Τη Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Σικελίας, ΦΙΛΑΓΡΙΟΥ Επισκόπου Κύπρου και ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Επισκόπου Ταυρομενίας.

Μάρκελλος, Φιλάγριος και Παγκράτιος οι Επίσκοποι εχρημάτισαν μαθηταί του Αγίου και κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου. Ήτο δε ο Άγιος Μάρκελλος κατά σάρκα πατήρ του Αγίου Παγκρατίου, από της εποχής δε ακόμη κατά την οποίαν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης και εθαυματούργει, ακούσας δι’ Αυτόν και δια τας θαυματουργίας του, έλαβε τον υιόν του Παγκράτιον και επήγε μετ’ αυτού από την πατρίδα των Αντιόχειαν εις την Ιερουσαλήμ δια να ίδωσι τον Κύριον, έκτοτε δε ο Παγκράτιος έγινε γνώριμος εις τον Απόστολον Πέτρον. Αφ’ ου δε ανελήφθη ο Κύριος, ηκολούθη τον κορυφαίον Απόστολον, όθεν και εχειροτονήθη υπ’ αυτού Επίσκοπος Ταυρομενίου, ήτις ήτο πόλις της Σικελίας, τιμημένη με θρόνον Επισκόπου και με λιμένα, κοινώς καλουμένη Ταορμίνα, εις την οποίαν και εκήρυττε το όνομα του Χριστού, ένεκα δε τούτου εφονεύθη κρυφίως από τους Μοντανιστάς. Ο δε Μάρκελλος, ο κατά σάρκα πατήρ του Παγκρατίου, εχειροτονήθη Επίσκοπος της Σικελίας και πολλούς των Ελλήνων επιστρέψας προς Κύριον, ετελειώθη εν ειρήνη. Ομοίως και ο Φιλάγριος γενόμενος Επίσκοπος Κύπρου εδίδασκε και αυτός και εκήρυττε το όνομα του Κυρίου· όθεν πολλούς υπομείνας πειρασμούς δια την αληθή πίστιν, προς Κύριον εξεδήμησε.

Τη Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΡΩΜΑΝΟΥ του Κίλικος, του Θαυματουργού.

Ρωμανός ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την πόλιν της Κιλικίας Ρωσόν ονομαζομένην. Ηγωνίσθη δε τους υπέρ της αρετής αγώνας και άθλους εις την Αντιόχειαν, έξω από τα τείχη της οποίας κτίσας μικρόν κελλίον, παρά την υπώρειαν του εκείσε βουνού, ηγωνίζετο εντός αυτού ασκητικώς ο αοίδιμος, χωρίς να ανάπτη πυρ και χωρίς να έχη φως λύχνου. Η μεν τροφή του ήτο ψωμίον και άλας, το δε ποτόν του ύδωρ της βρύσεως. Ένδυμα είχε τραχύ, τρίχινον και τα μαλλία της κεφαλής του έφθανον έως τους πόδας του. Όθεν δια τους αγώνας του τούτους εδόθη εις αυτόν πολλή χάρις παρά Θεού, διότι από πολλούς ανθρώπους εδίωκε πολλάκις φοβεράς ασθενείας και εις πολλάς στείρας γυναίκας εχάρισε δια των προσευχών του τέκνα. Με τοιαύτα λοιπόν θαύματα διαλάμψας ο μακάριος, εν ειρήνη εκοιμήθη.

Τη Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ.

Νικηφόρος ο φερωνύμως διπλήν την νίκην κατά των παθών και της ασεβείας αποκομίσας, ο φωτοβόλος αστήρ του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας, ήτο από την Αντιόχειαν της Συρίας, κατά τους χρόνους Ουαλεριανού και Γαλλιηνού των βασιλέων εν έτει σνγ΄-σξη΄ (253-268), ιδιώτης κατά την αξίαν και νέος την ηλικίαν, όταν ηξιώθη του δια Χριστόν Μαρτυρίου· ακούσατε όμως απ’ αρχής την διήγησιν περί αυτού καθώς ταύτην μετέφρασεν ο Ιερός Αγάπιος ο Κρής, ίνα πολλήν την ωφέλειαν λάβητε. Από πολλά ρητά της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης ημπορεί να βεβαιωθή ο καθείς πόσον ωφελείται όστις αγαπά τον πλησίον κατά Θεόν, καθώς αυτός ο ελεήμων και πολυεύσπλαγχνος πολλάκις μας παρήγγειλεν.