Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων των εν Περσία μαρτυρησάντωνΑΥΔΑ Επισκόπου και των συν αυτώ ΕΝΝΕΑ Μαρτύρων και άλλων πολλών ΑΓΙΩΝ, των εις φυλακήν κλεισθέντων και υπό μυών και γαλών των συγκλεισθέντων αυτοίς κατατρωγομένων.

Αυδάς ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο Επίσκοπος της Περσίας και οι συν αυτώ εορταζόμενοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως των Ρωμαίων Θεοδοσίου του μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450) και Ισδιγέρδου του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 399 – 420. Κατά δε το έτος 412 ο Ισδιγέρδης εκίνησε χαλεπώτατον διωγμόν κατά των Χριστιανών, λαβών την ακόλουθον αφορμήν. Ο θείος Αυδάς, όστις ήτο εστολισμένος με πολλά είδη αρετών, κινηθείς υπό θείου ζήλου, εκρήμνισε τον ναόν, εν τω οποίω ελάτρευον οι Πέρσαι το πυρ.

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΚΑΚΙΟΥ Επισκόπου Μελιτινής του Ομολογητού.

Ακάκιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Επίσκοπος Μελιτινής, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Επειδή δε εδίδασκε την του Χριστού Πίστιν, συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών και ωδηγήθη εις τον ύπατον Μαρκιανόν, υπό του οποίου, ερωτηθείς δια το κήρυγμα το παρ’ αυτού κηρυττόμενον, διηγήθη μεν όλην την ένσαρκον του Θεού Λόγου οικονομίαν και ελάλησε περί των Χερουβίμ και Σεραφίμ, ήλεγξε δε και ενέπαιξε την φλύαρον πλάνην των ειδωλολατρών. Εκ της αιτίας ταύτης λοιπόν υπέστη διαφόρους βασάνους και εκλείσθη εις την φυλακήν. Τότε ο Μαρκιανός έστειλε γράμματα εις τον βασιλέα και απεκάλυψε τα περί του Αγίου· ο δε βασιλεύς προσέταξε να απελευθερωθή ο Άγιος άνευ ονειδισμού και τιμωρίας. Περιεπάτει λοιπόν εις το εξής ελεύθερος ο τρισόλβιος ούτος Πατήρ, φέρων εις το σώμα του τα στίγματα και τας πληγάς του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πολλούς δε διδάξας και καθοδηγήσας εις την του Χριστού Πίστιν και διαλάμψας καλώς με διδασκαλίας και θαύματα, απήλθεν εν ειρήνη προς Κύριον.

Τη ΛΑ΄ (31η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΥΠΑΤΙΟΥ Επισκόπου Γαγγρών.

Υπάτιος, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τλζ΄ (307 – 337), υπήρξε δε εις εκ των τριακοσίων δεκαοκτώ Θεοφόρων Πατέρων των εν Νικαία το πρώτον συνελθόντων, εν έτει τκε΄ (325). Πατρίς τούτου υπήρξεν η Κιλικία της Μικράς Ασίας, εγένετο δε Επίσκοπος της πόλεως Γάγγραι της Παφλαγονίας. Λόγω δε της εναρέτου και ενθέου πολιτείας του μεγάλα ετέλεσε θαύματα και πολλά πλήθη εκ των απίστων προσέφερεν εις τον Χριστόν, οίκον δε κατασκευάσας υπεδέχετο τους εκ του γένους αυτού προστρέχοντας προς αυτόν.