Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, ο Άγιος Οσιομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο Κουλικάς, ο μαρτυρήσας εν έτει αφξδ΄ (1564), ογκίνοις τελειούται.

Ιωάννης ο ευλογημένος Άγιος Οσιομάρτυς ήτο άνθρωπος κατά πολύ φρόνιμος και ζηλωτής. Ημέραν δε τινά συνωμίλει περί Πίστεως μετά των Αγαρηνών, αυτοί δε φθονούντες τον Άγιον Οσιομάρτυρα έδειραν αυτόν και κατόπιν τον ωδήγησαν εις τον κριτήν, εις τον οποίον εμαρτύρησαν ψευδώς, ότι ύβρισε την πίστιν των. Τότε ο κριτής του είπε να αρνηθή τον Χριστόν δια να τον αφήση ελεύθερον. Ο δε Μάρτυς απεκρίθη μετά μεγάλου θάρρους και είπε· «Να μη το δώση ο Θεός να αρνηθώ εγώ ποτέ τον Κύριόν μου Ιησούν Χριστόν, έστω και αν εις μυρίους θανάτους με καταδικάσητε». Τότε ώρισεν ο κριτής και τον έρριψαν εις τας σιδηράς ακάνθας, ούτως δε ετελειώθη ο μακάριος και έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απρολίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο εξ Ιωαννίνων, ο εν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας, εν έτει αφκστ΄ (1526), πυρί και ξίφει τελειούται.

Ιωάννης, ο γενναιότατος και χαριτώνυμος Μάρτυς του Χριστού, πατρίδα είχε τα περίφημα Ιωάννινα· γεννηθείς δε από γονείς ευσεβείς και φιλοθέους, ανετράφη υπ’ αυτών εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, συντρέχων πάντοτε εις τας Εκκλησίας και ακροώμενος μετά προσοχής τους θείους λόγους. Εξέμαθε δε και την ραπτικήν τέχνην, τα εκ της οποίας εξοικονομούμενα διένεμεν εις τρία μέρη και το μεν εν μέρος εξώδευεν εις ελεημοσύνας, το άλλο διέθετε δια τους γονείς του και το τρίτον εδαπάνα δια την συντήρησίν του. Αφού δε απέθανον οι γονείς του, μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν επί του Πατριάρχου Ιερεμίου Α΄ (1522 – 1545) , Ιωαννίτου και τούτου όντος, και εκεί ενοικιάσας εργαστήριον ειργάζετο την τέχνην του.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, η Οσία μήτηρ ημών ΑΘΑΝΑΣΙΑ η Θαυματουργός εν ειρήνη τελειούται.

Αθανασία η Οσία Μήτηρ ημών, η Θαυματουργός, η της αθανασίας επώνυμος, εγεννήθη εις την νήσον Αίγιναν υπό γονέων ευσεβών και ευγενών, υπό των οποίων και ανετράφη εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αφού δε η μακαρία εξέμαθε καλώς το Ψαλτήριον και πάσαν την Εκκλησιαστικήν Ακολουθίαν, εσπούδαζε να αφιερώση εαυτήν εις τον Θεόν. Οι γονείς της όμως την υπάνδρευσαν και μη θέλουσαν, αλλά δεκαέξ ημέρας μετά τον γάμον εισέβαλον βάρβαροι εις την Αίγιναν, οίτινες ευρόντες τον σύζυγόν της εις εξωτερικήν υπηρεσίαν κατέσφαξαν αυτόν. Τότε η Οσία ευρούσα ευκαιρίαν επέστρεψεν εις τον πρώτον σκοπόν και λογισμόν της του να γίνη Μοναχή, εφοβείτο όμως και διελογίζετο, πως θα ηδύνατο να απομακρυνθή από των γονέων της χωρίς να την αντιληφθώσιν. Ενώ λοιπόν ταύτα διελογίζετο, ιδού δια βασιλικής προσταγής διετάσσοντο όλαι αι παρθένοι και αι χήραι, αι εν Αιγίνη, να νυμφευθώσιν άνδρας εθνικούς.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών και Ομολογητού ΚΟΣΜΑ Επισκόπου Χαλκηδόνος.

Κοσμάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε κατά τον Θ΄ αιώνα. Ανατραφείς δε δια του γάλακτος της ασκήσεως και καθαρίσας εαυτόν δια των πνευματικών αγώνων της αρετής, έγινε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Διο και όταν αργότερον ετιμήθη με το αξίωμα της Ιερωσύνης, κατέστη και Ποιμήν θεοπρόβλητος της εν Χαλκηδόνι Αγίας Εκκλησίας. Θωρακισθείς λοιπόν ούτω δια των όπλων της Πίστεως, κατέβαλε μεν την υπερηφάνειαν και την δύναμιν των αθετούντων και μη προσκυνούντων την σεπτήν Εικόνα του Χριστού, εδίδαξε δε αυτούς να τιμώσι και προσκυνώσιν αυτήν, αυτός πρώτος τιμών και προσκυνών ταύτην, εξ ου και τον στέφανον της ομολογίας έλαβεν. Ούτος διεφύλαξεν έως τέλους την ευλάβειαν, ην έτρεφε παιδιόθεν προς τα θεία, χωρίς να κρατηθή υπό του ύπνου της αμελείας· διότι επιμελώς διανύσας την ζωήν του ο αοίδιμος, έφθασεν εις τους λιμένας της απαθείας μεθ’ ετέρου τινός συνασκητού του, του σοφού Αυξεντίου, μεθ’ ου ετέλεσε τους αγώνας της ασκήσεως και εσαββάτισε καλώς, ήτοι ανεπαύθη εις την ουράνιον ανάπαυσιν, παραδούς το πνεύμα του εις χείρας Θεού. Το δε τίμιον αυτού και σεβάσμιον Λείψανον κατετέθη εν τω Ναώ των Αγίων Αποστόλων.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΑΒΒΑ του Στρατηλάτου, του Γότθου.

Σάββας ο Άγιος Μάρτυς, ο Γότθος, ήκμασε κατά τους χρόνους των βασιλέων Ουαλεντιανού του μεγάλου (364 – 375) και Ουάλεντος (364 – 378), των αυταδέλφων, διέτριβε δε  εις την Γοτθίαν, την κατά Κριμαίαν, πκησίον του Καφά. Μικρόν δε παιδίον ακόμη προετίμησε την Πίστιν του Χριστού και εχλεύαζε τους λατρεύοντας τα είδωλα, όχι δε μόνον δεν εδέχετο να φάγη από τα σφάγια, τα οποία προσέφερον εις τα είδωλα, αλλά προς τούτοις ημπόδιζε και τους θέλοντας να τρώγωσι ταύτα ειδωλολάτρας, διδάσκων αυτούς την εις Χριστόν Πίστιν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ, μαθητού του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου.

Ιωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε κατά τον Η΄ αιώνα, μισήσας δε τον κόσμον εκ νεαράς ηλικίας, ηγάπησε τον Χριστόν και πορευθείς προς τον μέγαν Γρηγόριον τον Δεκαπολίτην, έγινε παρά τούτου Μοναχός, εις το εξής δε παρέμενε μετ’ αυτού, αγωνιζόμενος καθ’ όλα και υπηρετών τον Θεόν. Τόσον δε περιβόητος έγινεν ο αοίδιμος εις την υπακοήν και την υποταγήν και τόσον εστάθη ευπειθής και πρόθυμος υπηρέτης, ώστε ο θείος Γρηγόριος, ο Πνευματικός του Πατήρ, έχαιρε δι’ αυτόν και εδόξαζε τον Θεόν. Αφ’ ου δε εκοιμήθη ο Άγιος Γρηγόριος, μετέβη ο θείος ούτος Ιωάννης εις άλλον ξένον και αγνώριστον τόπον, δια την αγάπην του ξενιτεύσαντος και εις την ξενιτείαν γεννηθέντος Χριστού και εκεί ηγωνίζετο ο τρισόλβιος. Πορευθείς δε κατόπιν εις Ιεροσόλυμα και προσκυνήσας τους Αγίους Τόπους μετέβη εκείθεν εις την Λαύραν του Οσίου Χαρίτωνος. Εκεί λοιπόν, επιδοθείς εις περισσοτέρους αγώνας αρετής, εκοιμήθη εν ειρήνη.