Εις το προ
διετίας άρθρον μας εν τη «Αγιορειτική Βιβλιοθήκη» περί των τριών Ιεραρχών,
περιωρίσθημεν εις την σκιαγράφησιν των ιδιαιτέρων εκάστου πνευματικών
χαρισμάτων. Εις το ασκητικόν του ενός, το κοινωνικόν του δευτέρου, το
θεολογικόν χάρισμα του τρίτου, ως και εις τους πνευματικούς, κοινωνικούς και
θεολογικούς αγώνας των.
Εις το παρόν τεύχος του καλού τούτου και συντηρητικού Περιοδικού, θα
μεταφέρωμεν τους «τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος» εντεύθεν της
εποχής των κατά δέκα πέντε αιώνας ολοκλήρους, εις τον ιδικόν μας αιώνα, εις την
εποχήν μας ειδικώς. Και θα τους θέσωμεν ενώπιον των προβλημάτων του 20ου
αιώνος, καταβάλλοντες την προσπάθειαν να διακρίνωμεν τας πιθανάς σκέψεις των
και τον τρόπον δράσεως εκάστου, εντός του κλίματος της Ορθοδοξίας.
Πολλάκις,
η έλλειψις φαντασίας και βαθείας κρίσεως, μας κάμνει να βλέπωμεν τους θείους
άνδρας δεδεμένους με την εποχήν των, να τους αξιολογώμεν μέσα εις αυτήν και να
μη δυνάμεθα να τους αντιληφθώμεν χωρίς αυτήν. Εάν, καθ’ υπόθεσιν, τους
απεδίδαμεν σκέψεις, τρόπους δράσεως, στόχους αγώνων, ενδιαφέροντα της εποχής
μας ή πάσης άλλης εποχής, πιθανόν να ηκούαμεν διαμαρτυρίας δια την παραμόρφωσίν
των!
Εν τούτοις είναι αληθέστατον, ότι έκαστος ωμίλησε κατά τας ανάγκας της
εποχής του, έδρασεν ως χριστιανός αγωνιστής εις τα πλαίσια της εποχής του, όπως
κατ’ αναλογίαν θα ηγωνίζετο και θα εθεολόγει εντός των ρευμάτων άλλης εποχής, η
οποία έχει την ιδιοτυπίαν της.
