ΛΟΓΟΣ Α΄ Εις την Κοίμησιν της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

(Δαμασκηνού του Στουδίτου)                                                                                                                                       

Τρεις καταστάσεις υπάρχουν των ανθρώπων όλων, ευλογημένοι Χριστιανοί, ως το λέγουν τα βιβλία μας· πρώτη μεν είναι των ανθρώπων εκείνων, οίτινες χωρίς άλλο τι, άμα επινοήσωσι το αγαθόν, το πράττουσιν· ως ο Αβραάμ, καθώς το μαρτυρούν αι θείαι Γραφαί ότι χωρίς να ακούση διδαχήν, έπραξε το καλόν. Που να ακούση διδαχήν ο Αβραάμ αφού ο πατήρ του, ο Θάρρας, και το γένος του όλον ήσαν ειδωλολάτραι; Τι δε λέγω το γένος του; Ο κόσμος ολόκληρος ελάτρευε τότε τα είδωλα, αλλ’ αυτός, ως έχων αγίαν ψυχήν, καθό έτοιμος να κάμη το καλόν, βλέπων τον ουρανόν πλήρη αστέρων, επίστευσεν απ’ αυτό εις τον Θεόν, και εμίσησε τα είδωλα του πατρός, σκεφθείς νοερώς, ότι εάν οι αστέρες, η σελήνη και ο ήλιος είναι τόσον λαμπρά και ωραιότατα τω όντι ποιήματα, πόσον μάλλον είναι εκείνος, όστις έπλασεν αυτά.

Τη ΙΕ΄ (15η) του Αυγούστου, η σεβασμία Μετάστασις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ηθέλησε να παραλάβη παρ’ εαυτώ την Μητέρα Του, τότε εφανέρωσεν εις αυτήν προ τριών ημερών δι’ Αγγέλου (όστις λέγουσιν ότι ήτο ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) την από γης εις ουρανόν μετάστασιν αυτής. Ελθών δε προς αυτήν ο Άγγελος είπε· «Τάδε λέγει ο Υιός σου – Καιρός είναι να παραλάβω πλησίον μου την Μητέρα μου – Όθεν μη ταραχθής δια τούτο, αλλ’ ευφροσύνως δέξαι το μήνυμα, επειδή μεταβαίνεις εις ζωήν αθάνατον». Τούτο μαθούσα η Θεοτόκος εχάρη χαράν μεγάλην, και φλεγομένη υπό του πόθου να μεταβή προς τον Υιόν της, ανέβη μετά σπουδής και προθυμίας εις το όρος των Ελαιών, ίνα προσευχηθή (διότι η πανύμνητος είχε τοιαύτην συνήθειαν, να αναβαίνη συχνότατα εις το όρος τούτο).

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΣΥΜΕΩΝ ο Τραπεζούντιος, ο μαρτυρήσας εν Κωνσταντινουπόλει κατά το έτος αχνγ΄ (1653) αγχόνη τελειούται.

Συμεών ο νέος του Χριστού Μάρτυς ήθλησεν εν Κωνσταντινουπόλει κατά το αχνγ΄ (1653) έτος, τα δε κατά το μαρτύριον αυτού έλαβον χώραν ως ακολούθως. Τρεις Χριστιανοί εν τη βασιλίδι των πόλεων έτυχε να κατέρχωνται οδόν τινά μεταβαίνοντες εις τας οικίας των πέραν εις τον Γαλατάν. Διερχόμενοι δε εκ της εβαϊκής συνοικίας, συνήντησαν Εβραίον τινά εξαιρετικώς μεγαλόσωμον, ο δε εις των Χριστιανών, όστις ήτο μικρόσωμος, εθεώρει τον Εβραίον όστις ίστατο όμοιος με τέρας.

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΟΥΡΣΙΚΙΟΥ.

Ουρσίκιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τ΄ (300) καταγόμενος εκ της πόλεως Σιβεντού, της εν τη Άνω Ιλλυρία (ήτοι Σλαβονία), στρατιώτης ων το επάγγελμα. Επομένως, καθό Χριστιανός, διεβλήθη εις τον βασιλέα Μαξιμιανόν, ο οποίος παρέδωκεν αυτόν εις τον έπαρχον Αριστείδην, ίνα τον κρίνη.

Τη ΙΔ΄ (14η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Απαμείας.

Μάρκελλος ο θείος Ιερομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου του Μεγάλου εν έτει τοθ΄ (379), κατήγετο δε εκ της νήσου Κύπρου, εις την οποίαν, αναλαβών κοσμικήν εξουσίαν, εξέπληξε πάντας δια την ευσέβειαν και δικαιοσύνην, την οποίαν εφήρμοζεν εις την διοίκησιν των πολιτικών πραγμάτων.