Τη ΚΒ΄ (22α) Μαϊου, μνήμη του εν Αγίοις ενδόξου και καλλινίκου νέου Οσιομάρτυρος ΠΑΥΛΟΥ του Πελοποννησίου αθλήσαντος κατά το έτος αωιη΄ (1818).

Παύλος ο νεολαμπής του Χριστού Οσιομάρτυς, πατρίδα είχε την περιφανή Πελοπόννησον, γεννηθείς εις το χωρίον Σοπωτόν της επαρχίας Καλαβρύτων, εις το οποίον και ανετράφη εκ γονέων Χριστιανών Ορθοδόξων, πτωχών μεν, αλλ’ εναρέτων, κληθείς κατά το άγιον Βάπτισμα Παναγιώτης. Δια να γνωρίσητε όμως εν πάση αληθεία πως ο εκ τοιαύτης αγαθής ρίζης ευθαλέστατος βλαστός περιέπεσεν εις το πτώμα της αρνήσεως και πως μετά ταύτα ανανήψας ανεδείχθη Όσιος και Μάρτυς του Χριστού ακούσατε την κατά πλάτος ιστορίαν αυτού, όπως έγραψεταύτην ο αείμνηστος Ιερομόναχος Ιάκωβος ο Αγιορείτης και την οποίαν ενταύθα παραθέτομεν. Υπερδεδοξασμένος ει Χριστέ ο Θεός ημών, ο αναδεικνύων νέους Μάρτυρας, νέους φωστήρας εν τω στερεώματι της Ανατολικής Ορθοδόξου Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εις τους εσχάτους τούτους καιρούς, ότε η ευσέβεια, μωρία αποκαλείται παρά των αθέων ασεβών και βλασφήμων αθλίων αιρετικών. Προς τούτοις δε, εις τους καθ’ ημάς καιρούς, ονειδίζεται η Αγία ημών Εκκλησία υπό των ελεεινώς αποσπασθέντων κακοδόξων αιρετικών Λατίνων, οίτινες πλην των άλλων δυσφήμων κατηγοριών, τας οποίας εξήμεσαν κατά της Αγίας Ορθοδόξου ημών Ανατολικής Εκκλησίας, προσέθηκαν έτι και τούτο, φλυαρούντες και λέγοντες, ότι δήθεν νέον Άγιον δεν ανέδειξεν αύτη από τον καιρόν του χωρισμού των Εκκλησιών, ενώ αυτοί οι πανάθλιοι, μη έχοντες να παρουσιάσουν νέους Αγίους, κατασκευάζουν γλυπτούς λεγομένους Αγίους, εκ λίθων, ξύλων και μετάλλων.

Τη ΚΒ΄ (22α) Μαϊου, μνήμη του Αγίου ΙΩΑΝΝΟΥ του Βλαδιμήρου, του βασιλέως και θαυματουργού, ξίφει τελειωθέντος.

Ιωάννης ο εν βασιλεύσιν αγιώτατος και ενδοξότατος και εν μάρτυσιν θαυμαστός, ο σημειοφόρος, κατήγετο εκ τινος κώμης της Βουλγαρίας, καλουμένης Βλαδίμηρον, εξ ης έλαβε και την επωνυμίαν να καλήται Βλαδίμηρος, υιός πατρός μεν Νεεμάν, υιού του πρώτου βασιλέως των εν τη Βουλγαρία Αχριδών Συμεών (890- 927), μητρός δε Άννης, της εκ Ρωμαίων καταγομένης, ακμάσας κατά τους χρόνους Βασιλείου Β΄ του Βουλγαροκτόνου (976 – 1025). Παιδιόθεν ο Άγιος ούτος έλαμπε πολύ με αρετάς και χάριτας, και ήτο σκεύος καθαρόν του Αγίου Πνεύματος, παιδαγωγηθείς υπό του θαυμαστού Νικολάου του τότε Επισκόπου Αχριδών· αφ’ ου δε ηλικιώθη, οι γονείς του έδωκαν εις αυτόν δια γάμου την θυγατέρα του βασιλέως Σαμουήλ (976 – 1014), εφύλαξεν όμως παρθενίαν ο τρισμακάριστος και κατεγίνετο εις έργα θεάρεστα.

Τη ΚΒ΄ (22α) Μαϊου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ανεψιού του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος.

Βασιλίσκος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ τινος κώμης της εν τω Ευξείνω Πόντω Αμασείας, Χουμιαλά ονομαζομένης, ήκμασε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπδ΄ - τε΄ (284 – 305) και των διαδόχων αυτού. Κατ’ εκείνον τον καιρόν απεστάλη υπό του τότε βασιλέως εις την Ανατολήν ηγεμών ο Αγρίππας, αντί του μέχρι τότε ηγεμονεύσαντος Ασκληπιοδότου δια να τιμωρήση και να διώξη τους Χριστιανούς. Ευθύς δε ως ο Αγρίππας έφθασεν εις τα Κόμανα της Καππαδοκίας, ανέκρινε και ετιμώρει τους Χριστιανούς. Ο δε Άγιος Βασιλίσκος, όστις ήτο ανεψιός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος, είχεν εξέλθει πρότερον εις τον αγώνα του Μαρτυρίου και ηγωνίσθη μετά των Αγίων Ευτροπίου και Κλεονίκου, των συστρατιωτών του θείου του, Αγίου Θεοδώρου.