Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΑΝΤΩΝΙΟΥ του Ρώσου

ασκήσαντος μεν το πρώτον εν τω αγιωνύμω όρει του Άθω εν τω ιερώ κοινοβίω του Εσφιγμένου εν έτει 1012, ύστερον δε απελθόντος εις Ρωσίαν και ανεγείραντος εκ βάθρων την περιβόητον και περικαλλή Λαύραν εις το Κίεβον, όπου και ανεπαύθη εν Κυρίω τω 1073 έτει ζήσας έτη 90.                    

Αντώνιος ο Όσιος πατήρ ημών ήκμασεν εν έτει από κτίσεως κόσμου 6520, από δε Χριστού 1012, επί της βασιλείας Ρωμανού του Αργυροπούλου και Βλαδιμήρου του ευσεβεστάτου άρχοντος Ρωσίας εν Κιέβω κρατούντος, διαρκέσας άχρι της βασιλείας Ρωμανού Β΄ του Διογένους, ζήσας έτη ενενήκοντα, εκοιμήθη δε κατά το 6578 από κοσμοποιϊας και 1072 από της ενσάρκου του Κυρίου οικονομίας έτος. Ούτος κατά το πρώτον απαρνησάμενος τον κόσμον και ελθών εις το αγιώνυμον όρος του Άθω, έμεινεν εις την υπακοήν του Ηγουμένου της Ιεράς και παμμεγίστης σεβασμίας Μονής της επονομαζομένης του Εσφιγμένου Θεοκτίστου, λαβών δε το άγιον και αγγελικόν σχήμα των μοναχών εδόθη όλος εις άκραν υπακοήν και άσκησιν· δεξάμενος δε δια θείας αποκαλύψεως προσταγήν του Γέροντος αυτού απήλθεν εις Ρωσίαν, ίνα μεταφέρη την ευλογίαν του όρους Άθω και μεταδώση το άγιον και αγγελικόν σχήμα εις τον άρτι πιστεύσαντα λαόν, γενόμενος ούτος το τέκνον του Άθω, απαρχή και πατήρ του Μοναστικού Τάγματος των Ρώσων.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΜΥΡΙΩΝ (ήτοι δέκα χιλιάδων) ΟΣΙΩΝ, των εν σπηλαίοις και σκήταις της Νιτρίας κατοικούντων, ους θανάτω πικρώ παρέδωκεν εν πυρί και καπνώ Θεόφιλος ο Αλεξανδρείας Επίσκοπος, δια Ισίδωρον τον Πρεσβύτερον.

Ούτοι οι Άγιοι Ασκηταί και Μάρτυρες του Χριστού ήσαν Μοναχοί και κατώκουν εντός σπηλαίων και καλυβών ασκητικών· καταγινόμενοι δε εις την τήρησιν των εντολών του Χριστού, έζων πάντοτε με νηστείας, αγρυπνίας και προσευχάς, όντες τον αριθμόν δέκα ως έγγιστα χιλιάδες. Επειδή δε ο Άγιος Ισίδωρος, ο πρώτος εξ αυτών εφιλονίκει με τον Επίσκοπον Αλεξανδρείας Θεόφιλον περί τινων εκκλησιαστικών ζητημάτων εις τα οποία ο Θεόφιλος ανθίστατο, δια τούτο ο θείος Ισίδωρος, θαρρών εις το πλήθος των Μοναχών, ήλεγχεν αυτόν. Όθεν ο Θεόφιλος απροκαλύπτως μεν συνεστέλλετο και εφοβείτο να εκδικηθή τον Ισίδωρον, φίλον όντα των πολλών, αποστείλας δε κρυφίως τους ομόφρονάς του, κατέκαυσεν όλους τους άνω ειρημένους Πατέρας της Σκήτεως, και θανάτω παρέπεμψεν.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου μάρτυρος ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ του εκ Σάρδεων.

Απολλώνιος ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Σάρδεων, της εν τη Λυδία· οδηγηθείς δε εις Περίνιον τον άρχοντα Ικονίου, ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν. Αναγκασθείς λοιπόν να ομόση εις τον βασιλέα, απεκρίθη ότι δεν είναι επιτετραμμένον εις τον Χριστιανόν να ομνύη εις θνητόν άνθρωπον, και εις άνθρωπον μάλιστα ο οποίος αγνοεί τον Ποιητήν και Δημιουργόν του παντός. Δια τους τοιούτους δε λόγους του εκρέμασαν αυτόν εις τον σταυρόν, και εκεί παρέδωκεν ο μακάριος την ψυχήν του  εις χείρας Θεού και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΒΙΑΝΟΡΟΣ και ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ.

Βιάνωρ ο Άγιος Μάρτυς κατήγετο εκ της επαρχίας της Πισιδίας, παρέστη δε δια την εις Χριστόν ομολογίαν εις τον Σεβηριανόν ηγεμόνα της Αυφρατησίας, ήτις σήμερον λέγεται Άτζαρ, εν τη Συρία ευρισκομένη· κρεμασθείς δε και δαρείς με σπάθας ξυλίνας, εκάη έπειτα με σιδηράς πεπυρωμένς σφαίρας και απεστερήθη των οδόντων αυτού και των ώτων. Ο δε Άγιος Σιλουανός, παριστάμενος εκεί και βλέπων την ανδρείαν του Αγίου, επίστευσεν εις τον Χριστόν και πάραυτα απέκοψαν την γλώσσαν του και μετά την  γλώσσαν απέκοψαν και την κεφαλήν του· έπειτα ετρύπησαν τους αστραγάλους του Αγίου Βιάνορος, εξώρυξαν τον δεξιόν οφθαλμόν του, εξέδαρον το δέρμα της κεφαλής του, και τελευταίον απέκοψαν την αγίαν του κεφαλήν, και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους της αθλήσεως.

Τη Ι΄ (10η) Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ Μαρτύρων των εν Νικοπόλει της Αρμενίας μαρτυρησάντων.

Ήκμασαν οι Άγιοι ούτοι κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου και Λυσίου ηγεμόνος, εν έτει τιε΄ (315), πρώτοι δε μεταξύ αυτών ήσαν οι Λεόντιος, Μαυρίκιος, Δανιήλ και Αντώνιος. Ούτοι παρρησία ομολογήσαντες τον Χριστόν, πρώτον μεν ετιμωρήθησαν με διαφόρους βασάνους, ύστερον δε ερρίφθησν εντός πεπυρακτωμένης καμίνου και ούτως έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών σύναξις και εορτή εις την αγίαν Ακυλίναν, πλησίον του Φόρου.