Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ του Βουλγάρεως, αθλήσαντος εν έτει αωβ΄ (1802).

Ιωάννης ο Βούλγαρος, ο νέος του Χριστού Αθλητής και καλλίνικος Μάρτυς, κατήγετο από μεγάλην πόλιν της Βουλγαρίας, ήτις καλείται Σούμλα. Το γένος του και τα ονόματα των γονέων του δεν ηδυνήθημεν να μάθωμεν, ωνομάζετο δε, κατά την των Βουλγάρων διάλεκτον, Ράϊκος, το οποίον ερμηνεύεται Ιωάννης. Ο Ιωάννης λοιπόν ούτος ήτο την τέχνην χρυσοχόος, κατώκει δε και ειργάζετο εις την Σούμλαν, δεκαοκταετής τότε περίπου την ηλικίαν, ωραίος πολύ εις την όψιν και εις την ψυχήν ωραιότερος, εις δε την προς τον Χριστόν πίστιν και αγάπην θερμότατος και στερρότατος.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΑΡΚΟΣ ο Κρης ο εν Σμύρνη μαρτυρήσας κατά το έτος αχμγ΄ (1643) ξίφει τελειούται.

Μάρκος ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο εκ της Κρήτης. Επειδή δε ήτο νεανίας και πολύ ωραίος, ήρπασαν αυτόν δια της βίας οι Τούρκοι και τον ετούρκευσαν. Όμως πάντοτε εζήτει καιρόν επιτήδειον να φύγη ή να μαρτυρήση δια την αγάπην του Χριστού. Αναχωρήσας λοιπόν από την Σμύρνην, μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου επεσκεύθη ευσεβή τινά διδάσκαλον, εις τον οποίον και εξωμολογήθη τον ένθερμον αυτού πόθον να μαρτυρήση δια την αγάπην του Χριστού.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΛΕΟΝΤΙΟΥ Πατριάρχου Ιεροσολύμων του εν έτει αροε΄ (1175) εν ειρήνη τελειωθέντος.

Λεόντιος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών πατρίδα είχε την κοινώς καλουμένην Στρώμνιτσαν, η οποία ωνομάζετο πρότερον Τιβεριούπολις. Εις ταύτην γεννηθείς περί τας αρχάς του ΙΒ΄ αιώνος εκ γονέων πλουσίων και ευσεβών και αναγεννηθείς δια του θείου Βαπτίσματος ωνομάσθη Λέων. Κατά την παιδικήν ηλικίαν εφοίτησεν εις σχολείον και εμορφώθη εις τα ιερά γράμματα, αναγινώσκων δε τους Βίους των Άγίων εκαλλιέργησε την ψυχήν αυτού και πολύ εκ τούτου ωφεληθείς επόθησε να αρνηθή τον κόσμον και να γίνη Μοναχός δια να υπηρετήση τον Κύριον. Αφού λοιπόν απέθανεν ο πατήρ του, έφυγεν από την πατρίδα του και μεταβάς εις μίαν μικράν χώραν, εύρεν εκεί Ιερέα τινά ευλαβή, φίλον του πατρός του, ο οποίος, γνωρίζων καλώς και αγαπών αυτόν δια την αρετήν του, τον εδέχθη εις την οικίαν του, όπου τον εφιλοξένησεν.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ του εν Κεντουκέλλαις.

Αλέξανδρος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 286 – 305, Ρωμαίος υπάρχων στρατιώτης κατατεταγμένος εις το στρατιωτικόν τάγμα του κόμητος Τιβεριανού. Όταν λοιπόν ο ρηθείς κόμης, μεθ’ όλου του τάγματός του, εθυσίαζεν εις τα είδωλα, ο Άγιος Αλέξανδρος όχι μόνον δεν κατεδέχθη να θυσιάση, αλλά και τους θυσιάζοντας ενέπαιζεν ως τρελλούς και ανοήτους και ως απολέσαντας τας φρένας των, επειδή εγκατέλειψαν τον Δημιουργόν του κόσμου Θεόν και ελάτρευον τους ακαθάρτους δαίμονας. Όθεν δια την χλεύην ταύτην ωδηγήθη ο Άγιος προς τον βασιλέα Μαξιμιανόν.

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ.

Θεράπων ο Άγιος Ιερομάρτυς είναι άγνωστον πόθεν κατήγετο, εκ ποίων γονέων εγεννήθη και κατά ποίους χρόνους ή ποίων ηγεμόνων και βασιλέων ωμολόγησε τον Χριστόν και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον. Διότι τα υπομνήματα της ζωής του εξηφανίσθησαν υπό του πανδαμάτορος χρόνου. Ότι δε ούτος ησπάσθη την ζωήν των Μοναχών, τούτο δηλούσιν αι άγιαι Εικόνες αυτού, εις τας οποίας ιστορείται ως Μοναχός. Ότι δε ο Άγιος εχρημάτισεν Επίσκοπος Κύπρου και ότι προσεφέρθη εις τον Χριστόν δι’ αίματος και ετελείωσεν αγώνα μαρτυρικόν, ταύτα παρελάβομεν εξ αρχαίας φήμης, η οποία, κατά παράδοσιν, έφθασε μέχρις ημών και τόσον μάλλον πιστεύομεν, ότι είναι ταύτα αληθή, καθ’ όσον τα εδιδάχθημεν δια ζώσης φωνής παρά των προγενεστέρων και καλώς γνωριζόντων ταύτα. Το δε τίμιον αυτού Λείψανον μετεφέρθη εις την Κωνσταντινούπολιν, όταν οι Αγαρηνοί εμελέτων να λεηλατήσωσι την Κύπρον. Διότι εφάνη ο Άγιος εις τους έχοντας το ιερόν αυτού Λείψανον και διέταξε τούτους να το μεταθέσωσιν εις Κωνσταντινούπολιν. Όθεν τώρα, εκεί όπου ευρίσκεται, αναβλύζει πάντοτε πηγάς θαυμάτων εις τους προστρέχοντας εις αυτό μετά πίστεως.

 

Τη ΙΔ΄ (14η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΣΙΔΩΡΟΥ του εν Χίω μαρτυρήσαντος.

Ισίδωρος, ο ένδοξος Μάρτυς του Χριστού, ήκμασεν εις τον καιρόν του βασιλέως Δεκίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Πατρίς του ήτο η Αλεξάνδρεια, υπηρέτει δε ως στρατιώτης και είχε την θέσιν του εφεδρικού. Ελθών δε εις την Χίον με τα στρατιωτικά πλοία, των οποίων ηγεμών και αρχηγός ήτο ο Νουμέριος, διεβλήθη από τον Ιούλιον τον εκατόνταρχον ότι ήτο Χριστιανός και σέβεται τον Χριστόν και ούτω δεν τιμά τους ιδικούς των θεούς. Καλέσας λοιπόν αυτόν ο Νουμέριος τον ηρώτησεν εάν είναι Χριστιανός, καθώς έλεγεν ο Ιούλιος.