Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΕΥΘΑΛΙΑΣ ξίφει τελειωθείσης.

Ευθαλία η Αγία Παρθενομάρτυς του Χριστού έζη εν Σικελία έχουσα μητέρα αιμορροούσαν, καλουμένην και αυτήν Ευθαλίαν και ιατρευθείσαν εκ της ασθενείας ταύτης υπό των Αγίων Μαρτύρων Αλφειού, Φιλαδέλφου και Κυπρίνου, ων η μνήμη εορτάζεται κατά την ι΄ (10^ην) του Μαϊου και οίτινες φανέντες εις αυτήν κατ’ όναρ της είπον· «Εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν και βαπτισθής, ασφαλώς θέλεις ιατρευθή και σωθή, εάν δε δεν πιστεύσης, φεύγε μακράν ημών». Εξυπνήσασα δε η Ευθαλία επείσθη εις τους λόγους των Αγίων Μαρτύρων και πιστεύσασα εις τον Χριστόν εβαπτίσθη μετά της συνωνύμου θυγατρός της. Είχε δε αύτη υιόν ονομαζόμενον Σερμιλιανόν, υπό του οποίου βιαζομένη η μακαρία ολίγον έλειψε να πνιγή υπ’ αυτού, διότι επίστευσεν εις τον Χριστόν.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΝΕΣΤΟΡΟΣ και ΤΡΙΒΙΜΙΟΥ

Νέστωρ και Τριβίμιος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της περιοχής του θέματος των Κιβυρραιωτών εκ της Πέργης της Παμφυλίας, η οποία τώρα Πίργι ονομάζεται. Και ήτο μεν πρότερον η Πέργη πόλις μεγάλη τετιμημένη με θρόνον Μητροπολίτου, δεκαπέντε Επισκόπους έχουσα υποκειμένους εις αυτήν, ύστερον δε καταστραφείσα ηρημώθη, η δε Μητρόπολις αυτής μετετέθη εις την Αττάλειαν, ήτις πρότερον ήτο Επισκοπή της Πέργης. Κατά δε τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251) προδοθέντες οι Άγιοι ως Χριστιανοί εδάρησαν με ξηρά βούνευρα, έπειτα δε κρεμασθέντες εξεσχίσθησαν μέχρι των σπλάγχνων. Εμμείναντες δε αμετάθετοι εις την του Χριστού Πίστιν, απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον, οι αοίδιμοι, τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, ο Άγιος Ομολογητής ΚΟΪΝΤΟΣ ο Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Κόϊντος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Φρυγίαν, εις την οποίαν έμαθε και την ευσέβειαν, κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270 – 275). Μεταβάς δε ποτέ εις κώμην τινά, Αιολίδα καλουμένην, εμοίραζεν ελεημοσύνην εις τους πτωχούς. Ο δε ηγεμών Ρούφος, συλλαβών τον Άγιον, ευθύς ως διέταξεν αυτόν να θυσιάση εις τα είδωλα, εδαιμονίσθη. Αφού δε παρεκάλεσεν ο Άγιος τον Θεόν ηλευθερώθη ο ηγεμών από το δαιμόνιον. Ο δε Άγιος Κόϊντος εκ του λόγου τούτου όχι μόνον αφέθη ελεύθερος, αλλά και δώρα έλαβεν ως αντιμισθίαν της χάριτος παρά του ηγεμόνος. Επειδή δε δια προσευχής του Αγίου έγινε σεισμός και εκ του σεισμού εκρημνίσθη ο ναός των ειδώλων και τα εν αυτώ είδωλα έπεσον, φυγόντες οι ειδωλολάτραι αφήκαν τον Άγιον ελεύθερον. Αφ’ ου δε παρήλθον μετά τον σεισμόν τεσσαράκοντα ημέραι, συνέλαβε τον Άγιον ο άρχων Κλέαρχος, δεισιδαίμων σφόδρα και ζηλωτής της θρησκείας των ειδώλων υπάρχων και προσέταξε να συντρίψωσι τα σκέλη του Μάρτυρος. Τούτου δε γενομένου παρευθύς έγιναν ταύτα σώα και υγιή, με την δύναμιν του Χριστού. Μετά ταύτα περιήρχετο ο Άγιος διαφόρους τόπους επί δέκα όλα έτη ιατρεύων πάσαν νόσον πολυχρόνιον και πάσαν ασθένειαν ολιγοχρόνιον και τους πτωχούς ελεών. Ούτω, με τοιαύτα θαύματα και θεάρεστα έργα πολιτευσάμενος, προς Κύριον εξεδήμησε.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ομολογητού και Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΟΤΟΥ Επισκόπου Κυρηνείας της Κύπρου.

Θεόδοτος ο Άγιος Ιερομάρτυς έζησε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄ (308 – 323), ηγεμονεύοντος της Κύπρου του Σαβίνου. Επειδή δε ο μακάριος ωμολόγει παρρησία την εις Χριστόν Πίστιν, συλληφθείς ωδηγήθη προ του ηγεμόνος Σαβίνου· και πρώτον μεν έδειραν αυτόν με βούνευρα, έπειτα δε τον εκρέμασαν και εξέσχισαν τας σάρκας του, είτα ήπλωσαν αυτόν επί σιδηράς και ανημμένης κλίνης. Επειδή δε διεφυλάχθη αβλαβής εκ του πυρός με την Χάριν του Θεού, εκάρφωσαν τους πόδας του με καρφία και ούτω τον ηνάγκασαν να περιπατή. Τέλος δε έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν. Μετά τον θάνατον του Λικινίου έπαυσεν ο κατά των Χριστιανών διωγμός και κατά συνέπειαν απελύθη της φυλακής ο Άγιος κατά την δεκάτην ενάτην του Ιανουαρίου, αφ’ ου δε παρήλθον δύο έτη προς Κύριον Εξεδήμησε, κατά την δευτέραν ταύτην του Μαρτίου. Τελείται δε η αυτού Σύναξις εις την μικράν Εκκλησίαν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, την ευρισκομένην εις την εν Κωνσταντινουπόλει θέσιν την καλουμένην του Αρματίου.

Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΗΣΥΧΙΟΥ του Συγκλητικού.

Ησύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305). Ήτο δε ούτος πρώτος του βασιλικού παλατίου και της Συγκλήτου Βουλής, διότι ήτο μαγιστριανός το αξίωμα. Όταν δε ο Μαξιμιανός ήγειρε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν διέταξεν, όπως άπαντες οι Χριστιανοί, όσοι ήσαν βασιλικοί στρατιώται, εάν δεν αρνηθώσι τον Χριστόν, να στερηθώσι τας ζώνας τας οποίας έφερον ως σημείον της βασιλικής αυτών αξίας και να ζώσι του λοιπού ως ιδιώται και άτιμοι. Η τοιαύτη παράνομος προσταγή παρεκίνησε πολλούς των Χριστιανών να προτιμήσωσι κάλλιον ζωήν άμοιρον εξωτερικών τιμών, παρά να έχωσι μεν τιμάς, να απολέσωσι δε τας ψυχάς των. Όθεν μετά των Χριστιανών τούτων συνηριθμήθη και ο Άγιος Ησύχιος.