Τη Η΄ (8η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου ΜΥΡΩΝΟΣ Επισκόπου Κρήτης του θαυματουργού.

Μύρων ο Άγιος Επίσκοπος Κρήτης εγεννήθη εν τινι πόλει της Κρήτης, Αυρακία ονομαζομένη, πλησίον της Κνωσού, στολίζων το γένος του με την κατά Θεόν ευσέβειαν. Ενήλιξ συνεζεύχθη νομίμως και εκαλλιέργει την γην, δια δε της καρποφορίας και εσοδείας των γεννημάτων του ηλέει τους πτωχούς, όσον δε αυτός ηλέει, τόσον και οι καρποί των αγρών του ηύξανον. Η συμπάθεια δε και ευσπλαγχνία, την οποίαν ησθάνετο ο Άγιος υπέρ των πτωχών, ήτο υπέρ άνθρωπον. Λέγουσιν επί παραδείγματι ότι ούτος συνέλαβέ ποτε εις το αλώνιόν του δέκα ανθρώπους κλέπτοντας σίτον και οι οποίοι ως εκ της μεγάλης αυτών πλεονεξίας εγέμισαν τους σάκκους των τόσον, ώστε δεν ηδύναντο ένεκα του βάρους να τους σηκώσωσιν, αλλ’ ούτε ήθελον να αδειάσωσιν εξ αυτών ολίγον σίτον, ίνα δυνηθώσιν ούτως ελευθέρους να τους κινήσωσι.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ του θαυματουργού, του εν τω του Καλλιστράτου όρει διαλάμψαντος.

Νικάνωρ ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών κατήγετο από την περίφημον μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην. Ο πατήρ του ωνομάζετο Ιωάννης, η δε μήτηρ Μαρία, αποτελούντες ευσεβές και ενάρετον ανδρόγυνον, τους οποίους όλη η πόλις εκαλοτύχιζε και επαινούσε, τόσον δια τα υλικά αγαθά, τον πολύν πλούτον και την ευγένειαν, όσον και δια την θεάρεστον πολιτείαν των. Διότι και οι δύο ήσαν παράδειγμα αρετής εις όλους. Αλλ’ όσον ήσαν από το εν μέρος περιφανείς και επαινετοί εις τους ανθρώπους, τόσον ήσαν από το άλλο μέρος περίλυποι, επειδή ήσαν άτεκνοι και δεν είχον κληρονόμον του πλούτου των, ουδέ θα είχον παραμυθίαν εις τα γηρατεία των.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, μνήμη του Οσίου και ιαματικού ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ του νέου, του ζήσαντος κατά το έτος ωξβ΄ (862) και εν ειρήνη τελειωθέντος.

Θεοδόσιος ο τρισόλβιος πατήρ ημών είχε πατρίδα τας περιφήμους Αθήνας, κατά το ωξβ΄ (862) έτος από Χριστού γεννηθείς από γονείς ευγενείς και θεοσεβείς. Ανετράφη δε υπ’ αυτών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, και εδόθη εις σχολείον, δια να μάθη τα ιερά γράμματα, τα οποία εις ολίγον καιρόν έμαθε, διότι έτυχε δεξιάς φύσεως. Είχε δε ο ευλογημένος πολλήν ευλάβειαν εις τα θεία και έτρεχεν εις τας ιεράς ακολουθίας της Εκκλησίας, ακούων δε τους αγώνας των Αγίων εθαύμαζε την προθυμίαν και καρτεροψυχίαν την οποίαν είχον. Όθεν όπου εύρισκε τους Βίους των Οσίων τους ανεγίγνωσκε με μεγάλην προσοχήν, επόθει δε μεγάλως να τους μιμηθή εις τους αγώνας των και να κατορθώση και αυτός τας αρετάς, τας οποίας κατώρθωσαν εκείνοι, καθώς και έγινε· διότι, αφ’ ου παρήλθεν ολίγος καιρός, οι γονείς του επλήρωσαν το κοινόν χρέος, ευρίσκων δε ευκαιρίαν ο μακάριος Θεοδόσιος, δια να πληρώση τον πόθον του, χωρίς αναβολήν καιρού διεμοίρασεν εις τους πτωχούς όλα τα υπάρχοντα και αρνηθείς τον κόσμον και τα εν κόσμω ανεχώρησεν από την πατρίδα του.

Τη Ζ΄ (7η) Αυγούστου, ο Όσιος ΩΡ εν ειρήνη τελειούται.

Ωρ ο Όσιος και θαυμάσιος Πατήρ ημών εχρημάτισεν εις το όρος της Νιτρίας προεστώς χιλίων αδελφών, οι οποίοι επολιτεύοντο ζωήν αγγελικήν. Είχε φθάσει εις ηλικίαν ενενήκοντα ετών, και παρ’ όλα ταύτα ήτο όρθιος, υγιής, λαμπρός εις το πρόσωπον, έχων τας αισθήσεις, την σοφίαν και σύνεσιν ανελλιπή, και μάλιστα πληρέστατα, ως να ηύξανεν ομού με την ηλικίαν η αρετή και η σύνεσις. Είχε δε χωριστήν χάριν Θεού, ώστε τον ηυλαβούντο και οι άπιστοι και οι βάρβαροι. Ούτος ο τρισμακάριος Πατήρ, αφού έκαμεν εις την βαθυτάτην  έρημον μεγάλην άσκησιν και πολλούς αγώνας μόνος, ήλθεν ύστερον εις την εδώθεν έρημον, και επεμελήθη και έγιναν ιερά Μοναστήρια, εις τα οποία έκαμε κόπους υπερβολικούς, φυτεύων με τας ιδίας του χείρας αμπελώνας και κήπους και διάφορα δένδρα, ώστε έγινε και δάσος πυκνότατον.