Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ και ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ.

Ευστάθιος, Θεσπέσιος και Ανατόλιος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανου, εν έτει τ΄ (300), πατρίδα μεν έχοντες την επαρχίαν των Γαλατών της Μικράς Ασίας την τουρκιστί λεγομένην Γελάς, πόλιν δε την Γάγγραν, υιοί γονέων Ελλήνων, ονομαζομένων Φιλοθέου και Ευσεβείας, εκ των οποίων ο μεν πατήρ των ήτο από την χώραν των Γαλατών, η δε μήτηρ των από την Νικομήδειαν.

Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΝΙΡΣΑ Επισκόπου και ΙΩΣΗΦ του μαθητού αυτού και Επισκόπου και ετέρων ξίφει τελειωθέντων εν Περσίδι.

Νιρσάς, Ιωσήφ και οι λοιποί ούτοι Άγιοι Μάρτυρες έλαβον τον στέφανον του Μαρτυρίου εις Περσίαν. Εκ των Αγίων τούτων, ο μεν Νιρσάς ήτο Επίσκοπος, γέρων σχεδόν ογδοηκοντούτης· ο δε Ιωσήφ ήτο δια του αυτού αξιώματος τετιμημένος, ήτοι ήτο και αυτός Επίσκοπος, ογδοηκονταεννέα ετών γέρων. Μετά των δύο δε τούτων ήσαν και άλλοι Επίσκοποι και Ιερείς και λαϊκοί, ομοίως και γυναίκες, παρθένοι και Ασκήτριαι. Ούτοι λοιπόν βασανισθέντες υπό των Περσών με διαφόρους τιμωρίας και μη αρνηθέντες την πίστιν απεκεφαλίσθησαν, λαβόντες ούτω τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΔΑΣΙΟΣ ο εν Δορυστόλω, ξίφει τελειούται.

Δάσιος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού εν έτει 298, ευρισκόμενος εν τη πόλει Δορυστόλω, η οποία κείται παρά τον ποταμόν Ίστρον (Δούναβιν). Εν ταύτη δε τη πόλει επεκράτει συνήθεια να επιτελώσιν οι Έλληνες ετησίως εορτήν εις τον θεόν αυτών Κρόνον. Προ τριάκοντα δε ημερών της μιαράς ταύτης εορτής εξέλεγον ένα στρατιώτην νέον και ωραίον κατά την όψιν και ητοίμαζον αυτόν εις θυσίαν, τον οποίον ενδύοντες βασιλικά φορέματα, παρεκίνουν να εκπληροί πρώτον πάσαν επιθυμίαν του και έπειτα τον έσφαζον επί του βωμού του Κρόνου.

Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών ΠΡΟΚΛΟΥ Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ος εχρημάτισε μαθητής του μακαρίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Πρόκλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμαζε κατά τους χρόνους του Θεοδοσίου του Μικρού του εν έτει υη΄ (408) βασιλεύσαντος, καθό δε ευλαβής και ενάρετος εχειροτονήθη Επίσκοπος Κυζίκου από τον Άγιον Σισίνιον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. Μεταβάς δε εις την Κύζικον δεν εγένετο δεκτός υπό των Κληρικών της επαρχίας του, διότι είχον χειροτονήσει έτερον, Δαλμάτιον ονόματι· όθεν επέστρεψεν εις την Κωνσταντινούπολιν μένων άνευ επαρχίας. Αφ’ ου δε απέθανεν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μαξιμιανός, ο εορταζόμενος κατά την εικοστήν πρώτην Απριλίου, και εν ω ακόμη ευρίσκετο το λείψανόν του εις το ιερατείον της μεγάλης Εκκλησίας, προχειρίζεται ούτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, και αναβαίνει εις τον θρόνον κατ’ αυτήν την ημέραν του Σωτηρίου Πάθους του Κυρίου, ήτοι κατά την Μεγάλην Πέμπτην. Καλώς δε πολιτευσάμενος και πατριαρχεύσας δώδεκα έτη και μήνας τρεις, εν ειρήνη προς Κύριον εξεδήμησεν.

Τη Κ΄ (20η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του Δεκαπολίτου.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών ο Δεκαπολίτης εγεννήθη κατά το δεύτερον ήμισυ του ογδόου αιώνος εις την Ειρηνούπολιν της εν Ισαυρία Δεκαπόλεως, εκ της οποίας έλαβε και την προσωνυμίαν Δεκαπολίτης· ο πατήρ αυτού ωνομάζετο Σέργιος, όστις ήτο αιχμάλωτος εις τα πάθη της σαρκός και δια την σωτηρίαν αυτού ουδόλως εφρόντιζεν, η δε μήτηρ αυτού, ονόματι Μαρία, ήτο ευσεβής, φιλόθεος και φιλότεκνος· όθεν έβαλε τον Γρηγόριον εις τα γράμματα και όταν επαιδεύθη ικανόν καιρόν και έμαθεν όσα του εφάνησαν χρειαζόμενα, εσύχναζεν εις την Εκκλησίαν με πολλήν ευλάβειαν και όσα λόγια ψυχωφελή και σωτήρια ήκουε τα εκαρπώνετο, ως γνωστικός και φρόνιμος· και υψώσας τον νουν και την διάνοιαν εις τα ουράνια, εμίσησε τελείως τα επίγεια και δεν έτρωγε ποσώς ηδονικά και εύμορφα βρώματα, αλλά ποταπά και άχρηστα και ταύτα όταν οι γονείς τον εβίαζον.