Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη της Αγίας Νεομάρτυρος ΜΑΡΙΑΣ μαρτυρησάσης εν έτει 1826.

Μαρία η καλλιπάρθενος Νεομάρτυς, η επονομαζομένη Μεθυμοπούλα, εγεννήθη από γονείς ευσεβείς, εις τι χωρίον της επαρχίας Μεραμβέλου της Κρήτης, Κάτω Φουρνή ονομαζόμενον. Ταύτης της μακαρίας ηράσθη χωροφύλαξ Τουρκαλβανός, την οποίαν προσεπάθει να προσελκύση εις έρωτα αυτού και λάβη αυτήν ως σύζυγον, επομένως δε εξισλαμίση αυτήν. Αλλ’ η σωφρονεστάτη νεάνις και πιστή προς την πίστιν του Ιησού Χριστού, όταν κατά τύχην έβλεπεν αυτόν, διότι εκείνος έσπευδε προς συνάντησιν αυτής, όταν αντελαμβάνετο ότι αύτη εξήρχετο της οικίας προς οικιακήν υπηρεσίαν, αύτη, λέγω, η μακαρία τόσον απεστρέφετο αυτόν, ως να έβλεπε αποτρόπαιον τινά δαίμονα, αν και ο μιαρός εκείνος εδείκνυεν εις αυτήν συμπάθειαν και προσεπάθει δια κολακειών και υποσχέσεων στολισμών και πλούτου και άλλων απείρων αγαθών, να ελκύση αυτήν εις την αγάπην του.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ του Χίου.

Νικηφόρος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών εγεννήθη το έτος 1750 εις τα Καρδάμυλα της Χίου εξ ευσεβών γονέων, βαπτισθείς δε δια του Αγίου Βαπτίσματος ωνομάσθη Γεώργιος. Ασθενήσας κατά την παιδικήν αυτού ηλικίαν υπό λοιμικής ασθενείας, ήλθεν εις κίνδυνον θανάτου, ιδόντες δε τούτο οι γονείς του προσέτρεξαν μετά δακρύων και πίστεως εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον παρακαλούντες να θεραπεύση τον υιόν των και να τον αφιερώσωσιν εις την Ιεράν Μονήν της Παναγίας την επιλεγομένην Νεαμονήτισσαν, όπως υπηρετή ταύτην.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου: Το Μαρτύριον του Αγίου Νέου Οσιομάρτυρος Ακακίου.

Ακάκιος ο νέος Οσιομάρτυς, ο εν τω Αγίω Βαπτίσματι πρότερον Αθανάσιος κληθείς, κατήγετο από κώμην τινά της Μακεδονίας, Νεοχώριον καλουμένην, πλησίον της Θεσσαλονίκης ευρισκομένην, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, οίτινες, επειδή ήσαν πτωχοί και μη δυνάμενοι να πορίζωνται τα προς το ζην αναγκαία, μετώκησαν εις την πόλιν των Σερρών με τον Αθανάσιον και τους λοιπούς αδελφούς του, των οποίων αυτός ήτο ο μεγαλύτερος, ηλικίας τότε εννέα ετών.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ Αρχιεπισκόπου Πάφου της εν Κύπρω.

Πανάρετος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της περιφήμου Πάφου της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος, ο παρ’ ημών σήμερον εορταζόμενος, ανέθαλε κατά τον ιη΄ (18^ον) αιώνα εν τη περιωνύμω νήσω της Κύπρου. Καθώς δε ο κηρός των μελισσών γεννάται εντός των ανθέων πολλών δένδρων, θάμνων, φυτών και βοτάνων, ευρισκομένων εις παν μέρος της γης, εξαγόμενος δε δια της μελίσσης και επεξεργαζόμενος υπ’ αυτής γίνεται χρήσιμος εις πάντα άνθρωπον, τοιουτοτρόπως συνέβη και με τον Άγιον τούτον.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, ο Άγιος Μάρτυς ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ξίφει τελειούται.

Φιλόσοφος, ο μέγας Μάρτυς του Χριστού, είχε μεν πατρίδα την Αλεξάνδρειαν, καθώς διηγήθη περί αυτού ο μέγας εν Ασκηταίς Αντώνιος, ετελείωσε δε το Μαρτύριον με τον ακόλουθον τρόπον: Εις Αλεξάνδρειαν ήτο κήπος τις ωραιότατος, πλήρης πάσης αισθητής χάριτος και εντός αυτού προσέταξεν ο τότε τύραννος να στρωθή κλίνη κεκαλλωπισμένη, επί της οποίας εξήπλωσαν ύπτιον τον Άγιον τούτον Φιλόσοφον, δέσαντες αυτού τας χείρας και τους πόδας.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΤΑ του Πέρσου.

Βατάς ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ Περσίας, πατροπαράδοτον έχων την εις Χριστόν πίστιν. Όταν δε έγινε τριακονταετής, ήκουσε του Κυρίου λέγοντος εις το Ευαγγέλιον: «Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι» (Λουκ. ιδ:26), επληρώθη τότε Πνεύματος Αγίου και ούτω εγνώρισε τον θεϊκόν πόθον.

Τη Α΄ (1η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΙΕΡΕΜΙΟΥ.

Ιερεμίας, ο θαυμάσιος του Κυρίου Προφήτης, ήτο ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός του, διότι ούτω λέγει περί αυτού ο Θεός· «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία, επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας, ηγίακά σε, Προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερεμ. α: 5)· κατήγετο δε εκ της Αναθώθ και ήκμασε χκ΄ (620) έτη προ Χριστού.

Τη Λ΄ (30ην) Απριλίου, η Αγία Νεομάρτυς ΑΡΓΥΡΗ η κατά το έτος αψκε΄ (1725) εν Κωνσταντινουπόλει τον Χριστόν ομολογήσασα και βασανισθείσα εν τη φυλακή τελειούται.

Αργυρή η πάγχρυσος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Προύσης, εις την οποίαν και εγεννήθη εξ ευσεβών γονέων. Ήτο δε ωραία την όψιν και φοβουμένη τον Θεόν. Αύτη λοιπόν η μακαρία ενυμφεύθη· νεόνυμφος δε έτι ούσα, ηγαπήθη από Τούρκον τινά γείτονά της, όστις ζητών να την φέρη εις την κακήν γνώμην του και μη δυνηθείς, εψευδομαρτύρησεν κατ’ αυτής εις τον κριτήν της Προύσης, ότι είπε να γίνη Τούρκισσα. Τότε ο κριτής εφυλάκισεν ευθύς την Αγίαν.

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΔΟΝΑΤΟΥ Επισκόπου Ευροίας.

Δονάτος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο Επίσκοπος πόλεως τινός Ευροίας καλουμένης, ήτις κείται κατά την παλαιάν Ήπειρον, την άχουσαν Μητρόπολιν τα Ιωάννινα, ζήσας κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 379 – 395. Έχει δε η πόλις αύτη κώμην ονομαζομένην Σωρείαν, όπου ευρίσκετο πηγή τις ύδατος, εκ του οποίου όσοι ήθελον πίει, απέθνησκον με πικρόν θάνατον.

Τη Λ΄ (30η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΙΑΚΩΒΟΥ, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου.

Ιάκωβος ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος ήτο υιός του Ζεβεδαίου και αδελφός πρεσβύτερος Ιωάννου του Θεολόγου. Μετά δε την κλήσιν των Αγίων Αποστόλων Ανδρέου και Πέτρου προσεκλήθη υπ’ Αυτού του Κυρίου, ίνα μαθητεύση παρ’ Αυτώ μετά του αδελφού του Ιωάννου. Ευθύς λοιπόν αφήσαντες τον πατέρα και το πλοίον των, ως και όλα τα υπάρχοντά των, ηκολούθησαν τον Κύριον.

Τη ΚΘ΄ (29η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Μητροπολίτου Θηβών και εξάρχου πάσης Βοιωτίας του Καλοκτένους και νέου Ελεήμονος.

Ιωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, Επίσκοπος Θηβών και πάσης Βοιωτίας, ο Καλοκτένης, εγεννήθη περί τα μέσα του ΙΒ΄ αιώνος εις την πρωτεύουσαν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την περιφανή Κωνσταντινούπολιν, εξ ευγενών και πλουσίων γονέων καλουμένων του μεν πατρός αυτού Κωνσταντίνου, την επωνυμίαν Καλοκτένης, της δε μητρός Μαρίας, οίτινες και ανέθρεψαν το τέκνον των τούτο εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Τη ΚΘ΄ (29η) Απριλίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ πυρί τελειούνται.

Ευσέβιος, Ζήνων, Βιτάλιος και Νέων οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες κατήγοντο εκ της νήσου Κερκύρας, εις την οποίαν και έζων κατά τον καιρόν της εκεί διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου, υπό των οποίων και κατηχηθέντες επίστευσαν εις τον Χριστόν.

Τη ΚΘ΄ (29η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΙΑΣΟΝΟΣ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ.

Ιάσων και Σωσίπατρος οι Άγιοι του Χριστού Απόστολοι εγένοντο απ’ αρχής γνήσιοι μαθηταί και ακόλουθοι του μακαρίου Αποστόλου Παύλου, έφθασαν δε και μέχρι των ημερών καθ’ ας εβασίλευεν ο Κερκυλλίνος εις την νήσον Κέρκυραν, φόρου τότε υποτελή υπάρχουσαν εις τους Ρωμαίους. Πολλοί  δε τότε εκ των πιστευόντων εις τον Κύριον, σκληρώς παρά τούτου βασανιζόμενοι, ανελάμβανον τον της αθανασίας αγώνα και κατηξιούντο των στεφάνων του Μαρτυρίου, μεταξύ των οποίων πρώτοι υπήρξαν οι ένδοξοι ούτοι Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος.

Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΕΜΝΟΝΟΣ του Θαυματουργού.

Μέμνων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών αποταξάμενος τον κόσμον και τα εν κόσμω δια την αγάπην του Θεού, δικαίως και ευαρέστως διήρχετο τον βίον με υπακοήν και υποταγήν· διο έγινε και Ηγούμενος Μοναχών. Αποκτήσας δε πραότητα και αγάπην, έγινε και θαυματουργός. Επιπεσόντων δε ποτέ ακρίδων εις τους αγρούς του Μοναστηρίου, εξελθών ο Άγιος εκ του Μοναστηρίου και προσευχηθείς, ω του θαύματος! εξηφανίσθησαν, ως να κατέκαυσε ταύτας πυρ ή να επνίγησαν εις ποταμόν.

Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου, διήγησις ΘΑΥΜΑΤΟΣ γενομένου εν τη πόλει της εν Αφρική Καρθαγένης.

Θαύμα εξαίσιον και πάσης διηγήσεως άξιον εγένετο κατά τους χρόνους Ηρακλείου του βασιλέως και Νικήτα Πατρικίου εν έτει χκε΄ (625) εις την Καρθαγένην της Αφρικής, έχει δε τούτο ως εξής: Εις την Καρθαγένην ευρίσκετο κατά την εποχήν εκείνην στρατιώτης τις βασιλικός, επειδή δε επέπεσεν εις την πόλιν λοιμός πανώλους, παραλαβών ούτος την σύζυγόν του έφυγεν εις τι προάστιον, ίνα σωθή εκ του θανάτου.

Τη ΚΗ΄ (28η) Απριλίου μνήμη των Αγίων Εννέα Μαρτύρων, των εν Κυζίκω μαρτυρησάντων, ΘΕΟΓΝΙΔΟΣ, ΡΟΥΦΟΥ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΥ, ΑΡΤΕΜΑ, ΜΑΓΝΟΥ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ, ΘΑΥΜΑΣΙΟΥ και ΦΙΛΗΜΟΝΟΣ.

Θέογνις ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς και οι μετ’ αυτού εν Κυζίκω συμμαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες Ρούφος, Αντίπατρος, Θεόστιχος, Αρτεμάς, Μάγνος, Θεόδουλος, Θαυμάσιος και Φιλήμων κατήγοντο μεν εκ διαφόρων τόπων, συνελήφθησαν δε υπό των ειδωλολατρών εν Κυζίκω και ερωτηθέντες περί της του Χριστού Πίστεως, κατήσχυναν τον άρχοντα της Κυζίκου δια της γενναίας αυτών γνώμης, εμπαίξαντες την πλάνην των ειδώλων. Ετιμωρήθησαν τόυε με διαφόρους βασάνους, δεν εθυσίασαν όμως εις τα είδωλα, αλλά προσέφερον εαυτούς θυσίαν ζώσαν εις τον ζώντα Θεόν, αποκεφαλισθέντες δια ξίφους. Όθεν και μετά θάνατον εγένοντο άμισθοι ιατροί διαφόρων παθών εις τους μετά πίστεως προς τούτους προσερχομένους.

Τη ΚΖ΄ (27η) Απριλίου, ο Άγιος ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος εν ειρήνη τελειούται.

Ευλόγιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ούτος, ο δια την περιάκουστον αρετήν της φιλοξενίας του αποκληθείς Ξενοδόχος, ήκμαζεν εις την Θηβαϊδα της Αιγύπτου κατά τους ευλογημένους εκείνους χρόνους, καθ’ ους ήκμαζε και ήνθει εκεί ο Χριστιανισμός, η δε περιώνυμος Σκήτη της Θηβαϊδος ήτο κατάμεστος από χιλιάδας ευσεβών Μοναχών, οι οποίοι μετήρχοντο εν αυτή παν είδος αρετής και ασκήσεως. Ανάμεσα εις τους μεγάλους εκείνους ασκητικούς Πατέρας, οι οποίοι τότε εφημίσθησαν και θα φημίζωνται μέχρι συντελείας των αιώνων δια τας υπέρ άνθρωπον αρετάς των, διέλαμψε και ο Άγιος ούτος Πατήρ ημών Ευλόγιος.

Τη ΚΖ΄ (27Η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΙΩΑΝΝΟΥ Ηγουμένου της Μονής των Καθαρών.

Ιωάννης ο μακάριος ούτος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Ειρηνουπόλεως, ήτις ήτο μία εκ των δέκα πόλεων της εν τη Κοίλη Συρίας Δεκαπόλεως, μεταξύ των οποίων ήτο η Καισάρεια η του Φιλίππου, η Καπερναούμ και η Τιβεριάς, αίτινες και εις τα Ιερά Ευαγγέλια αναφέρονται. Ήτο δε ο μακάριος ούτος υιός γονέων Χριστιανών και θεοφιλών, Θεοδώρου και Γρηγορίας ονομαζομένων, ήκμασε δε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου και Ειρήνης των βασιλέων (780 – 802).

Τη ΚΖ΄ (27η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΣΥΜΕΩΝ συγγενούς, ήτοι αδελφού, του Κυρίου, Επισκόπου Ιεροσολύμων.

Συμεών ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο υιός Ιωσήφ του Μνήστορος, εις εκ των τεσσάρων υιών τους οποίους εγέννησε με την προτέραν αυτού γυναίκα, ήτοι τους Ιάκωβον, Ιωσήν, Ιούδαν και Σίμωνα, τουτέστι τούτον τον Συμεών, επειδή το Σίμων του Συμεών είναι υποκοριστικόν όνομα. Διότι ούτω και ο Απόστολος Πέτρος εν τη αρχή της δευτέρας Καθολικής αυτού Ε[ιστολής και Σίμων και Συμεών γράφεται (Β΄ Πέτρου α:1).

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΑΣΙΛΕΩΣ Επισκόπου Αμασείας.

Βασιλεύς ο ένδοξος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος Αμασείας της εν τω Ευξείνω Πόντω ευρισκομένης ζων κατά τους χρόνους του Λικινίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), γαμβρού εξ αδελφής όντος του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και ήτο μεν το όνομά του Βασιλεύς, ανταξίως δε προς το όνομα επολιτεύθη ο μακάριος, διο και νυν εν ουρανοίς βασιλεύει αιωνίως.

Τη ΚΕ΄ (25η) Απριλίου, ο Άγιος ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εν ειρήνη τελειούται.

Μακεδόνιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του κακοδόξου βασιλέως Αναστασίου, του καλουμένου Δικόρου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 491 – 518.Είχε δε ούτος δώσει πρότερον ιδιόχειρον ενυπόγραφον υπόσχεσιν, ότι θέλει φυλάξει απαρασαλεύτως τα της Αγίας Ορθοδόξου Πίστεως δόγματα.

Τη ΚΕ΄ (25η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού ΜΑΡΚΟΥ.

Μάρκος ο πανεύφημος Απόστολος του Χριστού εκήρυξε το Ευαγγέλιον της Νέας Χάριτος καθ’ όλην την Αίγυπτον, την Λιβύην, την Βαρβαρίαν και την Πεντάπολιν από τους χρόνους του βασιλέως Τιβερίου (14 - 37) μέχρι της εποχής του Νέρωνος (54 – 68), συνέγραψε δε και το κατ’ αυτόν Άγιον Ευαγγέλιον, του οποίου το περιεχόμενον διηγείτο εις αυτόν ο Κορυφαίος των Αποστόλων μακάριος Πέτρος.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εν Μαγνησία μαρτυρήσαντος εν έτει αψοστ΄ (1776) σφοδρώς τυφθέντος και τελειωθέντος.

Νικόλαος ο γενναίος Μάρτυς του Χριστού κατώκει μετά του πατρός αυτού, Χατζή Κανέλλου ονομαζομένου, εις την κωμόπολιν την τουρκιστί καλουμένην Γιαγιά Κιοϊ, εις την οποίαν είχε την κατοικίαν και καθέδραν του ο περίφημος κατά την εποχήν εκείνην αγάς Καρά Οσμάνογλους. Επειδή δε ο πατήρ του Αγίου ήτο επιστάτης και διοικητής εις τα ποίμνια και προάστια, ήτοι τα αγροκτήματα, του αγά τούτου, είχεν επομένως και μεγάλην επιρροήν και εκτίμησιν από τους εκεί Τούρκους.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΔΟΥΚΑ, ράπτου Μυτιληναίου, μαρτυρήσαντος εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει αφξδ΄ (1564), αποδερματισθέντος ζώντος και τελειωθέντος.

Δούκας ο ευλογημένος του Χριστού Νεομάρτυς, ο Μυτιληναίος, ήτο νέος πολύ ωραίος, σώφρων και εχθρός των σαρκικών ηδονών. Επειδή δε ήτο ράπτης την τέχνην, τον εκάλουν οι αγάδες και οι μεγιστάνες και έρραπτε τα ενδύματά των. Ως εκ τούτου εισήρχετο συχνάκις εις τας οικίας των Αγαρηνών. Βλέπουσα δε τούτον μεγάλη τις κυρία καταγομένη εκ γένους ευγενούς αξιωματούχων, ηράσθη τούτου.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων ΕΥΣΕΒΙΟΥ, ΝΕΩΝΟΣ, ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΛΟΓΓΙΝΟΥ και ετέρων τεσσάρων των δια του Αγίου Γεωργίου πιστευσάντων τω Χριστώ και μαρτυρησάντων.

Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και οι έτεροι τέσσαρες Άγιοι Μάρτυρες, οι δια του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πιστεύσαντες εις τον Χριστόν, ήσαν κατά τον καιρόν κατά τον οποίον εμαρτύρησεν ο Άγιος Γεώργιος. Αφού δε εκείνος ετελειώθη, διέταξεν ο ασεβής Διοκλητιανός, όπως όλοι οι απανταχού ευρισκόμενοι Χριστιανοί και μάλιστα όσοι είναι φυλακισμένοι εξ αιτίας του Μαρτυρίου και των θαυμάτων του Αγίου Γεωργίου, υποχρεωθώσι να θυσιάζωσιν εις τους ψευδωνύμους θεούς και ούτω να αφήνωνται ελεύθεροι.

Τη ΚΔ΄ (24ην) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΑΣΙΚΡΑΤΟΥΣ και ΒΑΛΕΝΤΙΩΝΟΣ.

Πασικράτης και Βαλεντίων οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες κατήγοντο εκ του Δοροστόλου της εν τη Ευρώπη Μοισίας· ήσαν δε στρατιώται εις λεγεώνα τινά, ήτοι τάγμα στρατιωτικόν, απαρτιζόμενον από εξ χιλιάδας ανδρών· ήτο δε κατά την εποχήν εκείνην έπαρχος τις εις τα μέρη εκείνα Αυλοζάνης καλούμενος.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ του Στρατηλάτου Γότθου.

Σάββας ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του κατά τα έτη σο΄- σοε΄ (379 – 275) βασιλεύσαντος. Ούτος κατήγετο εκ της Γοτθίας, είχε δε το αξίωμα του Στρατηλάτου εν Ρώμη. Πιστός δε ων Χριστιανός επεμελείτο τους Αγίους Μάρτυρας του Χριστού, τους ευρισκομένους εις τας φυλακάς, αγωνιζόμενος συγχρόνως δια την άσκησιν της αρετής και την εν γένει καθαρότητα του βίου, ων ένεκα έλαβε παρά Θεού την χάριν να εκδιώκη τα πονηρά πνεύματα μακράν των ανθρώπων.

Τη ΚΔ΄ (24η) Απριλίου μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΕΛΙΣΑΒΕΤ της Θαυματουργού.

Ελισάβετ η Οσία Μήτηρ ημών η Θαυματουργός, εκ νεαράς ηλικίας υποβληθείσα εις ασκητικούς αγώνας, έλαβε παρά Κυρίου την Χάριν των ιαμάτων, θεραπεύουσα διάφορα πάθη και ασθενείας. Ταύτης της Οσίας η γέννησις εδηλώθη άνωθεν δια θείας αποκαλύψεως και προεμηνύθη παρά Θεού, ότι μέλλει να γίνη σκεύος εκλογής.

Τη ΚΓ΄ (23η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Τροπαιοφόρου.

Γεώργιος ο ένδοξος και θαυμαστός και μέγας Μάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284-305), κατήγετο δε εκ της Καππαδοκίας της Μικράς Ασίας. Γονείς του υπήρξαν περιφανείς και λαμπροί άρχοντες, διέλαμψε δε και ο ίδιος εις τα αξιώματα, πρότερον μεν έχων το αξίωμα του Τριβούνου, ύστερον δε, όταν έμελλε να μαρτυρήση, το του κόμητος (ήτοι επάρχου ή ηγεμόνος ή και στρατηλάτου). Όταν δε ο ασεβής Διοκλητιανός εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών και επρόσταξεν, όσοι μεν Χριστιανοί αρνούνται τον Χριστόν, να αξιούνται βασιλικών τιμών, όσοι δε δεν πείθονται να τον αρνηθώσιν, αυτοί να θανατώνωνται, τότε ο μέγας Γεώργιος, παρουσιασθείς προ του Διοκλητιανού, διεκήρυξεν εαυτόν Χριστιανόν και ήλεγξε την των ειδώλων πλάνην και ασθένειαν, μυκτηρίζων τους εις αυτά πιστεύοντας.

Τη ΚΓ΄ (23η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο μαρτυρήσας εν τη πόλει της Πτολεμαϊδος, εν έτει αψνβ΄ (1752), μαχαίραις κατακοπείς, τελειούται.

Γεώργιος ο του Χριστού καλλίνικος Νεομάρτυς ήτο Κύπριος την πατρίδα, νέος κατά την ηλικίαν, ωραίος κατά την όψιν, φρόνιμος κατά τον νουν και σώφρων εις τα ήθη. Αναχωρήσας δε από την πατρίδα του μετέβη εις την Πτολεμαϊδα, την νυν λεγομένην Άκρι, όπου προσελήφθη ως υπηρέτης παρά τινος ευρωπαίου πρέσβεως. Συχνάκις δε μετέβαινεν εις τούρκισσάν τινα, πτωχήν, δια να αγοράζη αυγά δια τον οίκον του αυθέντου του. Είχε δε αύτη και κοράσιον εις νόμιμον ηλικίαν.

Τη ΚΓ΄ (23η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΛΑΖΑΡΟΥ του εκ Βουλγαρίας, αθλήσαντος εν έτει αωβ΄ (1802).

Λάζαρος ο γενναίος του Χριστού στρατιώτης και Μάρτυς καλλίνικος κατήγετο από τα μέρη της Βουλγαρίας, εκ πόλεως καλουμένης Γαμπροβον, υιός υπάρχων γονέων Χριστιανών Ορθοδόξων. Αναχωρήσας δε από την πατρίδα του την Βουλγαρίαν, επορεύθη εις την Ανατολήν και κατέληξεν εις πόλιν καλουμένην Σώμα, πλησίον της Περγάμου, όπου και έγινε ποιμήν προβάτων. Ενώ δε έβοσκε τα πρόβατα εις υψηλόν τινα και έρημον τόπον, εν μια των ημερών, ενώ εκοιμάτο, διήλθεν εκείθεν τυχαίως γυνή τις Τούρκισσα, εναντίον της οποίας ώρμησε, με πολλήν αγριότητα, ο κύων της ποίμνης.

Τη ΚΒ΄ (22α) Απριλίου, μνήμη της προς Χριστόν γνωρίσεως του Αγίου ενδόξου Αποστόλου ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ος εστι Σίμων ο Ζηλωτής.

Ναθαναήλ ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος εγεννήθη εν Κανά της Γαλιλαίας όπου και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, προσκληθείς εις τον γάμον μετά της Παναχράντου Μητρός Του, εποίησε το πρώτον του θαύμα δια της μεταβολής του ύδατος εις οίνον.

Τη ΚΒ΄ (22α) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Συκεώτου Επισκόπου Αναστασιουπόλεως.

Θεόδωρος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο Επίσκοπος Αναστασιουπόλεως, εγεννήθη κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565) εις χωρίον της Γαλατίας Συκεοί καλούμενον, εξ ου και Συκεώτης απεκλήθη. Γονείς του υπήρξαν ο βασιλικός αποκρισάριος Κοσμάς και πόρνη τις γυνή ονόματι Μαρία. Παρά το γεγονός όμως ότι ο μακάριος ούτος ανήρ υπήρξε νόθος υιός τοιούτων γονέων, αυτός ανήλθεν εις την ανωτάτην βαθμίδα της αρετής και ηξιώθη όχι μόνον να γίνη Επίσκοπος και να διαπρέψη εις τον έντιμον βίον, αλλά και να καταταγή μετά των Αγίων δια τας πολλάς αυτού αρετάς τε και χάριτας. Ακούσατε όμως τον κατά πλάτος Βίον αυτού, ίνα πολλήν την ωφέλειαν λάβητε.

Τη ΚΑ΄ (21η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Επισκόπου, ΠΡΟΚΟΥΛΟΥ, ΣΩΣΣΟΥ και ΦΑΥΣΤΟΥ Διακόνων, ΔΙΣΙΔΕΡΙΟΥ Αναγνώστου, ΑΚΟΥΤΙΟΥ και ΕΥΤΥΧΙΟΥ.

Ιανουάριος ο Επίσκοπος και Μάρτυς του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι συν αυτώ Άγιοι Ιερομάρτυρες Πρόκουλος, Σώσσος και Φαύστος οι Διάκονοι και οι Άγιοι Μάρτυρες Ακούτιος και Ευτύχιος ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ -τε΄ (284-305) . Ευρίσκοντο δε οι Άγιοι ούτοι εις την Καμπανίαν της Ιταλίας, της οποίας ηγεμόνευε τότε ο άρχων Τιμόθεος. Συλληφθέντες λοιπόν τότε οι Άγιοι ούτοι κατεδικάσθησαν εις πικράς και διαφόρους τιμωρίας και συνεπλήρωσαν τον δρόμον του Μαρτυρίου.

Τη ΚΑ΄ (21η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ή ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑΣ της βασιλίσσης και των θεραπόντων αυτής ΑΠΟΛΛΩ, ΙΣΑΑΚΙΟΥ και ΚΟΔΡΑΤΟΥ.

Αλεξάνδρα ή Αλεξανδρία η του Χριστού Μάρτυς ήτο σύζυγος του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305). Βλέπουσα δε τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον γενναίως αντεπεξερχόμενον κατά των επιβαλλομένων εις αυτόν τιμωριών και απρόσβλητον μένοντα, κτυπώμενον εις την κοιλίαν με το ακόντιον και ουδόλως βλαπτόμενον, δενόμενον εις τον τροχόν εκείνον, τον έχοντα πέριξ αυτού εμπεπηγμένα σίδηρα κοπτερά και διαμελιζόμενον κατά το σώμα εις πολλά τεμάχια, κατόπιν δε πάλιν υγιά και ακέραιον γενόμενον και εμφανισθέντα εις τον βασιλέα καθ’ ην στιγμήν εκείνος εθυσίαζεν εις τα είδωλα και ότι, εξ αιτίας του παραδόξου τούτου θαύματος, έκαμε πολλούς να πιστεύσωσιν εις τον Χριστόν, εκ των οποίων άλλοι μεν απεκεφαλίσθησαν, άλλοι δε εκλείσθησαν εις φυλακάς, ταύτα, λέγω, τα παράδοξα και υπερφυσικά θαύματα βλέπουσα η μακαρία Αλεξάνδρα κατεφρόνησε την δόξαν της βασιλείας και πιστεύσασα εις τον Χριστόν ωμολόγησε εαυτήν Χριστιανήν ενώπιον του συζύγου της Διοκλητιανού.

Τη ΚΑ΄ (21η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Μαξιμιανός ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου Β΄ του βασιλέως του καλουμένου Μικρού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450), κατήγετο δε εκ της παλαιάς Ρώμης, εξ ης και μετέβη εις Κωνσταντινούπολιν.

Τη ΚΑ΄ (21η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ του Σιναϊτου.

Αναστάσιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, απαρνηθείς τον κόσμον και τα εν τω κόσμω και τον Σταυρόν αυτού επ’ ώμων αναλαβών, κατά την εντολήν του Κυρίου (Ματθ. ιστ: 24, Μάρκ. η:34, Λουκ. θ:23), ηκολούθησε προθύμως τον Χριστόν καρείς Μοναχός. Γενόμενος δε εραστής των μεγαλυτέρων αγώνων της αρετής, μετέβη εις Ιεροσόλυμα και αφ’ ου προσεκύνησε τους Αγίους και σεβασμίους Τόπους επορεύθη εις το Σίναιον Όρος. Ευρών δε εκεί Μοναχούς, οι οποίοι διέτριβον εν ασκητική πολιτεία, έμεινε μετ’ εκείνων υποτασσόμενος και υπηρετών αυτούς. Όθεν επειδή εγένετο πολύ ταπεινόφρων, έλαβε παρά Θεού δωρεάς γνώσεως και σοφίας πολλής, δια της οποίας συνέγραψε Βίους Αγίων Πατέρων και συνέθεσε ψυχωφελείς λόγους. Φθάσας δε εις βαθύτατον γήρας προς Κύριον εξεδήμησε. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου ΙΩΑΣΑΦ του βασιλέως, του συνασκητού του Οσίου Αθανασίου του εν τω Μετεώρω εν ειρήνη τελειωθέντος.

Ιωάσαφ ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών ούτος εγεννήθη περί τα μέσα του ΙΔ΄ (14^ου) αιώνος. Πατήρ του ήτο ο σερβικής καταγωγής αλλ’ εξ Ελληνίδος μητρός γεννηθείς ευλαβέστατος και χριστιανικώτατος δεσπότης της Ηπείρου και Θεσσαλίας Συμεών Ούρεσης, σερβιστί Ουρώς, και μήτηρ του η Θωμαϊς, θυγάτηρ του δεσπότου της Ηπείρου Ιωάννου Β΄ του Παλαιολόγου, έλαβε δε ο Όσιος κατά το Άγιον Βάπτισμα το όνομα Ιωάννης.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του κτίσαντος την Μονήν του Μετεώρου εν ειρήνη τελειωθέντος.

Αθανάσιος ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών ο Μετεωρίτης κατήγετο από την Ελλάδα, πατρίδα έχων την Νέαν Πάτραν ήτοι την νυν καλουμένην Υπάτην της Φθιώτιδος, εν η και εηεννήθη περί το έτος ατε΄ (1305), υιός υπάρχων γονέων πλουσίων και επιφανών, ονομασθείς κατά το άγιον Βάπτισμα Ανδρόνικος.

Τη Κ΄ (20ην) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ του Παλαιολαυρίτου.

Ιωάννης ο Όσιος Πατήρ ημών ο καλούμενος Παλαιολαυρίτης, τρωθείς εκ νεαράς ηλικίας από την αγάπην του Χριστού, προσεκολλήθη εις Αυτόν, εγκαταλείψας δε την τρυφήν και την υπερηφάνειαν της παρούσης ζωής, απεξενώθη από την πατρίδα και τους συγγενείς του και άρας επί των ώμων αυτού τον Σταυρόν του Κυρίου, μετέβη εις ξένην και άγνωστον χώραν. Διότι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εξενιτεύθη και εγεννήθη εις ξένον τόπον. Ελθών δε εις τα Ιεροσόλυμα και προσκυνήσας τους Αγίους Τόπους, μετέβη εκείθεν εις την Μονήν του Οσίου Χαρίτωνος και απεδύθη εις πνευματικούς αγώνας. Όθεν, καλώς τελέσας πάσαν πράξιν αρετής, απήλθε προς Κύριον.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, ο Άγιος Ιερομάρτυς ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Αντιοχείας Επίσκοπος ξίφει τελειούται.

Αι περί του Αγίου τούτου Ιερομάρτυρος Αναστασίου σωζόμεναι πληροφορίαι συγχέονται μετά περιστατικών του Βίου και άλλων συνωνύμων Αγίων και μάλιστα του Οσίου Πατρός ημών Αναστασίου του Σιναϊτου, ούτινος η μνήμη επιτελείται κατά την αύριον 21^ην Απριλίου. Οι Συναξαρισταί εις τον σήμερον εορταζόμενον Άγιον Αναστάσιον ουδένα υπόμνημα παραθέτουσιν, τουτ’ αυτό ακολουθεί και εν τοις Μηναίοις.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΒΙΚΤΩΡΟΣ, ΖΩΤΙΚΟΥ, ΖΗΝΩΝΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ, ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, ΘΕΩΝΑ και ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ.

Βίκτωρ ο ένδοξος Μάρτυς του Χριστού και οι λοιποί μετ’ αυτού συμμαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες εμαρτύρησαν κατά τους χρόνους του ασεβούς Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305), ότε και ο τροπαιοφόρος και πολύαθλος Μάρτυς του Χριστού Γεώργιος συνελήφθη και εβασανίζετο, τελών, αν και εν βασάνοις, τα παράδοξα εκείνα θαυμάσια.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Τριχινά.

Θεόδωρος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος πατρίδα μεν είχε την περιφανή Κωνσταντινούπολιν, γονείς δε πλουσίους και ευσεβείς. Έχων δε από της παιδικής του ηλικίας κλίσιν προς την Μοναχικήν πολιτείαν απεσύρθη εις μίαν των εν Κωνσταντινουπόλει Μονών, ήτις μετά ταύτα εκ της προσωνυμίας του Οσίου τούτου Πατρός ωνομάσθη του Τριχινά.

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΖΑΚΧΑΙΟΥ.

Ζακχαίος ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο ο σπουδαίος και πλούσιος εκείνος αρχιτελώνης, περί του οποίου ομιλεί ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς εις το κατ’ αυτόν Ευαγγέλιον (ιθ: 1-10), διωρισμένος ων εις το αξίωμα του αρχιτελώνου υπό των Ρωμαίων. Ούτος, ως μανθάνομεν εκ της περικοπής ταύτης του Ιερού Ευαγγελίου, επειδή ήτο πολύ μικρός κατά το ανάστημα και δεν ηδύνατο ένεκεν του συρρεύσαντος πλήθους να ίδη δια των ιδίων αυτού οφθαλμών, ως επόθει, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν διερχόμενον εκ της Ιεριχούς, ανέβη επί τινος συκομορέας, όπως ίδη Αυτόν.

Χριστός Ανέστη !!!

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ του Εσφιγμενίτου.

Αγαθάγγελος ο ένδοξος του Χριστού νέος Οσιομάρτυς, της Αίνου το βλάστημα και της σεβασμίας Μονής του Εσφιγμένου το καύχημα, ήθλησεν εν Σμύρνη ολίγον προ της Ελληνικής Επαναστάσεως. Τούτου τον θαυμάσιον Βίον και το υπέρ της αγάπης του Χριστού Μαρτύριον μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα πολλήν και υμείς την ωφέλειαν λάβητε. Διότι και ειδικώτερον δια το Μαρτύριον του μακαρίου τούτου Νεομάρτυρος Αγαθαγγέλου, αλλά και γενικώτερον δι’ όλα τα Μαρτύρια και τους Βίους των επί Τουρκοκρατίας διαλαμψάντων Αγίων γνωστόν είναι εις πάντας ποίαν ωφέλειαν επροξένησαν ταύτα εις το πολυπαθές γένος ημών, κατά τους σκοτεινούς χρόνους της δουλείας.

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, ο Όσιος ΣΥΜΕΩΝ ο Ηγούμενος της εν Άθω Ιεράς Μονής του Φιλοθέου,

ο μονοχίτων και ανυπόδητος, ο και κτίτωρ της εν τω όρει του Φλαμουρίου Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδος, εν ειρήνη τελειούται.                                    

Συμεών ο εν Οσίοις Οσιώτατος και εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών ο της εν Άθω Ιεράς Μονής του Φιλοθέου ηγουμενεύσας πρώην και είτα κτίτωρ γενόμενος της εν τω όρει Φλαμούριον του Πηλίου και πλησίον της Ζαγοράς Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδος, ο μονοχίτων και ανυπόδητος, ο ουράνιος αυτός άνθρωπος και επίγειος Άγγελος, εγεννήθη εις το χωρίον Βαθύρρευμα το πλησίον της Αγυιάς του Βόλου κείμενον περί το έτος αφ΄ (1500) από Χριστού, απ’ αυτού δε και ωρμήθη εις τους δι’ αγάπην Χριστού ασκητικούς και υπέρ άνθρωπον αγώνας, περί των οποίων καταλεπτώς ακούσατε.

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΡΥΦΩΝΟΣ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Τρύφων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ο Κωνσταντινουπόλεως Αρχιεπίσκοπος έζησεν επί του βασιλέως Ρωμανού του νέου, του υιού Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογεννήτου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 959 – 963.

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ Επισκόπου Πισιδίας του Ομολογητού.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ο Επίσκοπος Πισιδίας έζησε κατά τους χρόνους των εικονομάχων, αφιερωμένος ων παιδιόθεν εις τον Θεόν. Ένεκα δε της υπερβολικής αρετής του εχειροτονήθη Επίσκοπος Πισιδίας. Επειδή δε εκ συνεργείας του διαβόλου εκινήθη εις την Εκκλησίαν του Θεού η αίρεσις των εικονομάχων και επέμποντο πανταχού γράμματα, ίνα συναχθώσι ταχέως εις την Κωνσταντινούπολιν άπαντες οι Αρχιερείς, μετέβη εκεί και ο Άγιος ούτος· επειδή δε δεν εδέχθη να συμφωνήση με τους αιρετικούς και να αρνηθή την των αγίων Εικόνων προσκύνησιν, τούτου ένεκα κατεδικάσθη εις εξορίαν και κακοπάθειαν, εις την οποίαν διανύσας το υπόλοιπον της ζωής του, απήλθε προς Κύριον, ίνα παρ’ Εκείνου λάβη της ομολογίας τον στέφανον.

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του εν Πέργη της Παμφυλίας.

Θεόδωρος ο Άγιος ούτος Μάρτυς του Χριστού ήτο επί της βασιλείας Αντωνίνου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ρλη΄ - ρξα΄ 9138 – 161), καταγόμενος εκ Πέργης της Παμφυλίας. Κατά την εποχήν εκείνην ήτο ηγεμών τις εις την Πέργην, Θεόδωρος καλούμενος, όστις συνήθροιζε τους νέους της επαρχίας και τους έστελλεν εις τον βασιλέα της Ρώμης Αντωνίνον, δια να τους κάμνη στρατιώτας του.

Τη ΙΘ΄ (19η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ του Ιεροσολυμίτου.

Συγκεχυμένα φέρονται παρά τοις Συναξαρισταίς τα περί του Αγίου τούτου Ιερομάρτυρος Παφνουτίου, καθότι άλλοι μεν ταυτίζουν τούτον προς τον μέγαν Αιγύπτιον Αναχωρητήν Παφνούτιον, τον κατά την κε΄ (25^ην) του Σεπτεμβρίου εορταζόμενον (βλ. τομ. Θ΄ έκδ. α΄ σελ. 492 – 505, έκδ. β΄ σελ. 534- 548), έτεροι δε άλλον θεωρούσι τούτον από εκείνον. Παρά τισι Συναξαρισταίς διαφέρει και η ημέρα της μνήμης αυτού, καθότι άλλοι μεν σημειούσι ταύτην κατά την σήμερον ιθ΄ (19^ην) Απριλίου (Συναξαριστής Οσίου Νικοδήμου, Μηναία κ.λ.π.), άλλοι δε κατά την αύριον κ΄ (20^ην) Απριλίου αναγράφουσιν αυτήν (Λαυρεωτικός Κώδιξ Ι΄ 70 ΙΔ΄ αιώνος, Κώδιξ 53 Μονής Βλατέων ΙΕ΄ αιώνος και άλλοι). Εν τω Συναξαριστή του Οσίου Νικοδήμου η μνήμη αυτού σημειούται άνευ τινός Υπομνήματος·

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ, μαθητού του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου.

Ιωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε κατά τον Η΄ αιώνα, μισήσας δε τον κόσμον εκ νεαράς ηλικίας, ηγάπησε τον Χριστόν και πορευθείς προς τον μέγαν Γρηγόριον τον Δεκαπολίτην, έγινε παρά τούτου Μοναχός, εις το εξής δε παρέμενε μετ’ αυτού, αγωνιζόμενος καθ’ όλα και υπηρετών τον Θεόν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ του Στρατηλάτου, του Γότθου.

Σάββας ο Άγιος Μάρτυς, ο Γότθος, ήκμασε κατά τους χρόνους των βασιλέων Ουαλεντιανού του μεγάλου (364 – 375) και Ουάλεντος (364 – 378), των αυταδέλφων, διέτριβε δε  εις την Γοτθίαν, την κατά Κριμαίαν, πκησίον του Καφά. Μικρόν δε παιδίον ακόμη προετίμησε την Πίστιν του Χριστού και εχλεύαζε τους λατρεύοντας τα είδωλα, όχι δε μόνον δεν εδέχετο να φάγη από τα σφάγια, τα οποία προσέφερον εις τα είδωλα, αλλά προς τούτοις ημπόδιζε και τους θέλοντας να τρώγωσι ταύτα ειδωλολάτρας, διδάσκων αυτούς την εις Χριστόν Πίστιν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών και Ομολογητού ΚΟΣΜΑ Επισκόπου Χαλκηδόνος.

Κοσμάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε κατά τον Θ΄ αιώνα. Ανατραφείς δε δια του γάλακτος της ασκήσεως και καθαρίσας εαυτόν δια των πνευματικών αγώνων της αρετής, έγινε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Διο και όταν αργότερον ετιμήθη με το αξίωμα της Ιερωσύνης, κατέστη και Ποιμήν θεοπρόβλητος της εν Χαλκηδόνι Αγίας Εκκλησίας.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, η Οσία μήτηρ ημών ΑΘΑΝΑΣΙΑ η Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Αθανασία η Οσία Μήτηρ ημών, η Θαυματουργός, η της αθανασίας επώνυμος, εγεννήθη εις την νήσον Αίγιναν υπό γονέων ευσεβών και ευγενών, υπό των οποίων και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αφού δε η μακαρία εξέμαθε καλώς το Ψαλτήριον και πάσαν την Εκκλησιαστικήν Ακολουθίαν, εσπούδαζε να αφιερώση εαυτήν εις τον Θεόν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απρολίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο εξ Ιωαννίνων, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, εν έτει αφκστ΄ (1526), πυρί και ξίφει τελειούται.

Ιωάννης, ο γενναιότατος και χαριτώνυμος Μάρτυς του Χριστού, πατρίδα είχε τα περίφημα Ιωάννινα· γεννηθείς δε από γονείς ευσεβείς και φιλοθέους, ανετράφη υπ’ αυτών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, συντρέχων πάντοτε εις τας Εκκλησίας και ακροώμενος μετά προσοχής τους θείους λόγους. Εξέμαθε δε και την ραπτικήν τέχνην, τα εκ της οποίας εξοικονομούμενα διένεμεν εις τρία μέρη και το μεν εν μέρος εξώδευεν εις ελεημοσύνας, το άλλο διέθετε δια τους γονείς του και το τρίτον εδαπάνα δια την συντήρησίν του.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο Κουλικάς, ο μαρτυρήσας εν έτει αφξδ΄ (1564), ογκίνοις τελειούται.

Ιωάννης ο ευλογημένος Άγιος Οσιομάρτυς ήτο άνθρωπος κατά πολύ φρόνιμος και ζηλωτής. Ημέραν δε τινά συνωμίλει περί Πίστεως μετά των Αγαρηνών, αυτοί δε φθονούντες τον Άγιον Οσιομάρτυρα έδειραν αυτόν και κατόπιν τον ωδήγησαν εις τον κριτήν, εις τον οποίον εμαρτύρησαν ψευδώς, ότι ύβρισε την πίστιν των. Τότε ο κριτής του είπε να αρνηθή τον Χριστόν δια να τον αφήση ελεύθερον. Ο δε Μάρτυς απεκρίθη μετά μεγάλου θάρρους και είπε· «Να μη το δώση ο Θεός να αρνηθώ εγώ ποτέ τον Κύριόν μου Ιησούν Χριστόν, έστω και αν εις μυρίους θανάτους με καταδικάσητε». Τότε ώρισεν ο κριτής και τον έρριψαν εις τας σιδηράς ακάνθας, ούτως δε ετελειώθη ο μακάριος και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.                                        

Τη ΙΖ΄ (17η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΑΚΑΡΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κορίνθου του εν τη νήσω Χίω ασκήσαντος και εν αυτή οσίως εν έτει αωε΄ (1805) τελευτήσαντος και προς Κύριον μεταστάντος.

Μακάριος ο εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο της Κορίνθου Αρχιεπίσκοπος και της νήσου Χίου το καύχημα, το της αρετής ακροθίνιον, ο εν τοις εσχάτοις καιροίς διαλάμψας, εορτάζεται σήμερον, Οσιώτατοι Πατέρες και αδελφοί ευλαβέστατοι, του οποίου τον Βίον συνέγραψεν ο ρητορικώτατος κάλαμος του πνευματικού αυτού τέκνου και μεγάλου διδασκάλου Αθανασίου του Παρίου, διο εντείνατε την προσοχήν σας, ίνα ακούσητε Βίον γλυκύτατον νέου μεγάλου Αγίου από τοιούτον μέγαν διδάσκαλον γεγραμμένον και μεγάλως θέλετε πνευματικώς ευφρανθή.

Τη ΙΖ΄ (17η) Απριλίου, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ΑΓΑΠΗΤΟΣ ο Πάπας Ρώμης εν ειρήνη τελειούται.

Αγαπητός Α΄ ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Ρώμης Επίσκοπος, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του μεγάλου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Ούτος ανατραφείς μετά πάσης αρετής και ασκήσεως, ανεβιβάσθη εις το της Αρχιερωσύνης αξίωμα και έγινε Πάπας της Ρώμης. Έπειτα ηθέλησε να μεταβή εις Κωνσταντινούπολιν, ίνα συναντήση τον βασιλέα Ιουστινιανόν. Καθ’ οδόν δε ευρισκόμενος ο Άγιος έδωκεν απόδειξιν της αρετής του και της προς τον Θεόν παρρησίας αυτού.

Τη ΙΖ΄ (17η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΔΡΙΑΝΟΥ του Νέου.

Αδριανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο εις εκ των Χριστιανών εκείνων, οι οποίοι, συλληφθέντες υπό των ειδωλολατρών, εφυλακίσθησαν. Εν ω δε οι ειδωλολάτραι προσέφερον θυσίας εις τους ψευδωνύμους θεούς των, εξήγαγον και τούτον τον Άγιον εκ της φυλακής και τον ηνάγκαζον να πλησιάση και αυτός εις τον βωμόν και να προσφέρη λιβανωτόν, ήτοι θυμίαμα εις τους δαίμονας.

Τη ΙΖ΄ (17η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΣΥΜΕΩΝ Επισκόπου Περσίας και των συν αυτώ ΑΥΔΕΛΛΑ Πρεσβυτέρου, ΓΟΘΑΖΑΤ, ΦΟΥΣΙΚ και ετέρων Χιλίων Εκατόν Πεντήκοντα.

Συμεών, Αυδελλάς, Γοθαζάτ, Φουσίκ και οι μετ’ αυτών συναθλήσαντες έτεροι χίλιοι εκατόν πεντήκοντα Άγιοι Μάρτυρες έζων εις την Περσίαν κατά τους χρόνους Σαβωρίου του βασιλέως των Περσών 325 – 379 και Κωνσταντίνου του μεγάλου, βασιλέως των Ρωμαίων 307 – 337. Ήσαν δε ο Συμεών Επίσκοπος και πνευματικός προϊστάμενος όλων των εκεί Χριστιανών, ο Αυδελλάς Πρεσβύτερος, οι δε λοιποί άρχοντες και αρχόμενοι του βασιλείου των Περσών.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Παρθένων και αυταδέλφων ΑΓΑΠΗΣ, ΕΙΡΗΝΗΣ και ΧΙΟΝΙΑΣ.

Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία αι Άγιαι του Χριστού Παρθενομάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού του κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305) βασιλεύσαντος. Ήσαν δε και αι τρεις αδελφαί κατά σάρκα, εκ Θεσσαλονίκης καταγόμεναι, τέκνα υπάρχουσαι ευγενών και πλουσίων γονέων.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΦΗΛΙΚΟΣ Επισκόπου, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Πρεσβυτέρου, ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΥ και ΣΕΠΤΕΜΙΝΟΥ.

Φήλιξ, Ιανουάριος, Φουρτουνάτος και Σεπτεμίνος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες έζων εις την πόλιν Τουβιουκάν της Λυκαονίας κατά τον καιρόν των αντιχρίστων βασιλέων Διοκλητιανού 384 – 305 και Μαξιμιανού 286 – 305. Ήσαν δε ο μεν Φήλιξ Επίσκοπος, ο δε Ιανουάριος Πρεσβύτερος. Κατά δε το όγδοον έτος της βασιλείας του ζεύγους εκείνου του διαβόλου, ήτοι εν έτει 294, εξεδόθη διάταγμα αυτών δια του οποίου επροστάσσετο να καίωνται εις πάσαν πόλιν και χώραν όλα τα βιβλία των Χριστιανών.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΛΕΩΝΙΔΟΥΣ, ΧΑΡΙΣΣΗΣ, ΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΗΝΗΣ, ΚΑΛΛΙΔΟΣ, ΝΟΥΝΕΧΙΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ και ΘΕΟΔΩΡΑΣ.

Λεωνίδης ο Άγιος Μάρτυς μετά των συναθλησασών μετ’ αυτού Αγίων Γυναικών Χαρίσσης, Νίκης, Γαληνής, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης και Θεοδώρας, έζων επί της βασιλείας του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251), κατήγοντο δε εκ της Πελοποννήσου, ήτο δε ο Άγιος ούτος Λεωνίδης έξαρχος πνευματικού χορού.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΕΙΡΗΝΗΣ.

Ειρήνη η Αγία Μάρτυς αύτη ευρίσκετο κατά τον καιρόν του Πάσχα εις την Ελλάδα, όταν εμαρτύρησεν ο Άγιος Λεωνίδης και αι συν αυτώ Άγιαι Γυναίκες. Αύτη λοιπόν, δοξολογούσα τον Θεόν μετά των τότε Χριστιανών εις ιδιαιτέραν τινά Εκκλησίαν, επροδόθη εις τον άρχοντα και συλληφθείσα ερρίφθη εις την φυλακήν. Έπειτα εξαγαγόντες αυτήν εκ της φυλακής, έκοψαν την γλώσσαν της και εξερρίζωσαν τους οδόντας αυτής. Τελευταίον δε την απεκεφάλισαν και ούτως ανήλθεν η μακαρία εις τα ουράνια στεφανηφόρος.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΜΙΧΑΗΛ ο Βουρλιώτης, ο εν Σμύρνη μαρτυρήσας εν έτει αψοβ΄ (1772), ξίφει τελειούται.

Μιχαήλ ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, ήτο δε χαλκουργός την τέχνην, νέος εις την ηλικίαν έως δέκα οκτώ ετών και ωραίος πολύ εις την όψιν. Απατηθείς δε ούτος από χαλκουργόν τινα Αγαρηνόν, ηρνήθη, φεύ! την Πίστιν του Χριστού, κατά το πρώτον Σάββατον των Νηστειών και υπηρέτει τον Αγαρηνόν με μισθόν.

Τη ΙΕ΄ (15η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων γυναικών ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ και ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ.

Αναστασία και Βασίλισσα αι Άγιαι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νέρωνος του κατά τα έτη νδ΄ - ξη΄ (54 – 68) βασιλεύσαντος, κατήγοντο δε εκ της μεγαλοπόλεως Ρώμης και ήσαν ευγενείς και πλούσιαι, εχρημάτισαν δε και μαθήτριαι των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, οίτινες και αυτοί εθανατώθησαν υπό του Νέρωνος.

Τη ΙΕ΄ (15η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ.

Κρήσκης ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ των Μύρων της Λυκίας, εκ γένους λαμπρού και περιφανούς, ήτο δε κατά την ηλικίαν προβεβηκώς. Βλέπων δε εντεινομένην την ασέβειαν και αυξανομένην την θρησκείαν των ειδώλων και ότι πολλοί ήσαν οι δεδουλωμένοι εις την πλάνην και προσέφερον θυσίας εις τα άψυχα ξόανα, ζήλω θείω κινούμενος, ο μακάριος, ήλθεν εις το μέσον των ειδωλολατρών και ενουθέτει αυτούς να απέχωσι μεν από της πλάνης ταύτης, να επιστρέψωσι δε προς τον Θεόν, ο οποίος πιστεύεται υπό των Χριστιανών και είναι δημιουργός πάσης πνοής και χορηγός πάσης ζωής. 

Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Νέου Μάρτυρος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Πελοποννησίου, αθλήσαντος εν έτει αωγ΄ (1803).

Δημήτριος ο νεοφανής Μάρτυς του Χριστού κατήγετο από την Πελοπόννησον εκ χωρίου τινός της Αρκαδίας Λιγούδιστα καλούμενον, υιός ων Χριστιανών γονέων. Ο πατήρ αυτού ωνομάζετο Ηλίας, η δε μήτηρ του απέθανεν, ότε ο Άγιος ήτο ακόμη βρέφος μικρόν και δεν την εγνώρισε καθόλου, είχε δε και αδελφόν μεγαλύτερον. Ο πατήρ του, μετά τον θάνατον της πρώτης του συζύγου, έλαβε και δευτέραν τοιαύτην, η οποία, καθό μητρυιά, όχι μόνον δεν είχε καμμίαν επιμέλειαν δια τους προγονούς της, αλλ’ όλως αντιθέτως, εφέρετο ως μητρυιά.

Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΘΩΜΑΪΔΟΣ.

Θωμαϊς η Αγία Μάρτυς εγεννήθη εις την Αλεξάνδρειαν, όπου και ανετράφη καλώς και εξεπαιδεύθη υπό των γονέων της. Έπειτα συζευχθείσα μετ’ ανδρός έζη εις τον οίκον της ηγαπημένη με τον άνδρα της και διάγουσα την ζωήν της με κοσμιότητα και σωφροσύνην.

Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΡΔΑΛΙΩΝ ο μίμος, πυρί τελειούται.

Αρδαλίων ο Άγιος Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305), κατεγίνετο δε εις τα θέατρα και τας κωμωδίας και εμιμείτο τας κινήσεις ενός εκάστου, υποκρινόμενος τα των άλλων πάθη και δράματα.

Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ, ΠΟΥΔΗ και ΤΡΟΦΙΜΟΥ.

Αρίσταρχος, Πούδης και Τρόφιμος οι Άγιοι Απόστολοι ήσαν εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων, ηκολούθησαν δε τον μέγαν Απόστολον Παύλον, κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Χριστού και συγκακοπαθούντες μετά του διδασκάλου αυτών Παύλου εις όλους τους διωγμούς αυτού και τους πειρασμούς.

Τη ΙΓ΄ (13ην) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΥ, ΜΑΞΙΜΟΥ και ΔΑΔΑ, ων η Σύναξις τελείται εν τοις Βιγλεντίου.

Κυντιλιανός, Μάξιμος και Δάδας οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους των ασεβών βασιλέων Διοκλητιανού (284 – 305) και Μαξιμιανού (286 – 305), έζων δε εις το Δορόστολον της δευτέρας Μοισίας. Εκδοθέντων δε τότε διαταγμάτων υπό των αντιχρίστων εκείνων βασιλέων, δι’ ων εκηρύττετο αμείλικτος κατά των Χριστιανών διωγμός, συνελήφθησαν και ούτοι οι μακάριοι εις τι κτήμα αυτών καλούμενον Οζοβία και παρεδόθησαν εις τους υπάτους Ταρκυϊνον και Γαβίνιον. Κριθέντες δε υπ’ αυτών και ομολογήσαντες τον Χριστόν, ερρίφθησαν εις την φυλακήν.

Τη ΙΓ΄ (13η) Απριλίου μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΑΡΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.

Μαρτίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Ρώμης μακάριος Επίσκοπος, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κώνσταντος Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη χμα΄ - χξη΄ (641- 668), όστις εφονεύθη εις τας εν Σικελία Συρακούσας, εντός του λουτρού του λεγομένου Δάφνη, δεχθείς τραύμα εις την κεφαλήν δια τινος κάδου, υπό του Ανδρέου Τρωϊλου. Ούτος λοιπόν ο θεσπέσιος Μαρτίνος, δια την Ορθόδοξον Πίστιν ωδηγήθη βιαίως από της Ρώμης εις την Κωνσταντινούπολιν, μετ’ άλλων δυτικών Επισκόπων, κατά προσταγήν του βασιλέως και πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας υπέμεινε μετ’ εκείνων καθ’ οδόν ο μακάριος, έως ότου φθάσωσιν εις Κωνσταντινούπολιν.

Τη ΙΒ΄ (12η) Απριλίου, ο Όσιος ΑΚΑΚΙΟΣ ο Νέος, ο εν τη κατά το Άγιον Όρος Σκήτη του Καυσοκαλυβίου ασκήσας, εν ειρήνη τελειούται εν έτει αψλ΄ (1730).

Ακάκιος ο εν Οσίοις Οσιώτατος Πατήρ ημών κατήγετο από χωρίον τι των Αγράφων Γόλιτζα καλούμενον, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, οίτινες κατά το Άγιον Βάπτισμα ωνόμασαν αυτόν Αθανάσιον. Όταν δε ο Όσιος ήτο εισέτι νήπιον, έμεινεν ορφανός από πατέρα ομού με τινα μικρότερον αδελφόν του, ανετρέφοντο δε και οι δύο υπό της μητρός αυτών, η οποία και τους εξεπαίδευε πτωχικά αναλόγως των δυνάμεών της.

Τη ΙΒ΄ (12ην) Απριλίου, μνήμη της Οσίας ΑΝΘΟΥΣΗΣ θυγατρός του βασιλέως Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου.

Ανθούσα  η βασιλόπαις και Οσία Μήτηρ ημών ήτο θυγάτηρ του μισοχρίστου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψμα΄ - ψοε΄ (741-775). Μολονότι δε η μακαρία αύτη ανετράφη εις τα βασιλικά ανάκτορα εν μέσω των ασεβώς εικονομάχων και των φιλοσάρκων ανθρώπων, αύτη υπήρξεν ευσεβεστάτη της Ορθοδοξίας υπέρμαχος σεβομένη και προσκυνούσα τας αγίας Εικόνας και αποστρεφομένη τας απολαύσεις της σαρκός και τας εν γένει αναπαύσεις του σώματος.

Τη ΙΒ΄ (12η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Επισκόπου Παρίου.

Βασίλειος ο Όσιος Πατήρ ημών έζη κατά τους χρόνους των δυσσεβών εικονομάχων, δια δε την υπερβολικήν αρετήν του και την ένθεον ζωήν την οποίαν διήλθεν, έγινεν Επίσκοπος Παρίου· μη θελήσας δε να συμφωνήση εις την αίρεσιν των εικονομάχων και να υπογράψη εις την αθέτησιν των αγίων Εικόνων, διήλθεν ο αοίδιμος όλην την ζωήν του με θλίψεις διωγμούς και στενοχωρίας, φεύγων πάντοτε από τόπου εις τόπον και υπερμαχών μεν δια τα δόγματα των θείων Πατέρων, εναντιούμενος δε και μισών τας συναγωγάς των κακοδόξων. Όθεν τον Θεόν θεραπεύσας και ευάρεστος Αυτώ εις όλα φανείς, εκοιμήθη εν ειρήνη.

Τη ΙΑ΄ (11η) Απριλίου μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΝΤΙΠΑ Επισκόπου Περγάμου.

Αντίπας ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δομετιανού, του κατά τα έτη 81 – 96 βασιλεύσαντος, σύγχρονος ων των Αγίων Αποστόλων. Υπήρχε δηλαδή κατά την εποχήν εκείνην κατά την οποίαν ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος ήτο εξόριστος εις την Πάτμον, καθώς περί τούτου ο ίδιος ο Θεολόγος γράφει εις την Αποκάλυψιν, μάρτυρα πιστόν ονομάζων τον Αντίπαν. Διότι ούτω γράφει, ως εκ προσώπου του Χριστού λέγοντος προς τον Άγγελον της εν Περγάμω Εκκλησίας· «Και εν ταις ημέραις αις Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός, ος απεκτάνθη παρ’ υμίν, όπου ο σατανάς κατοικεί» (Αποκάλ. β:13).

Τη Ι΄ (10η) Απριλίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ, ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ, ΜΑΞΙΜΟΥ, ΠΟΜΠΗΪΟΥ και ετέρων Τριάκοντα Έξ, αλλά δη και ΖΗΝΩΝΟΣ και των περί αυτόν και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και ΘΕΟΔΩΡΟΥ.

Τερέντιος ο Άγιος Μάρτυς και οι μετ’ αυτού αξιωθέντες των μαρτυρικών στεφάνων Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σνα΄ (249 – 251) και του ηγεμόνος Φουρτουνιανού, κατήγοντο δε άπαντες οι μακάριοι ούτοι εκ της Αφρικής.

Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΑΚΩΒΟΥ Πρεσβυτέρου και ΑΖΑ Διακόνου.

Ιάκωβος και Αζάς οι Άγιοι Μάρτυρες έζων εν Περσία κατά τους χρόνους του βασιλέως των Περσών Σαβωρίου Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄ - τοθ΄ (325 – 379) και του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων Κωνσταντίνου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄ - τλζ΄ (306 – 337).

Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΔΗΜΟΣ, ο μαρτυρήσας εν Σμύρνη εν έτει αψξγ΄ (1763) ξίφει τελειούται.

Δήμος ο ευλογημένος του Χριστού Νεομάρτυς κατήγετο από την περιφέρειαν της Αδριανουπόλεως, εκ χωρίου καλουμένου τουρκιστί Ουρτζούν Κιοπρού, επειδή δε ήτο αλιεύς κατά την τέχνην ευρίσκετο πάντοτε εις τα ιχθυοτροφεία. Συνέπεσε δε να εργασθή ποτε επί ένα ολόκληρον χρόνον εις εν τοιούτον ιχθυοτροφείον, πλησίον της Σμύρνης κείμενον και καλούμενον Τσακάλ Μπουρνού, από το οποίον όμως όχι μόνον ουδέν κέρδος απήλαυσεν, αλλά έμεινε και χρεωμένος εις τον Οθωμανόν ιδιοκτήτην του.

Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄ του Νέου Ιερομάρτυρος, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικομενικού Πατριάρχου,

του δι’  αγχόνης μαρτυρήσαντος εν αυτή κατά το έτος αωκα΄ (1821), υπέρ της ελευθερίας, της Πίστεως και του Ελληνικού Έθνους, επί της βασιλείας του Ασιάτου Σουλτάνου Μαχμούτ.                                     

Γρηγόριος Ε΄ ο Αγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και Μάρτυς του Χριστού εγεννήθη κατά το έτος αψδε΄ (1745) εις Δημητσάναν της Πελοποννήσου εξ ευλαβών γονέων Ιωάννου Αγγελοπούλου και Ασημίνας το γένος Παναγιωτοπούλου καλουμένων, ωνομάσθη δε κατά το άγιον Βάπτισμα Γεώργιος. Τα εγκύκλια γράμματα εξεπαιδεύθη ο Άγιος εις την πατρίδα αυτού υπό του θείου και αναδόχου του Ιεροδιδασκάλου Μελετίου Ιερομονάχου και Αθανασίου Ιερομονάχου Ρουσοπούλου, εικοσαέτης δε γενόμενος απεδήμησεν εν έτει αψξε΄ (1765) μετά του δευτέρου των διδασκάλων του εις Αθήνας όπου και εμαθήτευσε δύο σχεδόν έτη πλησίον του μεγάλου διδασκάλου Δημητρίου Βόδα.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων ΜΑΡΤΥΡΩΝ των εν τη αιχμαλωσία αναιρεθέντων εν Περσία.

Μάρτυρες οι εκ Βιζάβδης αιχμάλωτοι και εν Περσία αναιρεθέντες· τούτους εθανάτωσεν ο βασιλεύς των Περσών Σαβώριος Β΄ ο βασιλεύσας κατά τα έτη τκε΄ - τοθ΄ (325 – 379). Ούτος κατά το πεντηκοστόν τρίτον έτος της βασιλείας του διήλθε πολεμών τους τόπους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας· αλώσας δε την χώραν την ονομαζομένην Βιζάβδην, τους μεν εν αυτή ευρισκομένους στρατιώτας και εκείνους όσοι ηδύναντο να φέρωσιν όπλα εθανάτωσε, τον δε απειροπόλεμον λαόν, ήτοι τας γυναίκας, τους γέροντας και τα παιδία, τον Επίσκοπον Ηλιόδωρον και τους Πρεσβυτέρους Δησάν και Μαριάβ και όλους τους Κληρικούς, δεν εθανάτωσεν, αλλά αφήκεν αυτούς ζωντανούς.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΒΑΔΙΜΟΥ του Αρχιμανδρίτου και των Επτά μαθητών αυτού.

Βάδιμος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Σαβωρίου Β΄ μέν του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄- τοθ΄ (325 – 379), Κωνσταντίνου δε του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄- τλζ΄ (306 – 337) έχων πατρίδα την Βηθλαπάτην, καταγωγής δε τυγχάνων περιφανούς και ενδόξου. Καταφρονήσας λοιπόν την λαμπρότητα του γένους του και τον πολύν πλούτον, έγινε Μοναχός και Αρχιμανδρίτης Μοναστηρίου.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΨΥΧΙΟΥ του εν Καισαρεία.

Ευψύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της χώρας των Καππαδοκών, έζησε δε κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ -  τξγ΄ (361 – 363). Ζων δε ο μακάριος βίον άμεμπτον, έλαβε και γυναίκα νόμιμον, κατόπιν όμως θερμανθείς υπό θείου ζήλου και παραλαβών πολλούς Χριστιανούς εκρήμνισεν εκ θεμελίων τον ειδωλολατρικόν ναόν τον επονομαζόμενον της Τυχης, τον οποίον είχεν εις ιδιαιτέραν συμπάθειαν και αγάπην ο επάρατος Ιουλιανός, όστις και προσερχόμενος εις αυτόν καθ’ εκάστην προσέφερε τας θυσίας του. Αφ’ ου δε απεκαλύφθη η πράξις αύτη του Αγίου, προσέταξεν ο Παραβάτης οι μεν άλλοι Χριστιανοί να υποβληθώσιν εις εξορίας και βασάνους, ο δε Άγιος Ευψύχιος να αποκεφαλισθή, καθ’ ο αυτουργός της τοιαύτης πράξεως· όθεν αποκεφαλισθείς έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα ΑΓΑΒΟΥ, ΡΟΥΦΟΥ, ΦΛΕΓΟΝΤΟΣ και ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΥ.

Άγαβος ο Άγιος ούτος Απόστολος εκ των Εβδομήκοντα είναι ο αναφερόμενος υπό του Ευαγγελιστού Λουκά εν ταις Πράξεσι των Αποστόλων, όστις λαβών την ζώνην του Αποστόλου Παύλου έδεσεν αυτού τας χείρας και τους πόδας και προεφήτευσε περί αυτού ταύτα: «Τάδε λέγει το Πνεύμα το Άγιον.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.

Κελεστίνος Α΄ ο μακάριος Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του μικρού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450). Ήτο δε ο μακάριος ούτος καλώς ανατεθραμμένος εν πράξει και θεωρία.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο ναύκληρος, ο εν τη Κω μαρτυρήσας εν έτει αχξθ΄ (1669), πυρί τελειούται.

Ιωάννης ο του Χριστού Άγιος Νεομάρτυς ηξιώθη των μαρτυρικών στεφάνων εν τη νήσω Κω κατά το έτος 1669, έλαβε δε χώραν το Μαρτύριον αυτού ούτως: Αγαρηνοί τινες, άγνωστον δια ποίαν αιτίαν, μεταχειρισθέντες επ’ αυτού μαγικάς τινας τέχνας, τον έκαμαν έξω φρενών και έπειτα τον ετούρκευσαν.

Τη Ζ΄ (7η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ Επισκόπου Μυτιλήνης.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος εκ νεαράς ηλικίας ποθήσας τον Χριστόν, ενεδύθη το Άγιον Σχήμα των Μοναχών και ηγωνίσθη ολοψύχως εις την άσκησιν των αρετών, δι’ ο και απέκτησεν όλας τας αρετάς ο αοίδιμος, εξαιρέτως δε μάλιστα την ταπεινοφροσύνην, εγένετο δε και πολύ ελεήμων.

Τη Ζ΄ (7η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΥ.

Καλλιόπιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305), υιός μεν υπάρχων Θεοκλείας, η οποία ήτο δεδιδαγμένη την του Χριστού Πίστιν, καταγόμενος δε εκ Πέργης της Παμφυλίας.

Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, ο Όσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο ασκήσας εν τοις ορίοις της Μεγίστης Λαύρας του Άθω εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος κατήγετο εκ του Βυζαντίου, ήτοι την περιφανή Κωνσταντινούπολιν, εις την οποίαν και εγεννήθη περί τα μέσα του ΙΓ΄ (13^ου) αιώνος, εκ τούτου δε και απεκαλείτο Βυζάντιος. Ποθήσας δε ο μακάριος την κατά Χριστόν ζωήν και δη την αγγελομίμητον τοιαύτην, αφήκε τον κόσμον και τα εν τω κόσμω τερπνά και μεταβάς εις το Αγιώνυμον Όρος, εγκατεστάθη εις τα όρια της Μεγίστης Λαύρας, όπου και τον άπαντα αυτού ασκητικόν διήλθε δίαυλον διάγων εν άκρα ησυχία, συντόνω νηστεία και αδιαλείπτω νοερά προσευχή, της οποίας μάλιστα ανεδείχθη μύστης θερμότατος.

Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Σιναϊτης, ο και εν Αγίω Όρει ασκήσας εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος ο θείος Πατήρ ημών εγεννήθη εν έτει ασνε΄ (1255) εις χωρίον τι της Ασίας, ονομαζόμενον Κούκουλον, κείμενον πλησίον των Κλαζομενών. Οι γονείς του ήσαν μεν πλούσιοι και έντιμοι, αλλά θεοσεβείς και ενάρετοι. Από τούτους ανατραφείς επιμελώς, εδόθη εις διδασκάλους ευσεβείς, υφ’ ων και εδιδάχθη καλώς τα θεία και ιερά Γράμματα. Κατ’ εκείνον τον καιρόν, βασιλεύοντος του μεγάλου Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου (1282 – 1328), το γένος των Αγαρηνών ενήργει επιδρομάς εις την Ασίαν και λεηλατούντες τα μέρη εκείνα, έπαιρνον ως δούλους όλους σχεδόν τους εκεί ευρισκομένους Χριστιανούς.

Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΕΥΤΥΧΙΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ευτύχιος ο μέγας άνθρωπος του Θεού και λαμπρός Αρχιερεύς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του μεγάλου, βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄- φξε΄  (527 – 565), κατήγετο δε εκ χωρίου της Φρυγίας καλουμένου Θεία Κώμη. Οι γονείς αυτού ήσαν λαμπροί και περίβλεπτοι κατά τε τον πρόσκαιρον πλούτον και τον της αρετής, μάλιστα δε τούτου επλούτουν περισσότερον, εκαλούντο δε Αλέξανδρος και Συνεσία, ήτο δε ο πατήρ αυτού τετιμημένος με το αξίωμα του Σχολαρίου.

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ο αθλήσας εν τη Νέα Εφέσω κατά το έτος αωα΄ (1801), ξίφει τελειούται.

Γεώργιος ο ένδοξος του Χριστού Νεομάρτυς ήτο γέννημα και θρέμμα της εν Μικρά Ασία πόλεως Νέας Εφέσου, εις την οποίαν κατά το έτος αψνστ΄ (1756) εγεννήθη εκ πατρός ονόματι Νικολάου και εις την οποίαν ήθλησεν εν έτει αωα΄ (1801), αφού προηγουμένως ανένηψεν εκ του πτώματος της αμαρτίας. Διότι, ευλογητός ο Θεός. Όσον οι εχθροί μαίνονται εναντίον του Χριστιανισμού, άλλο τόσον η Ανατολή κηρύττει λαμπρώς και μεγαλύνει με αθλητικούς αγώνας Θεόν αληθινόν, Σωτήρα του κόσμου και Κριτήν των απάντων, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΔΩΡΑΣ και ΔΙΔΥΜΟΥ.

Θεοδώρα και Δίδυμος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ήκμαζον κατά τους χρόνους των ασεβών βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλευσάντων μεταξύ των ετών σπδ΄- τε΄ (284 – 305), ηγεμονεύοντος δε της Αλεξανδρείας του Ευστρατίου. Κινηθέντος δε τότε διωγμού κατά των Χριστιανών, συλληφθείσα η παρθένος αύτη Θεοδώρα και ομολογήσασα Θεόν τον Χριστόν ενώπιον πάντων, εδάρη και ερρίφθη εις την φυλακήν. Μετά παρέλευσιν δε ημερών τινών απεφυλακίσθη η Αγία και κριθείσα εκ νέου εκλείσθη κατ’ απόφασιν του ηγεμόνος εις τι πορνοστάσιον.

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΘΕΟΔΩΡΑΣ της εν Θεσσαλονίκη.

Θεοδώρα η Οσία Μήτηρ ημών, αγαπήσασα τον Χριστόν εκ νεαράς ηλικίας, ηρνήθη τον κόσμον και τα εν κόσμω και εισελθούσα εις Κοινόβιον έγινε Μοναχή· εκεί δε αγωνισθείσα απέκτησεν όλας τας αρετάς. Τόσην δε υπερβολικήν υπακοήν και τιμήν προσέφερεν η μακαρία εις όλας τας αδελφάς και μάλιστα εις την Προεστώσαν και Ηγουμένην, ώστε και μετά θάνατον εφέρθη ως να ήτο ζώσα. Επειδή λοιπόν εφύλαξε την ζωήν της καθαράν και ακηλίδωτον, αφήκεν εαυτήν στήλην ζώσαν και παράδειγμα έμψυχον αρετής δια τας λοιπάς αδελφάς του Μοναστηρίου.

Τη Ε΄ (5η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΥ και των συν αυτώ ΔΙΟΔΩΡΟΥ, ΟΥΪΚΤΩΡΟΣ, ΟΥΪΚΤΩΡΙΝΟΥ, ΠΑΠΠΙΟΥ, ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ και ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

Εις τους Αγίους τούτους Μάρτυρας ουδέν Υπόμνημα παρατίθεται εις τους Συναξαριστάς. Ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης ( «Αγιολόγιον», σελ. 252), η «Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία» (τόμος 7^ος σ. 612) και άλλοι φρονούν, ότι οι Άγιοι ούτοι είναι οι αυτοί με τους κατά την λα΄ (31^ην) Ιανουαρίου εορταζομένους, καθότι και εκείνοι τα αυτά ονόματα έχουσι, πλην τινών ελαφρών παραλλαγών. Ο Κλαυδιανός φερ’ ειπείν ονομάζεται εκεί Κλαύδιος, αλλά και ο σήμερον εορταζόμενος γράφεται εν τοις Μηναίοις Κλαύδιος. (Βλέπε τόμος Α΄, έκδ. α΄ και β΄ σελ. 722 – 723, έκδ. γ΄ σελ. 743 – 744).

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, ο Όσιος ΘΕΩΝΑΣ ο εν τη Μονή Παντοκράτορος του Άθω ασκήσας, κατόπιν δε Επίσκοπος γενόμενος, εν ειρήνη τελειούται.

Θεωνάς, ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών, ο κατά τον ιστ΄ (16^ον) αιώνα ακμάσας, ο του Πατρός των φώτων υιός, ο της Σεβασμίας Μονής της Αγίας Αναστασίας κτίτωρ και καθηγητής διδάσκαλος, ο της Θεσσαλονίκης και της Θετταλίας όλης Παναγιώτατος Ποιμενάρχης, το κλέος των Ασκητών, των Αρχιερέων το εγκαλλώπισμα και των Χριστιανών απάντων το έξοχον σεμνολόγημα.

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΠΛΑΤΩΝ, Ηγούμενος της Μονής Σακκουδεών, εν ειρήνη τελειούται.

Πλάτων ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Κωνσταντινούπολιν κατά το έτος ψλβ΄ (732) εκ γονέων ευγενών και πλουσίων, Στεργίου και Ευφημίας ονομαζομένων. Κατά την εποχήν εκείνην εβασίλευεν ο θηριώνυμος και θηριόγνωμος Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος (717 – 741), επί των ημερών του οποίου οι γονείς του Οσίου απήλαυον μεγάλης τιμής και εκτιμήσεως. Υπό τοιούτων γονέων γεννηθείς ο Όσιος έτυχε και της αναλόγου παιδεύσεως, δια τούτο και λίαν ενωρίς εγένετο νοτάριος βασιλικός, γραμματεύς δηλαδή του βασιλέως, όστις τότε ήτο ο υιός του Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος (741 – 775).

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΖΩΣΙΜΑ του κηδεύσαντος την Οσίαν Μαρίαν την Αιγυπτίαν.

Ζωσιμάς ο Όσιος Πατήρ ημών αφιερώθη εις τον Θεόν εκ βρεφικής ηλικίας και αφού ήσκησεν όλα τα είδη των αρετών, έκρινε καλόν να επισκεφθή περί τους χιλίους Ασκητάς διακρινομένους δια την αρετήν των, και από ένα έκαστον εξ αυτών ελάμβανε θεοπρεπή υποδείγματα ακριβούς και ορθής ασκητικής πολιτείας. Μετά ταύτα ηγωνίσθη επί τι χρονικόν διάστημα εις ησυχαστικόν τόπον, διαμείνας εντός σπηλαίου και επιδοθείς εις μεγάλην σκληραγωγίαν, διηνεκή προσευχήν και ατελεύτητα δάκρυα. Δια τούτων κατώρθωσε να υπερβάλη όλους τους Ασκητάς εις την αρετήν και την άσκησιν.

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΦΕΡΦΟΥΘΗΣ, της ΑΥΤΑΔΕΛΦΗΣ αυτής και της ταύτης ΠΑΙΔΙΣΚΗΣ.

Φερφούθη η Αγία Μάρτυς του Χριστού και η Αυταδέλφη αυτής, καθώς και η ταύτης Παιδίσκη (δούλη) ήκμασαν κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου, βασιλέως Ρωμαίων, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄ - τλζ΄ (306 – 337) και Σαβωρίου βασιλέως των Περσών (325 – 379) Περσίδες ούσαι το γένος και αδελφαί αι δύο πρώται του Αγίου Ιερομάρτυρος Συμεών του μαρτυρήσαντος εν Περσία, μετά χιλίων εκατόν πεντήκοντα άλλων Χριστιανών.

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ και ΑΓΑΘΟΠΟΔΟΣ.

Θεόδουλος και Αγαθόπους οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ Θεσσαλονίκης, ήσαν δε ο μεν Θεόδουλος νεώτερος κατά την ηλικίαν, ο δε Αγαθόπους πρεσβύτης. Δια δε την εις Χριστόν πίστιν ωδηγήθησαν προ του άρχοντος Φαυστίνου και μη πεισθέντες να αρνηθώσι τον Χριστόν, αλλά φυλάττοντες την εις Αυτόν πίστιν ασάλευτον, ερρίφθησαν εις τον βυθόν της θαλάσσης και ούτω τελςιωθέντες έλαβον οι αοίδιμοι του Μαρτυρίου τον στέφανον. Προ δε της αποδημίας των εδηλώθη εις αυτούς δι’ αποκαλύψεως ό,τι έμελλον να πάθωσιν. Εφάνη δηλαδή εις αυτούς καθ’ ύπνον, ότι επεβιβάσθησαν εις πλοιάριον και έπλεον· έπειτα είδον ότι, γενομένης τρικυμίας, εσχίσθη το πλοιάριον εις δύο και όλοι μεν οι πλέοντες επνίγησαν, αυτοί δε μόνοι διασωθέντες, ανήλθον επί όρους τινός, του οποίου η κορυφή έφθανε μέχρι του ουρανού. Εδήλου δε το όραμα αυτό το οποίον και έπαθον κατόπιν, ότε ερρίφθησαν εις την θάλασσαν και την άνοδον αυτών εκ της θαλάσσης εις τους ουρανούς. Η περί του επικειμένου Μαρτυρίου αποκάλυψις εγένετο άνωθεν εις τον Άγιον Θεόδουλον και άλλοτε πριν υποβληθή εις το Μαρτύριον, δι’ ενός δακτυλίου. Εφάνη δηλαδή εις αυτόν τότε, ότι έθηκε τις εις την χείρα του δακτύλιον, όπερ εσήμαινε τον αρραβώνα του Μαρτυρίου του.                      

Το κατά πλάτος Μαρτύριον των Αγίων του Χριστού Αθλοφόρων Θεοδούλου και Αγαθόποδος: 

Τη Δ΄ (4η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ του εν τω όρει Μαλαιώ.

Γεώργιος ο Όσιος και μέγας Θεοφόρος Πατήρ ημών εκ βρέφους έτι και εκ νεαράς ηλικίας ηγάπησεν ολοψύχως τον Κύριον. Επειδή δε οι γονείς αυτού ήθελον να τον νυμφεύσουν μετά γυναικός δια νομίμου γάμου, ο ευλογημένος ούτος Όσιος ούτε καν λόγον εδέχθη να ακούση περί τούτου, αλλ’ ενδυθείς το θείον και Αγγελικόν Σχήμα επεδόθη δι’ όλης αυτού της δυνάμεως εις παν είδος ασκήσεως και εγκρατείας, ήτοι νηστείαν, σκληραγωγίαν, προσευχήν, δάκρυα, μελέτην των θείων Γραφών και πάσαν άλλην αρετήν προς ευαρέστησιν του Θεού, ούτως ώστε πάντες συνέτρεχον προς αυτόν και εφωτίζοντο.

Τη Γ΄ (3η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΠΑΥΛΟΣ, ο Ρώσος, ο απελεύθερος, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ρν έτει αχπγ΄ (1683), ξίφει τελειούται.

Παύλος ο μακάριος ούτος Νεομάρτυς του Χριστού ήτο Ρώσος κατά την εθνικότητα, ηχμαλωτίσθη δε παιδίον μικρόν από τους Τατάρους, οίτινες τον ήρπασαν εκ της πατρίδος του. Παρά τούτων ηγοράσθη υπό τινος Χριστιανού, όστις αφού τον εκράτησε χρόνους ικανούς, έπειτα τον ηλευθέρωσε, τότε ο Άγιος έλαβε γυναίκα εκ Ρωσίας και ταύτην, αιχμάλωτον πρώην και αυτήν, μετά της οποίας συνέζη ευσεβώς.

Τη Γ΄ (3η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΣΗΦ του Υμνογράφου.

Ιωσήφ, ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Ποιητής και Υμνογράφος καλούμενος, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου (829 – 842) και των διαδόχων αυτού Μιχαήλ Γ΄ (842 – 867) και Βασιλείου Α΄ του Μακεδόνος (867 – 886), κατήγετο δε εκ της Σικελίας, εις την οποίαν και εγεννήθη περί το έτος ωιστ΄ (816) εκ γονέων, πατρός μεν Πλωτίνου, μητρός δε Αγάθης ονομαζομένων.

Τη Γ΄ (3η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΝΙΚΗΤΑ Ηγουμένου της Μονής Μηδικίου.

Νικήτας ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής, εκ νεαράς ηλικίας αγαπήσας την εγκράτειαν, αφήκε τον κόσμον και απήλθεν εις τα όρη και εις την ησυχίαν, όπου ειργάζετο πάσαν αρετήν· όθεν εκ τούτου υψώθη και έγινε μέγας και περιβόητος, επειδή δε εκυβερνάτο με την του λόγου διάκρισιν, έγινε και οικονόμος ψυχών και πιστός Ιερεύς του Θεού. Διωχθείς δε εκ του ποιμνίου του παρά των εικονομάχων, ως προσκυνητής των θείων και αγίων Εικόνων, κατεδικάσθη εις πικράς εξορίας. Αλλ’ αυτός, ευχαριστών δι’ όλας τας κακοπαθείας, τας οποίας εδοκίμασε χάριν των θείων Εικόνων, εδείχθη δόκιμος αγωνιστής και την μεν ψυχοβλαβή αίρεσιν των θεομάχων, δια των διδασκαλιών και παρακινήσεων αυτού, ήλεγξε, πολλούς δε παρεκίνησε και να μαρτυρήσωσι ακόμη δια τον σεβασμόν των προς τας αγίας Εικόνας. Όθεν και διπλάς τας λαμπάδας ανάψας, της ομολογίας, δηλαδή, και της ασκήσεως, διπλούς και τους στεφάνους εκ χειρός Κυρίου εδέχθη, προς τον Οποίον μεταστάς, ανεπαύσατο.

Βίος (κατά πλάτος) και πολιτεία του Οσίου Πατρός ημών ΝΙΚΗΤΑ  Ηγουμένου της Μονής Μηδικίου.   

Τη Β΄ (2α) Απριλίου, ο Όσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ο εν τω κόλπω της Νικομηδείας ασκήσας εν έτει ασμ΄ (1240), εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος, ο Θεοφόρος Πατήρ ημών, κατήγετο από τα μέρη της Βιθυνίας· οι γονείς του ήσαν ευσεβείς και περιφανείς, ευγενείς μεν κατά το γένος, ευγενέστεροι δε κατά την γνώμην και την αρετήν. Ανατραφείς δε ούτος από τοιούτους γονείς, δεν επρόσεχεν εις τα παιχνίδια των παιδίων, εις τα οποία χαίρεται η νεότης, αλλ’ είχεν ως απασχόλησίν του διαρκή τους θείους λόγους των Γραφών. Όμως δεν εστάθη έως εδώ, αλλά ηθέλησε να μάθη και τα Ελληνικά μαθήματα και να προτιμήση εκ τούτων ό,τι εύρη καθαρόν από κακίαν.

Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΑΣ.

Θεοδώρα η Αγία Παρθενομάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Τύρου της Φοινίκης, δεκαεπταετής δε παρέστη επί Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ τε΄ (286- 305) εις τον Ουρβανόν, τον άρχοντα της Παλαιστίνης, υπό του οποίου ερωτηθείσα και ομολογήσασα την εις Χριστόν Πίστιν, εδάρη επί πολλήν ώραν εις τα πλευρά και τους μαστούς. Έπειτα ερρίφθη εις την θάλασσαν και ούτω παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, λαβούσα του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων ΑΜΦΙΑΝΟΥ και ΑΙΔΕΣΙΟΥ.

Αμφιανός και Αιδέσιος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286-305), αυτάδελφοι μεν όντες εκ μητρός, καταγόμενοι δε εκ της Λυδίας. Πορευθέντες δε ούτοι εις την Βηρυττόν, καθωδηγήθησαν εις την Πίστιν του Χριστού υπό του Αγίου Μάρτυρος Παμφίλου. Συλληφθέντες είτα ως Χριστιανοί ωδηγήθησαν εις τον άρχοντα Ουρβανόν, προ του οποίου πρώτος ο Αμφιανός εκήρυξε παρρησία τον Χριστόν. Δια τούτο έδειραν αυτόν οι στρατιώται εις το πρόσωπον και τον ελάκτισαν.

Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΤΙΤΟΥ του Θαυματουργού.

Τίτος ο μακάριος και Άγιος Πατήρ ημών ηγάπησε τον Θεόν εκ νεαράς του ηλικίας. Μετέβη λοιπόν εις Κοινόβιον και έγινε Μοναχός και τοσούτον προέκοψεν εις την υπακοήν και ταπείνωσιν, ώστε υπερέβη όχι μόνον τους αδελφούς του Κοινοβίου εκείνου, αλλά και όλους τους άλλους συγχρόνους του Μοναχούς. Γενόμενος δε και Ηγούμενος και Ποιμήν των λογικών προβάτων του Χριστού, τοσαύτην αγάπην, πραότητα και συμπάθειαν είχεν ο τρισόλβιος εις το ποίμνιόν του, ώστε ουδείς άλλος τότε υπήρχεν όμοιος αυτού. Εφυλάχθη δε καθαρός κατά το σώμα και κατά την ψυχήν εκ νεαράς του ηλικίας, ως Άγγελος Θεού, αξιωθείς δια τούτο να γίνη και θαυματουργός. Ούτω λοιπόν ζήσας και αφήσας τους μαθητάς και συνασκητάς του εικόνα έμψυχον της αυτού αρετής και ασκητικής πολιτείας, απήλθε προς Κύριον.