Γρηγόριος Ε΄ ο Αγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης και Μάρτυς του Χριστού εγεννήθη κατά το έτος αψδε΄ (1745) εις Δημητσάναν της Πελοποννήσου εξ ευλαβών γονέων Ιωάννου Αγγελοπούλου και Ασημίνας το γένος Παναγιωτοπούλου καλουμένων, ωνομάσθη δε κατά το άγιον Βάπτισμα Γεώργιος. Τα εγκύκλια γράμματα εξεπαιδεύθη ο Άγιος εις την πατρίδα αυτού υπό του θείου και αναδόχου του Ιεροδιδασκάλου Μελετίου Ιερομονάχου και Αθανασίου Ιερομονάχου Ρουσοπούλου, εικοσαέτης δε γενόμενος απεδήμησεν εν έτει αψξε΄ (1765) μετά του δευτέρου των διδασκάλων του εις Αθήνας όπου και εμαθήτευσε δύο σχεδόν έτη πλησίον του μεγάλου διδασκάλου Δημητρίου Βόδα. Ύστερον αυτός μεν απέπλευσεν εις Σμύρνην, ο δε Ρουσόπουλος παρέμεινεν εις Αθήνας διδάσκων εις την εν αυταίς σχολήν μέχρι της αποβιώσεώς του (1780). Φθάσας δε εις Σμύρνην ο Γεώργιος συγκατώκησε μετά του εκεί διαμένοντος θείου του Μελετίου Ιερομονάχου, υπηρετών αυτόν και διακούων άμα καρποφόρως τα μαθήματα της Ευαγγελικής Σχολής.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Σάββατο 9 Απριλίου 2022
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Ε΄ του Νέου Ιερομάρτυρος, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Οικομενικού Πατριάρχου, του δι’ αγχόνης μαρτυρήσαντος εν αυτή κατά το έτος αωκα΄ (1821), υπέρ της ελευθερίας, της Πίστεως και του Ελληνικού Έθνους, επί της βασιλείας του Ασιάτου Σουλτάνου Μαχμούτ.
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΔΗΜΟΣ, ο μαρτυρήσας εν Σμύρνη εν έτει αψξγ΄ (1763) ξίφει τελειούται.
Δήμος ο ευλογημένος του Χριστού Νεομάρτυς κατήγετο από την περιφέρειαν της Αδριανουπόλεως, εκ χωρίου καλουμένου τουρκιστί Ουρτζούν Κιοπρού, επειδή δε ήτο αλιεύς κατά την τέχνην ευρίσκετο πάντοτε εις τα ιχθυοτροφεία. Συνέπεσε δε να εργασθή ποτε επί ένα ολόκληρον χρόνον εις εν τοιούτον ιχθυοτροφείον, πλησίον της Σμύρνης κείμενον και καλούμενον Τσακάλ Μπουρνού, από το οποίον όμως όχι μόνον ουδέν κέρδος απήλαυσεν, αλλά έμεινε και χρεωμένος εις τον Οθωμανόν ιδιοκτήτην του.
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΑΚΩΒΟΥ Πρεσβυτέρου και ΑΖΑ Διακόνου.
Ιάκωβος και Αζάς οι Άγιοι Μάρτυρες έζων εν Περσία κατά τους χρόνους του βασιλέως των Περσών Σαβωρίου Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄ - τοθ΄ (325 – 379) και του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων Κωνσταντίνου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄ - τλζ΄ (306 – 337). Και ο μεν Ιάκωβος ήτο Πρεσβύτερος και κατήγετο εκ τινος κώμης της Περσίας Φαργαθά ονομαζομένης, ο δε Αζάς ήτο Διάκονος και κατήγετο εκ της περσικής επίσης κώμης Βιθνηρή. Ούτοι λοιπόν συλληφθέντες παρέστησαν εις τον αρχιμάγον των Περσών Αργωγκισχήρ. Επειδή δε ωμολόγησαν παρρησία τον Χριστόν, έχυσαν οι Πέρσαι εις την ρίνα των όξος με σινάπιον μεμιγμένον. Έπειτα έδειραν αυτούς και τους εκρέμασαν γυμνούς εις τόπον ανοικτόν και αστέγαστον, όπου εξηράνθησαν οι αοίδιμοι υπό του ψύχους της νυκτός. Είτα κατεβίβασαν αυτούς και επειδή παρά ταύτα δεν επείθοντο να θυσιάσωσιν εις τον ήλιον και εις το πυρ, επρόσταξεν ο αιμοβόρος άρχων να αποκεφαλίσουν αυτούς και ούτως οι μακάριοι ούτοι Μάρτυρες ανήλθον στεφανηφόροι εις τα ουράνια.
Τη Ι΄ (10η) Απριλίου μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ, ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ, ΜΑΞΙΜΟΥ, ΠΟΜΠΗΪΟΥ και ετέρων Τριάκοντα Έξ, αλλά δη και ΖΗΝΩΝΟΣ και των περί αυτόν και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και ΘΕΟΔΩΡΟΥ.
Τερέντιος ο Άγιος Μάρτυς και οι μετ’ αυτού αξιωθέντες των μαρτυρικών στεφάνων Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του Δεκίου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σνα΄ (249 – 251) και του ηγεμόνος Φουρτουνιανού, κατήγοντο δε άπαντες οι μακάριοι ούτοι εκ της Αφρικής. Επειδή δε κατ’ εκείνον τον καιρόν εδημοσιεύθη πρόσταγμα βασιλικόν δια του οποίου ωρίζετο, ότι οι Χριστιανοί ή πρέπει να αρνηθούν δημοσία τον Χριστόν ή αν επιμένουν εις την Πίστιν των και δεν εννοούν να πεισθούν εις τον βασιλέα να τιμωρώνται δια διαφόρων βασάνων, δια τούτο οι Άγιοι ούτοι Μάρτυρες, όντες τον αριθμόν τεσσαράκοντα, βλέποντες πολλούς Χριστιανούς εξαπατωμένους και παραδιδομένους αυθορμήτως εις την πλάνην των ειδώλων, συνεφώνησαν μεταξύ των να αντισταθώσι κατά των ειδωλολατρών και να προβάλωσι την ανδρείαν της ψυχής και του σώματος αυτών δια την Πίστιν και την αγάπην του Χριστού.