Ιγνάτιος ο νέος στρατιώτης και Μάρτυς του Χριστού κατήγετο από μίαν χώραν της επαρχίας Τιρνόβου, Εσκή Ζαγοράν λεγομένην. Ο πατήρ του εκαλείτο Γεώργιος και η μήτηρ του Μαρία. Ούτοι μετοικήσαντες εις Φιλιππούπολιν έβαλον τον Άγιον, ονομαζόμενον τότε Ιωάννην, να μανθάνη τα ιερά γράμματα και τοσούτον επρόκοπτεν, ώστε εις διάστημα ολίγου καιρού όχι μόνον τα κοινά λεγόμενα γράμματα εις γλώσσαν σλαβονικήν, αλλά και την γραμματικήν αυτών άριστα επαιδεύθη και έμαθεν. Επειδή δε παιδιόθεν ηγάπα την ησυχίαν και μοναχικήν ζωήν, ανεχώρησε μετ’ ολίγον από τους γονείς του και επήγεν εις το όρος Ρίλον, εις το εκεί Μοναστήριον, υποταχθείς εις αυστηρόν τινα Γέροντα χρόνους έξ. Εις το Μοναστήριον αυτό εδιδάσκετο ο μακάριος τελειότερον την γραμματικήν, υπηρετών συγχρόνως εις τον Ναόν της Μονής και αναγινώσκων άπασαν την ακολουθίαν, υπομένων επί πάσι μετά μεγάλης ανεξικακίας την σκληρότητα του Γέροντός του, όστις και μίαν των ημερών, κυριευθείς ολοκλήρως από το δαιμόνιον του θυμού, επυροβόλησε κατά του Αγίου δια να τον φονεύση.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2021
Τη Η΄ (8η) του μηνός Οκτωβρίου, η Αγία ΤΑΪΣΙΑ, η πρότερον πόρνη, εν ειρήνη τελειούται.
Ταϊσία η Οσία Μήτηρ ημών, παιδιόθεν παρακινηθείσα από την μητέρα της, είχε καταστή εργαστήριον του διαβόλου. Διδαχθείσα όμως ύστερον από τον Όσιον Παφνούτιον τον Σιδώνιον, και πληροφορηθείσα μετά βεβαιότητος ότι υπάρχει μετάνοια και δίδεται συγχώρησις αμαρτιών παρά Κυρίου, διένειμεν όλα τα υπάρχοντά της εις τους πτωχούς, των οποίων η τιμή ήτο τετρακόσιαι λίτραι χρυσίου. Έπειτα κλείσασα τον εαυτόν της εις εν κελλίον, εστέναζεν εκ βάθους καρδίας και έλεγεν· «Ο πλάσας με και ελέησόν με». Ούτω δε με τον λόγον αυτόν διήνυσε τρία έτη. Είτα εξήλθε του κελλίου της, κατά προσταγήν του εκείσε Αββά και προεστώτος, και μετά δεκαπέντε ημέρας ανεπαύσατο εν Κυρίω.
Τη Η΄ (8η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας ΠΕΛΑΓΙΑΣ της Παρθένου.
Πελαγία η Αγία παρθένος ήτο από την Αντιόχειαν της Συρίας, καταγομένη από ένδοξον γένος. Μαθών δε ο άρχων της Αντιοχείας ότι ήτο Χριστιανή, έστειλε στρατιώτας δια να την συλλάβωσιν· ελθόντες δε εκείνοι περιεκύκλωσαν τον οίκον της και ητοιμάζοντο να την αρπάσωσι. Μαθούσα δε τούτο η Αγία εζήτησεν από τους στρατιώτας να αναμείνωσιν ολίγον· αυτοί δε επείσθησαν. Όθεν η μακαρία σταθείσα κατ’ ανατολάς εις τον τόπον, όπου προσηύχετο, ύψωσε χείρας και όμματα προς τον ουρανόν, προσευχομένη πολλήν ώραν προς τον Θεόν, και δεομένη να μη παραδοθή εις τους στρατιώτας, αλλά αγνή και παρθένος να απέλθη εις Αυτόν. Έπειτα κρημνίσασα μόνη εαυτήν παρέδωκε την αγίαν ψυχήν της εις χείρας Θεού.
Τη Η΄ (8η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΠΕΛΑΓΙΑΣ της από εταιρίδων.
Πελαγία η Οσία Μήτηρ ημών έζη πρότερον εις την Αντιόχειαν, κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων Νουμεριανού, ήτο δε περιφανής και πλουσία, πολλά ωραία κατά το σώμα και υπέρκαλος, κατά την ψυχήν όμως ήτο ερρυπωμένη και βέβηλος, όλως βεβυθισμένη εις τον βόρβορον της σαρκός και άλλην φροντίδα δεν είχεν, ειμή μόνον να στολίζη την σάρκα και να αυξάνη την φυσικήν ωραιότητα με διάφορα χρώματα και στολίδια πολύτιμα, δια να ελκύη τους εραστάς και να τους βυθίζη εις την απώλειαν. Πολλοί εδαπανούσαν τον πλούτον των και εκινδύνευον ζωήν και ψυχήν δι’ αγάπην της. Είχε δε αύτη δούλους και δούλας πολλάς, και περιεπάτει εις τας οδούς παρρησία με φαντασίαν ανείκαστον, πληρούσα τον αέρα ευωδίας από τους μόσχους και τα αρώματα που έφερεν επάνω της.