Τη Δ΄ (4η) Ιουνίου, μνήμη της Οσίας μητρός ημών Σοφίας της ασκητικώς και οσίως βιωσάσης.

Σοφία η Αγία κατήγετο εκ της Αίνου, θυγάτηρ γονέων ευσεβών και περιβοήτων εις τον τόπον εκείνον. Όταν δε έφθασεν εις ηλικίαν, συνέζευξαν αυτήν οι γονείς της μετά νομίμου συζύγου, μετά του οποίου εγέννησεν εξ τέκνα. Όμως, καίτοι βιούσα εν μέσω κοσμικών φροντίδων και ταραχών, έδειξε δια των έργων, ότι αι κοσμικαί φροντίδες και αι ταραχαί ουδόλως δεσμεύουσι τον επιθυμούντα να ευαρεστήση τω Θεώ, εάν εκπληροί τας εντολάς του Κυρίου και ασκή θεοφιλείς πράξεις και αρετάς. Διότι η μακαρία Σοφία δεν έλειπεν από την Εκκλησίαν του Θεού, αλλά και εις τον οίκον της ευρισκομένη ηγρύπνει καθ’ όλην την νύκτα και κατεγίνετο εις προσευχάς. Επειδή όμως απέθανον τα τέκνα της Αγίας, εγένετο μήτηρ άλλων ορφανών και έσπευδεν εις πρόθυμον βοήθειαν των χηρών.

Τη Δ΄ (4η) Ιουνίου, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥΣ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Μητροφάνης, ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήκμασε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου εν έτει τκ΄ (320) υιός ων Δομετίου, αδελφού Πρόβου, του βασιλεύσαντος εν έτει σοστ΄ (276). Είχε δε ο Δομέτιος δύο υιούς, τον Πρόβον και τον Μητροφάνη. Χρησάμενος δε ο Άγιος σώφρονα και ορθόν λογισμόν και θεωρήσας την θρησκείαν των ειδώλων ψευδή και πεπλανημένην, προσήλθεν εις την αληθή πίστιν του Χριστού και πορευθείς εις το Βυζάντιον συνανεστρέφετο μετά του Τίτου, του Επισκόπου Βυζαντίου, όστις ήτο ανήρ άγιος και θεοφόρος. Βλέπων δε τον Μητροφάνη όντα εστολισμένον δια πολλών αρετών, συνηρίθμησε τούτον μετά των Κληρικών, ήτοι εποίησεν αυτόν αναγνώστην.