Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΑΡΙΝΟΥ ξίφει τελειωθέντος.

Μαρίνος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήτο εκ προγόνων Χριστιανός. Βλέπων δε τους ειδωλολάτρας προσφέροντας θυσίας όχι μόνον εις ανθρώπους, αλλά και εις ερπετά και εις άλλα ακόμη βδελυρά όντα, ήναψεν υπό θείου ζήλου και εν ω οι Έλληνες εώρταζον τα άψυχα είδωλα, ώρμησε και κατεκρήμνισε τον βωμόν, καταπατήσας τας εν αυτώ θυσίας, τον δε εαυτόν του ωνόμασε Χριστιανόν. Ευθύς λοιπόν συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών, οίτινες πρώτον μεν έδειραν τον Άγιον με χονδράς ράβδους, κατόπιν δε συντρίψαντες δια λίθων το στόμα και τους οδόντας του, έσυραν αυτόν εκ των τριχών της κεφαλής. Έπειτα δέσαντες αυτόν, παρέδωκαν εις τον άρχοντα, υπό του οποίου δεινώς βασανισθείς απεκεφαλίσθη και ούτως έλαβεν ο μακάριος του Μαρτυρίου τον στέφανον.                        

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΠΑΥΛΟΣ υπέρ των Αγίων Εικόνων πυρί τελειούται.

Παύλος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών ήτο από την Κρήτην, εις την οποίαν ήκμασε κατά τους χρόνους του δυσσεβούς και εικονομάχου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου (741 – 775). Ότε δε ο εναγής ούτος εξαπέλυσε τον κατά των σεπτών και αγίων Εικόνων διωγμόν, συλληφθείς ο μακάριος Παύλος υπό του στρατηγού της Κρήτης Θεοφάνους του Λαρδατύρη προσήχθη προς εξέτασιν και εβιάζετο να καταπατήση την αγίαν Εικόνα του Εσταυρωμένου. Δεικνύων δε ο μιαρός εκείνος στρατηγός την αγίαν Εικόνα και βασανιστήριόν τι όργανον, καταπέλτην καλούμενον, λέγει προς τον Άγιον· «Εν από τα δύο ταύτα ποίησον, ή την Εικόνα να πατήσης δια να ζήσης, ή θα σε βάλω εις ταύτην την βάσανον».

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΥ Ηγουμένου της Μονής του Αγίου Ιωάννου της ονομαζομένης Πελεκητής, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Θεοστήρικτος ο Όσιος και Ομολογητής Πατήρ ημών εγεννήθη εν Τριγλία της Μικράς Ασίας περί τας αρχάς του Η΄ αιώνος. Ευσεβής δε και φιλομόναχος εκ νεότητος υπάρχων, ευθύς ως επεράτωσε τα εγκύκλια μαθήματα απελθών εις την εκείσε Μονήν της Πελεκητής εκάρη εις αυτήν Μοναχός, εκτιμηθείς δε δια τας αρετάς του εγένετο βραδύτερον και Ηγούμενος ταύτης. Ότε δε εξέσπασεν επί Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου (741 – 775) φοβερός κατά των σεπτών και αγίων Εικόνων διωγμός επρόσταξεν ο αυτοκράτωρ τον ηγεμόνα της Ασίας Μιχαήλ τον Λαχανοδράκοντα, τον δια την ωμότητά του αποκληθέντα Μηχανοδράκοντα, όπως δια παντός τρόπου τιμωρήση σκληρώς τους προσκυνούντας τας αγίας Εικόνας.

Τη ΙΖ΄ (17η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΛΕΞΙΟΥ του ανθρώπου του Θεού.

Αλέξιος ο του Θεού άνθρωπος και πιστότατος θεράπων ήτο από την μεγαλόδοξον Ρώμην, εκ της οποίας ως άνθος πανευώδες και μυρίπνοον αναβλαστήσαν την οικουμένην κατεμύρισε με την ισάγγελον ζωήν και πολιτείαν αυτού, την οποίαν μετά πολλής της προσοχής ακούσατε, ίνα μεγάλην την ωφέλειαν και την ευφροσύνην απολαύσητε και μάλιστα κατά τας ημέρας ταύτας της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, κατά τας οποίας ιδιαιτέρως οφείλομεν να σχολάζωμεν εις την νηστείαν, την αγρυπνίαν, την προσευχήν και την μελέτην των κατορθωμάτων των Αγίων, εξ ης και ημείς εις την κατά το δυνατόν μίμησιν αυτών παρακινούμεθα. Διότι ιδού έφθασεν ο καιρός της εγκρατείας, αγαπητοί. Το στάδιον ηνεώχθη. Ο αγωνοθέτης και Βασιλεύς Χριστός ίσταται άνωθεν βλέπων την προθυμίαν των αθλητών. Οι Άγιοι Άγγελοι κρατούσι τα στέφη και βραβεία πολύτιμα, δια να ανταμείψουν όσους νομίμως αθλήσουσι και νικήσουν ανδρείως τον αποστάτην και υπερήφανον δαίμονα.