Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Παρθένων και αυταδέλφων ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ και ΧΙΟΝΙΑΣ.

Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία αι Άγιαι του Χριστού Παρθενομάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού του κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305) βασιλεύσαντος. Ήσαν δε και αι τρεις αδελφαί κατά σάρκα, εκ Θεσσαλονίκης καταγόμεναι, τέκνα υπάρχουσαι ευγενών και πλουσίων γονέων.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΗΛΙΚΟΣ Επισκόπου, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Πρεσβυτέρου, ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΥ και ΣΕΠΤΕΜΙΝΟΥ.

Φήλιξ, Ιανουάριος, Φουρτουνάτος και Σεπτεμίνος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες έζων εις την πόλιν Τουβιουκάν της Λυκαονίας κατά τον καιρόν των αντιχρίστων βασιλέων Διοκλητιανού 384 – 305 και Μαξιμιανού 286 – 305. Ήσαν δε ο μεν Φήλιξ Επίσκοπος, ο δε Ιανουάριος Πρεσβύτερος. Κατά δε το όγδοον έτος της βασιλείας του ζεύγους εκείνου του διαβόλου, ήτοι εν έτει 294, εξεδόθη διάταγμα αυτών δια του οποίου επροστάσσετο να καίωνται εις πάσαν πόλιν και χώραν όλα τα βιβλία των Χριστιανών.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΛΕΩΝΙΔΟΥΣ, ΧΑΡΙΣΣΗΣ, ΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΗΝΗΣ, ΚΑΛΛΙΔΟΣ, ΝΟΥΝΕΧΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ και ΘΕΟΔΩΡΑΣ.

Λεωνίδης ο Άγιος Μάρτυς μετά των συναθλησασών μετ’ αυτού Αγίων Γυναικών Χαρίσσης, Νίκης, Γαληνής, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης και Θεοδώρας, έζων επί της βασιλείας του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251), κατήγοντο δε εκ της Πελοποννήσου, ήτο δε ο Άγιος ούτος Λεωνίδης έξαρχος πνευματικού χορού.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Ειρήνη η Αγία Μάρτυς αύτη ευρίσκετο κατά τον καιρόν του Πάσχα εις την Ελλάδα, όταν εμαρτύρησεν ο Άγιος Λεωνίδης και αι συν αυτώ Άγιαι Γυναίκες. Αύτη λοιπόν, δοξολογούσα τον Θεόν μετά των τότε Χριστιανών εις ιδιαιτέραν τινά Εκκλησίαν, επροδόθη εις τον άρχοντα και συλληφθείσα ερρίφθη εις την φυλακήν. Έπειτα εξαγαγόντες αυτήν εκ της φυλακής, έκοψαν την γλώσσαν της και εξερρίζωσαν τους οδόντας αυτής. Τελευταίον δε την απεκεφάλισαν και ούτως ανήλθεν η μακαρία εις τα ουράνια στεφανηφόρος.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΙΧΑΗΛ ο Βουρλιώτης, ο εν Σμύρνη μαρτυρήσας εν έτει αψοβ΄ (1772), ξίφει τελειούται.

Μιχαήλ ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ήτο δε χαλκουργός την τέχνην, νέος εις την ηλικίαν έως δέκα οκτώ ετών και ωραίος πολύ εις την όψιν. Απατηθείς δε ούτος από χαλκουργόν τινα Αγαρηνόν, ηρνήθη, φεύ! την Πίστιν του Χριστού, κατά το πρώτον Σάββατον των Νηστειών και υπηρέτει τον Αγαρηνόν με μισθόν.