Αναστάσιος ο νέος του Χριστού Μάρτυς και καλλίνικος της ευσεβείας Αθλητής κατήγετο από την Παραμυθίαν της Ηπείρου. Ημέραν τινά εξήλθε μετ’ άλλων Χριστιανών εις τους αγρούς, έχων μεθ’ εαυτού και την αδελφήν του, δια να θερίσουν. Ο υιός του ηγεμόνος του τόπου, Οθωμανού όντος, Μουσάς λεγόμενος, διήρχετο εκείθεν μαζί με άλλους Αγαρηνούς, αποσταλείς υπό του πατρός του εις τινα υπηρεσίαν. Ιδόντες οι ασεβείς Αγαρηνοί με ακόλαστον οφθαλμόν την αδελφήν τού Αναστασίου, ωραίαν ούσαν και ευειδή, έδραμον κατ’ αυτής προς εκτέλεσιν της κτηνώδους αυτών επιθυμίας. Αλλά προφθάσας ο Αναστάσιος και συμπλακείς μετ’ αυτών, έδωκε της αδελφής αυτού καιρόν και έφυγε.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021
Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΖΑΚΧΑΙΟΣ, Διάκονος της εν Γαδείροις Εκκλησίας, και ΑΛΦΑΙΟΣ ξίφει τελειούνται.
Ζακχαίος ο μακάριος Μάρτυς εφέρθη εις το κριτήριον των ειδωλολατρών έχων εις τον τράχηλον αλυσίδα σιδηράν και βαρείαν· και ερωτηθείς από τον κριτήν, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Όθεν βασανίζεται με δεινάς και απανθρώπους τιμωρίας. Έπειτα δεθείς ρίπτεται εις την φυλακήν, και τίθενται οι πόδες του εις τας τρύπας του βασανιστικού ξύλου· και ούτω τεταμένος ων, υπομένει ανδρείως τέσσαρα ημερονύκτια. Μετ’ ολίγον δε παρέστη εις το κριτήριον ο Άγιος Αλφαίος, όστις ήτο γεμάτος από Πνεύμα Άγιον και αφού κατεσχίσθη με δαρμούς καθ’ όλον το σώμα και κατεκάη εις τας πλευράς, ερρίφθη εις την φυλακήν, ίνα υποστή εκεί όσας τιμωρίας έπαθε και ο συναγωνιστής του Άγιος Ζακχαίος· διότι ετεντώθη και αυτός επί εν ημερονύκτιον εις το βασανιστικόν ξύλον. Την δε ερχομένην ημέραν απεκεφαλίσθησαν αμφότεροι δια του ξίφους, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους της αθλήσεως.
Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΡΩΜΑΝΟΥ του εκ Παλαιστίνης.
Ρωμανός ο εκ της Παλαιστίνης Άγιος Μάρτυς ήτο Διάκονος της εκ Καισαρεία της Παλαιστίνης Εκκλησίας, εμαρτύρησε δε κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν τη πόλει Αντιοχεία εν έτει 298. Ούτος λοιπόν ο αοίδιμος παρεθάρρυνεν εις το Μαρτύριον με την διδασκαλίαν του τους Χριστιανούς εκείνους, οίτινες φοβούμενοι τας βασάνους δεν ωμολόγουν τον Χριστόν. Δια τούτο και αυτόκλητος παρέστη εις τον κριτήν, ομολογών τον Χριστόν Θεόν αληθινόν· και παρευθύς κατεδικάσθη να ριφθή εις το πυρ. Ο Διοκλητιανός, τούτο μαθών, δεν αφήκε μεν να τον ρίψωσιν εις το πυρ, προσέταξε δε να αποκόψωσι την γλώσσαν του· αλλ’ ο του Χριστού Μάρτυς, καίτοι εστερήθη της γλώσσης του, δυνατώτερα όμως και καθαρώτερα ελάλει, κηρύττων παρρησία τον Χριστόν. Μετά ταύτα ρίπτουσιν αυτόν εν φυλακή, και τεντώνουσι τους πόδας του εις πέντε κεντήματα, έπειτα περιδέσαντες εις τον λαιμόν του σχοινίον απέπνιξαν αυτόν, και ούτω έλαβε παρά του Κυρίου τού Μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΡΩΜΑΝΟΥ.
Ρωμανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τε΄ (305). Ούτος δια τον ζήλον τον οποίον είχεν υπέρ της του Χριστού Πίστεως, ότε Ασκληπιάδης ο έπαρχος ήθελε να εισέλθη εις τον ναόν των ειδώλων, επήγεν ο Άγιος και τον εκράτησε, λέγων προς αυτόν· «Τα είδωλα δεν είναι θεοί». Δια τούτο λοιπόν δέρεται εις το στόμα, και κρεμασθείς κατεξεσχίσθη. Έπειτα ζητεί ο Άγιος και φέρουσι παιδίον μικρόν προς έλεγχον περισσότερον του επάρχου, υπό του οποίου ερωτηθέν το νήπιον εις ποίον Θεόν πιστεύει, απεκρίθη ότι εις τον Θεόν των Χριστιανών. Όθεν δέρεται το παιδίον, παρεστώσης εκεί και της μητρός του· δερόμενον δε εδίψησε και εζήτησεν ύδωρ. Η δε μήτηρ, ευσεβής ούσα και θεοφιλής, του είπε·
Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΛΑΤΩΝΟΣ.
Πλάτων ο μέγας και θαυμάσιος Μάρτυς ήτο από την Άγκυραν της Γαλατείας εν έτει 296, υιός γονέων ευγενών Ορθοδόξων, αδελφός δε του Αγίου Αντιόχου (ίσως του εορταζομένου κατά την εικοστήν τετάρτην του Δεκεμβρίου). Ούτος γεννηθείς και ανατραφείς με πάσαν σπουδήν και μάθησιν, εφαίνετο εις όλους συνετός και σοφώτατος. Μη υποφέρων δε να βλέπη την ασέβειαν αυξανομένην και την του Χριστού πίστιν σμικρυνομένην από τας τιμωρίας των δυσσεβών τυράννων, ηγωνίζετο ακαταπαύστως και ενεδυνάμωνε τους Χριστιανούς εις την ευσέβειαν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)