Τη ΚΔ΄ (24η) Οκτωβρίου η Αγία Μάρτυς ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ ξίφει τελειούται.

Σεβαστιανή η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Δομετιανού του εν έτει πα΄ (81) βασιλεύσαντος και διέτριβεν εις την πόλιν του Μαρκιανού, κηρύττουσα τον Χριστόν. Όθεν διεβλήθη εις τον ηγεμόνα Σέργιον ως Χριστιανή. Παρασταθείσα  λοιπόν εις αυτόν ωμολόγησεν ότι πιστεύει εις τον Χριστόν, ότι εδιδάχθη από τον Απόστολον Παύλον και ότι είναι ετοίμη να αποθάνη δια τον Χριστόν. Τούτου ένεκα πρώτον μεν έδειραν αυτήν εις όλον το σώμα με σφαίρας μολυβδίνας· έπειτα έρριψαν αυτήν εις την φυλακήν. Εκεί δε εφάνη εις αυτήν ο Απόστολος Παύλος και της είπε: «Χαίρε και μη λυπήσαι, διότι θέλεις υπάγει δεδεμένη εις την ιδικήν σου πατρίδα δια την ομολογίαν του Χριστού».

Τη ΚΔ΄ (24η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΡΕΘΑ και των συν αυτώ.

Αρέθας ο Άγιος Μάρτυς ήτο πρώτος της πόλεως Νεγράς εν Αιθιοπία, επί της βασιλείας του ευσεβεστάτου Ιουστίνου. Κατά δε τον πέμπτον χρόνον της βασιλείας τούτου, ήτοι εν έτει φκγ΄ (523), ότε εβασίλευεν εις την Αιθιοπίαν Ελεσβαάν ο περιβόητος και ονομαστός δια την δικαιοσύνην και ευσέβειαν, όστις είχε τα βασίλειά του κατεσκευασμένα εις πόλιν τινά καλουμένην Αύξουσαν, Εβραίος τις, ονόματι Δουνουάν, δυσσεβής λίαν και πολέμιος εχθρός των Χριστιανών, εξουσίαζε την Ευδαίμονα Αραβίαν (ήτις πάλαι ελέγετο Σαβά και κατόπιν Ομηρίτις). Ο δε χριστιανικώτατος Ελεσβαάν εχθρεύετο πολλά τον δυσσεβή Δουνουάν, επειδή εις όλον σχεδόν τον κόσμον εκηρύττετο ο Χριστός Θεός αληθέστατος και αυτός ο παμμίαρος ηρνείτο την Σάρκωσιν αυτού και ωμοφρόνει και συνεκοινώνει με τους προγόνους του, οίτινες εσταύρωσαν τον Χριστόν, έχων και αυτός ομοίαν προς αυτούς γνώμην μισόχριστον.

Τη ΚΓ΄ (23η) Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Ρωμαίος εν ειρήνη τελειούται.

Μακάριος ο Όσιος Πατήρ ημών ο Ρωμαίος ήτο, καθώς και η προσωνυμία του φανερώνει, από την Ρώμην, υιός συγκλητικού τινος άρχοντος, ονόματι Ιωάννου, ανεχώρησε δε από νεαράς ηλικίας εις την βαθυτάτην έρημον, εις την οποίαν και παρέμεινεν έως τέλους μονώτατος. Η εν τη ερήμω διατριβή του Οσίου τούτου πατρός ηγνοείτο υπό πάντων μέχρι του βαθυτάτου αυτού γήρατος, ότε κατά θείαν οικονομίαν και προς ωφέλειαν ημών κατέστη αύτη γνωστή υπό τας εξής περιστάσεις: Τρεις Όσιοι Γέροντες ηγιασμένοι, ονομαζόμενοι Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος, ανήκοντες εις το Μοναστήριον του Αγίου Ασκληπιού, το οποίον ευρίσκετο εις την Μεσοποταμίαν της Συρίας, συνεννοηθέντες ποτέ μεταξύ των δια την επίτευξιν αγαθού τινος σκοπού, απεφάσισαν να περιέλθωσι την γην άπασαν.

Τη ΚΓ΄ (23η) Οκτωβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΙΓΝΑΤΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ιγνάτιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο υιός μεν Μιχαήλ Α΄ του Ραγκαβέ του και Κουροπαλάτου καλουμένου, ο οποίος ευσεβώς εβασίλευσε προ του Λέοντος του Αρμενίου, και Προκοπίας της βασιλίσσης, εν έτει ωια΄ (811), αδελφός δε Θεοφυλάκτου και έγγονος Νικηφόρου βασιλέως Πατρικίου του από γενικού, του βασιλεύσαντος εν έτει ωβ΄ (802). Ούτος λοιπόν ευνουχισθείς από τον θεομισή Λέοντα τον Αρμένιον, έγινεν ύστερον Μοναχός και Ηγούμενος του Μοναστηρίου του Αρχαγγέλου, το οποίον πρότερον ωνομάζετο του Ανατέλλοντος, νυν δε ονομάζεται του Σατύρου.