Τη ΙΓ΄ (13η) Οκτωβρίου, η Αγία Νεομάρτυς ΧΡΥΣΗ, η αθλήσασα εν τινι χωρίω της επαρχίας Μογλενών, τω καλουμένω Σλάτενα, κατά το 1795 έτος, μεληδόν κατακοπείσα, τελειούται.

Χρυσή η νέα Παρθενομάρτυς και αμίαντος νύμφη του επουρανίου Βασιλέως Χριστού του Θεού, ήτις κατά την βουλγαρικήν διάλεκτον ελέγετο Σλάτω, ήτο από τα Μογλενά της Μακεδονίας, εκ τινος χωρίου καλουμένου Σλάτενα, πτωχή μεν κατά το γένος, διότι ήτο θυγάτηρ Χριστιανού τινος πένητος και ασήμου, έχοντος ομού με αυτήν θυγατέρας τέσσαρας.

Τη ΙΓ΄ (13η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΕΝΙΑΜΙΝ του Διακόνου, του εν Περσία αθλήσαντος.

Βενιαμίν ο αοίδιμος Ιερομάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως μεν της Περσίας Ισδιγέρδου, υιού Γορωράνη, βασιλέως χρηματίσαντος και αυτού των Περσών, του Ρωμαίων δε βασιλέως Θεοδοσίου του Μικρού εν έτει υιβ΄ (412). Φαίνεται δε ότι κατήγετο από την Περσίαν και ταύτην είχε πατρίδα του. Ούτος λοιπόν με το να ήτο Διάκονος της εν Περσία Εκκλησίας, πολλούς Έλληνας ομού και Πέρσας επέστρεψεν εις την θεογνωσίαν δια μέσου του λόγου της διδασκαλίας του.

Τη ΙΓ΄ (13η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΝΙΚΗΤΑ Πατρικίου του Ομολογητού.

Νικήτας ο Άγιος Ομολογητής και Πατρίκιος εγεννήθη εις την χώραν των Παφλαγόνων, από γονείς ευσεβείς και φιλοθέους, οίτινες ως λέγεται, ήσαν συγγενείς Θεοδώρας της κατόπιν βασιλίσσης συζύγου του Θεοφίλου. Παιδιόθεν λοιπόν εις τα σχολεία έμαθε τα ιερά γράμματα και κατόπιν επήγεν εις την Κωνσταντινούπολιν, όταν ήτο ετών δεκαεπτά. Μαθούσα δε η τα σκήπτρα της βασιλείας τότε κρατούσα Ειρήνη, ότι όταν ο Άγιος ήτο νήπιον ευνουχίσθη από τους γονείς του, δια τούτο επήρεν αυτόν εις τα βασιλικά παλάτια και εις ολίγον καιρόν έγινε πρώτος από τους οικείους ανθρώπους της.

Τη ΙΓ΄ (13η) του μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ ξίφει τελειούται.

Διόσκορος ο Άγιος Μάρτυς εμαρτύρησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ (288), και κατά μεν το γένος κατήγετο από τους καλουμένους Σκηνοπολίτας, κατά δε το αξίωμα ήτο βουλευτής. Ούτος απορρίψας ως σκύβαλα όλα του κόσμου τούτου τα αγαθά δια να κερδήση τον Χριστόν, επαρρησιάσθη έμπροσθεν του άρχοντος Λουκιανού, τον οποίον ήλεγξε τόσον δριμύτατα, ώστε ούτος έμεινεν εμβρόντητος από την κατάπληξιν, είτα δε περιεγέλα αυτόν και εις ουδέν υπελόγιζε τόσον τας απειλάς του, όσον και τας κολακείας του. επειδή δε ο άρχων μετεχειρίσθη κατά του Αγίου και πυρ και στρεβλωτήρια όργανα και παν άλλο είδος βασάνων, το οποίον εφεύρισκε, όλα δε ταύτα παρέμειναν ανενέργητα και εφαίνοντο ως ουδέν έμπροσθεν εις την ανδρείαν και μεγαλοψυχίαν του Μάρτυρος, δια τούτο, τελευταίον, απέτεμε με το ξίφος την αγίαν του κεφαλήν και ούτως ο αοίδιμος έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη ΙΓ΄ (13η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΦΛΩΡΕΝΤΙΟΥ.

Φλωρέντιος ο Άγιος Μάρτυς ήτο από τη Θεσσαλονίκην. Επειδή δε ήτο Χριστιανός και ζηλωτής της ευσεβείας και της αρετής, εξουθένει μεν και κατηγόρει έμπροσθεν εις όλους τους θεούς των Ελλήνων, εστήριζε δε τους Χριστιανούς εις την του Χριστού πίστιν και με κάθε τρόπον ωδήγει αυτούς εις την εργασίαν της αρετής και των του Θεού εντολών.

Τη ΙΓ΄ (13η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΑΡΠΟΥ, ΠΑΠΥΛΟΥ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ και ΑΓΑΘΟΜΙΚΗΣ.

Κάρπος, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη οι ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες, οι στεροί στύλοι της Εκκλησίας και θεμέλιοι άσειστοι, ήσαν από την περιφανή Πέργαμον, ακμάσαντες κατά τους χρόνους Δεκίου μεν του βασιλέως, ανθυπάτου δε της Ανατολής Βαλεριανού, εν έτει σν΄ (250). Εκ τούτων οι Άγιοι Κάρπος και Πάπυλος ήσαν ιατροί κατά την τέχνην, η Αγία Αγαθονίκη ήτο αδελφή του Αγίου Παπύλου και ο Άγιος Αγαθόδωρος ήτο υποτακτικός των Αγίων Κάρπου και Παπύλου.