Τη Α΄ (1η) του μηνός Ιουλίου μνήμη των Αγίων και θαυματουργών Αναργύρων ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ των Ρωμαίων.

Κοσμάς και Δαμιανός οι Άγιοι Μάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους Καρίνου και Νουμεριανού των αυταδέλφων Βασιλέων εν έτει σπδ΄ (284), κατήγοντο δε εκ της μεγαλουπόλεως Ρώμης. Αυτάδελφοι όντες μετήρχοντο και οι δύο την ιατρική και εθεράπευον όχι μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα κτήνη και άλογα ζώα· δι’ αντιμισθίαν δε της ιατρείας εζήτουν το να πιστεύωσιν εις τον Χριστόν οι ιατρευόμενοι, χωρίς να λαμβάνωσι παρ’ αυτών ουδεμίαν υλικήν αμοιβήν. Διαβληθέντες δε εις τον βασιλέα Καρίνον, ότι ενεργούσι τας ιατρείας και τα θαύματα με μαγικήν τέχνην, και μη θέλοντες να παραδοθώσιν άλλοι αντί αυτών, προσήλθον αυτόκλητοι και παρεδόθησαν εις χείρας του βασιλέως.

Τη ΚΘ΄ (29η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ του Ρωμαίου.

Κασσιανός ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της παλαιάς Ρώμης, υιός ων γονέων ευσεβών και ενδόξων, υπό των οποίων παρεδόθη εις διδάσκαλον και εξεπαιδεύθη εις το άκρον την εξωτερικήν φιλοσοφίαν. Διότι εκτός του ότι είχεν ευφυϊαν οξυτάτην, είχε και φιλομάθειαν θερμοτάτην και επιμέλειαν. Είτα επεδόθη εις τα ιερά και θεία μαθήματα της Παλαιάς και Νέας Γραφής· όθεν και εις την πατρίδα του Ρώμην έτι ευρισκόμενος έφθασεν εις το άκρον της θείας γνώσεως και εστόλισε την ζωήν του με αγνείαν και καθαρότητα. Αναχωρήσας είτα εκ της πατρίδος του και αφήσας γένος και στρατείαν, διότι ήτο πρότερον συγκατηριθμένος εις τους στρατιωτικούς καταλόγους, ως και πάσαν υπερηφάνειαν της ζωής ταύτης, έλαβε τον σταυρόν εις τους ώμους του και ηκολούθησε τον Χριστόν· διότι, εισελθών εν τινι Μοναστηρίω της Βηθλεέμ, έγινε Μοναχός και έδωκεν εαυτόν εις πάσαν υπακοήν και σκληραγωγίαν του σώματος, προσέχων πάντοτε εις τον Θεόν δια της προσευχής. Φθάσας δε εις άκραν υπακοήν και ταπείνωσιν και εις το άκρον της διακρίσεως, επήγεν εις την ησυχίαν και ηγωνίζετο κατά μόνας.