Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΑΦΑΠΙΟΥ και ΘΈΚΛΗΣ.

Τιμόθεος ο ένδοξος ούτος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Παλαιστίνης, ων δε τέλειος κατά τον λόγον και την ζωήν, εγένετο της ευσεβείας διδάσκαλος. Συλληφθείς δε παρέστη εις τον άρχοντα της Γάζης, Ουρβανόν ονόματι, και ερωτηθείς παρ’ αυτού ωμολόγησεν, ότι ανήκει εις την τάξιν των Χριστιανών, εθεολόγησε δε πάσαν την του Χριστού ένσαρκον οικονομίαν·

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΑΦΑΠΙΟΥ και ΘΈΚΛΗΣ.

Τιμόθεος ο ένδοξος ούτος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της Παλαιστίνης, ων δε τέλειος κατά τον λόγον και την ζωήν, εγένετο της ευσεβείας διδάσκαλος. Συλληφθείς δε παρέστη εις τον άρχοντα της Γάζης, Ουρβανόν ονόματι, και ερωτηθείς παρ’ αυτού ωμολόγησεν, ότι ανήκει εις την τάξιν των Χριστιανών, εθεολόγησε δε πάσαν την του Χριστού ένσαρκον οικονομίαν·

Τη ΙΘ΄ (19η) του Αυγούστου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΝΔΡΕΟΥ του Στρατηλάτου,

και των συν αυτώ τελειωθέντων Δισχιλίων Πεντακοσίων Ενενήκοντα Τριών.                                                                                                                                                                                       

Ανδρέας ο ένδοξος Μάρτυς και Στρατηλάτης ήκμασε κατά τους χρόνους του ασεβεστάτου Μαξιμιανού, εν έτει σπθ΄ (289), στρατιώτης ων εν τη Ανατολή, υπό τον Αντίοχον αρχιστράτηγον του βασιλικού στρατού. Αποσταλείς δε υπ’ αυτού μετ’ άλλων συστρατιωτών, ίνα πολεμήση τους Πέρσας, οίτινες, διαβάντες τα όριά των και ελθόντες εις τα όρια των Ρωμαίων, ελεηλάτουν αυτά και ηφάνιζον, επεκαλέσθη τον Χριστόν, πείσας δε και τους συντρόφους του να επικαλεσθώσιν Αυτόν, ενίκησε τους Πέρσας και τους κατετρόπωσεν. Όθεν ένεκα της ανελπίστου ταύτης νίκης προσείλκυσεν εις την πίστιν του Χριστού τους στρατιώτας του. Διαβληθέντες λοιπόν ο τε Άγιος και οι τούτου σύντροφοι προς τον αρχιστράτηγον αυτών Αντίοχον, παρεστάθησαν όλοι προς αυτόν και ωμολόγησαν την του Χριστού πίστιν· διο τον μεν Άγιον Ανδρέαν ήπλωσαν επί σιδηράς πεπυρωμένης κλίνης, των δε συντρόφων του τας χείρας εκάρφωσαν επί τετραγώνων ξύλων.

Τη ΙΗ΄ (18η) Αυγούστου, μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ,

του εν τη Σκήτη της αγίας Άννης, τη ούση εν τω αγιωνύμω Όρει του Άθω, ασκητικώς διαλάμψαντος.                                                                                                                                                     

Σωφρόνιος  ο Όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών, ο υιός του φωτός και της άνω βασιλείας κληρονόμος, κατήγετο εκ της Ηπείρου, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς, κατά τον δέκατον όγδοον αιώνα. Εκ νεότητος διεκρίνετο επί σεμνότητι βίου και ευκοσμία ηθών και φόβω Θεού, αποφεύγων όση δύναμις τα βλάπτοντα το της ψυχής ευγενές και εγκολπούμενος τα αγνά και θεοφιλή. Ελθών εις ηλικίαν γάμου, συνέζευξαν αυτόν οι γονείς αυτού μετά σεμνής γυναικός και μη βουλόμενον, αλλ’ ούτος τα άνω φρονών και ζητών, παραπλήσιος ων του Αγίου Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, καθ’ ην ώραν εισήλθεν εις τον θάλαμον προς κατάκλισιν μετά της νύμφης, προσποιηθείς ανάγκην τινά, εξήλθεν ως άλλη δαβιτική διψώσα έλαφος εις τον αγιώνυμον Άθω, αγαπήσας την μοναχικήν και ισάγγελον ζωήν. Περιελθών τους εν αυτώ πνευματικούς και ανθηρούς λειμώνας ως άλλη μέλισσα, ήλθεν εν τέλει εις την μεγαλώνυμον Σκήτην της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης, ένθα δοκιμασθείς παρά τινι πνευματικώ και διακριτικώ Γέροντι εκάρη μοναχός, άρας τον ελαφρόν του Κυρίου ζυγόν.

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Οσίων και θεοφόρων πατέρων ημών ΒΑΡΝΑΒΑ και ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ του ανεψιού αυτού των Αθηναίων και ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ

του Τραπεζουντίου των εν τω όρει του Μελά ασκησάντων και εν ειρήνη τελειωθέντων.                                                    

Από τας αγράφους παραδόσεις, όσας οι Άγιοι Απόστολοι παρέδωσαν εις τους ακολούθους των και αλληλοδιαδόχως παρέπεμψαν εις ημάς, είναι και η σχετική με την προσκύνησιν των θείων Εικόνων, την οποίαν οι μεν άλλοι αγράφως, ως είπον, παρέδωσαν, ο δε ιερός Λουκάς και εμπράκτως την παρέδωσεν, επειδή ιστόρισε με χρώματα, καθώς ομολογεί η κοινή παράδοσις, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, βασταζόμενον ως βρέφος μέσα εις τας αγκάλας της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Από δε τας πολλάς εικόνας, όσας θα ιστόρησε, βεβαίως τρεις μόνον, άδεται λόγος, ότι έδειξεν εις την Θεοτόκον, τας οποίας αποδεξαμένη είπεν εκείνο το περίφημον ρήμα: «Η χάρις του εξ εμού τεχθέντος δι’ εμού είη μετ’ αυτών».

Τη ΙΗ΄ (18η) του Αυγούστου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΡΜΟΥ, ΣΕΡΑΠΙΩΝΟΣ και ΠΟΛΥΑΙΝΟΥ.

Έρμος, Σεραπίων και Πολύαινος οι Μάρτυρες, Ρωμαίοι όντες, διεβλήθησαν υπό των απίστων, ότι σέβονται μεν τον Χριστόν, μισούσι δε και αποστρέφονται τα είδωλα. Όθεν παρεστάθησαν εις τον έπαρχον της Ρώμης και ομολογήσαντες παρρησία την εις Χριστόν πίστιν, πρώτον μεν εγκαθείρχθησαν εντός σκοτεινής και δυσώδους φυλακής, είτα δε εκβληθέντες εκείθεν, αλλά μη θελήσαντες να θυσιάσωσιν εις τα είδωλα, εσύρθησαν εις πετρώδεις και δυσβάτους τόπους, ούτω δε εν τη βασάνω ταύτη παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού, παρ’ ου έλαβον της αθλήσεως τους αμαράντους στεφάνους.