Τη ΙΓ΄ (16η) του Δεκεμβρίου, μνήμη της αοιδίμου Βασιλίσσης και θαυματουργού ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ, συζύγου γενομένης Λέοντος του σοφωτάτου βασιλέως.

Θεοφανώ η ευσεβεστάτη και Αγία βασίλισσα ήτο γέννημα και θρέμμα της Κωνσταντινουπόλεως, έχουσα βασιλικήν την καταγωγήν, καθότι ήτο απόγονος των περιφανών Μαρτινακίων, θυγάτηρ δε Κωνσταντίνου ιλλουστρίου και Άννης, οι οποίοι κατήγοντο εκ της Ανατολής. Ούτοι, μη έχοντες παιδίον, καθ΄ εκάστην ελυπούντο και παρεκάλουν υπέρ τούτου την Κυρίαν Θεοτόκον, πάντοτε μεν διατρίβοντες εις τον πανσεβάσμιον αυτής Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τον λεγόμενον Βάσσου, θερμοτάτας δε τας αυτών δεήσεις και ικεσίας προσφέροντες και λέγοντες· «Λυθήτω, Δέσποινα, η του κόσμου Κυρία, λυθήτω η ατεκνία, ήτις λυπεί και καταξηραίνει ημάς τους δούλους σου».

Τη ΙΓ΄ (16η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΟΔΕΣΤΟΥ Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.

Μόδεστος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο θείος αστήρ της Εκκλησίας και πιστός θεράπων του Θεού, ήκμασε κατά τον Ζ΄ αιώνα από της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου. ενδυθείς το Αγγελικόν Σχήμα των Μοναχών, κατέστησε τον εαυτόν του τύπον και υπογραμμόν της ασκητικής φιλοσοφίας και έγινε σκεύος πάσης αρετής, διαλάμπων όχι μόνον δια των σοφών λόγων του, αλλά και δια των κατά Θεόν έργων του. Δια τούτο και εφωτίσθη δια του φωτισμού του Παναγίου Πνεύματος και έγινε δοχείον θείων ελλάμψεων. Δια τας αρετάς του ταύτας έγινεν Ηγούμενος και Αρχιμανδρίτης της Μονής, την οποίαν είχεν ιδρύσει ο μέγιστος μεταξύ των Οσίων Πατέρων Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης και κατηύθυνε την Μονήν ταύτην ασφαλώς κατά Θεόν δια της μελιρρύτου διδασκαλίας του και δια του ιδικού του παραδείγματος.

Τη ΙΓ΄ (16η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΑΡΙΝΟΥ,

Μαρίνος ο Άγιος Μάρτυς ήτο επί Καρίνου βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπγ΄ - σπδ΄ (283-284), Ρωμαίος το γένος, εκ νεαράς ηλικίας μετέχων της βουλής και τιμής της βασιλικής Συγκλήτου. Διαβληθείς δε ως Χριστιανός, παρεστάθη εις εξέτασιν· και επειδή δεν ηθέλησε να θυσιάση εις τα είδωλα, κρεμάται και δέρεται με ξυλίνας σπάθας. Έπειτα απλούται επί πεπυρωμένης εσχάρας, βάλλεται εντός ανημμένου τηγανίου και εντός λέβητος πλήρους ζέοντος ύδατος· εφυλάχθη όμως εξ όλων τούτων αβλαβής, επειδή παραδόξως το πυρ μετεβλήθη εις δρόσον. Ύστερον ριφθείς εις τα θηρία ίνα τον καταφάγωσιν, έμεινεν απείρακτος δια της θείας Χάριτος. Μετά ταύτα απατήσας τον βασιλέα, ότι θα υπάγη εις τον ναόν των ειδώλων ίνα προσφέρη θυσίαν, πορευθείς εκεί, δια προσευχής του κρημνίζει τα είδωλα· όθεν δια την αιτίαν ταύτην αποκεφαλίζεται και λαμβάνει παρά Κυρίου του Μαρτυρίου τον στέφανον. Προέτρεπον δε και ηκολούθουν αυτόν μέχρι του τόπου της εκτελέσεως ο πατήρ του και η μήτηρ του μακαρίζοντες αυτόν, διότι ηξιώθη να λάβη τέλος μακάριον.

Τη ΙΓ΄ (16η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΓΓΑΙΟΥ.

Αγγαίος ο Άγιος Προφήτης κατήγετο από την ιερατικήν φυλήν του Λευϊ, εγεννήθη δε εις την Βαβυλώνα, μετά την αιχμαλωσίαν των Ισραηλιτών. Νέος δε έτι ων, μετέβη εκ της Βαβυλώνος εις την Ιερουσαλήμ μετά των άλλων Ιουδαίων και προεφήτευσε μετά του Προφήτου Ζαχαρίου έτη τριάκοντα εξ, προλαβών την έλευσιν του Χριστού έτη τετρακόσια εβδομήκοντα. Φανερώς δε προεφήτευσε δια την από Βαβυλώνος επιστροφήν των Ιουδαίων και είδεν εκ μέρους την δευτέραν οικοδομήν του Ναού· αποθανων δε ετάφη ενδόξως πλησίων εις τους τάφους των ιερέων, καθότι και αυτός, ως είπομεν, ήτο από γένος ιερατικόν. Ούτος κατά τα χαρακτηριστικά του σώματος ήτο δασύς την κόμην, γέρων πολύ, στρογγύλον έχων το γένειον· κατά τον ηθικόν χαρακτήρα έντιμος, κατά την αρετήν περιφανής, αγαπώμενος παρά πάντων, τιμώμενος ως ένδοξος και μέγας Προφήτης. Αγγαίος δε ερμηνεύεται εορτή ή εορταζόμενος.