Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΠΙΜΑΧΟΥ και ΓΟΡΔΙΑΝΟΥ ξίφει τελειωθέντων.

Επίμαχος και Γορδιανός, οι Άγιοι Μάρτυρες, κατήγοντο εκ της Ρώμης· παρρησία δε ομολογούντες τον Χριστόν, συνελήφθησαν και ηναγκάζοντο υπό του άρχοντος να αρνηθώσιν Αυτόν, και να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα. Μη πεισθέντες όμως εβασανίσθησαν με πολλάς βασάνους και κατόπιν απεκεφαλίσθησαν, λαβόντες τους στεφάνους της αθλήσεως. Τελείται δε η αυτών Σύναξις εις τον Ναόν του Αγίου Μάρτυρος Στρατονίκου.                                                          

Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Νέου, του εν Βουνένη ξίφει τελειωθέντος.

Νικόλαος ο νέος, ο περιφανής και αήττητος του Χριστού στρατιώτης, κατήγετο από τα μέρη της Ανατολής, γεννηθείς εκ γονέων ευγενών και ευσεβών. Κατά δε την ψυχήν εδεικνύετο ευγενέστερος και θαυμασιώτατος, επειδή από τρυφεράς ηλικίας ήτο λίαν συνετός και φρόνιμος και δεν συνανεστρέφετο νέους ατάκτους δια να παίζη, λέγων αισχρολογίας και φλυαρίας κατά την των νέων συνήθειαν, αλλ’ ηγάπα να συνομιλή μετά φρονίμων ανθρώπων και γερόντων, δια να ακούη χρησίμους και ψυχωφελείς λόγους.

Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ.

Χριστόφορος ο Άγιος του Χριστού Μεγαλομάρτυς ηξιώθη του μαρτυρικού στεφάνου επί της βασιλείας του αδίκου Δεκίου (249 – 251). Kατά την εποχήν εκείνην οι άρχοντες είχον μεγάλην κατά των ευσεβών μανίαν, επειδή εις όλους τούτους έστειλεν ο άνομος Δέκιος παράνομα δόγματα και άδικα προστάγματα, να βιάζωσι τους δικαίους και ευσεβείς δούλους του Χριστού, αναγκάζοντες τούτους να τρώγωσιν ειδωλόθυτα, ήτοι τροφάς μολυνθείσας με τα αίματα των θυσιών, όσους δε δεν έστεργον να αρνηθούν τον Χριστόν, να υποβάλλουν εις μυρίας βασάνους, κατόπιν δε να θανατώνουν τούτους φρικτώς.

Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΗΣΑΪΟΥ.

Ησαϊας ο μεγαλοφωνότατος Προφήτης κατήγετο εξ Ιερουσαλήμ, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μανασή, υιού Εζεκίου του βασιλέως, υπό του οποιου και κατεκόπη δια πρίονος και ετελείωσε την ζωήν του με τέλος μαρτυρικόν. Ενεταφιάσθη δε εις τον τόπον τον λεγόμενον Αρωήλ ή Ρογήλ, παρά τη διαβάσει του ύδατος, το οποίον ο μεν βασιλεύς Εζεκίας κατέχωσε και εξηφάνισεν, ο δε Θεός, ως σημείον δια τον Προφήτην τούτον Ησαϊαν, ανέβλυσε πάλιν εις την πηγήν του Σιλωάμ.