Ιάκωβος ο Όσιος ούτος πατήρ ημών ήτο εις κωμόπολιν τινά καλουμένην Πορφυριανήν· επειδή δε κατά το δεσποτικόν πρόσταγμα, η ταπεινοφροσύνη και η πτωχεία του πνεύματος γίνεται πρόξενος πολλών αγαθών και ευεργεσιών εις τας φιλοθέους ψυχάς, δια τούτο όποιος αποκτήση αυτήν και την κατορθώση, δεν υπάρχει φόβος να πέση εις κανένα πάθος σαρκός και πνεύματος· όσοι όμως δεν προσέχουν επιμελώς να φυλάττουν αυτήν την σωτήριον αρετήν, αλλά πέσουν εις έπαρσιν, τους έρχεται πολλή ζημία και μέγας κίνδυνος, καθώς από πολλάς ιστορίας και παραδείγματα εγνωρίσαμεν και εξόχως από του παραδείγματος, το οποίον λαμβάνομεν εκ του Οσίου τούτου Ιακώβου προς οικοδομήν και ασφάλειαν των μεταγενεστέρων Μοναχών, δια να φυλάττεται ο καθείς να μη πάθη τα όμοια από ραθυμίαν και οίησιν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021
Τη ΚΗ΄ (28η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ
Παλλάδιος ο μακάριος πατήρ ημών έκτισεν εν κελλίον εις εν βουνόν, το οποίον επλησίαζεν εις εν χωρίον, ονομαζόμενον Ίμμαι (καθώς λέγει ο Θεοδώρητος, ο τον βίον αυτού του Οσίου συγγράψας). Εις τούτο λοιπόν το κελλίον κλεισθείς ο Όσιος και αποκτήσας αγρυπνίαν, νηστείαν και παντοτεινήν προσευχήν, ηξιώθη παρά Θεού την των θαυμάτων χάριν· διότι, έμπορος τις, έχων μεθ’ εαυτού πολλά χρήματα, περιεπάτει την νύκτα εις την οδόν· άλλος δε ιδών αυτόν και νοήσας ότι έχει χρήματα, ενήδρευσε και εφόνευσεν αυτόν.
Τη ΚΗ΄ (28η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΦΡΑΙΜ του Σύρου.
Εφραίμ ο θαυμάσιος πατήρ ημών ήτο το γένος Σύρος γεννηθείς, ως πιθανώς εικάζεται, εις την πόλιν Νίσιβιν της Μεσοποταμίας επί της βασιλείας του Διοκλητιανού περί το τστ΄ (360), επί του οποίου οι γονείς αυτού, ευσεβείς όντες Χριστιανοί, ωμολόγησαν γενναίως την εις τον Ιησούν Χριστόν πίστιν. Προσληφθείς εκ νεαράς ηλικίας υπό του Επισκόπου της πόλεως ταύτης Ιακώβου ανετράφη υπ’ αυτού επιμελώς, διαγνώσαντος την αγαθήν φύσιν του παιδός. Ων δε ο Όσιος εκ νεότητος ενάρετος, έφευγε τας επιβλαβείς ομιλίας των συνομηλίκων του και δεν έχανε ποτέ τον καιρόν του επί ματαίω, αλλ’ ανεγίγνωσκε καθ’ εκάστην τας ιεράς βίβλους των Γραφών, μελετών και σπουδάζων εις αυτάς ακατάπαυστα, εις τας οποίας ησθάνετο τόσην γλυκύτητα, ώστε του ήρμοζε το ρητόν του Προφήτου· «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου» (Ψαλμ. ριη (118): 103).