Συμεών ο νέος του Χριστού Μάρτυς ήθλησεν εν Κωνσταντινουπόλει κατά το αχνγ΄ (1653) έτος, τα δε κατά το μαρτύριον αυτού έλαβον χώραν ως ακολούθως. Τρεις Χριστιανοί εν τη βασιλίδι των πόλεων έτυχε να κατέρχωνται οδόν τινά μεταβαίνοντες εις τας οικίας των πέραν εις τον Γαλατάν. Διερχόμενοι δε εκ της εβαϊκής συνοικίας, συνήντησαν Εβραίον τινά εξαιρετικώς μεγαλόσωμον, ο δε εις των Χριστιανών, όστις ήτο μικρόσωμος, εθεώρει τον Εβραίον όστις ίστατο όμοιος με τέρας. Ο δε Εβραίος δυσαρεστηθείς, διότι τον έβλεπεν ο Χριστιανός περιγελαστικώς, τον έλαβεν από την ζώνην και τον εσήκωσεν εις τον ώμον του, και περιεπάτησεν ολίγον, ο δε Χριστιανός δεινοπαθήσας ανέσπασε το μαχαίριόν του, και τον εκτύπησεν εις την ράχιν· ο δε Εβραίος, ων ολίγον μεθυσμένος, δεν τον ηννόησεν· όθεν τον άφησε και διέβη· το δε αίμα ήρχισε να τρέχη και η πληγή να τον πονή.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021
Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΟΥΡΣΙΚΙΟΥ.
Ουρσίκιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τ΄ (300) καταγόμενος εκ της πόλεως Σιβεντού, της εν τη Άνω Ιλλυρία (ήτοι Σλαβονία), στρατιώτης ων το επάγγελμα. Επομένως, καθό Χριστιανός, διεβλήθη εις τον βασιλέα Μαξιμιανόν, ο οποίος παρέδωκεν αυτόν εις τον έπαρχον Αριστείδην, ίνα τον κρίνη. Ούτος έδειρεν αυτόν εις την ράχιν με βούνευρα, και τας πλευράς του επλήγωσεν ισχυρώς, είτα ετύλιξε τας χείρας του με λινάρια βεβρεγμένα με έλαιον, επ’ αυτών δε επέπασε θείον και ρητίνην, και ούτως έδωκε πυρ εις αυτά. Πάσχων δε τας τιμωρίας ταύτας ο Άγιος, έλεγεν ότι δικαίως πάσχουσιν αι χείρες του, διότι ελύτρωσαν τον τύραννον, ο οποίος έμελλε κακώς να απολεσθή. Όθεν ο τύραννος Μαξιμιανός, επειδή κατηγορήθη υπό τινος Τερτυλλιανού εκεί παρευρισκομένου, ότι λυτρωθείς υπό του Αγίου εφάνη αχάριστος εις τον ευεργέτην του, τούτου ένεκα εντραπείς προσέταξε να χύσωσιν ύδωρ επί των χειρών του Μάρτυρος και να σβέσωσι το πυρ. Βλέπων δε τούτο Έλλην τις, Ολβιανός ονομαζόμενος, εταράχθη υπό οργής και εξήλθε του Πραιτωρίου· πορευόμενος δε εις τον οίκον του, εδήχθη υπό σκορπίου και με πόνους μεγάλους κακώς ο κακός την ψυχήν του απώλεσεν. Ο δε Άγιος Μάρτυς Ουρσίκιος, δεχθείς την τελευταίαν απόφασιν, απεκεφαλίσθη υπό τίνος Ουάλεντος, ο οποίος διέβαλε τον Άγιον πρότερον· τρις δε εκτύπησεν ο απάνθρωπος εις τον λαιμόν του Αγίου με το ξίφος, και ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Απαμείας.
Μάρκελλος ο θείος Ιερομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου εν έτει τοθ΄ (379), κατήγετο δε εκ της νήσου Κύπρου, εις την οποίαν, αναλαβών κοσμικήν εξουσίαν, εξέπληξε πάντας δια την ευσέβειαν και δικαιοσύνην, την οποίαν εφήρμοζεν εις την διοίκησιν των πολιτικών πραγμάτων. Ύστερον δε εισελθών εις την εκκλησιαστικήν τάξιν και εξουσίαν, έγινεν Επίσκοπος της Απαμείας της εν τη Συρία, επολιτεύθη δε δικαίως και οσίως και εις τα άλλα πράγματα, μάλιστα δε και κατ’ εξοχήν εγένετο θερμός της του Χριστού πίστεως ζηλωτής, Εκκλησίας μεν και θείους Ναούς εις δόξαν Θεού ανεγείρων, τους δε ναούς των ειδώλων κατακρημνίζων. Ένα δε εκ των ειδωλικών ναών δεν άφηνεν ο εν αυτώ κατοικών δαίμων ούτε να καή, ούτε να κρημνισθή με μηχανήν· ωνομάζετο δε ο ναός ούτος, ναός του Διός. Ο δε Άγιος, λαβών ύδωρ, ηυλόγησεν αυτό, και εξ αυτού ερράντισεν επί των ξύλων, τα οποία εσώρευσεν εντός του ναού· όθεν επειδή ο δαίμων δεν ηδυνήθη πλέον να εμποδίση, ήναψαν τα ξύλα και κατέκαυσαν τον Ναόν. Αύτη δε υπήρξεν η αφορμή της συλλήψεως του Αγίου υπό των ειδωλολατρών και της παραδόσεως αυτού εις το πυρ· ούτω δε ο αοίδιμος έλαβε δια του πυρός του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται δε η αυτού σύναξις και εορτή εις τον Ναόν του Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, εις τόπον λεγόμενον του Φορακίου.
Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΜΙΧΑΙΟΥ.
Μιχαίας ο Άγιος Προφήτης εις εκ των δώδεκα Προφητών, των μικρών λεγομένων, ήτο εκ της φυλής του Εφραίμ, υιός Ιωράμ, γεννηθείς εις τόπον λεγόμενον Μωρασθεί, προεφήτευσε δε έτη πδ΄ (84) και προέλαβε την έλευσιν του Χριστού έτη χστ΄ (606). Επειδή δε ήλεγχε τον βασιλέα Σαμαρείας Αχαάβ δια τας πολλάς και διαφόρους αμαρτίας του, εμισείτο παρ’ εκείνου, γνωρίζων δε τούτο ο Προφήτης ανεχώρει και ως επί το πλείστον έζη εις τα όρη, ίνα μη συναχώς εμφανιζόμενος και ελέγχων τον βασιλέα κινήση την οργήν αυτού και καταδικασθή εις θάνατον. Αφού δε απέθανεν ο Αχαάβ, ήλεγχεν ο Προφήτης τον υιόν του Αχαάβ, Ιωράμ ονομαζόμενον, δια τας παρανομίας εις τας οποίας και ούτος προέβαινεν, ακολουθών τα ίχνη του πατρός του. Ο δε Ιωράμ, νέος ων, δεν ηνείχετο τον έλεγχον του Προφήτου· όθεν συλλαβών αυτόν και κρεμάσας τον εθανάτωσε, το δε λείψανον αυτού έρριψεν εις τον εκεί πλησίον κρημνόν. Οι συγγενείς του όμως λαβόντες αυτό, το έθαψαν με τιμάς εις την πατρίδα του, την καλουμένην Μωραθή, εν τω κοιμητηρίω του Ενακείμ· ο δε τάφος αυτού είναι εγνωσμένος.