Τη ΚΗ΄ (28η) Νοεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΤΙΜΟΘΕΟΣ και ΘΕΟΔΩΡΟΣ οι Επίσκοποι, ΠΕΤΡΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ οι Ιερείς, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ και ΘΩΜΑΣ οι Διάκονοι, ΙΕΡΟΘΕΟΣ, ΔΑΝΙΗΛ, ΧΑΡΙΤΩΝ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΚΟΜΑΣΙΟΣ, ΕΥΣΕΒΙΟΣ οι Μοναχοί και ΕΤΙΜΑΣΙΟΣ,ξίφει πάντες τελειούνται.

Τιμόθεος ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι λοιποί Άγιοι Μάρτυρες έλαβον τον στέφανον του Μαρτυρίου, όταν κατά παραχώρησιν Θεού εβασίλευσεν ο ασεβέστατος Ιουλιανός ο Παραβάτης εν έτει τξα΄ (361). Ούτος ο δυσσεβής μεγάλην μανίαν και οργήν έδειξε κατά των Χριστιανών, διότι πάσαν βουλήν και πάντα τρόπον ο αλιτήριος μετεχειρίζετο ίνα αφανίση από τον κόσμον τους περισσοτέρους Χριστιανούς, τους οποίους Γαλιλαίους ωνόμαζεν ο μιαρός καταφρονητικώς, ίσως δε και διότι εφοβείτο να προφέρη δια στόματος το του Χριστού θείον και υπερένδοξον όνομα, περί του οποίου έμαθεν υπό των διδασκάλων του Μάγων ποίαν μεγάλην δύναμιν έχει και από πόσα διαβολικά έργα αυτούς ημπόδισεν.

Τη ΚΗ΄ (28η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΥ και των συν αυτώ επτά αγίων ΓΥΝΑΙΚΩΝ.

Ειρήναρχος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο από την πόλιν της Σεβαστείας. Νέος δε ων την ηλικίαν έγινε δήμιος, ήτοι τιμωρός των υπό του βασιλέως καταδικαζομένων, και ακολούθως υπηρέτει και εις τας βασάνους, τας οποίας οι διώκται και τύραννοι επροξένουν εις τους Αγίους του Χριστού Μάρτυρας. Επειδή δε ποτε συνέβη να βασανίζωνται δια την ευσέβειαν επτά γυναίκες Χριστιαναί από τον άρχοντα της Σεβαστείας Μάξιμον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει 298, ο Ειρήναρχος ούτος, βλέπων ότι αυταί, μολονότι ήσαν γυναίκες ασθενείς, εκαρτέρουν όμως ανδρειωμένα δια τον Χριστόν και κατήσχυνον τον τύραννον, εφωτίσθη κατά την ψυχήν υπό της θείας Χάριτος. Όθεν παρρησία ωμολόγησε τον Χριστόν και κηρύξας τον εαυτόν του Χριστιανόν, πρώτον μεν ερρίφθη εις την εκεί υπάρχουσαν λίμνην κατά προσταγήν του άρχοντος, είτα δε εξελθών της λίμνης ζων ρίπτεται εντός ανημμένης καμίνου και φυλαχθείς παραδόξως και εξ αυτής αβλαβής, ξίφει την κεφαλήν αποτέμνεται μετά του Πρεσβυτέρου Ακακίου, όστις τον εβάπτισε, και ούτως έλαβον και οι δύο τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΚΗ΄ (28η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων ΜΑΡΤΥΡΩΝ, των συμμαρτυρησάντων μετά του Αγίου Στεφάνου υπέρ των αγίων Εικόνων.

Πολλοί των στρατιωτών του ανωτέρω βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, Ορθόδοξοι όντες, ηρνήθησαν τον κόσμον και έγιναν Μοναχοί. Τούτους δε τιμωρήσας ο παράνομος βασιλεύς τους απήλλαξεν από την παρούσαν ζωήν, διότι τον μεν ένα εξ αυτών, Βασίλειον ονομαζόμενον, πρώτον μεν ετύφλωσεν, είτα δε μη πεισθέντα να αρνηθή την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων ελάκτισεν εις την κοιλίαν και διεσκόρπισε τα εντόσθιά του, παραδώσαντος ούτω του αοιδίμου την μακαρίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού· άλλον δε τινά εφυλάκισεν εις το Σωσθένειον, ήτοι την κοινώς λεγομένην Στένην, είτα έκοψε την ρίνα του, και έπειτα εξώρισεν αυτόν εις την Χερσώνα (την σημερινήν Κριμαίαν), ο οποίος μέλλων να φονευθή υπό του τυράννου, έφυγεν εις Χαζαρίαν, όπου έγινεν Επίσκοπος και ύστερον ετελειώθη. Άλλος δε, Στέφανος ονομαζόμενος, εξωρίσθη εις Σουγδαϊαν, ένθα πολλούς ωφελήσας ετελείωσε την ζωήν του. Ομοίως και Γρηγόριοι δύο, μετά πολλών άλλων εξορισθέντες, εκοιμήθησαν εν Κυρίω. Αλλά και ο Ιωάννης ο από Λεγατοκρίων εξωρίσθη εις την Δαφνουσίαν και ετελείωσε την ζωήν του δερόμενος συνεχώς κατά προσταγήν του βασιλέως. Και ούτως έλαβον άπαντες τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΚΗ΄ (28η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ομολογητού και Μάρτυρος ΣΤΕΦΑΝΟΥ του Νέου.

Στέφανος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο Νέος, ο δια πασών των αρετών πεπλουτισμένος, ήτο από την Κωνσταντινούπολιν, εις την οποίαν εγεννήθη κατά τας ημέρας του Βασιλέως Αναστασίου Β΄ του και Αρτεμίου καλουμένου, του βασιλεύσαντος εν έτει ψιγ΄ - ψιε΄ (713 – 715). Είναι δε πράγματι μέγας πλούτος και θείον πράγμα η αρετή και πολλών εγκωμίων αξία αληθώς, όχι μόνον διότι ανταμείβει τους φίλους της φιλοτίμως, αλλά και διότι μόνον δι’ αυτών των εγκωμίων δύναται να σύρη προς το μέρος της τους φίλους της εξάπτουσα τον ζήλον εις τας ψυχάς και τας καρδίας αυτών.