Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του εξ Αγαρηνών, μαρτυρήσαντος εν τη βασιλευούση των πόλεων εν έτει αωιθ΄ (1819).

Μαρτυρικήν σήμερον εορτήν, αδελφοί, επιτελεί γηθοσύνως η του Χριστού Εκκλησία. Μάρτυρος μνήμην χαίρουσα και υπερευφραινομένη πανηγυρίζει, προβάλλουσα τα υπέρ Χριστού άθλα και τους υπέρ φύσιν αγώνας αυτού, τους οποίους υπέρ της ακραιφνούς ημών πίστεως ετέλεσε, κεκυρωμένους και βεβαιωμένους δια των εν τω μαρτυρίω αυτού αναφερομένων θαυμάτων. Κατά την συνήθειαν η Εκκλησία τιμά τους υπέρ Χριστού το αίμα αυτών προσφέροντας, μη επιζητούσα την δια θαυμάτων προσεπικύρωσιν της αγιωσύνης αυτών, ως προδήλως μαρτυρούσης περί ταύτης της υπέρ Χριστού μέχρις αίματος εναθλήσεως αυτών.

Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, ο Άγιος Νεομάρτυς Δημήτριος, ο εν Φιλαδελφεία μαρτυρήσας εν έτει αχνζ΄ (1657), μαχαίρα τελειούται.

Δημήτριος ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού κατήγετο από την Φιλαδέλφειαν την εν τη Μικρά Ασία κειμένην, εκ γένους λαμπρού της αυτής πόλεως, υιός ιερέως τινός, Δούκα ονομαζομένου. Αποθανόντος δε του πατρός, η μήτηρ αυτού εξεπαίδευσεν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, έως ότου εγένετο δεκατριών ετών. Επειδή δε ο νέος ήτο σεμνός κατά το σχήμα, ωραίος την όψιν και χαρίεις, μίαν ημέραν ιδόντες αυτόν Αγαρηνοί τινες και περιεργασθέντες την ωραιότητα αυτού, εκινήθησαν υπό φθόνου και αρπάσαντες αυτόν, άλλος δια της απάτης και των υποσχέσεων δωρεών και τιμών και άλλος δι’ απειλών βασάνων, κατέπεισαν και ηρνήθη νηπιοφρονών τον Χριστόν. Όθεν παρεδόθη εις τον πρώτον Αγαρηνόν της Φιλαδελφείας και υπηρέτει αυτόν.

Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ο εν Ασπροκάστρω μαρτυρήσας εν έτει 1292 ξίφει τελειούται.

Ιωάννης ο νεοφανής και χαριτώνυμος του Χριστού Μάρτυς, η καλή απαρχή όλων των Νεομαρτύρων, κατήγετο από την Τραπεζούντα και κατεγίνετο εις το εμπόριον. Μίαν φοράν επεβιβάσθη ενός πλοίου μεγάλου με πολλά εμπορεύματα. Ιδών δε αυτόν ο πλοίαρχος ότι προσηύχετο και ενήστευε και ηυσπλαγχνίζετο τους πτωχούς, οίτινες συνεταξίδευον, εφθόνησε και ήρχισε να τον ενοχλή δια την ορθοδοξίαν της Ανατολικής Εκκλησίας. Όθεν καθ’ όλον το ταξίδιον εφιλονίκουν σφοδρώς δια την Ορθόδοξον πίστιν. Ο δε Ιωάννης, ως νουνεχής και έμπειρος εις τα κατά την θείαν Γραφήν, πάντοτε ενίκα αυτόν και το στρεβλόν αυτού φρόνημα. Όθεν ο πλοίαρχος μεγάλως εμίσησεν αυτόν και ευθύς ως ηγκυροβόλησαν εις το Ασπρόκαστρον, το νυν λεγόμενον Άκκερμαν, εξήλθε και μετέβη εις τον εξουσιαστήν της πόλεως, προς τον οποίον είπεν:

Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, ο Όσιος Ιερομάρτυς Έρασμος, ο εν τη Χερμελία της Αχρίδος, εν ειρήνη τελειούται.

Έρασμος ο Άγιος κατήγετο εκ της Αντιοχείας, ακμάσας κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Μαξιμιανού εν έτει τθ΄ (309). Ασκητικήν δε ζωήν ζήσας πρότερον, εις τοσαύτην τελειότητα ανήλθεν, ώστε ελάμβανε τροφήν δια των κοράκων και δωρεών πολλών ηξιώθη παρά Θεού. Διο, άκων, εγένετο Αρχιερεύς. Κατόπιν θείον ζήλον αισθανθείς εις την ψυχήν αυτού, περιήρχετο αποστολικώς διαφόρους τόπους, κηρύττων τον λόγον του Ευαγγελίου και τελών πλείστα θαύματα. Ούτω πορευόμενος έφθασε και εις την Μακεδονίαν, όπου παρά την λίμνην Αχρίδα εισήλθεν εις την πόλιν Λυχνιδόν. Εκεί ανέστησε παιδίον νεκρόν και τον πατέρα του παιδός, Αναστάσιον ονόματι, εβάπτισεν ομού μετ’ άλλων πολλών.

Τη Β΄ (2α) Ιουνίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού.

Νικηφόρος ο αγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εγεννήθη κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου του εικονομάχου, εν έτει ψνη΄ (758), γέννημα και θρέμμα της βασιλευούσης των πόλεων. Οι γονείς αυτού, Θεόδωρος και Ευδοκία ονομαζόμενοι, ήσαν ευγενείς και ονομαστοί, διότι ο πατήρ του ήτο απογραφεύς και νοτάριος των προσταγμάτων και διαταγών του βασιλέως. Διαβληθείς δε εις τον βασιλέα ότι προσκυνεί τας θείας Εικόνας, κατεξεσχίσθη δια δαρμών και μαστιγώσεων και εξωρίσθη εις την πόλιν Μύλασα, φρούριον οχυρόν και φοβερόν απομονωτήριον παραθαλάσσιον, κείμενον εις την εν τη Μικρά Ασία Καρίαν, με θρόνον Επισκόπου τετιμημένην, υπαγόμενον υπό τον Μητροπολίτην Σταυρουπόλεως. Μετά ταύτα, ανακληθείς εκ της εξορίας και μη υπακούσας εις τα παράνομα του βασιλέως προστάγματα, πάλιν εξωρίσθη εις την Νίκαιαν, όπου, διατρίψας επί έξ έτη, με πολλάς κακοπαθείας ετελείωσε την ζωήν του ο αξιομακάριστος.