Τη ΙΔ΄ (14η) Απριλίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΡΔΑΛΙΩΝ ο μίμος, πυρί τελειούται.

Αρδαλίων ο Άγιος Μάρτυς έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305), κατεγίνετο δε εις τα θέατρα και τας κωμωδίας και εμιμείτο τας κινήσεις ενός εκάστου, υποκρινόμενος τα των άλλων πάθη και δράματα.
Επειδή δε ποτε ηθέλησε να μιμηθή καθ’ υπόκρισιν την αντίστασιν την οποίαν εδείκνυον οι Χριστιανοί κατά των τυράννων, όταν εμαρτύρουν, τούτου ένεκα εκρεμάσθη υψηλά και εξεσχίζετο κατά την τέχνην των ηθοποιών, επειδή δήθεν δεν ήθελε να προσφέρη θυσίαν εις τους θεούς. Όταν λοιπόν ο λαός βλέπων ταύτα εχειροκρότει και επήνει την επιτηδείαν αυτού μίμησιν, συγχρόνως δε και την φαινομένην γενναιοκαρδίαν αυτού, τότε ο Αρδαλίων, φωτισθείς παρά Θεού, εβόησε μεγαλοφώνως και είπε προς τον λαόν να σιωπήσωσιν. Αφού δε εσιώπησαν, εκήρυξε λαμπρά τη φωνή, ότι πιστεύει τη αληθεία εις τον Χριστόν. Τότε ο άρχων του τόπου συνεβούλευσεν αυτόν να μεταβάλη γνώμην· αλλ’ ο Αρδαλίων δεν ηθέλησε να πεισθή και επιμένων εις την ομολογίαν του Χριστού ερρίφθη εν μέσω πυράς εκεί αναφθείσης και ούτως ετελειώθη ο μακάριος και έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου.