Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΑΒΒΑ του πρώτου Αρχιεπισκόπου Σερβίας και κτίτορος της Ιεράς Μονής Χιλιανταρίου.

Σάββας ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από την Σερβίαν, υιός ων του ευσεβεστάτου και Αγίου Συμεών βασιλέως της Σερβίας. Η μήτηρ αυτού εκαλείτο Άννα, αμφότεροι δε κατήγοντο από γένος βασιλικόν, και ήσαν Ορθοδοξότατοι Χριστιανοί και ευλαβέστατοι, οίτινες πρώτον μεν εγέννησαν δύο τέκνα, υιόν και θυγατέρα, μετά δε ταύτα ησθένησεν η βασίλισσα και δεν έκαμνε πλέον τέκνον. Επειδή δε είχον την βασιλείαν και πλούτη πολλά, εδέοντο του Αγίου Θεού μετά δακρύων και νηστειών να τους δώση και άλλο τέκνον, επακούσας δε ο Κύριος της δεήσεως αυτών, τους εχάρισε και τρίτον τέκνον, τον αείμνηστον τούτον Σάββαν.

Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΣΤΕΦΑΝΟΥ του κτίσαντος την Μονήν του Χηνολάκκου.

Στέφανος ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ των ανατολικών μερών, και ήτο από γένος ευγενές, ως ο δίκαιος Ιώβ, ηγάπα δε εξ αρχής την ασκητικήν ζωήν, διο και επήγεν εις τα παρά τον Ιορδάνην και εν τη ερήμω κείμενα Μοναστήρια και Ασκητήρια των Οσίων Πατέρων, του τε Αγίου Ευθυμίου και των Αγίων Θεοδοσίου και Σάββα. Αφού λοιπόν έμαθεν εκάστου Μοναστηρίου την πολιτείαν, μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν, κατά τους χρόνους Λέοντος του Ισαύρου του εικονομάχου, εν έτει 716, φιλοξενηθείς εκεί ο Όσιος υπό του τότε Αγιωτάτου Πατριάρχου Γερμανού, πλησίον του οποίου και έμεινεν επί τινα χρόνον.

Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ υιού του Οσίου Νείλου.

Θεόδουλος ο Όσιος ήτο υιός του Οσίου πατρός ημών Νείλου, όστις έγινε πρότερον μεν έπαρχος της Κωνσταντινουπόλεως, ύστερον δε αφήσας την δόξαν του κόσμου, επήγεν εις το όρος Σινά και έγινε Μοναχός μετά του υιού του τούτου Θεοδούλου. Ενώ λοιπόν αυτοί εκεί ησύχαζον, αιφνιδίως ώρμησαν κατ’ αυτών βάρβαροι, και ήρχισαν να σφάζωσι τους Αγίους Πατέρας· και ο μεν Πατήρ Νείλος ηδυνήθη να φύγη, ο δε υιός αυτού Θεόδουλος ηχμαλωτίσθη μεθ’ ενός άλλου νέου, και δεθέντες εσύροντο υπό των βαρβάρων. Φθάσαντες δε εις τας σκηνάς των οι βάρβαροι, εβουλήθησαν να κατασφάξωσι τους νέους και να θυσιάσωσιν αυτούς εις τον αστέρα της Αφροδίτης, τον Αυγερινόν, όστις ανατέλλει προ του ηλίου. Τότε ο νεώτερος αδελφός ηδυνήθη να φύγη, ο δε Θεόδουλος έμεινε μόνος.

Τη ΙΔ΄ (14ην) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Τριάκοντα Τριών και άλλων ΑΒΒΑΔΩΝ των εν Ραϊθώ αναιρεθέντων.

Αββάδες οι εν Ραϊθώ. Ούτοι οι μακάριοι Πατέρες κατώκουν εις τον τόπον εκείνον, όπου είναι αι δώδεκα πηγαί των υδάτων και τα εβδομήκοντα δένδρα των φοινίκων, τα οποία αναφέρει η Θεία Γραφή εις το βιβλίον της Εξόδου. Τριακόσιοι δε Βλέμμυες εμβάντες εντός ξύλων και σχεδιών μεγάλων, διέβησαν το πέλαγος της Αιθιοπίας, και ελθόντες εις τινα τόπον, εύρον εκεί πλοιάρια, και επ’ αυτών επιβιβασθέντες, επέρασαν εις την χώραν των Φαρανιτών. Βλέποντες δε αυτούς οι Φαρανίται, παρετάχθησαν εις πόλεμον, και νικηθέντες εφονεύθησαν εξ αυτών άνθρωποι τεσσαράκοντα επτά.

Τη ΙΔ΄ (14η) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Τριακονταοκτώ και άλλων ΑΒΒΑΔΩΝ, των εν τω Σινά όρει αναιρεθέντων.

Αββάδες οι εν Σινά. Ούτοι οι Όσιοι, αγαπήσαντες την ασκητικήν ζωήν, αφήκαν όλα τα του κόσμου και κατώκησαν εις την έρημον. Μετά τούτων ήτο και ο Όσιος Νείλος, ο πρώην έπαρχος της Κωνσαντινουπόλεως, όστις δια της ισχύος των λόγων του και τη του Αγίου Πνεύματος χάριτι συνέγραψε κάλλιστα και ωφελιμώτατα συγγράμματα, τα οποία παρακινούσι μεν τους ανθρώπους προς άσκησιν, διηγούνται δε άριστα την ζωήν, ως και την αιχμαλωσίαν και τον φόνον των Αγίων τούτων Πατέρων· διότι ελθόντες εις το Σίναιον όρος οι βάρβαροι, οι καλούμενοι Βλέμμυες (οι οποίοι έζων ως άγρια ζώα εις την έρημον, από της Αιγύπτου μέχρι της Ερυθράς Θαλάσσης), εφόνευσαν ασπλάγχνως του Οσίους τούτους.