Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Τη Α΄ (1η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ηγουμένου της Μονής της καλουμένης Πελεκητής,

Μακάριος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Μονής της καλουμένης Πελεκητής χρηματίσας Ηγούμενος, κατήγετο εκ της Κωνσταντινουπόλεως, εις την οποίαν και εγεννήθη εν έτει ψπε΄ (785), ονομασθείς κατά το άγιον Βάπτισμα Χριστοφόρος. Απορφανισθείς δε έτι νήπιον, ανετράφη υπό του γνησίου θείου του και επεδόθη εις την παιδείαν των ιερών γραμμάτων.

Τη Α΄ (1η) Απριλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΜΑΡΙΑΣ της Αιγυπτίας.

Μαρία η Οσία Μήτηρ ημών ήτο εκ της Αιγύπτου, ακμάσασα κατά τους χρόνους του μεγάλου Ιουστινιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Έζησε δε πρότερον αύτη ακολάστως και προκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους δια της αισχράς ηδονής, επί δεκαεπτά έτη, διότι παιδιόθεν εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός και έμεινεν εις αυτάς καθ’ όλον αυτό το διάστημα. Ύστερον επεδόθη η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν, και τοσούτον υψώθη δια της απαθείας, ώστε περιεπάτει επί των υδάτων και των ποταμών, χωρίς να καταβυθίζηται και όταν προσηύχετο, ίστατο υπεράνω της γης, μετέωρος εις τον αέρα. Η δε αιτία της μεταβολής αυτής και μετανοίας είναι η εξής:

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2020

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων των εν Περσία μαρτυρησάντων ΑΥΔΑ Επισκόπου και των συν αυτώ ΕΝΝΕΑ Μαρτύρων

και άλλων πολλών ΑΓΙΩΝ, των εις φυλακήν κλεισθέντων και υπό μυών και γαλών των συγκλεισθέντων αυτοίς κατατρωγομένων.                                                                             

Αυδάς ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο Επίσκοπος της Περσίας και οι συν αυτώ εορταζόμενοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων Θεοδοσίου του μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450) και Ισδιγέρδου του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 399 – 420. Κατά δε το έτος 412 ο Ισδιγέρδης εκίνησε χαλεπώτατον διωγμόν κατά των Χριστιανών, λαβών την ακόλουθον αφορμήν.

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΚΑΚΙΟΥ Επισκόπου Μελιτινής του Ομολογητού.

Ακάκιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Επίσκοπος Μελιτινής, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Επειδή δε εδίδασκε την του Χριστού Πίστιν, συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών και ωδηγήθη εις τον ύπατον Μαρκιανόν, υπό του οποίου, ερωτηθείς δια το κήρυγμα το παρ’ αυτού κηρυττόμενον, διηγήθη μεν όλην την ένσαρκον του Θεού Λόγου οικονομίαν και ελάλησε περί των Χερουβίμ και Σεραφίμ, ήλεγξε δε και ενέπαιξε την φλύαρον πλάνην των ειδωλολατρών. Εκ της αιτίας ταύτης λοιπόν υπέστη διαφόρους βασάνους και εκλείσθη εις την φυλακήν. Τότε ο Μαρκιανός έστειλε γράμματα εις τον βασιλέα και απεκάλυψε τα περί του Αγίου· ο δε βασιλεύς προσέταξε να απελευθερωθή ο Άγιος άνευ ονειδισμού και τιμωρίας. Περιεπάτει λοιπόν εις το εξής ελεύθερος ο τρισόλβιος ούτος Πατήρ, φέρων εις το σώμα του τα στίγματα και τας πληγάς του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πολλούς δε διδάξας και καθοδηγήσας εις την του Χριστού Πίστιν και διαλάμψας καλώς με διδασκαλίας και θαύματα, απήλθεν εν ειρήνη προς Κύριον.

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου Γαγγρών.

Υπάτιος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τλζ΄ (307 – 337), υπήρξε δε εις εκ των τριακοσίων δεκαοκτώ Θεοφόρων Πατέρων των εν Νικαία το πρώτον συνελθόντων, εν έτει τκε΄ (325). Πατρίς τούτου υπήρξεν η Κιλικία της Μικράς Ασίας, εγένετο δε Επίσκοπος της πόλεως Γάγγραι της Παφλαγονίας. Λόγω δε της εναρέτου και ενθέου πολιτείας του μεγάλα ετέλεσε θαύματα και πολλά πλήθη εκ των απίστων προσέφερεν εις τον Χριστόν, οίκον δε κατασκευάσας υπεδέχετο τους εκ του γένους αυτού προστρέχοντας προς αυτόν.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Τη Λ΄ (30η) Μαρτίου, ο Άγιος Νέος Ιερομάρτυς ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο μαρτυρήσας εν Κορίνθω κατά το έτος αχπδ΄ (1684) ξίφει τελειούται.

Ζαχαρίας ο νέος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος Κορίνθου εν έτει αχπδ΄ (1684). Επειδή δε καλώς και θεοφιλώς εποίμαινεν ο μακάριος το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον, δεν υπέφερεν ο εχθρός της αληθείας διάβολος να βλέπη τον λύχνον λάμποντα επί την λυχνίαν, αλλά παρεκίνησε τους Αγαρηνούς και τον εσυκοφάντησαν, ότι δήθεν στέλλει επιστολάς εις τους Φράγκους και τους παρακινεί να έλθουν να πάρουν την Κόρινθον. Με τοιαύτην πρόφασιν έδραμον εκείνοι εις την Μητρόπολιν, ώσπερ θηρία ανήμερα και ήρπασαν τον Αρχιερέα του Θεού, δέροντες και ωθούντες αυτόν και αφού έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν, τον ωδήγησαν κατόπιν εις τον κριτήν.

Τη Λ΄ (30η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του εν τω φρέατι.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών, ο εν τω φρέατι, ήκμασε κατά τους πρώτους αιώνας του Χριστιανισμού. Νήπιον δε έτι ων ο Όσιος έμεινεν ορφανός πατρός, ομού μετά της αδελφής του, Θεμιστίας, νηπιακής και εκείνης ηλικίας. Ανετρέφοντο δε και τα δύο νήπια υπό της μητρός των, Ιουλιανής ονόματι, ήτις αν και απέμεινε χήρα εις νεωτάτην ηλικίαν, όμως ήτο γυνή ευσεβής, πλουσία πολύ και φοβουμένη τον Θεόν.

Τη Λ΄ (30η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΩΑΔ ή ΙΩΗΛ.

Ιωάδ ή Ιωήλ ο Άγιος Προφήτης κατήγετο εκ της Σαμαρείας, εκτύπησε δε αυτόν ο λέων όταν απεστάλη και ήλεγξε τον βασιλέα Ιεροβοάμ, διότι κατεσκεύασε χρυσάς δαμάλεις και προσεκύνει αυτάς (Γ΄ Βασιλ. ιβ: 28 – 33). Διότι, ο μεν Θεός προσέταξεν αυτόν να μεταβή να ελέγξη τον βασιλέα, να μη φάγη δε άρτον μηδέ να πίη ύδωρ εν τω τόπω εκείνω, αλλά να επανέλθη ταχέως.

Τη Λ΄ (30η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Συγγραφέως της Κλίμακος.


Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ο Σιναϊτης, ο αποκαλούμενος της Κλίμακος, υπήρξε μέγας Ασκητής και ασκητικός συγγραφεύς ακμάσας κατά τον ΣΤ΄ (6ον) μετά Χριστόν αιώνα. Ποία είναι η πρώτη πόλις η τον θείον τούτον άνδρα γεννήσασα και θρέψασα προ της αθλητικής και ασκητικής πολιτείας του δεν γνωρίζω να είπω μετά πεποιθήσεως και ακριβείας· όμως ο μέγας Απόστολος Παύλος εγνώρισε προ ημών την δευτέραν και αληθινήν αυτού πατρίδα, την ουράνιον Βασιλείαν, η οποία διατηρεί και τρέφει ήδη αυτόν εις την αθάνατον ζωήν (Φιλιπ. γ:20)·

Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ Επισκόπου Αρεθουσίων, ΚΥΡΙΛΛΟΥ Διακόνου και των εν Ασκάλωνι και Γάζη ΠΑΡΘΕΝΩΝ γυναικών και ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ανδρών.

Μάρκος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τλζ΄ (307 – 337), ζήλω δε θείω κινηθείς εκρήμνισε ναόν τινα των ειδώλων και ανήγειρεν εις αυτόν Εκκλησίαν Χριστιανικήν. Όταν δε ο παραβάτης Ιουλιανός εβασίλευσε μετά ταύτα εν έτει τξα΄ (361) και απέδωκε πολλήν τιμήν εις τα είδωλα και παρρησίαν εις τους ειδωλολάτρας, όχι μόνον εις τον Άγιον Μάρκον πολλά κακά εποίησεν ο Αποστάτης, διότι ο Άγιος είχε κρημνίσει τον ναόν των ειδώλων και εις την θέσιν εκείνου είχεν οικοδομήσει Εκκλησίαν Θεού, αλλά και εις άλλους πολλούς, οίτινες και εκείνοι είχον κρημνίσει βωμούς των ειδώλων, τα αυτά έπραξεν.

Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΙΩΝΑ, ΒΑΡΑΧΗΣΙΟΥ και των συν αυτοίς.

Ιωνάς και Βαραχήσιος οι Άγιοι Μάρτυρες και οι συν αυτοίς αθλήσαντες κατήγοντο εκ της Περσίας, ήκμαζον δε κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων Κωνσταντίνου του Μεγάλου 307 – 337 και Σαβωρίου βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 325 – 379. Ήσαν δε οι Άγιοι Ιωνάς και Βαραχήσιος Μοναχοί μονάζοντες εις τινα Μονήν, δια δε τον διωγμόν τον οποίον εξαπέλυσε κατά των Χριστιανών ο Σαβώριος αφήσαντες ούτοι το Μοναστήριόν των μετέβησαν εις κώμην τινά καλουμένην Μαρμιαβώχ.

Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Επίσκοπος Κίου της Βιθυνίας εν ειρήνη τελειούται.

Ευστάθιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, αποτινάξας αφ’ εαυτού τον κόσμον και τα εν τω κόσμω, ως φορτίον βαρύ, έγινε Μοναχός και τον ζυγόν του Χριστού φέρων επι των ώμων του, αόκνως εποίει τας εντολάς Αυτού και επεμελείτο της σωτηρίας της ψυχής του. κατόπιν δε εχειροτονήθη και Ιερεύς, πεισθείς εις τας πολλάς προς αυτόν παρακλήσεις του λαού. Ηυχαρίστει δε πάντοτε τον Θεόν, προς τον οποίον είχε πίστιν αδίστακτον· είχεν αγάπην εις όλους ανυπόκριτον· ήτο διδακτικός, ταπεινός, συμπαθής, ελεήμων, ζηλωτής καλών έργων.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Τη ΚΗ΄ (28η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ του Νέου, Ηγουμένου γεγονότος της Μονής της Πελεκητής.

Η Μονή της Πελεκητής ευρίσκετο πλησίον της Τριγλίας, των σημερινών Μουδανιών, επί της Μικρασιατικής παραλίας της Προποντίδος, ετιμάτο δε επ’ ονόματι του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου. Αύτη ήτο εκτισμένη επί της παραλίας εις ωραιότατην τοποθεσίαν, απείχε δε από της Τριγλίας (Μουδανιών) περί τα 5 χιλιόμετρα. Τα κτίσματα της Μονής ταύτης σώζονται μέχρι της σήμερον.

Τη ΚΗ΄ (28η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου ΗΡΩΔΙΩΝΟΣ, ενός των Εβδομήκοντα Αγίων Αποστόλων.

Ηρωδίων ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα Μαθητών του Κυρίου, ακολουθών τους Αγίους Αποστόλους και μάλιστα τον κορυφαίον Πέτρον, γενόμενος συνεργός του κηρύγματος του Ευαγγελίου. Έπειτα χειροτονηθείς Επίσκοπος των Νέων Πατρών εδίδασκε και ωδήγει πολλούς εις την Πίστιν του Χριστού. Όθεν συλληφθείς υπό των ειδωλολατρών εν ταυτώ και των Ιουδαίων, εδάρη δυνατά, άλλων μεν δερόντων αυτόν, άλλων δε συντριβόντων το σώμα του δια λίθων και άλλων κτυπώντων αυτόν εις την κεφαλήν· τελευταίον δε κατέσφαξαν αυτόν οι θηριόγνωμοι και ούτως, ετελειώθη, παραδούς την ψυχήν του, ο τρισόλβιος, εις χείρας Θεού.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Τη ΚΖ΄ (27η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΙΛΗΤΟΥ του Συγκλητικού και ΛΥΔΙΑΣ της αυτού γυναικός και των δύο τέκνων αυτού ΘΕΟΠΡΕΠΙΟΥ και ΜΑΚΕΔΟΝΟΣ, ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ του δουκός και ΚΡΟΝΙΔΟΥ του Κομενταρησίου.

Φιλητός ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς και οι συν αυτώ συναθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες, Λυδία η τούτου σύζυγος, Θεοπρέπιος και Μακεδών τα τέκνα αυτών. Αμφιλόχιος ο δούξ και Κρονίδης ο Κομενταρήσιος έζων κατά τους χρόνους Αδριανού του βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ριζ΄ - ρλη΄ (117  - 138). Ήσαν δε ούτοι Χριστιανοί κατά την πίστιν και καθ’ εκάστην ημέραν ελάτρευον τον Θεόν. Συλληφθείς δε ο μακάριος Φιλητός μετά της συζύγου του Λυδίας και των δύο τέκνων του Θεοπρεπίου και Μακεδόνος ωδηγήθη εις τον βασιλέα.

Τη ΚΖ΄ (27η) Μαρτίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΑΤΡΩΝΗΣ της εν Θεσσαλονίκη.

Ματρώνα η Αγία του Χριστού Μάρτυς ήτο υπηρέτρια Εβραίας τινός, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτο σύζυγος του τότε αρχιστρατήγου της πόλεως Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρία της μετέβαινεν εις την Συναγωγήν των Εβραίων, ηκολούθει μεν αυτήν και η Ματρώνα, δεν εισήρχετο όμως εν τη Συναγωγή, αλλ’ επιστρέφουσα μετέβαινεν εις την Εκκλησίαν των Χριστιανών. Επειδή δε αντελήφθη τούτο η κυρία της, έδειρε ταύτην την μακαρίαν ανηλεώς και την έκλεισεν εις την φυλακήν. Εξαγαγούσα μετά ταύτα αυτήν και μη δυναμένη και πάλιν να μεταπείση αυτήν, την έδειρεν εκ νέου και είτα την έκλεισε και πάλιν εις την φυλακήν. Εκεί δε διανύσασα ημέρας πολλάς, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Λέγεται δε, ότι το άγιον αυτής Λείψανον ενεταφιάσθη εντίμως· η δε κυρία της Παντίλλα ωλίσθησεν εις εν τείχος και έπεσε κάτω εις εν υπολήνιον, ήτοι εις το κοινώς λεγόμενον πατητήρι, εις το οποίον χύνεται το γλεύκος και εκεί κατέστρεψε την ζωήν λαβούσα κατά το παρόν την αξίαν καταδίκην παρά Θεού.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, αναγινώσκεται ΔΙΗΓΗΣΙΣ ωφέλιμος Μάλχου Μοναχού αιχμαλωτισθέντος.

Μάλχος ο την παρούσαν διήγησιν παραδώσας Μοναχός εγεννήθη εις κώμην τινά της Συρίας καλουμένην Μαρώνειαν, κειμένην τριάκοντα περίπου μίλια μακράν της Αντιοχείας. Εν τη κώμη ταύτη γεννηθείς ο Μάλχος εν αυτή και ανετρέφετο χριστιανικώς υπό των γονέων του και εσέβετο τον Θεόν. Και οι μεν γονείς αυτού εμελέτων να συνδέσωσιν αυτόν μετά γυναικός, αυτός δε αντιθέτως εσκέπτετο να φύγη και να γίνη Μοναχός. Απελθών λοιπόν εις Ιβηρίαν, έγινε πράγματι Μοναχός πλησίον πνευματικών ανδρών, οίτινες ήσαν εκεί. Ούτω δε καλώς αγωνιζόμενος, ο αοίδιμος, ευηρέστει τον Θεόν. Όταν όμως ο Μάλχος επληροφορήθη, ότι απέθανεν ο πατήρ του, εμελέτα να επανέλθη εις την χήραν μητέρα του, επί τω σκοπώ όπως μετά τον θάνατον εκείνης γίνη κληρονόμος όλης της πατρικής του περιουσίας και μέρος μεν εξ αυτής να δώση ελεημοσύνην εις τους πτωχούς, μέρος δε να εξοδεύση εις οικοδομήν Μοναστηρίου του. Τον σκοπόν και λογισμόν του τούτον εξωμολογήθη ο Μάλχος εις τον Πνευματικόν αυτού Πατέρα και Γέροντα, εκείνος δε ημπόδιζεν αυτόν από την πραγματοποίησιν του λογισμού του τούτου ως ανωφελούς και ασυμφόρου, μάλιστα δε και εβεβαίωνεν αυτόν, ότι οι λογισμοί αυτοί είναι εκ των δαιμόνων. Ο Μάλχος όμως, μη θελήσας να πεισθή εις τους λόγους του Γέροντός του, εξήλθε του Μοναστηρίου και μετέβη εις την πόλιν της Εδέσσης. Εκεί, επειδή εφοβείτο μη απαντήση καθ’ οδόν Σαρακηνούς, ανέμενε μέχρις ου εύρη και άλλους συνοδοιπόρους. Αφ’ ου δε συνήχθησαν εβδομήκοντα οδοιπόροι, περιεπάτει πλέον μεθ’ όλων αυτών άνευ φόβου. Παρ’ ελπίδα όμως εφάνη καθ’ οδόν πλήθος Σαρακηνών, οι οποίοι, αιφνιδίως ορμήσαντες κατά των οδοιπόρων, συνέλαβον και ηχμαλώτισαν άπαντας. Τότε και ο Μάλχος ούτος εκληρώθη εις τινα μαύρον Αιθίοπα, ο οποίος έλαβεν αυτόν αιχμάλωτον μετά τινος γυναικός. Τούτους λοιπόν τους δύο αιχμαλώτους διέταξεν ο Αιθίοψ να ιππεύσωσιν ομού επί γοργοκαμήλου. Επειδή δε η κάμηλος έτρεχε πολύ, κινδυνεύων ο Μάλχος να κρημνισθή ομού με την γυναίκα, ενηγκαλίσθη και αυτός την γυναίκα και η γυνή τον Μάλχον και ούτω δια του εναγκαλισμού ίσταντο στερεοί επί της καμήλου. Όχι δε ,όνον τούτο το άτοπον συνέβη εις τον Μάλχον, ως εκ της παρακοής του, αλλά προς τούτοις έφαγεν ακουσίως και κρέας καμήλου. Όταν δε ο αυθέντης Αιθίοψ έφθασεν εις τον οίκον του, παρέδωσε τον Μάλχον εις την σύζυγόν του, εις την οποίαν και υπετάσσετο ως δούλος, κομίζων ύδωρ και ρίπτων τα απορρίμματα. Τελευταίον δε επεφόρτισεν αυτόν ο αυθέντης του να βόσκη τα πρόβατά του, με την επιστασίαν δε ταύτην των προβάτων ανεπαύθη ολίγον εκ των βαρέων προσταγμάτων και των υπηρεσιών εις τας οποίας υπεβάλλετο πρότερον. Παρηγορείτο δε εκ της υπηρεσίας ταύτης συλλογιζόμενος τα παραδείγματα του Πατριάρχου Ιακώβ και των υιών αυτού, έτι δε και αυτού του μεγάλου Προφήτου και αοιδίμου βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος, διότι εποίμαινε τα άλογα πρόβατα, εύρε την βασιλείαν και ποιμαντικήν των λογικών ανθρώπων. Επειδή δε ευηρέστησεν ο Μάλχος εις τον αυθέντην του, δια τε την επιμέλειαν των προβάτων και την κατασκευήν του τυρού, ως και δια την φυλακήν όλων των σκευών και εδεσμάτων του οίκου του, τα οποία παρέδιδε σώα και ολόκληρα με συνείδησιν καθαράν και με πίστιν και ειλικρίνειαν, δια ταύτα, λέγω, τα καλά του Μάλχου, εσυλλογίζετο ο αυθέντης του Αιθίοψ να δώση εις αυτόν ανταπόδοσίν τινα. Προς τούτο λοιπόν έκρινε καλόν, να υπανδρεύση τον Μάλχον με την γυναίκα εκείνην, την οποίαν ηχμαλώτισε μετ’ αυτού. Ο δε Μάλχος, προσκληθείς υπό του κυρίου του και ακούσας τούτο, κατ’ αρχάς μεν επρόβαλε διαφόρους προφάσεις και ανέβαλε τον χρόνον. Έπειτα δε αναγκαζόμενος από την βίαν του αυθέντου του, είπεν, ότι δεν δύναται να πράξη τούτο αφ’ ενός μεν διότι είναι Μοναχός, αφ’ ετέρου δε διότι και η γυνή δεν είναι ελευθέρα, αλλά συνεζευγμένη μετ’ ανδρός και ως εκ τούτου δεν είναι δίκαιον να αποσπασθή τοιουτοτρόπως από του νομίμου συζύγου αυτής. Ο Αιθίοψ ακούσας τούτο εξεγύμνωσε το ξίφος του και ηπείλησεν, ότι θα τον θανατώση. Τότε ο Μάλχος εμάνθανε δια δοκιμής τα θανατηφόρα βλαστήματα, τα οποία εγέννησεν εις αυτόν η παρακοή του Πνευματικού του Πατρός. Φοβηθείς δε ενυμφεύθη ακουσίως την γθναίκα εκείνην, απεφάσισεν όμως, νοερώς, ότι κάλλιον να θανατώση αυτός εαυτόν ή να συνευρεθή μετ’ αυτής. Επειδή δε η γυνή εκείνη θαυμασία ούσα και φρόνιμος και σώφρων, έβλεπε την ανυπόφορον λύπην και αδημονίαν του Μάλχου, εφοβήθη, μήπως, ως εκ της υπερβολικής θλίψεως, αποθάνη· δι’ αυτό τον συνεβούλευσε να είναι μεν κατά το φαινόμενον αναπόσπαστοι και οι δύο, δια τον φόβον και δια το ανύποπτον του Αιθίοπος, να φυλάττωσι δε εν τω κρυπτώ καθαρόν και παρθένον τον εαυτόν των, διότι ούτω πως, έλεγεν η τιμία γυνή, θέλει πεισθή ο αυθέντης μας, ότι δεν θα μεταχειρισθώμεν δολιότητα. Ήρεσεν η βουλή αύτη εις τον Μόλχον, αλλ’ αυτός, ενθυμούμενος την καθαράν και αγίαν ζωήν, την οποίαν διήγεν, όταν ευρίσκετο εις το Μοναστήριον, εμελέτα να εύρη καιρόν αρμόδιον, να φύγη εκείθεν. Τούτο νοήσασα η γυνή, παρεκάλει αυτόν να τον συνακολουθήση, ίνα γίνη Μοναχή εις παρθενώνα Μοναστηρίου τινός, ο δε Μάλχος υπεσχέθη να την βοηθήση εις τούτο. Επειδή δε εκεί πλησίον ήτο μέγας ποταμός, ο οποίος δεν άφηνεν αυτούς να φύφωσιν ελευθέρως, ως εκ της δυσκόλου αυτού διαβάσεως, τούτου ένεκα κατεσκεύασαν δύο ασκούς δερματίνους και δέσαντες αυτούς ασφαλώς, έλαβεν ο Μάλχος τον ένα και η γυνή τον άλλον και εμβάντες δια νυκτός εις τον ποταμόν μετεχειρίσθησαν τους μεν ασκούς ως ακάτιον, τους δε πόδας των ως πηδάλια και ούτως έφθασαν καλώς εις το πέραν του ποταμού. Όθεν, ευχαριστήσαντες τον Θεόν, περιεπάτουν όχι μόνον την νύκτα αλλά και την ημέραν υπό του ηλίου καταφλεγόμενοι. Υπό φόβου όμως και τρόμου κατεχόμενοι, έστρεφον συνεχώς τα βλέμματά των  προς τα οπίσω. Και ιδού βλέπουν αίφνης τον αυθέντην των, τον Αιθίοπα, μετά τινος δούλου, να έρχωνται ταχέως προς αυτούς επιβαίνοντες γοργοκαμήλων. Εβάσταζον δε εις τας χείρας των ξίφη γεγυμνωμένα και έτρεχον όπισθέν των. Όταν δε εκείνοι επλησίασαν, ίνα τους συλλάβωσι, τότε ούτοι εκ του φόβου των απελιθώθησαν και έμειναν ως αναίσθητοι νεκροί. Κατ’ οικονομίαν όμως Θεού εφάνη προ αυτών βαθύτατον σπήλαιον και εισήλθον εις αυτό. Εντός όμως αυτού εύρον ασπίδα τινά φαρμακερήν, όφεις πολλούς και άλλα θανατηφόρα ερπετά και θηρία διάφορα, λέοντας και λεαίνας, τα οποία ένεκα της μεγάλης καύσεως του ηλίου είχον καταφύγει εκεί, ίνα εύρωσιν αναψυχήν. Καίτοι λοιπόν ούτοι εφοβήθησαν τα θηρία, όμως επειδή ήτο μεγαλύτερος ο φόβος του Αιθίοπος, εσφράγισαν τον εαυτόν των με το σημείον του Τιμίου Σταυρού και ούτως εστάθησαν εις εν μέρος του σπηλαίου, αναμένοντες να γίνωσι βορά των θηρίων. Ο δε Αιθίοψ και ο δούλος του καταβάντες από τας καμήλους, έδεσαν αυτάς πλησίον του σπηλαίου· και ο μεν δούλος εισήλθε πρώτος εν τω σπηλαίω, ίνα εκβάλη έξω τον Μάλχον και την γυναίκα, ο δε Αιθίοψ, κρατών το ξίφος, ίστατο εις την θύραν του σπηλαίου, ίνα κατά την διάβασίν των θανατώση αυτούς. Ευθύς όμως ως εισήλθεν ο δούλος εις το σπήλαιον, επήδησε κατ’ αυτού λέαινα τις, η οποία, αρπάσασα αυτόν εκ του λαιμού, τον έπνιξεν· είτα δάκνουσα αυτόν, τον έσυρεν εις την φωλεάν της. Και ο μεν Μάλχος και η γυνή, βλέποντες τούτο, εδόξασαν τον Θεόν, ο δε Αιθίοψ, νομίσας, ότι οι φυγόντες ανθίστανται εις τον δούλον και δεν πείθονται να εξέλθωσι του σπηλαίου, εισήλθε και αυτός, κρατών εις την χείρα την μάχαιραν. Πάραυτα όμως ορμήσασα πάλιν κατ’ αυτού η ιδία λέαινα, εθανάτωσε και αυτόν. Τότε ο Μάλχος και η γυνή ευχαριστούντες τον Θεόν δια το παράδοξον τούτο θαύμα, όπερ εποίησεν εις αυτούς, περιέμενον εκεί βέβαιοι όντες, ότι και αυτοί μετ’ ολίγον θα κατασπαραχθώσιν υπό της λεαίνης. Αλλ’ η λέαινα, λαβούσα τον σκύμνον της εξήλθε του σπηλαίου. Εξελθόντες λοιπόν και αυτοί εύρον τας καμήλους δεδεμένας και φορτωμένας με φαγητά και ποτά. Όθεν φαγόντες και ευφρανθέντες, ηυχαρίστησαν τον Θεόν. Έπειτα, αναβάντες εις τας καμήλους, διήλθον την έρημον εις δέκα ημέρας και έφθασαν εις πόλιν τινά· εκείθεν δε απέστειλεν αυτούς ο άρχων της πόλεως προς τον δούκα της Μεσοποταμίας, ο οποίος εξαγοράσας τας καμήλους και φιλοφρόνως αυτούς δεξιωθείς, τους απέστειλε χαίροντας εις τους οίκους των. Τότε ο Μοναχός Μάλχος, δώσας ικανά χρήματα εις τινα παρθενώνα, ασκητήριον γυναικών, έβαλεν εις αυτό την γυναίκα, αυτός δε επανελθών εις το Μοναστήριον από το οποίον έφυγε, τον μεν Πνευματικόν αυτού Πατέρα και Γέροντα εύρεν αποθαμένον, εις δε τους άλλους αδελφούς διηγήθη όσα συνέβησαν εις αυτόν. Όθεν, διδαχθείς εξ όσων έπαθε, παρέμεινεν εις το εξής εν τω Μοναστηρίω ευχαριστών τον Θεόν, ο οποίος τον ελύτρωσεν εκ τοσούτων μεγάλων κινδύνων. Διανύσας λοιπόν έτη αρκετά και τω Θεώ ευαρέστως δουλεύσας, απήλθεν εις τας αιωνίους Μονάς.                                               

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ηγούμενος Τριγλίας εν ειρήνη τελειούται.

Στέφανος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ωιγ΄ - ωκ΄ (813 – 820), ηγάπησε δε την ασκητικήν ζωήν εκ νεαράς ηλικίας. Δια την ενάρετον λοιπόν αυτού πολιτείαν, μετά πολλάς παρακλήσεις των Μοναχών, έγινεν Ηγούμενος του Μοναστηρίου του καλουμένου Τριγλία. Αφ’ ου δε εσχόλασεν επί πολλά έτη εις την άσκησιν και Ηγουμενίαν, προσεκλήθη κατόπιν υπό του ρηθέντος δυσσεβούς Λέοντος του εικονομάχου, του κινήσαντος μέγαν διωγμόν κατά των προσκυνούντων τας σεπτάς και αγίας Εικόνας, και εξεβιάζετο υπό τούτου να αρνηθή την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων και να υπογράψη κατά της Ορθοδόξου Πίστεως. Ο Όσιος όμως δεν επείσθη, αλλά μάλλον ωνόμασε δυσσεβείς τους αναγκάζοντας αυτόν προς τούτο εικονομάχους. Δια την αιτίαν ταύτην ετιμωρήθη πολύ από τους τυράννους και ερρίφθη εις τας φυλακάς, είτα δε εστάλη και εις εξορίαν. Δεινώς δε εκεί ταλαιπωρηθείς ο μακάριος, απήλθε προς Κύριον, δια την Εικόνα του οποίου τους πολλούς κόπους και τας κακοπαθείας εδοκίμασε. 

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΟΔΡΑΤΟΥ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ΜΑΝΟΥΗΛ και ετέρων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ των εν Ανατολή.

Κοδράτος, Θεοδόσιος, Μανουήλ και οι συν αυτοίς αθλήσαντες έτεροι Τεσσαράκοντα Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της Ανατολής. Βλέποντες δε καθ’ εκάστην φονευομένους τους Χριστιανούς υπό των ειδωλολατρών, συνεφώνησαν να ομολογήσωσι παρρησία την εις Χριστόν Πίστιν, όπως γίνωσι κληρονόμοι της Βασιλείας των ουρανών. Μετέβησαν λοιπόν αυτόκλητοι και παρεδόθησαν εις τον άρχοντα της χώρας, ο οποίος εξήταζε τότε και ετιμώρει πολλούς Χριστιανούς! Παρουσιασθέντες δε έμπροσθεν αυτού, ωμολόγησαν, ότι είναι Χριστιανοί. Όθεν ερρίφθησαν εις την φυλακήν, αποφυλακίσαντες δε αυτούς μετά τινας ημέρας, τους εκρέμασαν γυμνούς επί ξύλου και κατεξέσχισαν τας πλευράς των. Κατόπιν τους έσυραν επί τριβόλων και τελευταίον τους απεκεφάλισαν, ούτω δε έλαβον, οι μακάριοι, τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων ΕΙΚΟΣΙ ΕΞ ΜΑΡΤΥΡΩΝ των εν Γοτθία μαρτυρησάντων,

εξ ων εισι Πρεσβύτεροι δύο, Βαθούσης και Ουϊρκας μετά δύο υιών αυτού και τριών θυγατέρων και Αρπύλας μονάζων, λαϊκοί δε, Αβήπας, Αγνάς, Ρύαξ, Ηγάθραξ, Ησκόος, Σύλλας, Σίγητζας, Σουηρίλας, Σεϊμβλας, Θέρμας, Φίλγας και εκ των γυναικών Άννα, Αλλάς, Βάρις, Μωϊκώ, Μαμίκα, Ουϊρκω και Ανιμαϊς.                          

Βαθούσης, Ουϊρκας οι Πρεσβύτεροι και Μάρτυρες και οι συν αυτοίς αθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες, είκοσι εξ όλοι τον αριθμόν, έζησαν  κατά τους χρόνους Ιουγγουρίχου βασιλέως των Γότθων και Γρατιανού βασιλέως Ρωμαίων του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τοε΄ - τπγ- (375 – 383). Δια δε την εις Χριστόν ομολογίαν έλαβον δια πυρός τον του Μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον υπό του ρηθέντος Ιουγγουρίχου, διότι ούτος, ο ασεβέστατος, κατέκαυσε την Εκκλησίαν των Χριστιανών, εις την οποίαν κατεκάησαν και οι ανωτέρω είκοσι εξ Μάρτυρες. Τότε δε συνέβη και τούτο το θαυμάσιον: Χριστιανός τις έφερεν εις την Εκκλησίαν προσφοράν, συλληφθείς δε από τους ειδωλολάτρας και τον Χριστόν ομολογήσας, αντί της αψύχου προσφοράς εγένετο αυτός ο ίδιος προσφορά εις τον Θεόν, ολοκαυτωθείς δια πυρός και λαβών, ο αοίδιμος, του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Μαρτίου, την σύναξιν επιτελούμεν του Αρχαγγέλου ΓΑΒΡΙΗΛ, άνωθεν και εξ αρχής παραδεδομένην, ως τω θείω και υπερφυεί και απορρήτω μυστηρίω της του Χριστού οικονομίας καθυπουργήσαντος.

Γαβριήλ του πανιέρου και θείου Αρχαγγέλου την Σύναξιν επιτελούμεν τη επαύριον του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου δια την κατά το θείον και άρρητον και υπερφυές τούτο μυστήριον προς την Παρθένον Μαρίαν ο ιλαρώτατος και επιεικέστατος και θαυμάσιος Γαβριήλ, δι’ αυτόν ακριβώς τον λόγον, ίνα μη δηλαδή εκφοβήση την Παναγίαν Παρθένον, ούτε να εκπλήξη Αυτήν, αλλ’ ίνα το απόρρητον παρ’ Αγγέλοις και ανθρώποις μυστήριον αποκαλύψη, μετά της προσηκούσης ευλαβείας και δι’ ειρηνικής και γλυκυτάτης ομιλίας προσκομίση εις Αυτήν το «Χαίρε».

Τρίτη 24 Μαρτίου 2020

Τη ΚΕ΄ (25η) Μαρτίου, ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Ο Ευαγγελισμός του μεγάλου μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον και αειπάρθενον Μαρίαν ούτως εγένετο. Ο φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός, ο πάντοτε φροντίζων δια το γένος των ανθρώπων ως πατήρ φιλόστοργος, θεωρών το πλάσμα των χειρών Αυτού κατατυραννούμενον υπό του διαβόλου και κατασυρόμενον εις τα πάθη της ατιμίας και εις την ειδωλολατρίαν υποκείμενον, ηθέλησε να αποστείλη τον Υιόν Του τον μονογενή, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, όπως λυτρώση αυτό από τας χείρας του διαβόλου.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

Τη ΚΔ΄ (24η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου νέου Ιερομάρτυρος ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος κατά το έτος αχνζ΄ (1657), αγχόνη τελειωθέντος.

Παρθένιος ο νέος του Χριστού Ιερομάρτυς κατήγετο από την Μυτιλήνην, ήτο δε υιός θεοσεβών γονέων, από τους οποίους, ανατραφείς καλώς, εστέλλετο εις σχολείον ιερών Γραμμάτων, τα οποία εντός ολίγου καιρού έμαθε, διότι ήτο παιδίον ευφυές. Αφού δε έφθασεν εις μέτρον ηλικίας, επόθησε να μάθη και ανώτερα μαθήματα· δια τούτο και εξεπαιδεύθη ικανώς εις την γραμματικήν και την φιλοσοφίαν και έφθασεν εις προκοπήν μεγάλην, γενόμενος εις εκ των σοφών του καιρού εκείνου.

Τη ΚΔ΄ (24η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΡΤΕΜΟΝΟΣ Πρεσβυτέρου Λαοδικείας.

Αρτέμων ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος εις την Λαοδίκειαν κατά τον καιρόν της βασιλείας του ασεβεστάτου Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (384 – 305). Κατά τον καιρόν εκείνον εστάλησαν βασιλικαί διαταγαί δια των αρχόντων και ηγεμόνων, εις πάσαν πόλιν και χώραν, ορίζουσαι να προσφέρωσιν όλοι θυσίας και σπονδάς εις τα είδωλα.

Τη ΚΔ΄ (24η) Μαρτίου, Προεόρτια του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΡΤΕΜΟΝΟΣ Επισκόπου Σελευκείας της εν Πισιδία.

Αρτέμων ο μακάριος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Σελευκείας της Πισιδίας, ένθα εγεννήθη και ανετράφη κατά τους χρόνους των ιερών Αποστόλων. Όθεν, όταν ο μακάριος Απόστολος Παύλος περιεπάτει εις εκείνα τα μέρη κηρύττων τον λόγον του Ευαγγελίου, εύρε τον Άγιον Αρτέμονα και κατέστησεν αυτόν Επίσκοπον, ποιμένα και διδάσκαλον της πόλεως εκείνης, επειδή δεν έπρεπεν ο λύχνος να κρύπτεται υπό τον μόδιον. Καλώς λοιπόν ποιμάνας το ποίμνιόν του ο Άγιος και γενόμενος εις πάντας τους έχοντας ανάγκην λιμήν σωτηρίας, των χηρών και των ορφανών προνοητής και των πτωχών βοηθός και ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, και με τοιαύτα θεάρεστα έργα διελθών την ζωήν του ο τρισόλβιος, εις γήρας βαθύ απήλθε προς Κύριον.

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Τη ΚΓ΄ (23η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Νέου Οσιομάρτυρος ΛΟΥΚΑ, του εν Μυτιλήνη μαρτυρήσαντος κατά το έτος αωβ΄ (1802), αγχόνη τελειωθέντος.

Λουκάς ο Νέος Οσιομάρτυς του Χριστού κατήγετο από την Αδριανούπολιν, από την ενορίαν του Αγίου Νικολάου, και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Αθανάσιος, η δε μήτηρ αυτού Δομνίτσα. Επειδή όμως εις ηλικίαν εξ ετών έμεινεν ο Άγιος ορφανός από πατέρα και ανετρέφετο με πτωχείαν από την μητέρα του, ευρούσα εκείνη έμπορον τινά Ζαγοραίον παρέδωκεν εις αυτόν το παιδίον, ίνα το ανατρέφη βοηθούμενος και αυτός, κατά το δυνατόν, εις την υπηρεσίαν του. Ο δε έμπορος, ευθύς ως έλαβεν υπό την προστασίαν του το παιδίον, εταξίδευσε δι’ εμπορικάς του ανάγκας εις την Ρωσίαν· έπειτα επιστρέψας εις την Κωνσταντινούπολιν, εις την οποίαν είχε κατάστημα, έμεινεν εκεί. Ημέραν δε τινά, ευρεθέν το παιδίον έξω της οικίας, εφιλονίκησε μετά τινος παιδίου Τούρκου και το έδειρε.

Τη ΚΓ΄ (23η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΝΙΚΩΝΟΣ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων Μαθητών αυτού ΕΚΑΤΟΝ ΕΝΕΝΗΚΟΝΤΑ ΕΝΝΕΑ.

Νίκων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του ηγεμόνος Κυντιανού, κατήγετο δε εκ της επαρχίας της εν Ιταλία Νεαπόλεως, στρατιώτης πρότερον το αξίωμα υπάρχων, ωραίος κατά το σωματικόν κάλλος, λαμπρός την όψιν και φοβερός εις τους πολέμους. Ήτο δε ο πατήρ του ειδωλολάτρης η δε μήτηρ του Χριστιανή. Επειδή δε κατά την εποχήν εκείνην συνεκροτήθη μέγας πόλεμος και εις τα μέρη εκείνα συνήφθη αγών εξοντωτικός, ενεθυμήθη ο μακάριος Νίκων τας διδασκαλίας και τας συμβουλάς της μητρός του και στενάξας από βάθους καρδίας είπε· «Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι».

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Τη ΚΒ΄ (22α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΕΥΘΥΜΙΟΥ, του εν Κωνσταντινουπόλει αθλήσαντος εν έτει αωιδ΄ (1814), ξίφει τελειωθέντος.

Ευθύμιος ο νέος του Χριστού Οσιομάρτυς καλεί ημάς προς πανήγυριν, ευλαβείς πανηγυρισταί· όθεν και ημείς, ως θερμοί αυτού ερασταί, ας εισέλθωμεν εις το στάδιον της διηγήσεως των ενδόξων κατορθωμάτων και της λαμπράς αυτού αθλήσεως ίνα και τας επιταγάς τας οποίας ελάβομεν περί τούτου εκπληρώσωμεν, και τους συνελθόντας αδελφούς εν Χριστώ και Πατέρας πνευματικώς δεξιωθώμεν και την ιδιαιτέραν ημών οφειλήν, εν μέρει, αποδώσωμεν διηγούμενοι και φέροντες εις το μέσον τα κατ’ αυτόν, εις δοξολογίαν του πάντας ανθρώπους θέλοντος σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν Χριστού του Θεού ημών.

Τη ΚΒ΄ (22α) Μαρτίου, μνήμη της Αγίας ΔΡΟΣΙΔΟΣ, θυγατρός του βασιλέως Τραϊανού και των συν αυτή πέντε ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ.

Δροσίς η καλλιπάρθενος του Χριστού νύμφη και αι συν αυτή γενναίως αθλήσασαι πέντε Άγιαι Παρθενομάρτυρες Μοναχαί ή, όπως ελέγοντο τότε, Κανονικαί, ήσαν κατά τους χρόνους της βασιλείας του Τραϊανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 98 – 117. Και η μεν Δροσίς ήτο θυγάτηρ του αυτοκράτορος Τραϊανού και διέμενε μετ’ αυτού εις τα βασίλεια, αι δε πέντε Κανονικαί Παρθένοι, ήτοι Μοναχαί, διέμενον εις τι Ασκητήριον πλησίον της πόλεως κείμενον, μετερχόμεναι την ασκητικήν πολιτείαν και αγωνιζόμεναι εις την τήρησιν των εντολών του Θεού.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΑΚΩΒΟΥ Επισκόπου του Ομολογητού.

Ιάκωβος ο Όσιος Πατήρ ημών, εκ νεαράς ηλικίας ζήσας βίον ασκητικόν, εκαθάρισεν εαυτόν με την νηστείαν και την λοιπήν κακοπάθειαν, ανελθών ούτω και εις τον θρόνον της Επισκοπής. Πολλούς δε διωγμούς και εξορίας υπέμεινεν ο μακάριος δια την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων και διότι ήλεγχε και απεστρέφετο τους εικονομάχους. Τους τοιούτους λοιπόν πειρασμούς δοκιμάζων ανδρείως και παλαίων με πείναν και δίψαν, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του Οποίου έλαβε τον της ομολογίας άφθαρτον στέφανον.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΘΩΜΑ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Θωμάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εκ της νεαράς αυτού ηλικίας διεκρίνετο δια την υπερβολικήν και άκραν αυτού σύνεσιν και ευλάβειαν. Tούτου ένεκεν ελθών εις ηλικίαν, εχειροτονήθη εν έτει φπε΄ (585) Διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας και Σακελλάριος, υπό του Οσίου Πατρός ημών και εν Θαύμασι μεγίστου Ιωάννου του Νηστευτού (585 – 595), Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του αοιδίμου βασιλέως Μαυρικίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φπβ΄ - χβ΄ (582 – 602). Αφ’ ου δε απέθανε ο ρηθείς θείος Ιωάννης και ο του Ιωάννου διάδοχος Κυριακός (595 – 606), ο Άγιος ούτος Θωμάς προεχειρίσθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (607 – 610). Διοικήσας λοιπόν τον θρόνον επί τρία έτη και δύο μήνας, πολύ ηγωνίσθη κατά των αιρέσεων ο αοίδιμος και τα ορθόδοξα εστερέωσε δόγματα, ούτω δε καλώς και το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον ποιμάνας, εν ειρήνη εκοιμήθη.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΦΙΛΗΜΩΝ και ΔΟΜΝΙΝΟΣ ξίφει τελειούνται.

Φιλήμων και Δομνίνος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της μεγαλοδόξου Ρώμης, κατά δε τους χρόνους του κατά των Χριστιανών διωγμού περιήρχοντο την Ιταλίαν και εκήρυττον τον Χριστόν, πολλούς επιστρέφοντες εις την του Χριστού Πίστιν και βαπτίζοντες αυτούς. Δια την αιτίαν λοιπόν ταύτην συνελήφθησαν υπό των ειδωλολατρών και προσήχθησαν εις τον άρχοντα της Ιταλίας. Επειδή δε ούτε με κολακείας εκάμφθησαν, ούτε με υποσχέσεις δωρεών επείσθησαν, αλλά τον Χριστόν επικαλούμενοι, Θεόν Αυτόν ανεκήρυττον, τούτου ένεκα οι ειδωλολάτραι ετάνυσαν αυτούς εκ των τεσσάρων μερών του σώματος γυμνούς κατά γης και τους έδειραν ανηλεώς. Αφού δε εφυλάκισαν και απεφυλάκισαν αυτούς επανειλημμένως, τέλος απέκοψαν τας αγίας αυτών κεφαλάς. Ούτως οι μακάριοι έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΒΗΡΥΛΛΟΣ Επίσκοπος Κατάνης εν ειρήνη τελειούται.

Βήρυλλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αντιοχείας, μαθητής ων Πέτρου του Αποστόλου. Μεταβάς δε εις την Δύσιν μετά του Κορυφαίου Πέτρου, εχειροτονήθη παρ’ αυτού Επίσκοπος Κατάνης της εν Σικελία. Καλώς δε και θεοφιλώς ποιμάνας το ποίμνιόν του πολλούς ωδήγησεν εις την Πίστιν του Χριστού και πολλά εποίησε θαύματα, εν εκ των οποίων είναι πρέπον να διηγηθώμεν ενταύθα. Εις τόπον τινά της Κατάνης ήτο πηγή τις, η οποία ανέβλυζεν ύδωρ πικρότατον, ούτινος την πικρίαν μετέβαλεν ο Άγιος εις γλυκύτητα δια προσευχής του. Τούτο το θαύμα βλέπων ειδωλολάτρης τις, φανατικός λατρευτής των ειδώλων, επίστευσεν εις τον Χριστόν και μετ’ αυτού επίστευσαν και άλλοι πολλοί. Με τοιαύτα λοιπόν θαυμάσια διαλάμψας ο Άγιος και φθάσας εις γήρας δαθύ, εκοιμήθη τον εις τους δικαίους πρέποντα ύπνον. Το δε τίμιον αυτού Λείψανον ενεταφιάσθη εν τη πόλει της Κατάνης μεγαλοπρεπώς, αναβλύζει δε διαφόρους ιατρείας μέχρι σήμερον, εις τους μετά πίστεως προς αυτό προσερχομένους.

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, ο Όσιος ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Σιδώνιος εν ειρήνη τελειούται.

Σεραπίων ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο Ασκητής εις την εσωτάτην έρημον της Αιγύπτου, καταγόμενος, ως τινές λέγουσιν, από την Σιδώνα, εξ ου και Σιδώνιος απεκαλείτο. Είχε δε ο μακάριος συγκεντρώσει εν εαυτώ όλας τας αρετάς, τέλειος εις όλα υπάρχων, εις την εγκράτειαν θαυμάσιος και εις την Θείαν Γραφήν σοφώτατος. Μεγίστην δε επιμέλειαν κατέβαλεν ο θρείος ούτος Πατήρ, ως διάπυρος ζηλωτής της ευσεβείας, ίνα οι ειδωλολάτραι επιστρέψωσιν εις την του Χριστού Πίστιν.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020

Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, μνήμη των Οσίων ΑΒΒΑΔΩΝ, των εν τη Μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντων.

Οι Όσιοι ούτοι Αββάδες, συναθροισθέντες εκ διαφόρων τόπων, ησύχαζον εν τω Μοναστηρίω του Αγίου Σάββα, υπηρετούντες τον Θεόν με ενάρετον πολιτείαν και με πολλήν κακουχίαν και άσκησιν. Ο φθονερός όμως και μισόκαλος διάβολος, ο πάντοτε φθονών τους εναρέτους, εκίνησε κατά των Οσίων τούτων τους αθέους Αιθίοπας, τους καλουμένους Μαύρους, οι οποίοι ελπίζοντες να εύρωσι χρήματα και πλούτον, επέδραμον κατά του Μοναστηρίου του Αγίου Σάββα. Επειδή δε αν και ικανώς ερευνήσαντες δεν εύρον χρήματα, καθώς ήλπιζον, έρριψαν την οργήν των, οι αιμοβόροι, κατά των εκεί Αγίων Πατέρων. Και άλλους μεν εξ αυτών απεκεφάλισαν, άλλους δε κατέκοψαν εις λεπτά τεμάχια, άλλους έσχισαν εις το μέσον και άλλους, αφού εκέντησαν δια του ξίφους, έχυσαν τα αίματα αυτών εις την γην. Οι δε Όσιοι, ευχαριστούντες τον Θεόν, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Αυτού και απέλαβον την αιώνιον και μακαρίαν ζωήν της Βασιλείας των ουρανών, δια την οποίαν υπέμειναν και τους προτέρους αγώνας της ασκήσεως και τας μετέπειτα βασάνους του Μαρτυρίου.

Τη Κ΄ (20η) του Μαρτίου, μνήμη των εν Αμινσώ Αγίων Επτά Μαρτύρων γυναικών ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑΣ, ΚΛΑΥΔΙΑΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΑΣ, ΜΑΤΡΩΝΗΣ, ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ, ΕΥΦΗΜΙΑΣ και ΘΕΟΔΩΡΑΣ.

Αλεξανδρία η Αγία Μάρτυς και αι συν αυτή συναθλήσασαι Άγιαι Μάρτυρες γυναίκες Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305) υπό του οποίου και εκινήθη ο μέγας κατά των Χριστιανών διωγμός. Όθεν, κατ’ εκείνον τον καιρόν πάσα ηλικία των ομολογούντων τον Χριστόν, ανδρών τε και γυναικών, εθανατώνετο με πολλά και διάφορα βασανιστήρια.

Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΝΙΚΗΤΑΣ, Επίσκοπος Απολλωνιάδος, εν ειρήνη τελειούται.

Νικήτας, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, ήκμασε κατά τους χρόνους του εικονομάχου βασιλέως Λέοντος  Γ΄ του Ισαύρου (717 – 741), χρηματίσας Επίσκοπος Απολλωνιάδος, πόλεως της Βιθυνίας, ήτις και Απολλωνία και κοινώς Απολλωνιάδα ονομάζεται, υποκειμένη ποτέ εις τον Μητροπολίτην Νικομηδείας. Ούτος, λοιπόν, όχι μόνον εστάθη πιστός και ευλαβής και ορθοδοξότατος, αλλ’ ήτο προς τούτοις ελεήμων και συμπαθής και καλώς μεν παρεσκευασμένος εις την γνώσιν και μάθησιν των Γραφών, περισσότερον δε εις τον λόγον και την ευγλωττίαν. Αναγκασθείς δε υπό των εικονομάχων να μη προσκυνή την πάνσεπτον Εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της παναχράντου αυτού Μητρός, των ιερών και θείων Αγγέλων και πάντων των Αγίων και μη πεισθείς, εξωρίσθη. Υποστάς δε παντοίας ενοχλήσεις ανυποφόρων πειρασμών, ο αοίδιμος, εκ της αιτίας ταύτης χαλεπώς ησθένησε και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, λαβών παρ’ Αυτού τον της ομολογίας ακήρατον στέφανον.

Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΥΡΩΝ ο Κρής, ο μαρτυρήσας εν Κρήτη κατά το έτος 1793, αγχόνη τελειούται.

Μύρων ο ένδοξος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο από το Μέγα Κάστρον της Κρήτης, το επονομαζόμενον Κάντια, ευσεβών και ευγενών γονέων υιός υπάρχων, του οποίου ο πατήρ ωνομάζετο Δημήτριος. Ήτο δε παιδιόθεν, ο αοίδιμος, αγαθής προαιρέσεως και ηγάπα εκ φύσεως τα χρηστά και κόσμια ήθη, ήτο δε επίσης εραστής της παρθενίας και σωφροσύνης και, απλώς ειπείν, εκ νεαράς ηλικίας είχε καθ’ υπερβολήν φρονήματα γέροντος. Ήτο δε και κατά την όψιν πολύ ωραίος και ευειδής. Μαθών δε ο μακάριος την ραπτικήν τέχνην, εκάθητο εις το εργαστήριόν του και ειργάζετο με πολλήν σεμνότητα και ευταξίαν.

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

Τη ΙΘ΄ (19η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και συζύγων ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ και ΔΑΡΕΙΑΣ.

Χρύσανθος και Δαρεία, οι Άγιοι Μάρτυρες του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπγ΄ - σπδ΄ (283-284) και ο μεν Χρύσανθος ήτο υιός Συγκλητικού τινος άρχοντος της Αλεξανδρείας, ονόματι Πολέμωνος, η δε Δαρεία κατήγετο εξ Αθηνών.

Τη ΙΘ΄ (19η) Μαρτίου, των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΥΡΟΥ και ΙΑΣΟΝΟΣ υιών Κλαυδίου και Ιλαρίας ξίφει τελειωθέντων.

Κλαύδιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς και οι συν αυτώ συναθλήσαντες Άγιοι Μάρτυρες Ιλαρία η τούτου σύζυγος και τα τέκνα αυτών Μαύρος και Ιάσων ήσαν συναθληταί των Αγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου και Δαρείας. Ήτο δε ο Άγιος Μάρτυς Κλαύδιος ο τριβούνος, δηλαδή ο δικαστής, όστις, ως είπομεν ανωτέρω, παρέλαβε παρά του επάρχου Κελλερίνου τους Αγίους Χρύσανθον και Δαρείαν, ίνα τιμωρήση αυτούς.

Τη ΙΘ΄ (19η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΑΓΧΑΡΙΟΥ ξίφει τελειωθέντος.

Παγχάριος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της χώρας των Ουσάνων, εκ πόλεως Βιλλαπάτης, υιός υπάρχων γονέων Χριστιανών. Ήτο δε ανήρ υψηλός και ωραίος, ζων κατά τους χρόνους των δυσσεβών και αντιχρίστων βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οίτινες από κοινού εβασίλευον από του διακοσιοστού ογδοηκοστού έκτου έτους, μέχρι του τριακοστού πέμπτου (286 – 305), ήτοι εις διάστημα δεκαεννέα ολοκλήρων ετών, καθ’ όλον δε το διάστημα τούτο η πλάνη των ειδώλων ήτο διεσπαρμένη εις όλην την οικουμένην και πας Χριστιανός, ομολογών τον Χριστόν, όχι μόνον εστερείτο της περιουσίας και των κτημάτων του, αλλ’ έχανε προς τούτοις και την ιδίαν ζωήν του, αφ’ ου πρότερον εδοκίμαζε πολλάς και διαφόρους βασάνους.

Τη ΙΘ΄ (19η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Τορναρά μαρτυρήσαντος εν έτει αφξδ΄ (1564) ξίφει τελειωθέντος.

Δημήτριος ο του Χριστού Αθλητής και Νεομάρτυς συνανεστρέφετο συχνάκις με τους Τούρκους και συνομιλών μετ’ αυτών, ήλεγχε την πίστιν των. Ημέραν δε τινά υπό του φθόνου εκείνοι κινηθέντες τον εβίασαν να γίνη Τούρκος. Επειδή δε αυτός δεν ηθέλησε, τον έφεραν εις τον κριτήν και εμαρτύρησαν ψευδώς ότι δήθεν  ύβρισε την πίστιν των. Ο δε κριτής ώρισε να τον δείρουν και να τον βασανίσουν ανηλεώς, έως ότου γίνη Τούρκος. Οι Τούρκοι τότε τον εβασάνισαν με μεγάλην σκληρότητα, αλλ’ ιδόντες το αμετάθετον της γνώμης του, δια προστάγματος του κριτού τον απεκεφάλισαν και έλαβεν ο μακάριος τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Τη ΙΗ΄ (18η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΡΟΦΙΜΟΥ και ΕΥΚΑΡΠΙΩΝΟΣ των εν Νικομηδεία μαρτυρησάντων.

Τρόφιμος και Ευκαρπίων οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν εις την Νικομήδειαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305), ότε ήναπτεν ο κατά των Χριστιανών διωγμός. Κατά τους χρόνους εκείνους οι Χριστιανοί εκρατούντο και ερρίπτοντο εις τας φυλακάς, κατόπιν δε ανακρινόμενοι με πολλήν επιμονήν και βασανιστήρια, όσοι έμενον μέχρι τέλους εις την ομολογίαν της Πίστεως του Χριστού εθανατώνοντο.

Τη ΙΗ΄ (18η) Μαρτίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΚΥΡΙΛΛΟΥ Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.

Κύριλλος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίου, υιού του μεγάλου Κωνσταντίνου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τλζ΄ - τξα΄ (337-361), ως υιός δε ευσεβών και Ορθοδόξων γονέων ανετράφη παρ’ αυτών και εξεπαιδεύθη εις τα ευσεβή και ορθά ιερά δόγματα. Αφ’ ου δε ο τότε Ιεροσολύμων Μάξιμος Γ΄ (333-348) απήλθε προς Κύριον, ο μακάριος ούτος Κύριλλος ανήλθεν εις τον θρόνον των Ιεροσολύμων, υπερμαχών των δογμάτων των Αγίων Αποστόλων και των Πατέρων.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΑΡΙΝΟΥ ξίφει τελειωθέντος.

Μαρίνος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήτο εκ προγόνων Χριστιανός. Βλέπων δε τους ειδωλολάτρας προσφέροντας θυσίας όχι μόνον εις ανθρώπους, αλλά και εις ερπετά και εις άλλα ακόμη βδελυρά όντα, ήναψεν υπό θείου ζήλου και εν ω οι Έλληνες εώρταζον τα άψυχα είδωλα, ώρμησε και κατεκρήμνισε τον βωμόν, καταπατήσας τας εν αυτώ θυσίας, τον δε εαυτόν του ωνόμασε Χριστιανόν. Ευθύς λοιπόν συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών, οίτινες πρώτον μεν έδειραν τον Άγιον με χονδράς ράβδους, κατόπιν δε συντρίψαντες δια λίθων το στόμα και τους οδόντας του, έσυραν αυτόν εκ των τριχών της κεφαλής. Έπειτα δέσαντες αυτόν, παρέδωκαν εις τον άρχοντα, υπό του οποίου δεινώς βασανισθείς απεκεφαλίσθη και ούτως έλαβεν ο μακάριος του Μαρτυρίου τον στέφανον.                        

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΠΑΥΛΟΣ υπέρ των Αγίων Εικόνων πυρί τελειούται.

Παύλος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών ήτο από την Κρήτην, εις την οποίαν ήκμασε κατά τους χρόνους του δυσσεβούς και εικονομάχου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου (741 – 775). Ότε δε ο εναγής ούτος εξαπέλυσε τον κατά των σεπτών και αγίων Εικόνων διωγμόν, συλληφθείς ο μακάριος Παύλος υπό του στρατηγού της Κρήτης Θεοφάνους του Λαρδατύρη προσήχθη προς εξέτασιν και εβιάζετο να καταπατήση την αγίαν Εικόνα του Εσταυρωμένου.

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΥ Ηγουμένου της Μονής του Αγίου Ιωάννου της ονομαζομένης Πελεκητής, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Θεοστήρικτος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών εγεννήθη εν Τριγλία της Μικράς Ασίας περί τας αρχάς του Η΄ αιώνος. Ευσεβής δε και φιλομόναχος εκ νεότητος υπάρχων, ευθύς ως επεράτωσε τα εγκύκλια μαθήματα απελθών εις την εκείσε Μονήν της Πελεκητής εκάρη εις αυτήν Μοναχός, εκτιμηθείς δε δια τας αρετάς του εγένετο βραδύτερον και Ηγούμενος ταύτης.

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΛΕΞΙΟΥ του ανθρώπου του Θεού.

Αλέξιος ο του Θεού άνθρωπος και πιστότατος θεράπων ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, εκ της οποίας ως άνθος πανευώδες και μυρίπνοον αναβλαστήσαν την οικουμένην κατεμύρισε με την ισάγγελον ζωήν και πολιτείαν αυτού, την οποίαν μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα μεγάλην την ωφέλειαν και την ευφροσύνην απολαύσητε και μάλιστα κατά τας ημέρας ταύτας της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά τας οποίας ιδιαιτέρως οφείλομεν να σχολάζωμεν εις την νηστείαν, την αγρυπνίαν, την προσευχήν και την μελέτην των κατορθωμάτων των Αγίων, εξ ης και ημείς εις την κατά το δυνατόν μίμησιν αυτών παρακινούμεθα.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ του Θαυματουργού, του εν τη εν Πάτμω Ιερά Μονή Ιωάννου του Θεολόγου ασκήσαντος εν η και το τίμιον αυτού απόκειται Λείψανον.

Χριστόδουλος ο του Δεσπότου Χριστού θαυμαστός και γνήσιος δούλος κατήγετο από τα περίχωρα της ε Βιθυνία της Μικράς Ασίας λαμπράς και περιφανούς πόλεως Νικαίας, εις την οποίαν εγεννήθη κατά τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας του αυτοκράτορος Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου (976 – 1025). Οι γονείς αυτού ήσαν ευσεβείς και Ορθόδοξοι και εκαλούντο ο μεν πατήρ Θεόδωρος, η δε μήτηρ Άννα, οίτινες, αφού τον εγέννησαν, ωνόμασαν αυτόν κατά το Άγιον Βάπτισμα, Ιωάννην.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΝΙΝΑ του Θαυματουργού.

Ανίνας ο Όσιος Πατήρ ημών, αν και εκ νεαράς αυτού ηλικίας ήτο εντελώς αμαθής, ηγάπησε την πραότητα και την ησυχίαν και ησύχαζε κατ’ ιδίαν. Δεκαπενταετής δε την ηλικίαν έμεινεν ορφανός γονέων· όθεν, αφήσας τον κόσμον και πάντα τα εν τω κόσμω, έφυγεν εις την έρημον και ευρών Μοναχόν τινά Μαϊουμάν ονομαζόμενον, ο οποίος είχεν υπερβπλικήν ακτημοσύνην, έμεινε παρ’ αυτώ αγρυπνών και προσευχόμενος.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ του εν Κιλικία.

Ιουλιανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο εκ της πόλεως των Αναζαρβέων, κειμένης εν τη Δευτέρα των Κιλίκων επαρχία, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, βουλευτού το αξίωμα, μητρός δε Χριστιανής, υπό της οποίας εμυήθη εις την Πίστιν του Χριστού και επεδίδετο εις την μελέτην των Θείων Γραφών. Όταν δε έφθασεν εις το δέκατον όγδοον έτος της ηλικίας του, παρέστη εις τον ηγεμόνα Μαρκιανόν και επειδή δεν κατεδέχθη να θυσιάση εις τα είδωλα, εδάρη εις διάφορα μέρη του σώματος και ερρίφθη εις την φυλακήν. Συμβουλευθείς δε παρά της μητρός του ενεδυναμώθη υπ’ αυτής εις το Μαρτύριον και ερωτηθείς δεύτερον απεκρίθη ότι επιμένει εις την Πίστιν του Χριστού μέχρι θανάτου· διο ετέθη εντός σάκκου, γεμάτου από άμμον και θανατηφόρα ζωϋφια και ερρίφθη εις το μέσον του πελάγους, λαβών ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, ο Άγιος Μάρτυς ΠΑΠΑΣ κρεμασθείς εν δένδρω τελειούται.

Πάπας ο Άγιος Μάρτυς βλέπων την οικουμένην, ότι εκλυδωνίζετο ολόκληρος υπό της ειδωλολατρίας, παρέστη εις τον άρχοντα της πόλεως και σφοδρώς ήλεγξε τούτον δια τας πράξεις του. Όθεν, δια την θερμήν παρρησίαν, μεθ’ ης ωμολόγησε τον Χριστόν και κατήσχυνε τον άρχοντα, ερρίφθη κατά γης και εδάρη με ραβδία εις όλον το σώμα και εις το πρόσωπον. Μετά ταύτα εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίσθη με σιδηρούς όνυχας. Ύστερον εκάρφωσαν εις τους πόδας του σιδηρά υποδήματα και με αυτά εβίαζον αυτόν να περιπατήση πολύν δρόμον. Τελευταίον έδεσαν αυτόν εις εν δένδρον άκαρπον, το οποίον ευθύς εβλάστησε φύλλα και άνθη και καρπούς και εκεί επάνω παρέδωκε την μακαρίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού, λαβών ούτω ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον, το δε άγιον αυτού Λείψανον έχει η Λυκαονία, χαίρουσα και αγαλλομένη δι’ αυτό.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΙΝΟΥ του Αιγυπτίου.

Σαβίνος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήτο Αιγύπτιος την πατρίδα, καταγόμενος εξ Ερμουπόλεως της Αιγύπτου, έζησε δε κατά τους χρόνους Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305). Επειδή δε ο Άγιος εζητείτο υπό των ειδωλολατρών, αφ’ ενός μεν διότι μεγάλως υπελήπτοντο και εξετίμων αυτόν οι Χριστιανοί, αφ’ ετέρου δε διότι ήτο εκ του πρώτου γένους της πόλεως, προσέτι δε και διότι υπερείχε των άλλων κατά τον ζήλον της Πίστεως, δια τούτο και εκρύπτετο μετά των άλλων Χριστιανών εις οικίαν τινά έξω της πόλεως κειμένην.

Σάββατο 14 Μαρτίου 2020

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΑΝΟΥΗΛ ο Κρής, ο εν Χίω μαρτυρήσας εν έτει 1792, ξίφει σφαγιασθείς τελειούται.

Μανουήλ ο του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ Σφακίων της νήσου Κρήτης, γεννηθείς εκ γονέων Χριστιανών. Νέος δε την ηλικίαν ηχμαλωτίσθη από τους Τούρκους, οίτινες υπέταξαν τα Σφακία, μετά την επανάστασιν του έτους αψο΄ (1770). Βλέποντες δε αυτόν οι Αγαρηνοί επιτήδειον εις την υπηρεσίαν των, ετούρκευσαν αυτόν δια της βίας και περιέταμον κατά την συνήθειάν των. Όμως ο ευλογημένος Μανουήλ, ως θεοσεβής, έκαμε πάντα δυνατόν τρόπον και φυγών εκείθεν ήλθεν εις την νήσον Μύκονον, όπου εξομολογηθείς την αμαρτίαν του και τον πρέποντα κανόνα ποιήσας προθύμως και μυρωθείς, εγένετο πάλιν Χριστιανός.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ Επισκόπου Βρεττανίας, αδελφού Βαρνάβα του Αποστόλου.

Αριστόβουλος ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο εις των Εβδομήκοντα Αποστόλων, ηκολούθησε δε τον Άγιον Απόστολον Παύλον, διακονών αυτώ και κηρύττων το Ευαγγέλιον του Χριστού εις διαφόρους τόπους. Εχειροτονήθη δε ούτος υπό του θείου Παύλου Επίσκοπος εις την νήσον των Βρεττανών (την Αγγλίαν), εις την οποίαν κατώκουν τότε θηριώδεις και ωμότατοι άνθρωποι, υπό των οποίων πότε μεν εδέρετο, πότε δε εσύρετο εις την αγοράν· όμως δια των τοιούτων θλίψεων και βασάνων πολλούς κατέπεισε να πιστεύσωσιν εις τον Χριστόν. Εκεί λοιπόν οικοδομήσας Εκκλησίας και χειροτονήσας Διακόνους και Πρεσβυτέρους, ο μακάριος εν ειρήνη ανεπαύσατο.

Τη ΙΕ΄ (15ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΓΑΠΙΟΥ και των συν αυτώ Μαρτύρων ΠΛΗΣΙΟΥ, ΡΩΜΥΛΟΥ, ΤΙΜΟΛΑΟΥ, δύο ΑΛΕΞΑΝΔΡΩΝ και δύο ΔΙΟΝΥΣΙΩΝ.

Αγάπιος ο ένδοξος του Χριστού Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες Πλήσιος, Ρωμύλος, Τιμόλαος, Αλέξανδροι δύο και Διονύσιοι δύο, ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305), κατήγοντο δε ούτοι ο μεν Αγάπιος εκ της Γάζης, πόλεως της Παλαιστίνης, ο Τιμόλαος εκ του Ευξείνου Πόντου, οι δύο Διονύσιοι εκ της Τριπόλεως της εν Φοινίκη, ο Ρώμυλος εκ της εν Παλαιστίνη Διοσπόλεως, ήτις πρότερον εκαλείτο Λύδδα, νυν δε κοινώς καλείται Άγιος Γεώργιος της οποίας ήτο και Υποδιάκονος, ο δε Πλήσιος και οι δύο Αλέξανδροι εκ της Αιγύπτου. Ούτοι λοιπόν οι Άγιοι Μάρτυρες, δέσαντες πρώτον τας ψυχάς των με τον πόθον του Χριστού, έπειτα δε κρεμάσαντες αλύσεις σιδηράς εις τας χείρας των, μετέβησαν εις τον Ουρβανόν τον ηγεμόνα της Καισαρείας και ωμολόγησαν εαυτούς Χριστιανούς. Ο δε ηγεμών, μη δυνηθείς να μεταβάλη την γνώμην των και να χωρίση αυτούς από της Πίστεως του Χριστού ούτε με απειλάς, ούτε με κολακείας, προσέταξε και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαρτίου, ο Άγιος Μάρτυς ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ο εν Αιγύπτω την δοράν αφαιρεθείς τελειούται.

Νίκανδρος ο Άγιος Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284 – 305). Επειδή δε ήτο ανατεθραμμένος με την ευσέβειαν και προσκεκολλημένος εις την αγάπην των του Χριστού Μαρτύρων, δια τούτο έργον είχε να λαμβάνη κρυφίως τα ιερά Λείψανα των Μαρτύρων εκείνων, οι οποίοι απέθνησκον δια την ευσέβειαν και να ενταφιάζη αυτά εντίμως και σεβασμίως. Ιδών δε ποτε τα τίμια Λείψανα Αγίων τινών Μαρτύρων ερριμένα και ανεπιμέλητα, ήλθε δια νυκτός και λαβών αυτά τα ενεταφίασεν εις τόπον τινά ευλαβώς και κοσμίως. Ειδωλολάτρης όμως τις, κατά τύχην εκεί ευρεθείς, ιδών αυτόν τον διέβαλεν εις τον άρχοντα. Όθεν κρατηθείς ο Άγιος υπ’ εκείνου, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, διο και εξέδαραν αυτόν ως πρόβατον. Ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2020

Τη ΙΓ΄ (13η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΟΥΠΛΙΟΥ Επισκόπου Αθηνών.

Πούπλιος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο χρηματίσας Επίσκοπος Αθηνών, υπέστη τον δια Μαρτυρίου θάνατον κατάτον δεύτερον από Χριστού αιώνα, ως γράφει περί αυτού ο Επίσκοπος Κορίνθου Διονύσιος εν τη προς Αθηναίους επιστολή, την οποίαν αναφέρει ο Ευσέβιος εις βιβλ. Δ΄  κεφ. κγ΄ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Εχρημάτισε δε ούτος εκ των διαδόχων του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου επισκοπήσας έτη τινά μετ’ αυτόν.

Τη ΙΓ΄ (13η) Μαρτίου, η ανακομιδή του ιερού Λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νικηφόρος ο εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο τον ευκλεέστατον της περιφανούς Κωνσταντινουπόλεως κοσμήσας θρόνον, αφού σθεναρώς υπέρ της Αγίας Ορθοδοξίας και των σεπτών και αγίων Εικόνων ηγωνίσθη και δια τούτο υπό του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου εξωσθείς του Πατριαρχικού θρόνου εν έτει ωιε΄ (815), και μακράν της Κωνσταντινουπόλεως εξορισθείς και αφού επί δέκα τέσσαρα έτη υπέμεινε γενναίως εις την εξορίαν, μη αποδεχθείς ούτε την συμβιβαστικήν λύσιν, την οποίαν του προέτεινεν ο διαδεχθείς τον Λέοντα αυτοκράτωρ Μιχαήλ Β΄ (820 – 829), ως ασύμφωνον προς τας αποφάσεις της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου περί προσκυνήσεως των σεπτών Εικόνων, απήλθε προς Κύριον εν έτει ωκθ΄ (829) Ιουνίου β΄ (2α).

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020

Τη ΙΒ΄ (12η) Μαρτίου, ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών ΣΥΜΕΩΝ ο Νέος Θεολόγος εν ειρήνη τελειούται.

Συμεων ο Όσιος Πατήρ ημών, ο δια την υπερβάλλουσαν αυτού αρετήν, την φρόνησιν και την σοφίαν δικαίως αποκληθείς Νέος Θεολόγος, εις τοσούτον ύψος αρετής και θείου φωτισμού έφθασεν, ώστε από πάντας εθαυμάζετο και πάντες τον ηγάπων, καθότι και αυτός πρότερον ηγάπησε τον Θεόν και τον πλησίον κατά το γεγραμμένον· «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψηχή σου και εν όλη τη διανοία σου» (Ματθ. κβ: 39, Λευιτ. ιθ: 18).

Τη ΙΒ΄ (12η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Πάπα Ρώμης του Διαλόγου.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Πατρίς του υπήρξεν η μεγαλόδοξος Ρώμη, εις την οποίαν εγεννήθη περί το έτος φμ΄ (540) εξ ευγενών και πλουσίων γενέων. Ήτο δε η κατοικία των πλησίον της θύρας του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Παύλου, εις τόπον ονομαζόμενον Κέλλα Νόβα.

Τη ΙΒ΄ (12η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ της Σιγριανής, του κειμένου εν τω Μεγάλω Αγρώ,

Θεοφάνης ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εν Κωνσταντινουπόλει περί το έτος ψνθ΄ (759), βασιλεύοντος του δυσσεβούς και εικονομάχου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψμα΄ - ψοε΄ (741 – 775). Οι γονείς του υπήρξαν ευγενείς και πλούσιοι άρχοντες της Θεσσαλονίκης, και ο μεν πατήρ αυτού εκαλείτο Ισαάκ και ήτο στρατηγός εν τη αρχή των Αιγαιοπελαγιτών, η δε μήτηρ του ωνομάζετο Θεοδότη. Εν τη παιδική δε έτι ηλικία του Αγίου ευρισκομένου απέθανεν ο πατήρ αυτού, η δε μήτηρ του αναλαβούσα την εκπαίδευσιν αυτού εδίδαξεν εις αυτόν τα Ελληνικά γράμματα και την κατά Χριστόν διδασκαλίαν, δωδεκαετή δε έτι όντα τον ενύμφευσε και παρά την θέλησίν του μετά τινος εναρέτου, πλουσίας, ευγενούς και ωραιοτάτης νέας, ονόματι Μεγαλώ, μετά της οποίας και συνέζησεν επί οκτώ έτη.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2020

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΘΕΟΔΩΡΑΣ της Βασιλίσσης.

Θεοδώρα η μακαριωτάτη και αοίδιμος Μήτηρ ημών η σήμερον εορταζομένη, της Ηπείρου το καύχημα, της οποίας και εχρημάτισε βασίλισσα κατά τον ΙΓ΄ αιώνα, ήτο από την Ανατολήν. Εβλάστησε δε η μακαρία αύτη εις το γένος της και εις την πατρίδα της ως ρόδον πολύτιμον και ηδύπνοον, λίαν αρωματισμένον, από την ενάρετον και θαυμαστήν πολιτείαν της. Διότι αφ’ ου αυξηθείσα έφθασεν η τρισολβία εις την ηλικίαν του κορασίου, δεν ησχολείτο, ως του τωρινού καιρού τα κοράσια, εις μάταια και άσεμνα παίγνια, ούτε εις καλλωπισμούς ή εις άλλα άτακτα έργα, αλλ’ ως αγγείον εκλεκτόν του Θεού εφαίνετο εξ αρχής οποία ήθελε γίνει κατόπιν, ως παράδειγμα έχουσα και μιμουμένη τους ιδίους αυτής γονείς, πολλά εναρέτους και ευλαβείς εις τα θεία, ελεήμονας και θεοσεβείς, φερομένους προς πάντας με μεγάλην ταπείνωσιν και αγάπην.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΡΟΦΙΜΟΥ και ΘΑΛΛΟΥ των εν Λαοδικεία μαρτυρησάντων.

Τρόφιμος και Θαλλός οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους Διοκλητιανού (384 – 305) και Μαξιμιανού (286 – 305) των βασιλέων, ηγεμονεύοντος δε του Ασκληπιού εν Λαοδικεία. Κατήγοντο δε οι Άγιοι ούτοι εκ τινος πόλεως Στρατονίκης καλουμένης, ήτις και Στρατονίκεια ωνομάζετο και ευρίσκετο εις την της Μικράς Ασίας επαρχίαν της Καρίας της τουρκιστί καλουμένης νυν Αϊδενελλί.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Σιναϊτου.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ο Σιναϊτης έζησε κατά τους χρόνους του Ιουστινιανού Α΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565) και επί της πατριαρχίας Πέτρου Α΄ του πατριαρχεύσαντος επί είκοσι και οκτώ έτη (524 – 552). Ούτος (ως γράφει ο Ιεροσολύμων θείος Σωφρόνιος, ο κατά την σήμερον εορταζόμενος) κατώκει εις το Σίναιον Όρος, νηστευτής ων και πολύ ενάρετος. Διηγούνται δε περί τούτου, ότι επεθύμησε ποτέ να μεταλάβη εις τον εν Ιεροσολύμοις Ναόν της του Χριστού Αναστάσεως και ω του θαύματος! ευθύς ευρέθη εκεί, το από Σινά έως των Ιεροσολύμων δώδεκα ημερών διάστημα διανύσας εν τω άμα.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΊΟΥ του Νεοφανούς και Θαυματουργού, του εν Διϊπείω, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ήκμαζε εις την Ανατολήν κατά τα μέσα του Ι΄ αιώνος, εγκαταλείψας δε σύζυγον, τέκνα και συγγενείς, επροτίμησε την στενήν και τεθλιμμένην οδόν του Κυρίου. Ενδυθείς λοιπόν το Μοναχικόν Σχήμα και άρας επί των ώμων τον ελαφρόν ζυγόν του Κυρίου, περιεπάτει εις διαφόρους πόλεις και χώρας και εις τας ερήμους, στερπύμενος, θλιβόμενος και κακουχούμενος.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΙΟΝΙΟΥ του Πρεσβυτέρου.

Πιόνιος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Σμύρνη Αγίας Εκκλησίας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Συλληφθείς δε μετ’ άλλων δια την εις Χριστόν Πίστιν, κατά πρώτον οδηγήθη εις τον νεωκόρον των ειδώλων Πολέμωνα, τον οποίον εξήλεγξε δια γραφικών και ιστορικών αποδείξεων, ότι είναι πεπλανημένος κατά την θρησκείαν.

Τη ΙΑ΄ (11η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Πατρός ημών ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.

Σωφρόνιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Δαμασκόν της Συρίας περί το έτος 580 από Χριστού, υπό γονέων ευσεβών και σωφρόνων, πατρός μεν Πλινθά, μητρός δε Μυρούς καλουμένων. Πεπροικισμένος δε ων παρά Θεού δια σπανίων προτερημάτων, και μάλιστα της ευφυϊας και της φιλομαθείας, κατέστη κάτοχος πολλών γνώσεων. Προς τούτοις, αν και κατώκει εντός της πόλεως, ήσκει την αρετήν και επεδίδετο εις την άσκησιν την κατορθουμένην εις τας ερήμους υπό των Ασκητών.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Τη Ι΄ (10ην) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΙΧΑΗΛ ο Μαυρουδής, ο εν Θεσσαλονίκη μαρτυρήσας εν έτει αφμδ΄ (1544), πυρί τελειούται.

Μιχαήλ ο νεοφανής και μέγας του Χριστού Μάρτυς, ο αποκαλούμενος Μαυρουδής, κατήγετο εκ μικρού τινος χωρίου καλουμένου Γρανίτσα της επαρχίας Ευρυτανίας, κειμένου εις την περιοχήν των Αγράφων. Οι γονείς του ωνομάζοντο Δημήτριος και Σωτήρα, αμφότεροι θεοσεβείς και δίκαιοι, φιλόπτωχοι και εις τας ακολουθίας της Εκκλησίας συντρέχοντες. Ανέτρεφον δε ούτοι τον υιόν των με πάσαν σεμνότητα και ταπεινοφροσύνην, διότι εις αυτούς ήτο χαρισμένος από τον Θεόν.

Τη Ι΄ (10η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΟΔΡΑΤΟΥ του εν Κορίνθω, και των συν αυτώ, ΑΝΕΚΤΟΥ, ΠΑΥΛΟΥ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ και ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ.

Κοδράτος ο ένδοξος του Χριστού Μάρτυς και οι συν αυτώ Άγιοι Μάρτυρες Άνεκτος, Παύλος, Διονύσιος, Κυπριανός και Κρήσκης έζησαν κατά τους χρόνους των βασιλέων Δεκίου (249 – 251) και Ουαλεριανού (253 – 259), Ιάσονος δε ηγεμονεύοντος της Ελλάδος. Είχε δε ο μακάριος Κοδράτος απομείνει ορφανός από της νηπιακής του ηλικίας, ετρέφετο δε δια θαύματος, διότι πέριξ αυτού εφαίνετο νεφέλη, ήτις αντί της μητρός του, η οποία είχεν αποθάνει, έδιδεν εις αυτόν την τροφήν. Όταν δε ο Άγιος έγινεν εικοσιοκτώ ετών, τότε εσχετίσθησαν μετ’ αυτού και οι άλλοι ως ανωτέρω αναφερόμενοι Μάρτυρες, νέοι και αυτοί την ηλικίαν, μετά των οποίων και συνεδέθη στενώς δια της εις Χριστόν Πίστεως. Τούτο πληροφορηθέντες οι ειδωλολάτραι συνέλαβον αυτούς και αφού πρότερον τους έδειραν ανηλεώς, έπειτα τους απεκεφάλισαν άπαντας και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη Ι΄ (10η) Μαρτίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ της Πατρικίας.

Αναστασία η Οσία Μήτηρ ημών, η Πατρικία, ήκμασεν εν Κωνσταντινουπόλει κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Κατήγετο δε η μακαρία εξ ευγενών και πλουσίων γονέων, παρά των οποίων και ανετράφη με πάσαν επιμέλειαν και φόβον Θεού. Όθεν και όταν ήλθεν εις ηλικίαν απελάμβανε μεγάλης εκτιμήσεως δια την προς τον Θεόν ευλάβειαν και την φιλάνθρωπον αυτής γνώμην, διο και ο βασιλεύς εκτιμών τας αρετάς της είχεν αναδείξει αυτήν πρώτην πατρικίαν του Παλατίου.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

Τη Θ΄ (9η) Μαρτίου, ο Άγιος ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ ο αδελφός Γρηγορίου του Θεολόγου εν ειρήνη τελειούται.

Καισάριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος ήτο νεώτερος αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, γεννηθείς εις Ναζιανζόν της Καππαδοκίας περί το έτος τλ΄ (330). Γονείς του, όπως και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ήσαν ο Επίσκοπος Ναζιανζού Γρηγόριος και η ευσεβεστάτη και αγιωτάτη Νόννα. Είχεν ακόμη και αδελφήν μεγαλυτέραν από αυτόν και από τον Γρηγόριον, την θαυμασίαν Γοργονίαν. Αλλά και θείον εκ μητρός είχε τον μακάριον Αμφιλόχιον πατέρα του Επισκόπου Ικονίου Αγίου Αμφιλοχίου.

Τη Θ΄ (9η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΟΥΡΠΑΣΙΑΝΟΥ.

Ουρπασιανός, ο ένδοξος Μάρτυς του Χριστού, ήτο κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου Μαξιμιανού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τε΄- τια΄ (305 – 311). Ούτος, αφ’ ότου ανέλαβε την βασιλείαν, κατετυρράννει όλην την περιοχήν της Νικομηδείας διάπυρος γενόμενος υπερασπιστής των ειδώλων. Τούτου δε την οργήν κατά των Χριστιανών ήναψαν, ως μεγάλην πυρκαϊάν, οι ομόφρονες και συντράπεζοί του ειδωλολάτραι. Συναθροίσας λοιπόν ούτος ποτέ άπαντας τους συγκλητικούς και άρχοντας του βασιλείου του, είπεν εις αυτούς:

Τη Θ΄ (9η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ Μεγάλων Μαρτύρων, των εν Σεβαστεία τη πόλει μαρτυρησάντων.

Τεσσαράκοντα οι του Χριστού πανευκλεείς και πανυπέρλαμπροι ούτοι Άγιοι Μάρτυρες, οι κατά την σήμερον εορταζόμενοι, ηξιώθησαν των μαρτυρικών στεφάνων εν τη πόλει της Σεβαστείας της Μικράς Ασίας κατά τας ημέρας της βασιλείας του μισοχρίστου τυράννου της Ανατολής Λικινίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323). Ήσαν δε ούτοι στρατιώται εκλεκτοί, ενάρετοι και γενναίοι, υπηρετούντες εις τον στρατόν του Λικινίου, διακρινόμενοι και τιμώμενοι από όλους τους άλλους στρατιώτας δι’ αυτάς ακριβώς τας ψυχικάς και σωματικάς αρετάς των, αι οποίαι τους έκαμαν ονομαστούς εις όλον το στράτευμα.

Σάββατο 7 Μαρτίου 2020

Τη Η΄ (8η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΑΥΛΟΥ Επισκόπου Πλουσιάδος του Ομολογητού.

Παύλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος έζησε κατά τους χρόνους των εικονομάχων. Επειδή δε έβλεπεν αυτούς να φέρωνται με μεγάλην μανίαν και οργήν κατά της του Χριστού Εκκλησίας, να ανατρέπωσι πάσαν ακρίβειαν νόμων, να αφανίζωσι τας μορφάς των αγίων Εικόνων και επομένως να ανατρέπωσι την ευτρέπειαν και τον στολισμόν των ιερών Ναών, κατετόξευσεν αυτούς δια των λόγων του, ως δια βελών ο αοίδιμος. Όθεν υπέμεινε παρ’ αυτών εξορίας, διωγμούς και πολλάς άλλας κακουχίας δια την τιμήν και προσκύνησιν της του Χριστού αγίας Εικόνος. Ανδρείως λοιπόν και γενναίως αγωνισάμενος υπέρ της Ορθοδοξίας, παρέθετο την ψυχήν του εις χείρας Θεού.   

Τη Η΄ (8η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ Επισκόπου Νικομηδείας.

Θεοφύλακτος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Ανατολής, ακμάζων κατά τα έτη της βασιλείας των Ισαύρων, Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου (741 – 775) και των διαδόχων αυτού· πορευθείς δε εις Κωνσταντινούπολιν (περί το έτος 780), εσχετίσθη μετά του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου (784 – 806), όταν ακόμη εκείνος ήτο πρωτασηκρήτης, δηλαδή πρώτος μεταξύ των υπηρετούντων εις τας βασιλικάς σάκρας, όπως ωνόμαζον οι Βυζαντινοί τα βασιλικά γραφεία και οι οποίοι ωνομάζοντο ασηκρήται και υπ’ αυτού καλώς εξεπαιδεύθη εις τα θεία.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

Τη Ζ΄ (7η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ του Κτήτορος της εν Σαλαμίνι Ιεράς Μονής Φανερωμένης.

Λαυρέντιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο οσιώτατος και δικαιότατος άνθρωπος κατήγετο εκ της πόλεως των Μεγάρων, εις την οποίαν και εγεννήθη κατά το πρώτον ήμισυ του ιστ΄ (16ου) αιώνος. Οι γονείς του ήσαν Ορθόδοξοι και λίαν ευλαβείς εις την Πίστιν, εκαλούντο δε ο μεν πατήρ αυτού Δημήτριος, η δε μήτηρ Κυριακή. Ενηλικιωθείς δε ο δίκαιος ούτος συνεζεύχθη μετά νομίμου γυναικός καλουμένης Βασίλως, εξ ης απέκτησε δύο υιούς, τον Ιωάννην και τον Δημήτριον. Ήτο δε ο Άγιος γεωργός το επάγγελμα, μετήρχετο δε και την τέχνην του οικοδόμου. Επορεύθη δε ποτέ μετ’ άλλων δύο συμπατριωτών του εις τόπον τινά της Κορίνθου καλούμενον Λιάντρον προς καλλιέργειαν των εκεί αγρών.

Τη Ζ΄ (7η) Μαρτίου, ο Άγιος ΕΦΡΑΙΜ ο Πατριάρχης Αντιοχείας εν ειρήνη τελειούται.

Εφραίμ ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της πόλεως Άμιδα έχων το αξίωμα του κόμητος επί της βασιλείας Ιουστίνου του Θρακός, βασιλεύσαντος κατά τα έτη φιη΄ - φκζ΄ (518 – 527). Πορευθείς δε όπως ανοικοδομήση την Αντιόχειαν, η οποία είχε κρημνισθή από τους σεισμούς, προεχειρίσθη, κατά νεύσιν βασιλικήν, υπό του λαού της Αντιοχείας Επίσκοπος, εν έτει φκζ΄ (527), ως γράφει ο Μελέτιος (τομ. Β΄ σελ. 115). Κατά τον ίδιον δηλαδή τρόπον, κατά τον οποίον προεχειρίσθη και ο Μεδιολάνων Αμβρόσιος και ο Κωνσταντινουπόλεως Νεκτάριος. Ήτο δε ο Άγιος Εφραίμ ούτος άσπονδος εχθρός των Μονοφυσιτών και έγραψε κατ’ αυτών εντόνως, ως λέγει ο θείος Φώτιος (Μυριόβιβλος σελ. 228 – 229).

Τη Ζ΄ (7η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Επτά Ιερομαρτύρων των εν Χερσώνι επισκοπησάντων, ΕΦΡΑΙΜ, ΒΑΣΙΛΕΩΣ, ΕΥΓΕΝΙΟΥ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ, ΕΛΠΙΔΙΟΥ, ΚΑΠΙΤΩΝΟΣ και ΑΙΘΕΡΙΟΥ.

Εφραίμ, Βασιλεύς, Ευγένιος, Αγαθόδωρος, Ελπίδιος, Καπίτων, και Αιθέριος οι Άγιοι του Χριστού Ιερομάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄- τε΄ (284 – 305). Κατά δε το δέκατον έκτον έτος της βασιλείας αυτού, ήτοι κατά το έτος τ΄ (300) από Χριστού, ο αγιώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Έρμων (300 – 314) απέστειλεν εις διάφορα έθνη Επισκόπους, ίνα κηρύττωσιν αποστολικώς τον λόγον του Θεού και διαδίδωσι την Πίστιν του Χριστού. Τότε λοιπόν απεστάλησαν και οι ανωτέρω επτά Άγιοι Πατέρες ημών εις την επαρχίαν των Ταυροσκυθών και ο μεν Άγιος Εφραίμ απεστάλη εις την Σκυθίαν, ο δε Άγιος Βασιλεύς εις την Χερσώνα, την πλησιάζουσαν εις την Κριμαίαν.

Τη Ζ΄ (7η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΑΥΛΟΥ του Απλού.

Παύλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο ονομασθείς Απλούς ήτο Αιγύπτιος το γένος, σύγχρονος υπάρχων του Οσίου Πατρός ημών Αντωνίου του Μεγάλου, γεωργός το επάγγελμα, απλοϊκός τους τρόπους καθ’ υπερβολήν, άκακος και άπλαστος κατά την γνώμην, τόσον ώστε ουδείς άλλος ηδύνατο να τον υπερβάλη. Είχε δε ο ευλογημένος και γυναίκα κακότροπον και μοιχαλίδα, η οποία μοιχευομένη επί πολύν χρόνον εκρύπτετο από τον Όσιον. Ημέραν δε τινά συνέπεσε να έλθη ο Όσιος εκ του αγρού εις ώραν κατά την οποίαν δεν ανεμένετο.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020

Τη ΣΤ΄ (6η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΗΣΥΧΙΟΣ ο Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Ησύχιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο περιβόητος του Θεού άνθρωπος, κατήγετο εκ της εν Γαλατία πόλεως Άνδραπα, εις την οποίαν και ανετράφη ευλαβώς εξ αυτής ταύτης της βρεφικής σχεδόν ηλικίας. Τας υλικάς δε μερίμνας μισήσας, εχρημάτισε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος, διότι επόθει την απόλαυσιν της άνω Σιών. Όθεν αναχωρήσας εκ της πατρίδος του μετέβη εις την έρημον την προς την θάλασσαν της Αρδανίας κειμένην, ως επρόσταξεν αυτόν το Πνεύμα το Άγιον, εν συνεχεία δε μετέβη εις το όρος το ονομαζόμενον του Μαϊωνος.

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΚΟΝΩΝΟΣ του εν Ισαυρία.

Κόνων ο Άγιος Οσιομάρτυς ήλμασε κατά τους χρόνους των Αγίων Αποστόλων καταγόμενος εκ κώμης τινός ονομαζομένης Βυδανής, ήτις απείχε της Μητροπόλεως των Ισαύρων δεκαοκτώ στάδια, ήτοι τρία και πλέον χιλιόμετρα, υιός υπάρχων γονέων, Νέστορος και Νάδας καλουμένων. Όταν δε ο Άγιος έφθασεν εις ανδρικήν ηλικίαν, παρακινηθείς υπό των γονέων του έλαβε δια γάμου γυναίκα ονόματι Άνναν, ούτος όμως έπεισε και την μακαρίαν εκείνην να προτιμήση την παρθενίαν μάλλον από τον γάμον.

Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΟΝΩΝΟΣ του Κηπουρού.

Κόνων ο Άγιος Μάρτυς ούτος, ο Κηπουρός, ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251), καταγόμενος εκ Ναζαρέτ. Αναχωρήσας δε εκ της πατρίδος του επήγεν εις την πόλιν Μάνδρων, την εν τη επαρχία Παμφυλίας και διέμενεν εις τόπον καλούμενον Κάρμηλα ή Κάρμενα, καλλιεργών κήπον, τον οποίον ποτίζων και φυτεύων με διάφορα λάχανα, εξεκείνου εξοικονόμει τα αναγκαία της ζωής. Ήτο δε κατά την γνώμην τόσον ακέραιος και απλούς, ώστε όταν απήντησεν εκείνους οι οποίοι είχον διαταγήν να τον συλλάβωσι και είδεν ότι τον εχαιρέτων, αντεχαιρέτησεν αυτούς από ψυχής και καρδίας.

Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου ο Όσιος Πατήρ ημών ΜΑΡΚΟΣ ο Ασκητής και Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.


Μάρκος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Ασκητής, ήκμαζε κατά το έτος υλ΄ (430) από Χριστού και γενόμενος εις όλα φιλόπονος, επεδόθη εις την μελέτην των Θείων Γραφών, συγχρόνως δε έφθασεν εις το άκρον της ασκήσεως και αρετής. Σημείον και απόδειξις των δύο τούτων είναι τόσον οι συγγραφέντες παρ’ αυτού λόγοι, οι οποίοι είναι πλήρεις πάσης παιδείας και ωφελείας, όσον και η δοθείσα εις αυτόν χάρις των θαυμάτων, εν εκ των οποίων είναι και το εξής· Όταν ο μακάριος Μάρκος ησύχαζεν αγωνιζόμενος εις το κελλίον του και επρόσεχεν εις τον εαυτόν του, ήλθε προς αυτόν ύαινα τις φέρουσα τον σκύμνον της τυφλόν και με ταπεινόν σχήμα εδείκνυεν, ότι παρεκάλει τον Άγιον να ευσπλαγχνισθή το γέννημά της και ιατρεύση τα όμματά του.

Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βούλγαρις, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας εν έτει αψπδ΄ (1784), ξίφει τελειούται.

Ιωάννης ο μακάριος Νεομάρτυς του Χριστού κατήγετο από την Βουλγαρίαν. Ήτο δε νέος την ηλικίαν, έως δεκαοκτώ χρόνων, ωραίος εις την όψιν και πείραν γραμματικήν έχων. Από δε περιπέτειαν τινά, ήτις του συνέβη, ηρνήθη, φευ! τον Χριστόν. Μετ’ ολίγον καιρόν όμως ελθών εις συναίσθησιν του κακού όπου έπαθε, μετέβη εις το Άγιον Όρος και έμεινεν εις την Ιεράν Μονήν της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Αθανασίου τρεις χρόνους, υπηρετών πνευματικόν τινα Γέροντα ανάπηρον κατά την μίαν χείρα και καταγινόμενος εις ανάγνωσιν των ιερών βιβλίων.

Τη Ε΄ (5η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΑΡΚΟΥ του Αθηναίου, του ασκήσαντος εν τω όρει της Θράκης της πέραν της χώρας των Χετταίων.

Μάρκος ο Αθηναίος, ο εν Οσίοις Οσιώτατος και εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο ασκήσας εις την βαθυτάτην έρημον την πέραν της Αιγύπτου κειμένην, εν τω όρει τω καλουμένω της Θράκης, διέλαμψεν εν τη πανερήμω ταύτη κατά τον Δ΄ μετά Χριστόν αιώνα. Κατά τους χρόνους δηλαδή εκείνους κατά τους οποίους ο εν Αιγύπτω Χριστιανικός ασκητισμός ευρίσκετο εις το μεσουράνημα του μεγαλείου του. Ακριβείς πληροφορίας περί του χρόνου της γεννήσεως και της προς Κύριον εκδημίας του Οσίου τούτου Πατρός δεν έχομεν, τόσα δε μόνον περί τούτου γνωρίζομεν, όσα διηγείται εις τινα διήγησίν του ο Όσιος Πατήρ ημών Σεραπίων.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2020

Τη Δ΄ (4η) Μαρτίου, ο Άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Επίσκοπος Άσσου της εν τη Ανατολή, ο ζήσας εν έτει αρν΄ (1150), εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο από την νήσον Μυτιλήνην, εκ χωρίου τινός ευρισκομένου προς την Ιεράν, ονομαζομένου Ακόρνη. Είχε δε γονείς ευσεβείς και εναρέτους, Γεώργιον και Μαρίαν καλουμένους, οίτινες παρεκάλουν τον Θεόν μετά δακρύων να τους δώση τέκνον. Εισακούσας λοιπόν ο Θεός την δέησίν των, εχάρισεν εις αυτούς τούτον τον θείον Γρηγόριον, τον οποίον βαπτίσαντες ωνόμασαν Γεώργιον, καθώς και τον πατέρα του, τον ανέτρεφον δε με μεγάλην επιμέλειαν μανθάνοντες εις αυτόν τα θεία και ιερά γράμματα.

Τη Δ΄ (4η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΑΥΛΟΥ και ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ της αδελφής αυτού.

Παύλος και Ιουλιανή οι δύο αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες έζων κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270 – 275) καταγόμενοι εκ της Πτολεμαϊδος, τέκνα υπάρχοντα γονέων ευσεβών. Ήτο δε ο Παύλος Αναγνώστης, ήτοι ανεγίνωσκεν εις τον λαόν τας ιεράς βίβλους, τας οποίας αφού εμελέτησε φιλοπόνως κατενόησε πλήρως το νόημα αυτών. Ως εκ τούτου, καίτοι νέος, απεστόμωνεν εκ του προχείρου τους  εναντίους και ήτο κήρυξ ένθεος της περί ημάς οικονομίας του Θεού Λόγου.

Τη Δ΄ (4η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ του Αναχωρητού του Ιορδανίτου.

Γεράσιμος ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών ο Αναχωρητής και Ιορδανίτης αποκαλούμενος υπήρξεν υιός ευπόρων και αυστηρών κατά τα ήθη γονέων, γεννηθείς εις την Λυκίαν της Μικράς Ασίας περί τα τέλη του Δ΄ μετά Χριστόν αιώνος. Η ακριβής χρονολογία της γεννήσεώς του δεν είναι γνωστή, η δε παραδιδομένη υπό των παλαιοτέρων εντύπων Συναξαριστών ως λαβούσα χώραν κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου Δ΄ του Πωγωνάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη χξη΄ - χπε΄ (668 – 685) είναι εσφαλμένη.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020

Τη Γ΄ (3ην) ΜΑΡΤΊΟΥ, η Οσία ΠΙΑΜΟΥΝ η Παρθένος εν ειρήνη τελειούται.

Πιαμούν η Οσία Παρθένος ήτο από την Αίγυπτον, ήκμασε δε κατά τον Δ΄ μετά Χριστόν αιώνα. Διήγε δε η μακαρία την ζωήν της εν προσευχαίς και νηστείαις ευρισκομένη πλησίον της μητρός της. Επειδή δε ήσαν πτωχαί, ειργάζετο η μακαρία γνέθουσα νήμα δια να εξοικονομή τα αναγκαία προς συντήρησίν των· ήτο δε η τροφή της τελείως πενιχρά και αύτη άπαξ και μόνον της ημέρας. Ούτω λοιπόν αγωνιζομένη η μακαρία Πιαμούν ηξιώθη και προορατικού χαρίσματος.

Τη Γ΄ (3ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ Πρεσβυτέρου Αντιοχείας.

Θεοδώρητος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Αντιοχεία Εκκλησίας επί της βασιλείας του δυσσεβούς Ιουλιανού του Παραβάτου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361 – 363). Κατά την εποχήν εκείνην ο του βασιλέως τούτου θείος και συνώνυμος Ιουλιανός, Χριστιανός ων και πιστός πρότερον θεράπων του Θεού, αναγνώστης της εν Αντιοχεία Μεγάλης Εκκλησίας, επείσθη, ο άθλιος, εις τον ανεψιόν του, τον δυσσεβή και παραβάτη βασιλέα και ηρνήθη, φευ! την εις Χριστόν Πίστιν προσκυνήσας τα είδωλα.

Τη Γ΄ (3η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΤΡΟΠΙΟΥ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΥ και ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ.

Ευτρόπιος, Κλεόνικος και Βασιλίσκος οι Άγιοι Μάρτυρες έζων κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ -  τε΄ (284 – 305), καταγόμενοι μεν εξ Αμασείας, ήτις είναι πόλις διάσημος της εν τω Πόντω Καππαδοκίας, ήσαν δε συγγενείς και συστρατιώται του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος.

Κυριακή 1 Μαρτίου 2020

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΕΥΘΑΛΙΑΣ ξίφει τελειωθείσης.

Ευθαλία η Αγία Παρθενομάρτυς του Χριστού έζη εν Σικελία έχουσα μητέρα αιμορροούσαν, καλουμένην και αυτήν Ευθαλίαν και ιατρευθείσαν εκ της ασθενείας ταύτης υπό των Αγίων Μαρτύρων Αλφειού, Φιλαδέλφου και Κυπρίνου, ων η μνήμη εορτάζεται κατά την ι΄ (10ην) του Μαϊου και οίτινες φανέντες εις αυτήν κατ’ όναρ της είπον· «Εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν και βαπτισθής, ασφαλώς θέλεις ιατρευθή και σωθή, εάν δε δεν πιστεύσης, φεύγε μακράν ημών».

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΝΕΣΤΟΡΟΣ και ΤΡΙΒΙΜΙΟΥ,

Νέστωρ και Τριβίμιος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της περιοχής του θέματος των Κιβυρραιωτών εκ της Πέργης της Παμφυλίας, η οποία τώρα Πίργι ονομάζεται. Και ήτο μεν πρότερον η Πέργη πόλις μεγάλη τετιμημένη με θρόνον Μητροπολίτου, δεκαπέντε Επισκόπους έχουσα υποκειμένους εις αυτήν, ύστερον δε καταστραφείσα ηρημώθη, η δε Μητρόπολις αυτής μετετέθη εις την Αττάλειαν, ήτις πρότερον ήτο Επισκοπή της Πέργης. Κατά δε τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251) προδοθέντες οι Άγιοι ως Χριστιανοί εδάρησαν με ξηρά βούνευρα, έπειτα δε κρεμασθέντες εξεσχίσθησαν μέχρι των σπλάγχνων. Εμμείναντες δε αμετάθετοι εις την του Χριστού Πίστιν, απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον, οι αοίδιμοι, τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, ο Άγιος Ομολογητής ΚΟΪΝΤΟΣ ο Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Κόϊντος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Φρυγίαν, εις την οποίαν έμαθε και την ευσέβειαν, κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270 – 275). Μεταβάς δε ποτέ εις κώμην τινά, Αιολίδα καλουμένην, εμοίραζεν ελεημοσύνην εις τους πτωχούς. Ο δε ηγεμών Ρούφος, συλλαβών τον Άγιον, ευθύς ως διέταξεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, εδαιμονίσθη. Αφού δε παρεκάλεσεν ο Άγιος τον Θεόν ηλευθερώθη ο ηγεμών από το δαιμόνιον.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ομολογητού και Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΟΤΟΥ Επισκόπου Κυρηνείας της Κύπρου.

Θεόδοτος ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), ηγεμονεύοντος της Κύπρου του Σαβίνου. Επειδή δε ο μακάριος ωμολόγει παρρησία την εις Χριστόν Πίστιν, συλληφθείς ωδηγήθη προ του ηγεμόνος Σαβίνου· και πρώτον μεν έδειραν αυτόν με βούνευρα, έπειτα δε τον εκρέμασαν και εξέσχισαν τας σάρκας του, είτα ήπλωσαν αυτόν επί σιδηράς και ανημμένης κλίνης.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΗΣΥΧΙΟΥ του Συγκλητικού.

Ησύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305). Ήτο δε ούτος πρώτος του βασιλικού παλατίου και της Συγκλήτου Βουλής, διότι ήτο μαγιστριανός το αξίωμα. Όταν δε ο Μαξιμιανός ήγειρε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν διέταξεν, όπως άπαντες οι Χριστιανοί, όσοι ήσαν βασιλικοί στρατιώται, εάν δεν αρνηθώσι τον Χριστόν, να στερηθώσι τας ζώνας τας οποίας έφερον ως σημείον της βασιλικής αυτών αξίας και να ζώσι του λοιπού ως ιδιώται και άτιμοι.