Τη Α΄ (1η) Ιουνίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Θεσπεσίου.

Θεσπέσιος ο Μάρτυς έζησεν επί του βασιλέως Αλεξάνδρου Σεβήρου, εν έτει σκβ΄ (222), καταγόμενος εκ Καππαδοκίας· δια δε την εις Χριστόν ομολογίαν συλληφθείς υπό του Σιμπλικίου, του άρχοντος της Καππαδοκίας, προσήχθη εις τον ναόν των ειδώλων ίνα θυσιάση εις αυτά· και επειδή δεν επείσθη, αλλά μάλλον ενέπαιζε τα είδωλα, εκρέμασαν αυτόν και εξέσχισαν τας σάρκας του. Έπειτα έβαλον αυτόν εντός πεπυρωμένου κλιβάνου, και εκεί επίσης εφυλάχθη αβλαβής χάριτι του Χριστού· ύστερον εφέρθη πάλιν εις τον ναόν των ειδώλων, όπου προσέφερον θυσίας οι Έλληνες και πλησιάσας εις τον βωμόν εκρήμνισεν αυτόν. Όθεν παρευθύς τον έβαλον εντός πεπυρωμένου λέβητος, ο οποίος ήτο πλήρης ελαίου, πίσσης και λίπους και αφ’ ου έμεινεν εντός αυτού δύο ημέρας εξήλθεν αβλαβής, χωρίς να έχη εγκαύματα εις ουδέν μέρος του σώματός του· όθεν δια του θαύματος τούτου πολλούς Έλληνας είλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού. Τελευταίον δε εξέβαλον αυτόν έξω της πόλεως και τον απεκεφάλισαν, και ούτως ανέβη η μακαρία ψυχή του στεφανηφόρος εις τα ουράνια.

Τη Α΄ (1η) Ιουνίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Φίρμου ξίφει τελειωθέντος.

Φίρμος ο Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού, εν έτει 299· συλληφθείς δε δια την του Χριστού πίστιν, εφέρθη εις τον Μάγον (τούτο φαίνεται ότι ήτο το κύριον όνομα του ηγεμόνος), και επειδή δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, πρώτον μεν γυμνώσαντες έδειραν αυτόν με βούνευρα, έπειτα δε κρεμάσαντες αυτόν εξέσχισαν τας σάρκας του και με ξυρόν έκοψαν την τούτου ράχιν· είτα εξήρθωσαν τα μέλη του και κατέκοψαν με μαχαίρας την κοιλίαν, τας κνήμας και τους μηρούς του, κτυπήσαντες αυτόν, και ούτως έλαβε ο μακάριος τον στέφανον του μαρτυρίου.

Τη Α΄ (1η) Ιουνίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Ιούστου, Ιουστίνου, Χαρίτωνος, Χαριτούς της Παρθένου, Ευελπιστου, Ιέρακος, Παίωνος και Λιβεριανού.

Ιούστος και οι συν αυτώ Άγιοι εμαρτύρησαν εν Ρώμη, επί Ρουστικού του επάρχου, αποκεφαλισθέντες αφ’ ου πρώτον υπέμειναν πολλάς βασάνους. Λέγεται δε ότι πριν ή αποκεφαλισθώσιν, ηρώτησεν ο έπαρχος τον άγιον Ιουστίνον λέγων: Νομίζετε, σεις οι Χριστιανοί, ότι εάν θανατωθήτε δια τον Χριστόν θέλετε αξιωθή αγαθών εν τοις ουρανοίς; Ο δε Άγιος απεκρίθη· δεν το νομίζομεν, καθώς συ λέγεις, αλλά έχομεν πληροφορίαν βεβαίαν, ότι άμα θανατωθώμεν, θέλομεν έχει απολαύσεις αγαθών και φιλοφροσύνας. Και μετά τον λόγον τούτον αποκεφαλίσθησαν οι μακάριοι και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Ιουνίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ του Φιλοσόφου.

Ιουστίνος ο Μάρτυς και φιλόσοφος κατήγετο από την Φλαβίαν Νεάπολιν της Συρίας, υιός Πρίσκου του Βακχείου, κατά τους χρόνους Μάρκου Αυρηλίου, του και Αντωνίνου και Φιλοσόφου καλουμένου, εν έτει ρξ΄ (160). Μεταβάς δε εις Ρώμην έδωκεν αναφοράν έγραφον εις τον ρηθέντα βασιλέα κατά της πλάνης των ειδώλων και απολογίαν υπέρ της πίστεως των Χριστιανών, δια των οποίων κρατύνει μεν και βεβαιώνει την πίστιν των Χριστιανών, κρημνίζει δε και αναιρεί την πλάνην των ειδώλων, φέρων αποδείξεις και μαρτυρίας εκ τε του ορθού και φυσικού λόγου, και εκ των θείων Γραφών. Όθεν δια τούτο φθονηθείς υπό του φιλοσόφου Κρήσκεντος, εδολοφονήθη υπ’ αυτού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος τον στέφανον της αθλήσεως.