Τη Ε΄ (5η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Πάπα Αλεξανδρείας του Ομολογητού.

Γρηγόριος ο εν Αγίοις πατήρ ημών, αγαπήσας τον Χριστόν εκ νεαράς ηλικίας, εστόλισε τον εαυτόν του με όλας τας αρετάς. Όθεν και μετά τον θάνατον του τότε αγιωτάτου Πάπα Αλεξανδρείας εχειροτονήθη εκ θείας Προνοίας Επίσκοπος Αλεξανδρείας, παρά των εν Αλεξανδρεία Επισκόπων, συμφωνούντος και του φιλοχρίστου λαού, γενόμενος ούτω διδάσκαλος ακριβής της Ορθοδοξίας και της κατά Θεόν εναρέτου πολιτείας. Εδίδασκε δε την αρετήν ο αοίδιμος μάλλον δια των έργων ή δια του λόγου, επειδή ήτο πράος, ταπεινός, ελεήμων, σώφρων, ορφανών πατήρ, χηρών υπερασπιστής, οδηγός των πεπλανημένων, ιατρός των ασθενών και των λυπουμένων παρηγορία. Όθεν έβλεπε πας τις, ότι όλοι οι Χριστιανοί έχαιρον και ηυφραίνοντο δια τούτον τον Άγιον.

Τη Ε΄ (5η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΟΥ και των συν αυτώ.

Οι Άγιοι Μάρτυρες ΤΙΜΟΘΕΟΣ, ΘΕΟΦΙΛΟΣ και ΘΕΟΤΙΜΟΣ πυγμαίς βαλλόμενοι τελειούνται. Ο Άγιος Ιερομάρτυς ΔΩΡΟΘΕΟΣ ο Πρεσβύτερος, θηρίοις εκδοθείς τελειούται. Οι Άγιοι Μάρτυρες ΕΥΨΥΧΙΟΣ και ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ τα αιδοία τμηθέντες τελειούνται. Ο Άγιος Μάρτυς ΣΙΛΒΑΝΟΣ, εις μέταλα βληθείς, τελειούται. Ο Άγιος Μάρτυς ΠΑΜΦΙΛΟΣ ξεσθείς και φυλακισθείς, τελειούται.                                                      

Δομνίνος ο Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού και Ουρβανού άρχοντος της Παλαιστίνης, εν έτει 298. Πρώτος δε εμαρτύρησεν ο Άγιος Δομνίνος, ο οποίος πολλά μεν βάσανα έλαβε και πρότερον και περίτα τέλη του Μαρτυρίου του· προς τούτοις δε έλαβε και τελευταίαν βάσανον, το δια πυρός τέλος. Τον δε Τιμόθεον και Θεότιμον και Θεόφιλον, οίτινες ήσαν νέοι, αυτήν την ακμήν του σώματος φέροντες και ωραίοι κατά το πρόσωπον, τούτους, λέγω, κατεδίκασεν ο τύραννος να θανατωθώσι με γρονθισμούς. Τον δε Δωρόθεον, ο οποίος ήτο Ιερεύς και σεμνός Πρεσβύτερος, παρέδωκε βοράν εις τα θηρία. Του δε Καρτερίου και Ευψυχίου, οι οποίοι ήσαν άνδρες τέλειοι κατά την ηλικίαν, επρόσταξε να αποκόψωσι και των δύο τους όρχεις. Τον δε Σιλβανόν κατεδίκασε να δεινοπαθή εις τα μέταλλα τα ευρισκόμενα εις τόπον λεγόμενον Φανόν. Τρεις δε παρθένους παρέδωκεν εις ακολάστους πορνοτρόφους και άλλας κόρας έρριψεν εις την φυλακήν. Όλα ταύτα έπραξεν ο αλιτήριος τύραννος εις μίαν ώραν. Ο δε Πάμφιλος, ο οποίος ήτο εστολισμένος με πολλήν σοφίαν και αρετήν, πληγωθείς εις τας πλευράς άπαξ και δις, ερρίφθη εις την φυλακήν ομού με άλλους ομολογητάς. Ούτω δε ετελειώθη το Μαρτύριον όλων των Αθλητών.

 

Τη Ε΄ (5η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα, ΕΡΜΑ, ΠΑΤΡΟΒΑ, ΛΙΝΟΥ, ΓΑΪΟΥ και ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ.

Ερμάς και οι λοιποί τέσσαρες Άγιοι Απόστολοι ήσαν από τους Εβδομήκοντα μαθητάς του Χριστού. Και ούτος μεν ο Ερμάς, τον οποίον αναφέρει ο θείος Απόστολος Παύλος εν τη προς Ρωμαίους Επιστολή (Ρωμ. ιστ:14), εχειροτονήθη Επίσκοπος Φιλίππων. Ο δε Πατρόβας, τον οποίον και αυτόν αναφέρει ο Απ. Παύλος εις την αυτήν Επιστολήν (Ρωμ. ιστ:14), λέγων, «Ασπάσασθε Πατρόβαν», έγινεν Επίσκοπος Ποτιόλων, πόλεως της Ιταλίας και πολλούς απίστους βαπτίσας προσήνεγκεν εις τον Χριστόν. Ο δε Λίνος, τον οποίον αναφέρει ο αυτός Απ. Παύλος εις την προς Τιμόθεον Επιστολήν λέγων·

Τη Ε΄ (5η) Νοεμβρίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ και ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ.

Γαλακτίων και Επιστήμη οι Άγιοι Μάρτυρες, ομόζυγοι όντες πρότερον, εφύλαξαν έως τέλους την παρθενίαν αυτών καθαράν και αμόλυντον. Αναχωρήσαντες δε ύστερον εις έρημον και ησυχαστικόν τόπον πλησίον του όρους Σινά, διήγον εκεί τον βίον ασκητικώς, ηξιώθησαν δε τέλος και του μαρτυρικού στεφάνου, αθλήσαντες εν ταις ημέραις του ασεβεστάτου Δεκίου και Σεκούνδου ηγεμόνος εν έτει σν΄ (250). Ακούσατε όμως απ’ αρχής την περί τούτων διήγησιν, ίνα πολλήν ωφέλειαν λάβητε. Εις τα όρια της Φοινίκης είναι πόλις μεγάλη και περιβόητος, καλουμένη Έμεσα· εις ταύτην εγεννήθη και ανετράφη άνθρωπος τις, Κλειτοφών την κλήσιν, το γένος επίσημος, πλούσιος υπέρ τους άλλους συμπολίτας αυτού και φρόνιμος υπέρ πάντας.