Κοσμάς ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε κατά τον Θ΄ αιώνα. Ανατραφείς δε δια του γάλακτος της ασκήσεως και καθαρίσας εαυτόν δια των πνευματικών αγώνων της αρετής, έγινε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος. Διο και όταν αργότερον ετιμήθη με το αξίωμα της Ιερωσύνης, κατέστη και Ποιμήν θεοπρόβλητος της εν Χαλκηδόνι Αγίας Εκκλησίας. Θωρακισθείς λοιπόν ούτω δια των όπλων της Πίστεως, κατέβαλε μεν την υπερηφάνειαν και την δύναμιν των αθετούντων και μη προσκυνούντων την σεπτήν Εικόνα του Χριστού, εδίδαξε δε αυτούς να τιμώσι και προσκυνώσιν αυτήν, αυτός πρώτος τιμών και προσκυνών ταύτην, εξ ου και τον στέφανον της ομολογίας έλαβεν. Ούτος διεφύλαξεν έως τέλους την ευλάβειαν, ην έτρεφε παιδιόθεν προς τα θεία, χωρίς να κρατηθή υπό του ύπνου της αμελείας· διότι επιμελώς διανύσας την ζωήν του ο αοίδιμος, έφθασεν εις τους λιμένας της απαθείας μεθ’ ετέρου τινός συνασκητού του, του σοφού Αυξεντίου, μεθ’ ου ετέλεσε τους αγώνας της ασκήσεως και εσαββάτισε καλώς, ήτοι ανεπαύθη εις την ουράνιον ανάπαυσιν, παραδούς το πνεύμα του εις χείρας Θεού. Το δε τίμιον αυτού και σεβάσμιον Λείψανον κατετέθη εν τω Ναώ των Αγίων Αποστόλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου