και τον μακάριον τούτον Μόδεστον να υπάγη μαζί των.
Εκεί δε πηγαίνοντες επώλησαν ως δούλον τον Άγιον εις άπιστον άνθρωπον, από τον
οποίον έλαβε πολλά δεινά ο τρισόβλιος εις διάστημα επτά ολοκλήρων ετών. Αλλ΄ ο
Άγιος δια θερμής και επιμόνου προσευχής του ηλευθέρωσε τον αυθέντην του εκείνον
από την πλάνην της απιστίας και κατέπεισεν αυτόν να πιστεύση εις τον Χριστόν
και να βαπτισθή. Αλλά και πάσχοντα από δεινήν ασθένειαν, υγιά τούτον εποίησεν.
Αφού δε εκείνος απέθανεν, επήγεν ο Άγιος εις τα Ιεροσόλυμα χάριν προσκυνήσεως
του Ζωοδόχου Τάφου· εκείθεν δε επήγεν εις το Σίναιον όρος και εκεί ησυχάζων και
εις μόνον προσέχων τον Θεόν, πολλά θαύματα εποίησεν. Είτα δε πάλιν επέστρεψεν
εις τον Πανάγιον Τάφον.
