Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΤΑΤΙΩΝΟΣ.

Τατίων ο μακάριος Μάρτυς κατήγετο εκ τόπου Μαντιναίου καλουμένου και υποκειμένου εις την Μητρόπολιν Κλαυδιουπόλεως την εν τη Ερδελία, εκ της επαρχίας της Ονωριάδος. Συλληφθείς δε υπό των Ελλήνων, διότι εσέβετο τον Χριστόν, παρέστη ενώπιον του ηγεμόνος Ουρβανού, εν τη ρηθείση Κλαυδιουπόλει. Ερωτηθείς λοιπόν υπ’ εκείνου, και ομολογήσας τον Χριστόν, ερρίφθη εις την φυλακήν· είτα ερωτηθείς πάλιν, επειδή επέμενεν εις την πίστιν του Χριστού, εδάρη με ξύλα και εξεσχίσθη με όνυχας σιδηρούς. Μετά ταύτα εσύρθη κατά γης, και φθάσας εις την πύλην της πόλεως εσφράγισεν εαυτόν με τον τύπον του Τιμίου Σταυρού, ήκουσε δε άνωθεν θείας φωνής, ήτις ευηγγελίζετο όσα αγαθά ήσαν προητοιμασμένα εν τω ουρανώ δι’ αυτόν και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, εξ ου έλαβε και τους στεφάνους της αθλήσεως.

Τη ΚΔ΄ (24η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΥΤΥΧΟΥΣ μαθητού του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου.

Ευτυχής ο Ιερομάρτυς, ων πλήρης χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ηκολούθησε τον Άγιον Απόστολον Παύλον· ανδρείως δε κηρύξας το Άγιον Ευαγγέλιον και πολλούς ναούς των ειδώλων κρημνίσας, υφίσταται δαρμούς και δεσμά, και επί πολλά έτη κακοπαθεί εις την φυλακήν, εις την οποίαν διατελών έλαβεν άρτον ουράνιον. Έπειτα ερρίφθη εις πυρκαϊάν, και μετά ταύτα εδόθη εις βοράν των θηρίων· επειδή δε εν εξ αυτών ωμίλησε με φωνήν ανθρωπίνην, όλοι οι ακούσαντες ταύτην εξεπλάγησαν. Διαμείνας λοιπόν αβλαβής εις όλας τας τιμωρίας ο Άγιος, επανήλθεν εις την πατρίδα του, Σεβαστήν καλουμένην (ίσως την εν Κιλικία, ήτις Αυγούστου ελέγετο πρότερον, τα νυν δε ονομάζεται Σεβαστά, με θρόνον επισκόπου τετιμημένη, υπό τον Μητροπολίτην Ταρσού), πορευομένου θείου Αγγέλου και ενδυναμώνοντος αυτόν. Εκεί δε διελθών την ζωήν του και πλήρης ημερών γενόμενος εκοιμήθη εν Κυρίω.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Καλλίνικος ο Πατριάρχης, κατ’ αρχάς Πρεσβύτερος και Σκευοφύλαξ ων του Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου των Βλαχερνών, εχειροτονήθη έπειτα ένεκα των αρετών του Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, επί του νέου Ιουστινιανού του ρινοτμήτου, έκτου απογόνου του Ηρακλείου, εν έτει χπε΄ (685). Ο ρηθείς βασιλεύς, κακότροπος ων, κατέθλιβε διαρκώς τον Άγιον, επινοών καθ’ ημέραν και νέας θλίψεις, του εμήνυσε δε ποτέ ίνα κρημνίση δια προσευχής του τον Ναόν της Θεοτόκου, τον καλούμενον των Μητροπόλεων. Ο δε Άγιος απεκρίνατο, ότι δεν δίδεται ευχή προς κρημνισμόν, αλλά προς οικοδομήν και στηριγμόν, διότι ο Θεός εποίησε τον κόσμον ίνα μένη στερεός και μόνιμος, ουχί δε να φθαρή και να αφανισθή.

Τη ΚΓ΄ (23η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, Επισκόπου Λουγδούνου.

Ειρηναίος ο ένδοξος Ιερομάρτυς, έτερος ούτος ων του ανωτέρω, ήκμασε κατά τους χρόνους Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίου καλουμένου και φιλοσόφου, εν έτει ρξ΄ (160), ήτο δε εκ των παλαιών ανδρών, διάδοχος των μακαρίων Αποστόλων και Επίσκοπος χρηματίσας της εν Γαλλία πόλεως Λουγδούνου, της σήμερον ονομαζομένης Λυώνος. Ούτος, καθ’ α λέγουσι, συνέγραψε πλείστα συγράμματα, βεβαιούντα την των Χριστιανών ορθήν πίστιν, εξ ων οι μεταγενέστεροι θείοι Πατέρες ηρανίσθησαν πολλάς ερμηνείας των θείων Γραφών. Διαδεχθείς εις την Επισκοπήν Λουγδούνου τον Ποθεινόν, όστις εμαρτύρησεν υπέρ Χριστού, ελύτρωσε πολλούς Έλληνας από της πλάνης των ειδώλων δια των λόγων και της διδασκαλίας του· όχι δε μόνον τούτο, αλλά και πολλούς Μάρτυρας προσήγαγεν εις τον Χριστόν αθλήσαντας δια το όνομά του. Τέλος αποκεφαλισθείς και αυτός υπό του Σεβήρου, εν έτει σβ΄ (202), έτυχε του στεφάνου της αθλήσεως.