Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων ΜΑΡΤΥΡΩΝ των εν τη αιχμαλωσία αναιρεθέντων εν Περσία.

Μάρτυρες οι εκ Βιζάβδης αιχμάλωτοι και εν Περσία αναιρεθέντες· τούτους εθανάτωσεν ο βασιλεύς των Περσών Σαβώριος Β΄ ο βασιλεύσας κατά τα έτη τκε΄ - τοθ΄ (325 – 379). Ούτος κατά το πεντηκοστόν τρίτον έτος της βασιλείας του διήλθε πολεμών τους τόπους της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας· αλώσας δε την χώραν την ονομαζομένην Βιζάβδην, τους μεν εν αυτή ευρισκομένους στρατιώτας και εκείνους όσοι ηδύναντο να φέρωσιν όπλα εθανάτωσε, τον δε απειροπόλεμον λαόν, ήτοι τας γυναίκας, τους γέροντας και τα παιδία, τον Επίσκοπον Ηλιόδωρον και τους Πρεσβυτέρους Δησάν και Μαριάβ και όλους τους Κληρικούς, δεν εθανάτωσεν, αλλά αφήκεν αυτούς ζωντανούς. Όταν δε ο Επίσκοπος Ηλιόδωρος έμελλε να αποθάνη, εχειροτόνησεν αντ’ αυτού τον Πρεσβύτερον Δησάν.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΒΑΔΙΜΟΥ του Αρχιμανδρίτου και των Επτά μαθητών αυτού.

Βάδιμος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Σαβωρίου Β΄ μέν του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄- τοθ΄ (325 – 379), Κωνσταντίνου δε του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄- τλζ΄ (306 – 337) έχων πατρίδα την Βηθλαπάτην, καταγωγής δε τυγχάνων περιφανούς και ενδόξου. Καταφρονήσας λοιπόν την λαμπρότητα του γένους του και τον πολύν πλούτον, έγινε Μοναχός και Αρχιμανδρίτης Μοναστηρίου. Δια την εις Χριστόν όμως ομολογίαν συλληφθείς υπό των εν Περσία πυρσολατρών, μετά επτά μαθητών αυτού, εφυλακίσθη επί τέσσαρας μήνας. Κατόπιν εξαγαγόντες οι Πέρσαι τον Άγιον εκ της φυλακής παρέδωκαν αυτόν, ίνα τον αποκεφαλίση, εις τινα δήμιον Νιρσάν ονομαζόμενον, ο οποίος πρότερον μεν ήτο Χριστιανός, αλλά δια τον φόβον των βασάνων ηρνήθη τον Χριστόν. Τούτον ιδών ο Άγιος Βάδιμος τον εταλάνισε και τον ελεεινολόγησε δια την άρνησίν του. Τότε ο αρνησίχριστος εκείνος δήμιος κατέφερε με τρέμουσαν χείρα τετράκις το ξίφος κατά του Αγίου και ούτω εθανάτωσε τον Άγιον με φρικτόν πόνον και τρομερόν Μαρτύριον. Ούτος δε ο μακάριος παρέδωσε το πνεύμα του εις τον Θεόν. Κατόπιν δε και αυτός ο δήμιος δια ξίφους εθανατώθη, αφ’ ου πρότερον ετιμωρήθη με πολλά δεινά παρά Θεού, διότι μέχρι τέλους έμεινεν εις την άρνησιν. Αποκεφαλίσθησαν δε μετά του Αγίου Βαδίμου και οι επτά ως άνω μαθηταί του και ούτως έλαβον άπαντες τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΨΥΧΙΟΥ του εν Καισαρεία.

Ευψύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της χώρας των Καππαδοκών, έζησε δε κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ -  τξγ΄ (361 – 363). Ζων δε ο μακάριος βίον άμεμπτον, έλαβε και γυναίκα νόμιμον, κατόπιν όμως θερμανθείς υπό θείου ζήλου και παραλαβών πολλούς Χριστιανούς εκρήμνισεν εκ θεμελίων τον ειδωλολατρικόν ναόν τον επονομαζόμενον της Τύχης, τον οποίον είχεν εις ιδιαιτέραν συμπάθειαν και αγάπην ο επάρατος Ιουλιανός, όστις και προσερχόμενος εις αυτόν καθ’ εκάστην προσέφερε τας θυσίας του. Αφ’ ου δε απεκαλύφθη η πράξις αύτη του Αγίου, προσέταξεν ο Παραβάτης οι μεν άλλοι Χριστιανοί να υποβληθώσιν εις εξορίας και βασάνους, ο δε Άγιος Ευψύχιος να αποκεφαλισθή, καθ’ ο αυτουργός της τοιαύτης πράξεως· όθεν αποκεφαλισθείς έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.