Τη ΙΑ΄ (11η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών ΘΕΟΔΩΡΑΣ της εν Αλεξανδρεία.

Θεοδώρα η όντως μακαρία και τρισόλβιος και της θείας δωρεάς τε και χάριτος επώνυμος το της μοναχικής πολιτείας και οσιότητος διήνυε στάδιον κατά τους χρόνους του βασιλέως Ζήνωνος εν έτει υοδ΄ (474). Αύτη εγεννήθη και ανετράφη εις την μεγαλόπολιν Αλεξάνδρειαν· η οποία πόλις, ούσα τότε στολισμένη με διαφόρους καλλωπισμούς, περισσότερον εκαλλωπίζετο με τας αρετάς ταύτης της Οσίας και επηνείτο. Εις ταύτην την πόλιν λοιπόν οι γονείς αυτής την υπάνδρευσαν με ένα νέον ευγενή και σώφρονα εις τα ήθη, προς τον οποίον εφύλαττεν η κόρη πάσαν υποταγήν, και όσα άλλα είναι επιβεβλημένα εις τας σώφρονας γυναίκας να φυλάττουν εις τους οικείους άνδρας νομίμως και καθαρώς.

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΑΠΕΛΛΟΥ, ΛΟΥΚΑ και ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ.

Απελλής ο Απόστολος ούτος είναι άλλος και άλλος ο Απελλής εκείνος, όστις έγινεν Επίσκοπος της εν Θράκη Ηρακλείας και εορτάζεται κατά την τριακοστήν πρώτην του Οκτωβρίου μετά Στάχυος, Αμπλίου, Ουρβανού, Ναρκίσσου και Αριστοβούλου. Τούτον δε τον Απελλήν αναφέρει ο Απόστολος Παύλος εν τη προς Ρωμαίους επιστολή λέγων· «Ασπάσασθε Απελλήν τον δόκιμον εν Χριστώ» (ιστ: 10)· ούτος λοιπόν γενόμενος της Σμύρνης φωστήρ και τω Χριστώ οσίως δουλεύσας, προς Αυτόν εξεδήμησεν.

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, η Αγία ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ η βασίλισσα εν ειρήνη τελειούται.

Πουλχερία η μακαρία βασίλισσα ήτο αδελφή του βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού, διεδέχθη δε αυτόν εις την βασιλείαν εν έτει υν΄ (450). Η Πουλχερία υπανδρεύθη τον ευσεβέστατον Μαρκιανόν, γέροντα όντα, ίνα αυτός διοική την βασιλείαν καλώς, αλλ’ όμως την παρθενίαν αυτής μέχρι τέλους άφθορον και καθαράν διεφύλαξεν· αφού λοιπόν η μακαρία αύτη έζησε με ευσεβή και θεοφιλή πολιτείαν, και έκτισε πολλούς Ναούς και Νοσοκομεία, και συνεκρότησε την εν Χαλκηδόνι Αγίαν και Οικουμενικήν Τετάρτην Σύνοδον, και απλώς ειπείν, αφού αύτη διέλαμψε με πλείστα κατορθώματα, εν ειρήνη εξεδήμησε προς τον παρ’ αυτής ποθούμενον Νυμφίον Χριστόν.

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Σεπτεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΒΑΡΥΨΑΒΑΣ ξύλω συντριβείς τελειούται.

Βαρυψαβάς  ο Άγιος Μάρτυς λαβών από ένα ερημίτην το Τίμιον Αίμα όπερ έρρευσεν από την πλευράν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εποίει δι’ αυτού πολλάς ιατρείας· δια τούτο και από τους απίστους φονεύεται με ξύλα κατά τον καιρόν της νυκτός· ο δε τίμιος θησαυρός του Δεσποτικού Αίματος έμεινε πάλιν σώος και ακέραιος φυλαττόμενος από τον μαθητήν του Αγίου.