Τη ΙΒ΄ (12η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ.

Αυτόνομος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος κατά την Ιταλίαν, ήθλησε δε εν Βιθυνία κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως Διοκλητιανού, ότε ούτος εκίνησε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν εν έτρει 298 μ. Χ. Ας είπωμεν όμως απ’ αρχής το Μαρτύριον αυτού, διότι όσον είναι άτοπον να ομιλή τις τα μη πρέποντα, τοσούτον είναι, νομίζω, και όταν σιωπά τα καλά και ωφέλιμα· επειδή όσον ο μη τα καλά διηγούμενος τας των ακροατών ψυχάς έβλαψε, τοσούτον και ο τας αγαθάς πράξεις σιωπών, της εξ αυτών ωφελείας τους φιλευσεβείς απεστέρησεν. Ούτω λοιπόν και ημείς δεν θέλομεν να κατακρύψωμεν με την σιωπήν τον μέχρις ημών φθάσαντα κρυπτόμενον ως ανέκδοτον τον ψυχωφελέστατον Βίον του Αγίου τούτου Ιερομάρτυρος Αυτονόμου, αλλά προς υμάς τους φιλομάρτυρας ακροατάς επιθυμούμεν να παραδώσωμεν.

Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, της Αγίας Μάρτυρος ΙΑΣ.

Ία η Αγία Μάρτυς, γραία ούσα κατά την ηλικίαν, ηχμαλωτίσθη από τους Πέρσας ομού με εννέα χιλιάδας Χριστιανούς, οι οποίοι ετιμωρήθησαν διαφοροτρόπως, μαζί δε με αυτούς παρεστάθη και η Αγία έμπροσθεν των αρχιμάγων του βασιλέως της Περσίας και ετιμωρήθη με διάφορα βάσανα· ύστερον δε απεκεφαλίσθη. Άδεται δε φήμη, ότι μετά την αποτομήν της ιεράς της κεφαλής η γη εκείνη, η οποία εδέχθη το αίμα της, εφούσκωσε και υψώθη εις όγκον πολύν· οι δε δήμιοι, οι ταύτην βασανίσαντες, παρελύθησαν και ο ήλιος εσκότισε το φως του, ο δε περιέχων αήρ εγέμισεν από ευωδίαν γλυκυτάτην και άρρητον· διότι ούτω δοξάζει ο Θεός τους Αυτόν δοξάζοντας.

Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΔΙΔΥΜΟΣ μαστιγούμενοι τελειούνται.

Διόδωρος ο Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ αθλήσαντες Άγιοι ήσαν από την Λαοδίκειαν της Συρίας· συλληφθέντες δε από τον επιτόπιον άρχοντα και παρρησία ομολογήσαντες ότι είναι Χριστιανοί, εδάρησαν τόσον ασπλάγχνως, ώστε από τον πολύν δαρμόν παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού και έλαβον παρ’ αυτού τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ του μαγείρου.

Ευφρόσυνος ο Όσιος πατήρ ημών εγεννήθη από αγροίκους γονείς και επομένως ανατραφείς με ιδιωτικήν και απαίδευτον ανατροφήν, ύστερον εισήλθεν εις Μοναστήριον και ενδυθείς το άγιον Σχήμα έγινεν υπηρέτης των Μοναχών. Επειδή δε κατεγίνετο πάντοτε εις το ναγειρείον ως αγροίκος, κατεφρονείτο από όλους τους Μοναχούς και περιεπαίζετο· πλην υπέφερεν ο μακάριος όλας τας καταφρονήσεις με γενναιότητα καρδίας και σύνεσιν και ησυχίαν του λογισμού, χωρίς να ταράττεται δι’ όλου. Διότι, αν και ήτο ιδιώτης κατά τον λόγον, όμως δεν ήτο ιδιώτης κατά την γνώσιν, καθώς τούτο θα αποδείξη καθαρώτατα αυτό το οποίον θέλομεν τώρα αμέσως αναφέρει εν συνεχεία. Εις το Μοναστήριον εκείνο, όπου ευρίσκετο ο αοίδιμος ούτος Ευφρόσυνος, ήτο και εις Ιερεύς φίλος του Θεού, όστις παρεκάλει προθύμως να φανερώση εις αυτόν ο Θεός τα αγαθά, τα οποία μέλλουν να απολαύσουν οι αγαπώντες αυτόν.